eitaa logo
✳️ جستارهای قرآنی رحیق
2.8هزار دنبال‌کننده
3.4هزار عکس
1.4هزار ویدیو
791 فایل
«رحیق» نوشیدنی گوارا و ناب بهشتیان. ۲۵مطففین . مستمع صاحب سخن را بر سر کار آورد غنچهٔ خاموش، بلبل را به گفتار آورد صائب @s_m_a57 @Sayyedali_1997
مشاهده در ایتا
دانلود
اگر راه را نادرست برویم، دیگری در راه است! 🔰آیت الله جوادی آملی: ﺧﺒﺮﻧﮕﺎﺭﺍﻥ، ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﻧﮕﺎﺭﺍﻥ ﻭ ﺩﺳﺖ ﺑﻪ ﻗﻠﻢ ﻫﺎ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﯿﻢ ﭼﯿﺰﯼ ﺑﻨﻮﯾﺴﯿﻢ ﮐﻪ ﺧﺪﺍ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻗﻠﻢ ﻭ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻣﮑﺘﻮﺏ ﻣﺎ ﻗﺴﻢ ﺑﺨﻮﺭﺩ؛ ﭼﺮﺍ ﺍﯾﻦ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺍﺭﺯﺍﻥ ﻣﯽ ﻓﺮﻭﺷﻨﺪ؟ ﻣﮕﺮ ﺧﺪﺍ ﻗﺴﻢ ﺑﻪ ﻗﻠﻢ ﻭ ﮐﺘﺎﺏ ﻧﺨﻮﺭﺩﻩ ﺍﺳﺖ؟ ﭼﺮﺍ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﺍﯼ ﻧﻨﻮﯾﺴﯿﻢ ﮐﻪ ﺧﺪﺍ ﺑﭙﺬﯾﺮﺩ، ﻣﮕﺮ ﺟﻬﻨﻢ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺑﻪ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﺑﺪﮔﻮﯾﯽ ﮐﻨﻨﺪ؛ ﺁﺛﺎﺭ ﺟﻬﻨﻢ ﻫﻤﯿﻦ ﺍﺳﺖ ﻣﻨﺘﻬﯽ ﺩﺭ ﻗﯿﺎﻣﺖ ﺁﺗﺶ ﻭ ﺩﺭ ﺩﻧﯿﺎ ﻓﺤﺶ ﺍﺳﺖ، ﺧﻄﺮﯼ ﺑﻮﺩ ﻭ ﭘﯿﺎﻣﺪ ﺁﻥ ﺭﺿﺎﺧﺎﻥ ﺷﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺭﺍﻩ ﻧﺎﺩﺭﺳﺖ ﺭﺍ ﺑﺮﻭﯾﻢ ﺭﺿﺎﺧﺎﻥ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺍﺳﺖ! ﺭﺿﺎﺧﺎﻥ ﮐﺸﻒ ﺣﺠﺎﺏ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩ، ﺣﺴﯿﻨﯿﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺧﺮﺍﺏ ﮐﺮﺩ، ﻋﻤﺎﻣﻪ ﻫﺎﯼ ﻋﻠﻤﺎ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺭﻭﺣﺎﻧﯿﺎﻥ ﺣﻖ ﻣﻨﺒﺮ ﺭﻓﺘﻦ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ، ﺯﻣﺎﻧﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺩﯾﻦ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻧﮑﻨﻨﺪ ﺑﺮﺧﯽ ﺑﺎ ﻟﺒﺎﺱ ﺭﻭﺣﺎﻧﯿﺖ ﺩﺭ ﺑﯿﻦ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍﻩ ﻣﯽ ﺭﻓﺘﻨﺪ، ﺍﻭﺿﺎﻉ ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﯼ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺭﺿﺎﺧﺎﻥ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﻮﻗﻮﻓﺎﺕ ﺭﺍ ﺧﺮﯾﺪ ﻭ ﻣﺘﻮﻟﯽ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺑﻪ ﻓﺮﻭﺵ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺻﺪﺍﯼ ﻣﺮﺩﻡ ﻫﻢ ﺩﺭ ﻧﻤﯽ ﺁﻣﺪ . ❗️ﺍﮔﺮ ﺫﺭﻩ ﺍﯼ ﺩﯾﻦ ﺁﺳﯿﺐ ﺑﺒﯿﻨﺪ ﺍﯾﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﺎ ﮐﻔﺎﺭ ﻋﺎﺩﯼ ﯾﮏ ﺟﺎ ﺑﺴﻮﺯﺍﻧﻨﺪ ﺑﻠﮑﻪ ﺍﻭﺿﺎﻉ ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﯼ ﺩﯾﮕﺮ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ! (🔷 ۲۹ فروردین۹۷ - درس تفسیر @tafsire_tasnim1 @rahighemakhtoom
🔻علامه حسن زاده آملی: 💠 «از اهمّ مراقبات این است که انسان، مواظب واردات و صادرات دهان (و گوش) خود باشد... انسانی که واردات گوشش یاوه و هرزه و گزاف است صادراتش هم آلوده است. حرفها و افسانه های باطل، دهن و ذهن را کج و معوج میکند». 📗 علامه حسن زاده آملي
بشنو از نی، چون حكایت می‌كند راز هجران را شكایت می‌كند راز هجران، راز هجر مرتضی(ع) از فراق و دوری و هم از جفا از جفای مردمانِ دون و پست قومِ نسیان‌کردۀ عهد الست پشت سر انداختند آن عهد یار آن جفاکارانِ در حقّ نگار عهدشان شد چون طناب و ریسمان همچو حبلی گردن صاحب زمان! صاحبِ هم عالم امر و نهان او كه در عهد ولایت شد عیان ریسمانی از غلاف حقد و كین روی بازوی نگارَش چون نگین آن، نشان سوز هجر مرتضی(ع) است خونِ دل خوردن ز بهر مجتبی(ع) است سوز نی از هجر زهرا(س)، هم علی(ع) ناله‌اش در روز و شب‌ها، منجلی او بنالد بر علی(ع) مولا به چاه او ز ناله، نی بوَد، مولا(ع) ز آه! نالۀ نی، جان عاشقْ سوخته چشم مولا(ع) هم به در شد دوخته نالۀ نی، قصۀ دلدار شد چشم مولا(ع) بر در و مسمار شد بشنو از نی، چون حكایت می‌كند راز هجران را شكایت می‌كند... @rahighemakhtoom
📚 وحی و نبوت در قرآن-24 ✅ بروز اختلاف و لزوم قانون‌ 🔹 اگر چه انسان اضطراراً در مقام برخورد با همنوعان خود اجتماع تعاونى را پذيرفته و بدين‌وسيله در حقيقت برخى از آزادى عمل خود را براى نگهدارى برخى ديگر فدا نموده است ولى مجرد بناگذارى به اجتماع تعاونى با وجود عدم تعادل و تفاوت فاحش كه در مقام موازنه در نيروى روحى و جسمى افراد است دردى را دوا نمى‌كند و در اثر برخورد منافع افراد همين اجتماع كه براى اصلاح و رفع اختلاف به وجود آمده بود اولين سبب بروز فساد و اختلاف مى‌شود. 🔹 اين جاست كه ضرورت يك سلسله مقررات مشتركى كه در ميان افراد جامعه مسلم و مورد احترام باشد كاملًا حس مى‌شود، زيرا بديهى است كه حتى در يك معامله داد و ستد ناچيزى هم اگر مقررات مشتركى كه پيش فروشنده و خريدار مسلم و محترم باشد وجود نداشته باشد معامله تحقق نمى‌پذيرد، پس بايد در ميان افراد قوانينى به وجود آيد كه با جريان آن اجتماع از متلاشى شدن و منافع افراد از ضايع شدن محفوظ و مصون بماند و دستگاه آفرينش كه هدايت انواع به سوى هدف و سعادتشان جزء برنامه اوست انسان را نيز به‌سوى قانونى كه سعادت جامعه را تضمين مى‌كند هدايت نمايد. 🔹 خداى متعال مى‌فرمايد: {«مِنْ نُطْفَةٍ خَلَقَهُ فَقَدَّرَهُ* ثُمَّ السَّبِيلَ يَسَّرَهُ» « عبس، آيات 19- 20 » و آسان نمودن راه زندگى براى انسان كه زندگى اجتماعى برايش مقدر شده است اين است كه قوانين و مقرراتى در دسترس وى گذاشته شود. @rahighemakhtoom
📚 وحی و نبوت در قرآن-25 ✅ در هدايت انسان به‌سوى قانون، عقل كفايت نمى‌كند! 🔹 اين هدايت به هر وسيله و به‌سوى هرچه باشد كار دستگاه آفرينش خواهد بود، زيرا همان دستگاه است كه انسان را آفريد و براى وى هدف سعادتى قرار داده و هدايت عمومى را كه هدايت انسان نيز جزئى از آن است جزئى از برنامه خود مقرر داشته و روشن است كه در كار آفرينش تناقض و خطا معنا ندارد و اگر احياناً سببى از هدف خود باز مى‌ماند يا منحرف مى‌شود گناه خود آن سبب نيست بلكه مستند به تأثير سبب يا اسباب ديگرى است كه تأثير آن سبب را خنثى يا منحرف مى‌كند و اگر مزاحمت اسباب در ميان نبود هرگز سببى دو كار متضاد و متناقض نمى‌كرد و نه در كار خود خطا و انحراف مى‌پذيرفت. 🍁🍁🍁 🔹 و از اين جا روشن است كه هدايت به سوى قانونى كه رافع اختلاف باشد كار عقل نيست، زيرا همين عقل است كه به سوى اختلاف دعوت مى‌كند، همين عقل است كه در انسان غريزه استخدام و حفظ منافع به طور اطلاق و آزادى كامل عمل به وجود مى‌آورد و اجتماع تعادلى را نظر به وجود مزاحم از راه اضطرار و ناچارى مى‌پذيرد و بديهى است كه در آفرينش يك نيروى عامل دو اثر متناقض- القاى اختلاف، رفع اختلاف- از خود بروز نمى‌دهد. 🍁🍁🍁 🔹 اين همه تخلفات و نقض‌هاى بى‌شمار نسبت به قوانين جاريه كه روزانه اتفاق مى‌افتد و گناه شمرده مى‌شود همه از كسانى سر مى‌زند كه داراى عقلند وگرنه گناه محسوب نمى‌شد و اگر عقل به قوانين رافع اختلاف هدايت مى‌كرد و به حسب غريزه با تخلف ميانه نداشت به تخلفات نامبرده رضايت نمى‌داد و از آنها ممانعت مى‌نمود. @rahighemakhtoom
📚 وحی و نبوت در قرآن-26 ✅ در هدايت انسان به‌سوى قانون، عقل كفايت نمى‌كند! 🔹 عامل اصلى اين تخلفات با وجود عقل اين است كه حكم عقل به پذيرفتن اجتماع تعادلى و رعايت قوانين متضمن عدالت اجتماعى از راه اضطرار و ملاحظه مزاحم‌ بود كه از آزادى عمل كامل مانع بود و در غير صورت وجود مزاحم حكمى به رعايت تعاون و عدالت اجتماعى نداشت. 🍁🍁🍁 🔹 و متخلفين قانون يا كسانى هستند كه قدرتى فوق قدرت قوه مجريه قانون داشته بى‌باكانه تخلف مى‌كند يا اشخاصى هستند كه از دسترس مجريان قانون بواسطه دورى يا استحكام محل يا غفلت مراقبين امور بيرونند يا عذرهايى پيش خود تراشيده‌اند كه تخلف خودشان را قانونى جلوه دهند يا از بيچارگى و بى‌دست‌وپايى كسان مورد تعدى استفاده مى‌نمايند و در هرحال مزاحمى در برابرشان نيست و اگر هم باشد زبون و بى‌اثر است و روشن است كه عقل در اين صورت حكمى ندارد و جلو آزادى مطلق را نمى‌گيرد و غريزه استخدام را به حال خود مى‌گذارد. 🍁🍁🍁 پس عقل به‌سوى قانون اجتماعى كه منافع جامعه را تأمين و تضمين كند و در ضمن آن منافع فرد را به طور عادلانه حفظ نمايد هدايت نمى‌تواند نمايد، زيرا تنها در صورتى به رعايت قانون در اجتماع تعادلى حكم مى‌كند كه مزاحمى وجود داشته باشد و اما در جايى كه در برابر خود مزاحمى مانع از آزادى مطلق نبيند هرگز حكمى ندارد يا حكم برخلاف مى‌كند. 🍁🍁🍁 🔹 خداى متعال مى‌فرمايد: {«إِنَّ الْإِنْسانَ لَيَطْغى‌* أَنْ رَآهُ اسْتَغْنى‌» « علق، آيات 6- 7» به درستى انسان همين كه خود را مستغنى و بى‌نياز ديد از حد خود تجاوز و تعدى خواهد كرد.
🍁 بیان آیه 4⃣ سوره عادیات🍁 فأثَرنَ بِهِ نَقعاً4⃣ 🔹كلمه ( ) جمع از فعل و از مصدر ( ) است كه به معناى انگيختن گرد و و امثال آن است، و كلمه ( ) به معناى غبار است. 🍁🍁🍁🍁🍁 معناى آيه اين است كه: سوگند به كنندگان در كه با اغاره به دشمن و دست و كردن آنان گرد و غبار بر مى انگيزند. @al_mizan @rahighemakhtoom
🍁 بیان آیه 5⃣ سوره عادیات🍁 فَوَسَطنَ بِهِ جَمعاً5⃣ 🔹كلمه ( ) كه فعل ( ) است، به معناى - در وسط قرار گرفتن - است، و ضمير( ) به بر میگردد، و حرف ( ) به معناى حرف (فى) است، كه در اين صورت معنا چنين مى شود: (پس در وقت صبح در جمع قرار گرفتند). ممكن هم هست ضمير به كلمه ( ) برگردد، و حرف (با) براى باشد، كه در اين صورت معنا چنين مى شود: (پس در هنگام صبح دسته جمعى در وسط غبار قرار گرفتند). 🍁🍁🍁🍁🍁 گفته اند: منظور در وسط قرار گرفتن شتران در است. ولى محترم توجه دارد كه كردن آيات پنجگانه، با اينكه تك تك آن ظهور در سواركاران دارد، بر حاجيان كه از مشعر به منى كوچ مى كنند حملى است بى اندازه . 🍁🍁🍁🍁🍁 پس آن است كه آيات را حمل بر كنيم، و آيات جمله (فالمغيرات صبحا)، و جمله (فوسطن به جمعا) مى رساند كه منظور همان است، كه خداى تعالى در اين آيات به آنان ياد كرده، و حرف (فاء) در آيات دلالت دارد بر اينكه مضمون آنها بر همين سوگند است. ___________________ 🌹شادی روح علامه طباطبایی (ره) @al-mizan @rahighemakhtoom
🍁 بیان آیه 6⃣ سوره عادیات🍁 ✳ تفسیر المیزان إنَّ الإنسانَ لِرَبِّهِ لَكَنود6⃣ 🔹كلمه (كنود) به معناى است و اين آيه مانند آيه شريفه (إن الانسانَ لكفور) از آنچه در بشر نهفته شده خبر مى دهد، و آن اين است كه هواى نفس و دلداده به دنيا است، و در نتيجه از پروردگارش در مقابل نعمت هايى كه به او ارزانى داشته مى شود. 🍁🍁🍁🍁🍁 و در اين لحن گفتار است به آن مردمى كه مسلمانان بر سرشان تاختند، و گويا منظور از كفرانگريشان، نعمت اسلام است، كه از بزرگترين نعمت هايى است كه خدا بر بشر و بر آنان فرموده، و چه كفرانى بالاتر از اينكه چنين نعمتى را كه مايه زندگى دنيا و سعادت حيات است نپذيرند، و كار به جايى برسد كه اسلام بر سرشان بتازد. 🍁🍁🍁🍁🍁 🌴🌴🌴🌴 🌹شادی روح علامه طباطبایی (ره) @rahighemakhtoom
🍁 بیان آیه 7 سوره عادیات🍁 ✳ تفسیر المیزان وَ إنَّهُ عَلىَ ذلِكَ لَشَهيد7⃣ 🔹ظاهر ضميرهاى پى در پى اين است كه: در جمله مورد بحث هم مانند ساير ضماير به انسان برگردد، آن وقت از شاهد بودن انسان خودش، اين مى شود كه انسان خودش آگاه به كفرانگرى خود هست، و نيز مى داند كه صفت نكوهيده اى است. در معناى آيه قبل و آيه مورد بحث اين مى شود كه: انسان نسبت به پروردگارش است، و خودش بر اين معنا است، و كفران خود را تحمل مى كند. پس آيه شريفه در معناى آيه (بل الانسان علَى نفسه بَصيره ) است. 🍁🍁🍁🍁🍁 و گفته اند: به كلمه (الله ) بر مى گردد. ولى سياق اجازه نمى دهد اين چنين ضمیر را مختلف بدانیم. 🌴🌴🌴🌴 🌹شادی روح علامه طباطبایی (ره) @rahighemakhtoom
🍁بیان آیه 8سوره عادیات 🍁 ✳️ تفسیر المیزان وَ إنَّهُ لحُب الخير لشَديد8⃣ 🔹 از مفسرين گفته اند: در جمله (لحب الخير) لام است، و كلمه ( ) در اينجا به معناى است، و معناى جمله اين است كه: انسان براى مال، بسيار يعنى و تنگ نظر است. 🍁🍁🍁🍁🍁 ⬅️ گفته اند: مراد آيه اين است كه: انسان نسبت به مال دنيا است ، و اين شدت وادارش مى كند به اينكه از دادن خدا بورزد، و مال خود را در راه خدا نكند. اين چنين آيه را تفسير كرده اند. 🍁🍁🍁🍁🍁 و نيست مراد از (خير)، تنها مال نباشد، بلكه باشد، و آيه شريفه بخواهد بفرمايد: حب خير هر انسانى است، و به همين جهت وقتى و مال دنيا را خود مى پندارد دلش مجذوب آن مى شود و اين شيفتگى را از دلش مى برد و در مقام شكرگزارى او بر نمى آيد. 🌿🌿🌿🌿🌿 @al_mizan @rahighemakhtoom
🍁 بیان آیات 9⃣ و🔟 و1⃣1⃣ سوره عادیات🍁 ✳️ تفسیر المیزان أَفَلا يَعلَمُ إذَا بُعثِرَ مَا فِى القُبُورِ9⃣ و حُصِّلَ ما فِی الصُّدور🔟 إنَّ رَبِّهُم بِهم یومئذٍ لَخَبير1⃣1⃣ 🔹 (بعثره) نظير مصدر (بحثره) به معناى و نشر است، يعنى شدن و منتشر گشتن، و در جمله (و حصل ما فى الصدور) منظور از آنچه در ها است، سازى صفاتى است كه در نفوس است، يعنى صفات ايمان از و رسم نيكوكارى از بدكارى، همچنان كه در جاى فرموده (يوم تبلى السرائر). 🍁🍁🍁🍁🍁 ولى از مفسرين گفته اند: منظور از ما فى الصدور، شدن نهانى هايى است كه هر كس در خود پنهان كرده، در آن روز اين باطنها مى شود، كه هر فردى همانطور كه به ظاهرش رسيدند، و اعمال ظاهريش را دادند، به حساب باطنش هم برسند، و جزاى آن را نيز بدهند. 🍁🍁🍁🍁🍁 و (افلا يعلم ) جمله اى است كه بوى از آن مى آيد، و استفهامش براى انكار است، و فعل (يعلم) جمله اى است كه شده، و مقام دارد بر اينكه آن جمله چيست، و آن جمله هر مفعول فعل (يعلم) است، و جمله (افلا يعلم) با آنچه حذف شده جمله اى است و از كلمه (اذا بعثر) مطلبى از شروع شده، تا انكار در جمله قبل را كند. و منظور از جمله (ما فى القبور) آدميان است. 🍁🍁🍁🍁🍁 و آيه - و خدا داناتر است - اين است كه: آيا نمى داند كه به خاطر نعمت هاى پروردگارش عقوبت هايى دارد كه وى به به آن مى رسد، و با آن جزا داده مى شود؟ وقتى آنچه بدن در هست از قبرها بيرون شود، و نهفته هاى در باطن نفوس گردد، و شود در باطن كافرند يا مومن؟ مطيعند يا عاصى؟ در آن وقت به ايشان باخبر است، و بر معيار نفوس، جزايشان مى دهد. ____________________________ 🌹شادی روح علامه طباطبایی (ره) 🌿🌿🌿🌿🌿 @al_mizan @rahighemakhtoom
🍁 بحث روايتى سوره عادیات🍁 ✳️ تفسیر المیزان 🔹در ، است كه: گويند خدا (صلى اللّه عليه و آله و سلم) لشكرى به سوى قبيله اى از گسيل داشت، و بن عمرو انصارى يكى از را سرپرست آنان كرد، لشكر به طرف آن قبيله روان شد، و مراجعتش كشيد، گفتند همه آنان كشته شدند، خداى تعالى سوره مورد بحث را كرد، و خبر داد كه (و العاديات ضبحا) - نقل از . 🍁🍁🍁🍁🍁 ديگر گفته اند: اين سوره وقتى نازل شد كه رسول خدا (صلى اللّه عليه و آله و سلم) (عليه السلام) را به جنگ فرستاد، و على (عليه السلام) لشكر دشمن را داده بود، و اين بعد از نوبت اعزام لشكر واقع شد كه رسول خدا(صلى اللّه عليه و آله و سلم) غير على (عليه السلام) فرستاده بود، آنها كارى صورت دهند و هر يك لشكر را دچار شكست نموده، نزد خدا (صلى اللّه عليه و آله و سلم) برگشتند، اين قصه در حديثى از امام (عليه السلام) روايت شده. آنگاه فرموده: و از اين جهت آن را خوانده اند كه آن جناب شكست به ايشان داده و عده اى را كشت و را اسير نموده، اسيران را در آنچنان به هم بست كه گويى در كنده و . 🍁🍁🍁🍁🍁 و وقتى اين سوره نازل شد خدا (صلى اللّه عليه و آله و سلم) از به ميان مردم آمد و را خواند و در نماز سوره را تلاوت كرد، بعد از آنكه نمازش تمام شد عرضه داشتند: ما اين سوره را نشنيده بوديم، رسول خدا (صلى اللّه عليه و آله و سلم) فرمود: بله (علیه السلام) بر دشمنانش يافت و خداى تعالى اين سوره را فرستاد، و امشب با آوردن آن، را به من داد، چند روز بيشتر نگذشت كه على (عليه السلام) با و اسيران برسيد. ____________________________ 🌹شادی روح علامه طباطبایی (ره) 🌿🌿🌿🌿🌿 @al_mizan @rahighemakhtoom
📚 وحی و نبوت در قرآن-27 ✅ تنها راه براى هدايت انسان راه وحى است‌ 🍁🍁🍁 از بحث‌هاى گذشته به دست آمد كه: 🔹 انسان مانند ساير انواع آفرينش در زندگى خود هدف سعادتى دارد و چون از جهت چگونگى ساختمان وجودى و نيازمندى‌هاى طبيعى از زندگى اجتماعى گريزى ندارد سعادت و بدبختى وى در سعادت و بدبختى اجتماع مى‌باشد 🔹 و در هرحال بايد جزء يك واحد اجتماعى بوده سعادت و حسن عاقبت طبيعت شخصى خود را در سعادت اجتماع بجويد. 🔹 و معلوم شد كه تنها قانون مشترك است كه مستقيماً سعادت جامعه و ضمناً سعادت شخص را به طور عادلانه تضمين مى‌نمايد. 🔹 و باز معلوم شد كه انسان نيز بايد مانند ساير انواع به سعادت نوعى و هرچه در مقدمه اين سعادت قرار دارد از راه آفرينش هدايت شود 🔹 و سعادت انسان در سعادت زندگى اجتماعيش بود و در نتيجه مى‌بايست از راه آفرينش به‌سوى قانون مشترك نامبرده هدايت شود و باز معلوم شد كه عقل انسانى براى هدايت به‌سوى قانون كافى نيست، زيرا در همه احوال به رعايت تعاون عمومى و عدالت اجتماعى حكم نمى‌كند. 🌹🌹🌹🌹🌹 @rahighemakhtoom
📚 وحی و نبوت در قرآن-28 ✅ تنها راه براى هدايت انسان راه وحى است‌ 🔹 از مقدمات بالا بايد نتيجه گرفت كه سخنى ديگر از درك در ميان نوع انسان غير از درك عقلى بايد وجود داشته باشد كه هدايت نامبرده آفرينش به وسيله آن انجام گيرد، و راهى كه با اين مشخصات غير از راه عقل در ميان نوع انسان سراغ داريم راه دركى است كه برخى از افراد انسان به نام پيغمبران و فرستادگان خدا از آن سخن گفته و آن را به نام وحى آسمانى ناميده‌اند و به‌راستى ادعا و دعوت خود حجت اقامه نموده‌اند. ✳ خداى متعال مى‌فرمايد: كانَ النَّاسُ أُمَّةً واحِدَةً فَبَعَثَ اللَّهُ النَّبِيِّينَ مُبَشِّرِينَ وَ مُنْذِرِينَ وَ أَنْزَلَ مَعَهُمُ‌ الْكِتابَ بِالْحَقِّ لِيَحْكُمَ بَيْنَ النَّاسِ فِيمَا اخْتَلَفُوا فِيهِ» مردم يك امت بودند.- در حال سادگى بدون اختلافات زندگى مى‌كردند پس از آن اختلافات پيدا شد- پس خدا پيغمبران را در حالى‌كه نويد دهنده و ترساننده بودند برانگيخت و با ايشان به حق كتاب- شريعت- نازل كرد تا در اختلافات مردم حكم كند. ✳ و باز مى‌فرمايد: إِنَّا أَوْحَيْنا إِلَيْكَ كَما أَوْحَيْنا إِلى‌ نُوحٍ وَ النَّبِيِّينَ مِنْ بَعْدِهِ‌ تا آن‌جا كه مى‌فرمايد-رُسُلًا مُبَشِّرِينَ وَ مُنْذِرِينَ لِئَلَّا يَكُونَ لِلنَّاسِ عَلَى اللَّهِ حُجَّةٌ بَعْدَ الرُّسُلِ ما به سوى تو وحى فرستاديم چنان كه وحى فرستاديم به سوى نوح و پيغمبران پس از نوح- تا آن جا كه مى‌فرمايد- پيغمبران و فرستاده‌شدگانى كه نويد دهنده و ترساننده بودند براى اين كه مردم بر خدا حجت نداشته باشند- بلكه حجت خدا بر مردم تمام شود. 🔹چنان كه پيداست آيه اولى طريق وحى و نبوت را تنها راه رفع اختلافات مردم تشخيص مى‌دهد 🔹و آيه دوم وحى و نبوت را دليل منحصر به فرد اتمام حجت معرفى مى‌كند 🔹 و لازمه‌اش اين است كه عقل براى نشان دادن راه و اتمام حجت كافى نباشد؛ يعنى اگر پيغمبران مبعوث نبودند و احكام الهى تبليغ نمى‌شد و مردم ظلم و فساد مى‌كردند به مجرد اين كه عقل داشتند و قبح ظلم و فساد را مى‌فهميدند در پيشگاه خدا قابل مؤاخذه نبودند. @rahighemakhtoom
🍀(ره) : به علامه حسن زاده آملي 🍀 🔻 آيت اللّه علاّمه حسن زاده آملى مى فرمايد: روزى در محضر مرحوم علاّمه طباطبايى عرض كردم: آقا! راه ترقّى و تعالى چيست؟ 🔻حضرت علاّمه طباطبايى (ره) فرمود: 🍀تخم سعادت، مراقبت است. مراقبت يعنى كشيك نفس كشيدن. يعنى حريم دل را پاسبانى كردن. يعنى سر را از تصرّفات شيطانى حفظ داشتن. ين تخم سعادت را بايد در مزرعه دل كاشت و بعد به اعمال صالحه و آداب و دستورات قرآنى، تخم سعادت اين نهال سعادت را بپروراند. مراقبت، حضور داشتن و حريم دل را مواظب بودن است. انسان است كه بايد دو قوّه نظرى و عمليش را كه به منزله دو بال هستند از قوّه به فعليّت برساند تا بتواند به معارج عاليّه انسانى پرواز نمايد. 🍀🍀🍀 @rahighemakhtoom
🍁 ترجمه آيات سوره در تفسیر المیزان🍁 💠به نام خداوند رحمان و رحيم💠 وقتى كه زمين آن مخصوصش را آغاز مى كند۱ و زمين آنچه از (و يا معادن ) كه در دارد بيرون مى ريزد۲ و انسانها از در مى پرسند: زمين را چه شده است۳ در آن روز زمين اخبار و خود را شرح مى دهد۴ آرى پروردگار تو به وى كرده كه به زبان آيد و اسرار را بگويد۵ در آن روز مردم محشور نمى شوند بلكه هايى مختلفند تا اعمال هر طايفه اى را به آنان نشان دهند۶ پس هر كس به يك ذره عمل كرده باشد آن را مى بيند۷ و هر کس به سنگینی یک ذره عمل کرده باشد آن را خواهد دید۸ 🍁🍁🍁 @al_mizan @rahighemakhtoom
🍁 بيان آيات سوره زلزلة 🍁 ✳️ ✅در اين سوره سخن از و شدن مردم براى ، و اشاره به بعضى از رفته، كه يكى زمين، و يكى ديگر سخن گفتن آن از است كه در آن رخ داده. ✅ اين سوره هم مى تواند باشد و هم . 🍁🍁🍁 @al_mizan @rahighemakhtoom
شرح کلمه 72 از کلمات قصار نهج البلاغه در اینجا حضرت می فرماید «الدَّهْرُ یخْلِقُ الْأَبْدَانَ وَ یجَدِّدُ الْآمَالَ وَ یقَرِّبُ الْمَنِیةَ وَ یبَاعِدُ الْأُمْنِیةَ مَنْ ظَفِرَ بِهِ نَصِبَ وَ مَنْ فَاتَهُ تَعِبَ»؛ فرمود گذشت روزگار بدن را فرسوده می‌کند، چون در عمر در حال رفتن است و آرزوها را طولانی می‌کند. یک بیان نورانی در روایات ما هست که فرمود: «إِیاكَ وَ الِاتِّكَالَ عَلَی الْمُنَی» زنده به عمل باشید نه به آرزو. امید یک مطلب دیگری است، رجا برکت و رحمت است. بین آرزو و بین امید خیلی فرق است. امید این است که انسان مقدمات را فراهم کند و به انتظار نتیجه باشد. کشاورزی که همه کارها را کرده به انتظار باران است این را می‌گویند رجا. اما کسی که کِشتی نکرده، شیاری نکرده، زمینی را آماده نکرده، او آرزو دارد که زندگش‌اش تأمین بشود! آرزو با مقدمات همراه نیست، ولی امید با مقدمات همراه است؛ لذا رجاء برکت است و آرزو برکت نیست و مذموم است. کانال قرآنی رحیق مختوم در ایتا @rahighemakhtoom
🌷💐🌷 🌷🍃 سید علی آقا قاضی (ره) : 🍃🌷هرحقی از دیگران بر گردنت باشد تــا ادا نـڪنــۍ باب قرب و معرفت باز نمی‌شود 🍃🌷 خداوند رضایتش را در رضایت مردم قرار داده! 🌷💐🌷 @rahighemakhtoom
🍁بیان آیه 1 سوره زلزلة🍁 ✳️ تفسیر المیزان إذا زُلزِلَتِ الارضُ زِلزالَها1⃣ 🔹كلمه ( ) مانند كلمه (زلزله) و به معناى و تكان خوردن است، و اينكه اين مصدر را به زمين اضافه كرد، و فرمود (زمين زلزله اش را سر مى دهد) به ما مى فهماند كه زمين زلزله اى به خود دارد، و اين مى رساند كه زلزله مذكور امرى و مهم است، زلزله اى است كه در شدت و به نهايت رسيده است. مقصود از اينكه در زمين ( ) خود را بيرون مى كند و (انسان) مى گويد آن را چه شده است 🍁🍁🍁🍁🍁 @rahighemakhtoom
🍁بیان آیه 2 سوره زلزلة🍁 ✳ تفسیر المیزان و أخرَجتِ الارضُ أثقالَها2⃣ 🔹كلمه اثقال كلمه (ثقل) - به ثاء و فتحه قاف - است، كه به معناى و كالا و يا متاع مسافرين است. ممكن هم هست جمع كلمه (ثقل ) - به ثاء و سكون قاف - باشد كه به معناى باشد، به هر حال چه آن باشد و چه اين، مراد از اثقال زمين كه در زمين آنها را بيرون مى ريزد - به طورى كه ديگران هم گفته اند - و يا گنجها و است كه در خود داشته. و هم هست منظور اينها باشد، كه البته براى هر قول قائلينى هست، و اولين قول به نظر ترين قول است، و از آن گذشته قول است كه اشاره دارد بر اينكه خارج شدن براى است، و جمله ( يومئذ يصدر الناس ) اشاره دارد به اينكه بعد از شدن، به سوى روانه مى شوند. 🌿🌿🌿 @rahighemakhtoom
🍁بیان آیه3 سوره زلزلة🍁 ✳ تفسیر المیزان 🍁 بیان آیه 3⃣ سوره زلزلة🍁 ✳️ تفسیر المیزان و قالَ الانسانُ مالَها 3⃣ 🔹يعنى انسانها از بيرون شدن از در حال دهشت زدگى و از آن زلزله و هول انگيز مى گويند: (ما للارض ) را چه مى شود كه اين طور است ؟! 🍁🍁🍁🍁🍁 بعضى از گفته اند: منظور از (انسان ) تنها هستند، نه آنهايى كه در دنيا به مساله و رستاخيز ايمان داشتند. 🌿🌿🌿 @rahighemakhtoom @al_mizan
🍁بیان آیه4 سوره زلزلة🍁 ✳ تفسیر المیزان 🍁بیان آیات4 سوره زلزلة🍁 ✳️ تفسیرالمیزان يَومَئذٍ تُحَدِثُ أخبارها4⃣ 🔹آنگاه به اعمالى كه بنى آدم كردند شهادت مى دهد، همانطور كه خود انسانها و نويسندگان اعمالش يعنى رقيب و عتيد و نيز شاهدان اعمال كه از جنس بشر و يا غير بشرند همه بر بنى آدم شهادت مى دهند. 🍁🍁🍁🍁🍁 شادی روح علامه طباطبایی صلوات 🌿🌿🌿 @rahighemakhtoom @al_mizan
7 🍁بیان آیه 5 سوره زلزلة🍁 ✳️ تفسیر المیزان بأنَّ رَبکَ أوحی لَها5⃣ ⬅️ در (بانَّ ربك أوحى لَها) حرف به معناى (الى - به سوى )است، چون مصدر (ايحاء) كه فعل(اوحى ) از آن است با حرف (الى ) مى شود، و معناى جمله اين است كه: زمين به سبب اينكه تو به آن وحى كرده و فرمان داده تا سخن بگويد از كه در آن رخ داده سخن مى گويد، پس معلوم مى شود زمين هم براى خود دارد، و هر عملى كه در آن واقع مى شود مى فهمد، و خير و شرش را مى دهد، و آن را براى روز اداى شهادت تحمل مى كند، تا روزى كه به او داده شود، يعنى روز قيامت شهادت خود را ادا كرده، اخبار حوادث در آن را بدهد. و در تفسير آيه (و ان من شى ء الا يسبح بحمده و لكن لا تفقهون تسبيحهم ) از كلام خداى سبحان به دست مى آيد كه حيات و شعور در تمامى موجودات جارى است، هر چند كه ما از نحوه حيات آنها بى خبر باشيم. 🍁🍁🍁🍁🍁 در بين اختلاف شديدى به راه افتاده در اينكه معناى دادن زمين به وسيله وحى از حوادثى كه در آن واقع شده چيست؟ آيا خداى تعالى زمين را زنده مى كند، و به آن مى دهد تا از حوادث خبر دهد؟ و يا اينكه در روى زمين خلق مى كند تا آن صوت خبر دهد و يا آنكه زمين به زبان دلالت مى كند بر اينكه بر پشت آن چه حوادثى رخ داده؟ ليكن از آنكه بيان ما را شنيدى هيچ جايى براى اين نيست، علاوه بر اين با هيچ يك از اين و هيچ يك از اقسام شهادت كه در اين وجوه آمده تمام نمى شود.