*🌴 آقا ممنون، سیر شدم.* بر اساس خاطره اے حقیقے از خادم حضرت امام رضاعلیه السلام ..... ساعت خدمتم تمام شده بود و مطابق رسم همیشگیم ، روبه روے ضریح دستے بر سینه نهادم و به رخصتے بر مرخصے از حضرت ، به گامهایے ڪوتاه ، حرم را ترک ڪردم به استراحتگاه خادمین ڪه مے آمدیم ، هرشب میهمان احسان و ڪرامت علے بن موسے الرضا بودیم و ظرف غذایمان آماده روے میز بود از روزے ڪه هماے سعادتِ خادمیِ حضرتِ رضا، بر شانه ام نشسته بود ، با خود عهد داشتم جز لقمه نانے به تبرک ، از سفره ے حضرت برندارم و غذاے سفره خانه را هر شب به نیابت از امام رئوف بر زائرے هدیه نمایم لباس خدمتم به صد آداب از تن در میآوردم و به سلام و صلواتے ڪنار مینهادم ، ظرف غذا را در دست میگرفتم و میان رواق، به راه مے افتادم بیشتر شبها لقمه ے حضرت یا نصیب پیرزنے میشد ڪه عصا زنان دنبال غذاے تبرڪے بود ، یا پدرے ڪه ڪودڪے بیمار، روے صندلے چرخدار را به سمت پنجره فولاد حرڪت میداد... آن شب ظرف غذا محڪمتر از همیشه در دستانم جا خوش ڪرده بود و از ڪنار هر پیرزن و یا بیمارے ڪه رد میشدم، دل نداشتم بفرمایش زنم مات از بُخلِ خویش ، حدیث نفس میڪردم و متحیّر مانده بودم امشب چه پیش آمده دلم را ڪه دریایش قطره گشته... همچنان میان رواق ها گام برمیداشتم و عنانِ عقل را به دستِ دل سپرده بودم ڪه ناگاه در مقابل پدرے به همراه پسرک خردسالش، میخڪوب شدم... مرد جوان آنقدر خوش لباس بود و ڪودڪش آنقدر مرتب لباس پوشیده بود ڪه یقین ڪردم دلم ، مسیر را اشتباه آمده و باید راه ڪج ڪنم، اما چه ڪنم ڪه قدم از قدمم پیش نمیرفت و ظرف غذا در دستانم شل شده بود... دل یک دله ڪردم و غذا را به دو دستم پیش آوردم: بفرمایےد آقا، لقمه ے حضرت است... از طرف آقا علے بن موسے الرضا هدیه به شما... حرفم هنوز تمام نشده بود ڪه پسرک چشمانش برقے زد و غذا را از دستانم گرفت، صورت ڪوچڪش را روبه ایوان طلاے حضرت چرخاند و به همان لحن ڪودڪانه اش گفت: وااای آقا ممنون، مادرم راست میگفت از پدرِ مهربان هم ،مهربان ترید... آنگاه در ظرف را باز ڪرد و به خوشحالے ادامه داد: بابا قاشق هم برایم گذاشته اند... پدر ڪه صورتش غرق اشک شده بود ، آرام پرسید: _چگونه محبتتان را جبران ڪنم؟ هنوز از آنچه پیش آمده بود، متحیّر بودم و به ڪلماتے در هم ریخته پاسخش دادم: _ من ڪاره اے نبودم آقا، لقمه حضرت بود، سهم و روزیِ پسر دوست داشتنیِ شما مرد ڪه حال ڪنار پسرش نشسته بود تا پسرش همان گوشه ے رواق غذایش را نوش جان ڪند، راویِ ماجرایش شد: - میخواستم براے زیارت وداع بیایم و پسرم را گفته بودم در هتل بمان و با من حرم نیا؛ زیارتم طول میڪشد ، طاقت ڪودڪانه ات طاق میشود و حال زیارت را از من خواهے گرفت پسرم پذیرفته بود در هتل بماند ولے همسرم اصرار داشت ڪه باید براے خداحافظے پسرمان هم بیاید هرچه بهانه میتراشیدم ، پاسخے میداد؛ تا اینڪه مادرش آمد ، ڪنارش نشست دستانش را گرفت و به یقینے عجیب گفت: عزیزِ مادر؛ با پدر همراه شو، هیچ نگرانے هم به دلت راه مده؛ امام ، پدرِ مهربان است؛ هرچه خواستے از خودِ امام بخواه... خلاصه به اوقاتے تلخ دست پسرم را گرفتم و به حرم آمدیم... زیارت خواندنم طولانے شده بود و پسرم این پا آن پا میڪرد، ولے من هنوز دل نداشتم امام را وداع گویم سرِ نماز بودم ڪه مرتب ڪودڪم ، گوشه ے ڪتم را میڪشید و میگفت بابا دیگر خیلے گرسنه ام، زمانِ رفتن نشده؟ آنقدر جملاتش مڪرّر شد ڪه ڪلافه نماز را سلام دادم و به عتابے گفتم: مگر مادرت نگفت هرچه خواستے از خودِ آقا بخواه؛ آنگاه انگشتم را به سوے ضریح اشاره ڪردم و گفتم به آقا بگو گرسنه ام؛ بگذار زیارتم تمام شود و سر نمازِ بعدے ڪه ایستادم ، دیدم پسرم رو به ضریح صدایش را آرام ڪرد و زیر لب زمزمه ڪرد: آقا واقعا گرسنه ام... دروغ نمیگویم... آنقدر مظلومانه به امام درددل ڪرد ڪه هرگونه بود نمازم سلام دادم و حرم را ترک ڪردم؛ هنوز چند قدمے نیامده بودیم ڪه شما با ظرف غذایے از راه رسیدی... و حال من هم ڪنار پدر نشسته بودم و بر راءفت امام رئوف اشک میریختم ڪه پسر غذایش را تمام ڪرد و رو به حضرت باز به همان لحن ڪودڪانه گفت آقا ممنون...سےر شدم... 🌹 صلے الله علیک یا علے ابن موسے الرضا علیه السلام و رحمه الله و برڪاته 🌹 🍁🕊🍁🕊❤️🕊🍁🕊🍁 #جمعه_های_مهدوی #امام_رضا #امام_‌رئوف #به_تو_از_دور_سلام #خادم_الرضا #مشهد_مقدس 🆔 :telegram @imamrezaeii‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ 🆔 :eitaa @imamrezaeii