تبیین خواندنی باسیل از وجود شخص های تثلیث باسیل در واقع، اقنوم ها را نوع فردی و وحدت مشترک آنها را جنس نوعی دانست. باسیل برای نشان دادن تمایز فرد و نوع در سه عضو تثلیث، اصطلاح ارسطویی خاصه را اقتباس کرد. ویژگی پدر، نا مولود بودن، ویژگی پسر، مولود بودن و ویژگی روح القدس آن است که به تبع پسر و با پسر شناخته می شود و جوهر خود را از پدر دارد. اما چون این خاصه یا نحوه وجود بدان معناست که نخستین اقنوم علت وجودی اقنوم های دوم و سوم است و دومین اقنوم تا حدی علت وجود سومین اقنوم است، میان اقنوم ها عنوان نوعی اضافه یا نسبت علّی وجود دارد که ارسطو آن را اضافه (یا نسبت) از نوع نسبت فاعل یا منفعل می داند. باسیل می گوید واژه های پدر و پسر تنها نشان دهنده نوع رابطه متقابل است، زیرا پدر کسی است که وفق ماهیتی که مشابه ماهیت خود اوست، مبدا وجود را به دیگری اعطا کرد و پسر کسی است که آن مبداء وجود را به طریق تولید از دیگری دریافت کرده است. باسیل می‌گوید واژه فرزند مفهوم هیچ جوهری را به ذهن متبادر نمی کند، بلکه تنها بر نوعی نسبت با چیز دیگری دلالت می کند. ——————- فلسفه ی آباء کلیسا، هری اوسترین ولفسن، ترجمه ی علی شهبازی، صص ۳۶۶ - ۳۶۷. #تثلیث #باسیل #خاصه لینک عضویت در کانال👇 http://eitaa.com/joinchat/2778923026Ca3622cab5e