✳️سیری در آراء و اندیشه‌های #فرقه_اکنکار ☑️فرقه ای که #شهید_آوینی را نگران کرده بود. فرقه اکنکار یکی از قدیمی ترین #جریانات_انحرافی در تاریخ شکل گیری فرقه ها در #تاریخ_معاصر است. ⬅️این گروه بعضی از چهره‌‌های #متفکر و درخشان #تاریخ_جهان را به نام #اکنکار مصادره کرده و به مریدان خود معرفی می‌‌کنند. از #نخبگان_فارسی_زبانی که این #فرقه از آن‌‏ها برای رسیدن به اهداف خود سود می‌‌جویند می‌‏توان به #شمس_تبریزی، #حکیم_ابوالقاسم_فردوسی، #مولانا جلال الدین بلخی و #حافظ اشاره کرد. آن‌‏ها در برخی کتاب‌‌های خود #مثنوی_معنوی مولانا را به‌‏عنوان کتاب #جهان‌‏بینی_اکنکار مطرح می‌‌کنند. #عرفانهای_نوظهور #اکنکار_فرقه #آوینی_تصوف عضویت درکانال👇👇 🔰http://eitaa.com/joinchat/2778923026Ca3622cab5e🔰

💠تصوف نامی بدون حقیقت! 🔸با اینکه اصل تصوف بعنوان جریانی انحرافی در دین اسلام مطرح است، اما انحرافات صوفیان نخستین خیلی کمتر از صوفیه قرون متاخر است. 🔹صدق این گفتار با استناد به سخنان بزرگان صوفیه قرون نخست آشکار می‌شود. 🔻جعفر حذا (متوفی 341 یا 360 هجری) از صوفیان قرون سوم و چهارم در واپسین نفس‌های حیات خود با تاسف درباره صوفیه عصر خود می‌گوید: 👈«باطن‌های این طایفه خراب شد، ایشان ظاهرهای خود را بیاراستند.»[1] 🔻و ابوالحسن سهل پوشنجی از صوفیان قرن چهار، صوفیان عصر خود را به باد انتقاد گرفته و درباره ایشان می‌گوید: «تصوف امروز نامی است بی‌حقیقت و پیش از این حقیقتی بود بی نام. یعنی اندر وقت صحابه و سلف این اسم نبود و معنی اندر هر کسی موجود بود، اکنون اسم هست و معنی نی.»[2] 🔰صوفیانی که در قرون سوم و چهارم می‌زیستند، معتقد بودند از حقیقت تصوف چیزی باقی نمانده است، بنابراین می‌توان اینگونه نتیجه گرفت که اگر در قرن چهارم چیزی از تصوف باقی نمانده باشد، در قرن چهاردهم به طریق اولی اثری از تصوف باقی نخواهند ماند؛ چراکه صوفیان این زمان میراث‌خوار همان تصوف هستند. 📚پی‌نوشت: 1. یوسف‌پور محمدکاظم، نقد صوفی، روزنه، تهران، 1380، ص 68. 2. مقالات شمس تبریزی، مصحح موحد محمدعلی، خوارزمی، تهران، 1369، ج 2، صص 98 و 99. #نقد_تصوف #تصوف #شمس_تبریزی عضویت در کانال👇 🔰 http://eitaa.com/joinchat/2778923026Ca3622cab5e🔰