#جریان‌شناسی #قسمت‌سوم امروزه در چپ مدرن نیز بروز و تمایز گرایشهاى تندرو و میانه رو کاملاً مشهود است.به طور کلى جناح بندیهاى سیاسى در ایران مرزهاى مشخصى ندارد. گروههاى موسوم به چپ و راست هیچ کدام راهبردها و دیدگاه هاى خود را از پیش و به طور شفّاف و تفصیلى در حوزه هاى سیاسى، اقتصادى و فرهنگى ارائه نکرده اند. همچنین ضعف نهادهاى مدنى و احزاب سیاسى در هر دو جناح به دلیل فقدان سابقه ى تشکّلهاى سیاسى رسمى و سازمان یافته در ایران مشهود است. تشکّل ها غالبا با توجه به زمان خاص ایجاد مى گردند؛ و مواضع نیز بر حسب موقعیّت و بسته به فضا و شرایط مستحدث تغییر مى‌کند. لذا اغلب مى توان تردید و تردّد و نوسان گروهها و افراد سیاسى را بین چپ و راست کاملاً مشاهده کرد. از آن جا که بسیارى از اندیشه ها و مواضعِ گروهها به طور موقّت و انفعالى طرح ریزى مى شوند نمى توان به تداوم مواضع سیاسى اطمینان داشت. به طور کلّى گذشته از آن چه گفته شد به نظر مى رسد اصطلاح چپ و راست همان گونه که اشاره کردیم براى بیان تفاوتها و سلایق سیاسى در ایران مبهم و نارساست، و در صورت کاربرد باید به تفاوت عمیق اندیشه ها و جناح بندیهاى سیاسى میان ایران و غرب توجّه داشت. ابهام و نارسایى این دو اصطلاح تا حدّى است که افراطى ترین گروه چپ رو در ایران را به لحاظ بعضى از اصول فکرى مى توان حتّى مشابه با محاظفه کاران و راست گراهاى غربى دانست. همچنین است در مورد راست گرایان. لذا در کاربرد این اصطلاحات باید به شرایط سیاسى و اجتماعى ایران توجه داشت (ر.ک: فرهنگ واژه ها، عبدالرسول بیات).اما برخی جناح ها وجود دارند که جناح میانه معروفند؛ علیرغم ابهامى که در این قسمت وجود دارد به صورت مختصر مى توان گفت که در حدود سال ۱۳۶۳ به علت اختلاف نظرهایى که بین نیروهاى انقلابى در قبال مسائل اقتصادى و بین المللى به وجود آمد، جناحى به نام جناح مصلحت اندیش، یا ملی گرا یا «پراگماتیست» یا میانه معروف شد. این جناح در آن دوره با برخى سیاست هاى رادیکال در سطح بین الملل مخالفت مى کرد و آن را مغایر مصلحت استراتژى جنگ علیه عراق مى دانست. در اواسط دهه هفتاد جمعیت «کارگزاران سازندگى» مشخص ترین گروه انجام یافته جناح میانه شناخته مى شوند. نشریات همشهرى و ایران، ارگان هاى غیررسمى این جناح بودند. 🔸🔹@rahroshaan