❓ تفاوت تعلیم و تربیت «در مقابل تربیت، تعلیم است. در تعلیم، شاگرد از غذای علمی استاد تغذیه می‌کند. شحّام می‌گوید که از امام صادق علیه‌السلام درباره آیه «فَلْيَنْظُرِ الْإِنْسَانُ إِلَىٰ طَعَامِهِ»° سؤال کردم که منظور از «طَعَامِهِ» چیست؟ فرمودند: «علمی که انسان، آن را از هر کسی غیر از ما فرا می‌گیرد.» 🐣 حضرت می‌خواهند بگویند که انسان باید به علمی که فرا می‌گیرد، توجه کند؛ زیرا علم، طعامِ روح انسان است. همان‌طور که نوع دانه و غذا، در نوعِ گوشت مرغ یا جوجه تأثیرگذار است، نوع علمی که انسان کسب می‌کند، در نوع پرورش او تأثیر می گذارد. 🚿 تفاوت تربیت با تعلیم این است که جهت تعلیم، از خارج به داخل است؛ اما تربیت، از داخل به خارج شکل می‌گیرد. تعلیم مثل این است که از حوض معلم آبی برداریم و در حوض متعلم بریزیم؛ به‌بیان دیگر از منبع معلم، حوضچهٔ متعلم پرآب شود. در تربیت، بحث دربارهٔ کشف و شکوفایی استعدادهای انسان است. مثل چاه که برای زایندگی، آب‌کشی می‌شود، مربی هم موانع درونی متعلم را برمی‌دارد و او را به ابراز نظر و پرسش و زایندگی می‌کشاند.» ° عبس، ۲۴ 📚 کتاب تربیت‌ دینی کودک 👤 آیة‌الله محی‌الدین حائری‌شیرازی #تربیت_دینی 🆔 @rahpouyan_school

💡 آموزش و پرورش، دو روی یک سکه‌اند! «معلم وقتی در مقام تربیت قرار می‌گیرد، وظیفه‌اش غیر از آن است که می‌خواهد آموزش بدهد. در تربیت، باید از طفل مطلب بیرون کشید و سهمی برای دانش‌آموز باز کرد که اظهارنظر کند؛ نه اینکه صرفاً معلم مطالب و نکاتی بگوید و در ذهن او انباشته شود؛ اما در مقام تعلیم، زمینه به گونه‌ای باید فراهم شود که دانش‌آموز، از معلم مطلب بکشد و معلم هم به او مطلب بدهد. 🔶 آموزش و پرورش با هم تعامل دارند و جداشدنی نیستند. کسی نمی‌تواند بگوید کار من تربیت است و تعلیم در آن نیست.» 📚 کتاب تربیت‌ دینی کودک 👤 آیة‌الله محی‌الدین حائری‌شیرازی #تربیت_دینی 🆔 @rahpouyan_school

👨🏻‍🏫 وظیفه مربی؛ اصلاح یا ایجاد آرزو؟! 🔖 اصلاح آرزو با ایجاد آرزو فرق می‌کند. در حقیقت این تعبیر صحیحی نیست که بگوییم مربی، شاگرد را می‌سازد یا از او انسانی با فلان ویژگی‌ها بار می‌آورد. این تعبیر با شناخت حقیقی انسان تطبیق نمی‌کند. 🔍 خود فرزند یا دانش‌آموز باید آرزو کند. اگر خودش چنین انتخاب و آرزویی کند درست است، وگرنه ایجاد آرزو از جانب مربی، او را مستقل بار نخواهد آورد. 💡 راه این است که مربی بتواند ارادهٔ شاگرد را به مسیر آرزوی فطری او بکشاند. در این صورت است که اصلاح و دگرگونی حقیقی صورت می‌گیرد. 📚 کتاب تربیت‌ دینی کودک 👤 آیة‌الله محی‌الدین حائری‌شیرازی #تربیت_دینی 🆔 @rahpouyan_school

💫 استعدادهای انسانی، بدهکاری به خداست 📩 باید زمینه‌ای فراهم شود تا فرزند بتواند استعدادهای فطری را که خدا به او داده است، نوعی بدهی تلقی کند. 🧠 بچه وقتی ببیند هوشش از دیگران بیشتر است، باید به‌نحوی بفهمد که در مقابل خدا، از دیگران بدهکارتر است. بداند این‌ها خوبیِ او نیست؛ بلکه بارهایی است که بر دوش اوست و بدهکاری‌هایی است که باید بپردازد. 🔅 دانش‌آموز اگر این را درک کند، خودش سراغ انبیاء می‌رود؛ زیرا اصولاً عقل، دین را درک کرده و عطش ایجاد می‌کند. وقتی فرزند این‌طور با مسائل برخورد کند، عُجبِ او برطرف می‌شود و نور در او رشد می‌کند و در نتیجه متواضع خواهد شد و بزرگ‌بینی که موجب سقوط و توقف و انحطاط است، در او منحل خواهد شد. 📚 کتاب تربیت‌ دینی کودک 👤 آیة‌الله محی‌الدین حائری‌شیرازی #تربیت_دینی 🆔 @rahpouyan_school

کودکی بدهکار؛ نه بزرگ‌سالی طلب‌کار! اگر در ذهن طفل جا بیفتد که استعدادهایش را طلب تلقی کند، بزرگ که شود می‌خواهد طلبش را از همه جا وصول کند. عالم مادّه، وسیله‌ای برای وصول طلب‌هایش می‌شود و در نتیجه به دنیاطلبی می‌افتد. 😏 می‌گوید من استعداد فهم و درک دارم، پس باید بروم و سهم خودم را از دنیا بگیرم؛ آن‌چه در مقابل خودش می‌بیند، مادهٔ بی‌شعوری است که می‌خواهد شیرهٔ آن را به عنوان طلب استعدادهایش از آن بیرون بکشد. چنین فردی انسان‌های دیگر را بدهکار خود تلقی می‌کند. 📚 کتاب تربیت‌ دینی کودک 👤 آیة‌الله محی‌الدین حائری‌شیرازی #تربیت_دینی 🆔 @rahpouyan_school

❇️ تقویت حسن‌ظن به خدا، اساس تربیت ❓ هدف تربیت، دستیابی به انسان ایدئال است. چگونه این کار امکان دارد؟ صفات حسنه در انسان ایدئال، مبناهای مختلف ندارند که جداجدا مطرح شوند. شجاعت، گذشت قناعت، زهد و ...، کثرت‌هایی هستند که به یک وحدت برمی‌گردند و آن حسن‌ظن به خداست. 🎖 تقویت حسن‌ظن به خدا در کودک، تعبیهٔ راهی از درون به نامحدود است. این کار، اساس تربیت و مادرِ کل صفات و خصوصیات ایدئال او را تشکیل خواهد داد. راه این است که او با خدا آن چنان که هست، آشنا شود تا در او صفات عمیق و ریشه‌دار نمود پیدا کند. 📚 کتاب تربیت‌ دینی کودک 👤 آیة‌الله محی‌الدین حائری‌شیرازی #تربیت_دینی 🆔 @rahpouyan_school

❓ نتیجهٔ حسن ظن به خدا چیست؟ 🤩 داشتن حسن‌ظن به خدا، یعنی اینکه فرد، خدا را در عالَمِ هستی، راست‌گو، حکیم، کریم، قادر، عالم، مدیر، مدبر و رزاق و در یک کلمه فعّال و مراقب اوضاع ببیند. این دید، به انسان قوت قلب وصف‌ناشدنی در برخورد با دیگران و محیط می‌دهد و می‌تواند در هر میدانی با این پشتیبان وارد شود. وقتی فرد به خدا حسن‌ظن پیدا کند، آنچه در اختیار او و مردم است را کوچک، و آنچه از جانب خدا و در حمایت اوست را وسیع می‌بیند. ✅ وقتی انسان حسن ظن و اعتماد به خدا پیدا کند، مثل این است که چاه، راه خودش را به منبع پیدا کرده باشد. 📚 کتاب تربیت‌ دینی کودک 👤 آیة‌الله محی‌الدین حائری‌شیرازی #تربیت_دینی 🆔️ @rahpouyan_school

👀 نگاه کشنده ممنوع! ❓ فرق بین نگاه تند و کتک چیست؟ گرهی که با دست باز می‌شود، چرا با دندان باز کنیم؟ وقتی با رفتاری مناسب و تربیتی می‌توان طفل را ادب کرد، چرا با پرخاش و برخورد فیزیکی و پرتاب اجسام کار را خراب کنیم؟ 🗣 تحقیر، تحقیر است و اخطار، اخطار! اشاره چه با دست، چه با زبان، چه با نگاه، فرقی نمی‌کند. گاهی نگاه چنان کُشنده است که شخصیت طفل را ذوب می‌کند. اینجا مسئله، مسئلهٔ ارتباط است. ❗ ما همان‌گونه که به انسان سفیه حق تصرف در مالش را نمی‌دهیم، به همان شکل هم نمی‌گذاریم بچه‌های خردسال از استعدادهای خود استفاده کنند و به اشیاء دست بزنند تا پرورش یابند. 🔰 ما به‌عنوان اینکه بچه صدمه نبیند، او را محجور می‌کنیم و از کودکی «قالبی» بار می‌آوریم. بعد می‌خواهیم بچه در بزرگ‌سالی استعمار را قبول نداشته باشد. این‌طور نمی شود! باید از همان بچگی، قالب‌شکنی و بت‌شکنی در روحیهٔ او به‌وجود آید. 📚 کتاب تربیت‌ دینی کودک 👤 آیة‌الله محی‌الدین حائری‌شیرازی #تربیت_دینی 🆔 @rahpouyan_school

🕊 به کودک اجازهٔ پرواز بدهیم! برداشتن لیوان آب از جلوی بچه، چندین معنی دربردارد: ۱. نمی‌دانی؛ ۲. نمی‌فهمی؛ ۳. نمی‌توانی بفهمی؛ ۴. نمی‌توانی بدانی؛ ۵. هنوز کوچک‌تر از آن هستی که بتوانی؛ ۶. توانایی تو عین ناتوانی است؛ ۷. دانایی تو عین نادانی است؛ ۸. تو لایق این کار نیستی؛ ۹. تو مهارت این کار را نداری و ...؛ اما اگر طبق سخن رسول خدا (ص) عمل کنیم، کودک به یک بت‌شکن تمام‌عیار تبدیل می‌شود. 🥛 بعضی برای اینکه طفل از دست‌زدن به لیوان آب منصرف شود، او را در آغوش می‌گیرند یا به چیز دیگری مشغول می‌کنند. در این حالت، طفل تحقیر نشده، اما رشد هم نکرده است. 👨🏻‍🏫 عالی‌ترین برخورد را آن مربی می‌کند که یک لیوان خالی، کنار لیوانِ نیمه‌پُر او می‌گذارد تا طفل با این دو لیوان آب بازی کند و بعد از ارضاشدن حس کنجکاوی‌اش، جهت کار دیگری حرکت کند. 📚 کتاب تربیت‌ دینی کودک 👤 آیة‌الله محی‌الدین حائری‌شیرازی #تربیت_دینی 🆔 @rahpouyan_school

❤️ از محبت، خارها گل می‌شود 🤔 چرا حسنین علیهماالسلام بر پشت رسول گرامی (ص) سوار می‌شدند و می‌گفتند: «جَمَلُنَا، جَمَلُنَا» (شتر ما، شتر ما)! و آن حضرت می‌فرمودند: «نِعمَ الجَمَلِ جَمَلُکُمَا وَ نِعمَ العدلانِ اَنتُمَا» (بهترین شتر، شتر شما و بهترین حاملانِ استوار، شما دو نفرید.) 💟 قصد ایشان این بود که با محبت نوهٔ خود را جذب کنند تا نوه‌شان از محبت ایشان که محبت به خداست، پر شوند. «مَن اَحَبَّکُم فَقَد اَحَبَّ اللهَ» (کسی که شما را دوست بدارد به‌تحقیق خدا را دوست داشته است.) ✴️ مؤمن هم از این قبیل است. وقتی کودک، معلم مؤمن را دوست بدارد، این دوستی، دوستی خدا را به دنبال دارد. 📚 کتاب تربیت‌ دینی کودک 👤 آیة‌الله محی‌الدین حائری‌شیرازی #تربیت_دینی 🆔 @rahpouyan_school

👶🏻 کودک و انتخاب الگو 👨🏻‍🏫 خانواده‌ای را تصور کنید که متعهد نیست. اگر از این خانواده، طفلی که فطرت خوبی دارد و متعهد است، وارد مدرسه شود، مدرسه برایش محل انتخاب است؛ اما دانش‌آموز دیگری که خانواده‌اش متعهد است و بین او و پدر و مادرش رابطهٔ ایمانی برقرار است، مدرسه برایش محل انتخاب نیست؛ زیرا انتخاب خودش را قبلاً در خانه کرده و به عبارت دیگر بر اساس فطرت، الگوی خودش را پیدا کرده است. این کودک مدرسه می‌رود تا وسایل و ابزار یادگیری را در مدرسه بیابد. اما آن طفلی که در خانه الگویش را نمی‌یابد، جست‌وجو می‌کند ببیند آیا معلمش می‌تواند آن الگو باشد یا نه؟ 💡 فرد هر الگویی بگیرد، به همان عادت می‌کند و دنبال همان را می‌گیرد؛ چون انتخاب خودش است و زیر سنگ هم باشد آن را پیدا می‌کند. 👨‍👩‍👧‍👦 فرزندان خانواده‌هایی که ایمان قوی دارند مثل بچه‌های دیگر شیفتهٔ معلم مکتبی* نمی‌شوند؛ اما بچه‌هایی که خانواده‌هایشان وضع مکتبی خوبی ندارند، حرف‌های معلم در آن‌ها تأثیر می‌گذارد و باعث ساخته‌شدنشان می‌شود. * منظور از معلم مکتبی و کلاً مکتب، همان تعهد دینی است. 📚 کتاب تربیت‌ دینی کودک 👤 آیة‌الله محی‌الدین حائری‌شیرازی #تربیت_دینی 🆔 @rahpouyan_school

❗ تعهد، تزریق‌کردنی نیست! 💉 «تعهد» چیزی نیست که بتوان به کودک تزریق کرد؛ زیرا تعهد مربوط به انتخاب خود فرد است؛ اما فرزند به دو حالت متعهد می‌شود: 1⃣ وقتی پدر متعهد باشد. در این حالت وضع و حرکات طبیعی پدر، فرزند را کمک می‌کند که متعهد شود؛ به‌عبارت دیگر فرزند برای رسیدن به بلوغ انسانی، نردبانی دارد که آن نردبان، حرکات و رفتار پدر است. 2⃣ وقتی که پدر غیر متعهد باشد؛ اما بخواهد فرزندش سعادتمند شود. در این حالت، فرزند به‌دلیل نیاز فطری خود و برای یافتن تکیه‌گاهی محکم و ایمان‌زا دائم در حال کاوش و جست‌وجو است. او در هر جوّی، به تناسب کشش و اقتضای محیط، تاثیر می‌پذیرد و مصمم می‌شود. ❌ در یک جمع خارج از منزل، یک مدل اخلاق و رفتار و روحیات و برخورد می‌بیند و در درون منزل نوع دیگری از رفتارها و اخلاق‌ها را مشاهده می‌کند. این تباین رفتارها و اخلاق‌ها، فرزند را در مقابل پدر دچار نوعی تردید و دودلی می‌کند و حرکات پدر در نظر او زیر سوال می‌رود. 🌉 در این حالت، چون فرزند می‌خواهد متعهد باشد، باید از روی پدر پل بزند و خودش را اصلاح کند. این حالت، دشواری‌ها و فشارهایی دارد؛ اما باید خودش را آزاد کند. 📚 کتاب تربیت‌ دینی کودک 👤 آیة‌الله محی‌الدین حائری‌شیرازی #تربیت_دینی 🆔 @rahpouyan_school

👨🏻‍🏫 نقش ایمان در عملکرد مربی 🌱 در تربیت طبیعی، ایمان، برنامهٔ مربی را تنظیم می‌کند. مربی مؤمن، چون رابطه‌اش با خدا محفوظ است، کلامش ارزش پیدا می‌کند و هر دلی که این کلام در آن جای بگیرد، رشد می‌کند. اینکه قرآن می‌فرماید: «ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا كَلِمَةً طَيِّبَةً كَشَجَرَةٍ طَيِّبَةٍ»° همین است. ⛔️ ایمان حقیقی، مربی را در اختیار گرفته و جلوی حاکمیت غرایز را بر او می‌گیرد و باعث می‌شود که او به اندازهٔ لازم، تنبیه و تشویق کند. ایمان جلوی تنبیه غیرطبیعی را می‌گیرد و به‌طور طبیعی و خودکار، برنامهٔ تربیت مربی را تنظیم می‌کند. 🗣 در تربیت طبیعی، مربی به‌خاطر ایمانش تحت تأثیر تذکرهای خودش قرار می‌گیرد و زمانی که در حال نصیحت است، خودش هم متأثر می‌شود؛ لحنش مرتعش می‌شود و همین به نوبهٔ خود، اثر تربیت را دوچندان می‌کند. بعضی پدرها که برای فرزندانشان قصۀ انبیا می‌گویند، خودشان هم منقلب می‌شوند و اشک می‌ریزند. °سورهٔ ابراهیم، آیهٔ ۲۴. 📚 کتاب تربیت‌ دینی کودک 👤 آیة‌الله محی‌الدین حائری‌شیرازی #تربیت_دینی 🆔 @rahpouyan_school

🎖 درستکاری؛ استراتژی مربی 🎯 مربی باید بداند درستکار بودن، استراتژیِ اوست و آگاهی و سخن‌دانی، تاکتیک کارش به حساب می‌آید. نکته‌ای که مربی باید برای آن بیشتر کار کند و آن را ستون فقرات رشد اعتقادی فرزند یا دانش‌آموز قرار دهد، این است که خالصانه و صادقانه و از سر وظیفه‌شناسی رفتار کند. ⚖ در تربیت طبیعی، قول و عمل مربی یکی است است. نتیجهٔ ایمان این است که قول و عمل با هم موازی می‌شود. ایمان به تمام افعال و رفتار انسان، حاکمیت جامعه می‌دهد. 🪜 وقتی پدر یا مربی، داخل محیط تربیت و خارج از آن، افعال هماهنگی داشته باشد، فرزند را به ایمان و باور نزدیک و نزدیک‌تر می‌کند. بنابراین، شرط تربیت طبیعی این است که ابتدا مربی، نفس خودش را مؤدب کند تا در میان حرفِ قلب، نفسش حرف نزند؛ به‌نحوی که وقتی با صمیمیت تذکر می‌دهد و نصیحت می‌کند، نفس به آن حاشیه نزند و خطورات آن، آثار نصیحت را از بین نبرد. 📚 کتاب تربیت‌ دینی کودک 👤 آیة‌الله محی‌الدین حائری‌شیرازی #تربیت_دینی 🆔 @rahpouyan_school

📏 آموزش عملی نظم 🪞مربی اگر خود را به گونه‌ای تربیت کند که نظم داشته باشد، خودبه‌خود در سخن گفتن، نگاه کردن، خندیدن و ... مقید می‌شود و بدون اینکه سخن بگوید، انضباطش در دانش‌آموز منعکس می‌شود. 🚶🏻 از طرف دیگر، اگر شاگرد هم معلمی را بپسندد، حرف و رفتار و راه رفتن او مثل معلم می‌شود و خیلی از اخلاق‌های معلم در او به سادگی نفوذ می‌کند. 📚 کتاب تربیت‌ دینی کودک 👤 آیة‌الله محی‌الدین حائری‌شیرازی #تربیت_دینی 🆔 @rahpouyan_school

😡 موهبت عفو و بخشش 💡 مربی باید خود را کنترل کند تا در تربیت، غضب و غیظ او را فرا نگیرد. چگونه این کار عملی است؟ برای این کار باید عفو و بخشش داشته باشد. 🗣 قرآن می فرماید: «وَالْكَاظِمِينَ الْغَيْظَ وَالْعَافِينَ عَنِ النَّاسِ»° منظور از «وَالْكَاظِمِينَ الْغَيْظَ» کسانی هستند که خشم خود را فرو دهند، به‌طوری که خشم دیگر ظهور نکند، نه اینکه در جایی باشد و در حین اینکه مربی سخن می‌گوید، یک‌دفعه خود را نشان دهد و همراه الفاظ خارج شود. 🤗 منظور از «وَالْعَافِينَ عَنِ النَّاسِ» هم این است که مربی عفو داشته باشد تا در حین صحبت، خطاها را فراموش کند و آزاد از همهٔ رنج‌ها و زخم‌زبان‌هایی که به او رسیده و بی‌حرمتی‌هایی که به او شده، بتواند با اثرگذاری صحبت کند. 🧠 مربی عاقل باید خشم و رضا و عاطفه و کل روابطش، در فعلش منعکس شود و نه در زبانش. ° سورهٔ آل عمران، آیهٔ ۱۳۴. 📚 کتاب تربیت‌ دینی کودک 👤 آیة‌الله محی‌الدین حائری‌شیرازی #تربیت_دینی 🆔 @rahpouyan_school

🌱 خودکنترلی مربی، عامل رشد شاگردان 💡 مربی در کلاس باید همیشه نورانیت خود را حفظ کند. راهش این است که در برخورد با بچه‌ها بر اعصابش مسلّط باشد. برخورد معلم با بچه‌ها و رفتار آن‌ها با او باید طوری باشد که نور از دستش خارج نشود تا شاگرد بتواند نور به‌دست آورد. 🗣 اگر آموزگار در کلاس بر اعصابش مسلّط نباشد، به‌تبع آن، نور خود را هم از دست می‌دهد و با ادامهٔ کار در این اوضاع، خود را ضایع می‌کند. ✅ آموزگار باید بداند این شغل را انتخاب نکرده است که عده‌ای را اصلاح و خودش را ساقط کند. متأسفانه بعضی از مربی‌ها وقتی می‌خواهند شاگردان را تربیت کنند، قبل از اینکه آن‌ها را به نور برسانند، نور خودشان را از دست می‌دهند. 📚 کتاب تربیت‌ دینی کودک 👤 آیة‌الله محی‌الدین حائری‌شیرازی #تربیت_دینی 🆔 @rahpouyan_school

💪 خشم و صبر؛ دو بازوی مربی! مربی نباید در اولین برخورد، با قدرت با شاگرد برخورد کند، باید زبان را غلاف و قدرت را مستتر کند و واقعاً هم این‌طور باشد و منش رسول خدا (ص) را داشته باشد؛ به‌نحوی که وقتی شاگرد او را می‌بیند، فقط سخن و حرف و دلیل مشاهده کند و هیچ‌گونه وحشتی او را فرانگیرد. 🧐 حال اگر با چنین برخوردهایی، شاگرد فکر کند مربی عاجز و ناتوان است، دیگر باید مربی موضع‌گیری کند! ✅ مربی باید هم خشم و هم صبر داشته باشد؛ ولی مهم این است که بداند مرز صبر و خشم چیست. اگر مربی این‌گونه باشد، شاگرد از اساس محکم می‌شود. گاهی یک خشم کوچک، شاگرد را برای همیشه می‌سازد. 📚 کتاب تربیت‌ دینی کودک 👤 آیة‌الله محی‌الدین حائری‌شیرازی #تربیت_دینی 🆔 @rahpouyan_school

🔄 تربیت دینی؛ تربیتی دوطرفه 💡 اگر مربی راه تربیت را درست انتخاب کند، تربیت برایش دوطرفه خواهد بود و همان‌طور که دیگری را می‌سازد، خودش هم ساخته می‌شود. 🏗 معلم وقتی در سنگر تربیت و کلاس است، خودش هم ساخته می‌شود. مربی فکر نکند در کلاس، دانش‌آموزان را می‌سازد و وقتی از کلاس بیرون برود، خودش را خواهد ساخت! در حقیقت با انتخاب راه درست، هر دو با هم ساخته می‌شوند. 📚 کتاب تربیت‌ دینی کودک 👤 آیة‌الله محی‌الدین حائری‌شیرازی #تربیت_دینی 🆔 @rahpouyan_school

👣 قدم‌های شاگردان؛ پله‌های رشد مربی 📈 در راهی که مربی با شاگردان خود و در راه خدا قدم بر‌می‌دارد، هر قدمِ هر کدام از شاگردان، برای او سیر است. به شمارهٔ هر سیری که شاگردان می‌کنند، به حساب او هم گذاشته می‌شود و در حرکت و رشد او تأثیر می‌گذارد. 🔅 امیرالمؤمنین، علی علیه‌السلام می‌فرمایند: هر کس سنت حسنه‌ای را جاری کند، برای او اجر تمام کسانی که به آن سنت عمل می‌کنند نوشته می‌شود. 🏆 وقتی شاگردان به آن برنامه‌ای که مربی می‌گوید عمل کنند، مربی اجر تمامی آن‌ها را دارد. هر قدمی که آن‌ها را به خدا نزدیک کند، معلم را به خداوند نزدیک‌تر می‌کند. انسان خودش به تنهایی کجا می‌تواند به این همه مقامات برسد؟ 📚 کتاب تربیت‌ دینی کودک 👤 آیة‌الله محی‌الدین حائری‌شیرازی #تربیت_دینی 🆔 @rahpouyan_school

🌱 ارضای طبیعت در طفولیت، بستری برای رشد فطرت یکی از علل سید بودن کودک در هفت سال اول، این است که موقعیتی فراهم شود تا او بتواند همگام با طبیعت رشد کند. 🪴 اگر کودک از آغاز طفولیت، همراه با طبیعت رشد نکند و طبیعت او بسوزد، فطرت نمی‌تواند از میان آن جوانه زده و جان بگیرد؛ البته باید توجه کرد که جوانهٔ فطرت، به بهای رشد و نموّ طبیعت سوخته نشود. ✅ اینکه روایت می‌گوید طفل در خردسالی باید امیر باشد، به این علت است که اگر سید و آقا به شمار نرود و فرامینش اجرا نشود، در آینده جرئت ابراز وجود پیدا نمی‌کند. ترس از دیگران چنان او را می‌هراساند که عقیده و درک خود را از دست می‌دهد و بدون آنکه به چیزی معتقد باشد به آن عمل می‌کند. 📚 کتاب تربیت‌ دینی کودک 👤 آیة‌الله محی‌الدین حائری‌شیرازی #تربیت_دینی 🆔 @rahpouyan_school

⚖ کم کردن فاصلهٔ علم و عمل اگر مربی، کودک را چنان بار آورد که به آنچه می‌داند عمل کند و فاصلهٔ علم و عملش کم شود، موجب تقویت ایمان و تقرب به‌سوی خدا و رشد زمینهٔ دینی او می‌شود. دور شدن علم از عمل، موجب دوری از حق و تحلیل رفتن ایمان است. 👨🏻‍🏫 وظیفهٔ مربی، کم کردن فاصله علم و عمل در شاگردان است. برای حصول به این نتیجه، وظیفهٔ مربی یاد دادن علمی به دانش‌آموز است که به عمل نزدیک و اجرای آن آسان باشد. تذکرهای اجرانشدنی، نه تنها فکر را پیش نمی‌برد، بلکه عقب هم می‌اندازد. ⛔️ وقتی بین علم و عمل فاصله بیفتد، قلب بیمار و نهاد فاسد می‌شود. معلمی که به شاگرد، بیش از ظرفیت او تکلیف می‌دهد، شاگرد را عملاً به عصیان و انحراف می‌کشد. شاگرد می‌داند بین خودش و آموزگار چنین تکلیفی بوده و الان بدون اجرای آن به مقابله آمده؛ به‌عبارت دیگر به عصیان و طغیان دعوت شده است. 📚 کتاب تربیت‌ دینی کودک 👤 آیة‌الله محی‌الدین حائری‌شیرازی #تربیت_دینی 🆔 @rahpouyan_school

💡 راهنما باش؛ اما کنترل‌گر نه! 🎯 مربی باید از راه‌های مناسب، به شاگرد ملاک خوب و بد عمل را یاد بدهد. صحیح نیست برای کودک، مصادیق خوب و بد را مدام معیّن کند؛ زیرا مربی همیشه در کنار کودک نیست که این کار را برای او انجام دهد. اگر فرزند، ملاک‌ها را یاد بگیرد و خط را درک کند، خودش با دلیل و بصیرت وارد می‌شود و راه را دنبال می‌کند. مربی یا پدر و مادر، با پاسخ دادن به همهٔ پرسش‌های طفل، او را مقلد و عاجز بار می‌آورند؛ اما اگر به‌جای ده‌ها بار جواب دادن، ملاک حق و باطل یا راهِ یاد گرفتن پاسخ پرسش را به او بدهند، مسائل دیگر را خودش می‌شناسد و انتخاب می‌کند. ✅ شما باید ملاک خوب و بد را معیّن کنید و مطمئن باشید در نهایت، خودشان در مسائل قضاوت خواهند کرد؛ کبرا را که مشخص کنید، صغرا را خودشان پیدا می‌کنند! باید به آن‌ها ملاک داد، البته نه ملاک‌های شخصی که تابع نظام ارزشی خاصی شوند! بلکه باید آن‌ها را تابع ملاک‌های ارزشی و انسانی کرد. 📚 کتاب تربیت‌ دینی کودک 👤 آیة‌الله محی‌الدین حائری‌شیرازی #تربیت_دینی 🆔 @rahpouyan_school

🤔 پرورش اندیشهٔ کودک باید به طفل، فرصت اندیشیدن داد. تربیت، سیری هماهنگ دارد؛ به این معنی که نحوهٔ فکر کردن طفل در تصمیم‌های بیست سال دیگرش تأثیر دارد. اگر کودک حریص بار آید، در آینده تنگ‌نظر و محدود می‌شود و مجبور است سال‌هایی از عمر را صرف برگشتن به حالت طبیعی کند. 😇 کسی که در هجده‌سالگی جزو «ٱلَّذِينَ هُمۡ فِي صَلَاتِهِمۡ خَاشِعُونَ»° شده و آرامش و متانت و سکون خاصی به‌دست آورده است، از طفولیت او را جدی گرفته‌اند و برایش ارزش و حرمت قائل بوده‌اند. با او چنان برخورد شده که فرصت تأمل و تدبر داشته است و حال در این سن، می‌تواند مسائل جزئی و همّ‌و‌غم‌های سطحی دنیا و مبتلا‌بهِ خود را با تأمل و اندیشه حل کند. ✅ اگر در سال‌های ابتدایی زندگی، فرصت توجه و اندیشیدن را تجربه کرده باشد، بعد از بلوغ، وزن و شخصیت خودش را والاتر از این می‌بیند که مسائل جزئی بتواند سراسر وجودش را اشغال کند. 🫙 مربی باید به‌گونه‌ای رفتار کند که او از طفولیت، شخصیت خود را واسع‌تر از مسائل اطرافش بیابد و فرصت و فضای فکری برای حرکت داشته باشد. اگر ظرف فکری طفل کوچک شود، ظرف وجودی او نیز کوچک شده و با یکی‌دو مسئله پ‍ُر می‌شود و فضای خالی برای تفکر نخواهد داشت. ° سورهٔ مؤمنون، آیهٔ ۱۲. 📚 کتاب تربیت‌ دینی کودک 👤 آیة‌الله محی‌الدین حائری‌شیرازی #تربیت_دینی 🆔 @rahpouyan_school

تدریس مفهوم تهمت و غیبت⛔️ هدیه های کلاس پنجم آموزگار: خانم جمشیدی #طرح_کرامت #ایفای_نقش #تربیت_دینی #اینجا_فقط_یک_مدرسه_نیست. #دبستان_دخترانه_شهدای_رهپویان_وصال 🌐pvesal.ir