سلام 🔴با توجه به پیامک و تماس های برخی نیازمندان واقعی ، شناسایی شده توسط مسجد در محله های مختلف شهر 🌱سهیم شدن در خرید لوازم التحریر برای ۴۰ کودک یتیم و نیازمند 📚✏️ هر بسته ۱۵۰هزارتومان 🔶️ واریزکمک های نقدی تا فردا به کارت ۶۱۰۴۳۳۷۹۰۶۵۸۰۲۵۱ به نام میثم الهی 🔶️ یا تحویل لوازم التحریر درمحل مسجد 🔷️ توزیع: فردا پنج شنبه و جمعه 🌷گروه جهادی،مردمی شهدای گمنام

این مجموعه و حاجاقا میثم الهی را از نزدیک و دقیق می‌شناسم؛ کاملاً قابل اعتماد و کاربلد.

دل‌نگرانی‌ها و بی‌قراری‌های این روزها در انتظار توفیق #زیارت_اربعین، یک خاطره قدیمی را برایم زنده کرد؛ خاطره نوزده سال پیش، تقریباً در چنین روزهایی. اواخر مهر ۱۳۸۱ شنیدیم که #مرز_مهران در ایام #زیارت_نیمه_شعبان باز است و می‌شود بدون #ویزا و هر چیز اعتباری و دست‌وپاگیر دیگری، وارد #عراق شد. با چند نفر از بچه‌های مدرسه، شبانه یک سواری کرایه کردیم و به راه افتادیم. دم صبح که رسیدیم #مهران و خودمان را به مسجد رساندیم، دیدیم خیلی‌های دیگر هم هستند؛ مطمئن شدیم و خیالمان راحت شد. اما ظهر نشده بود که فهمیدیم بعضی‌ها سه چهار روز است پشت مرز مانده‌اند. با این همه، کسی ناامید نبود و همه به هم دلگرمی می‌دادند که بالأخره مرز باز می‌شود. حدود یک هفته تا #نیمه_شعبان مانده بود و اگر کمی هم پشت مرز می‌ماندیم، باز دیر نبود. قبل از ما چند نفر دیگر از بچه‌های مدرسه هم آمده بودند. بعد از ما هم گروه گروه آمدند. دو روز بعد، چهل پنجاه نفری از بچه‌های مدرسه جمع شده بودیم. مدرسه که می‌گویم، منظورم #مدرسه_علمیه است؛ آن سال، طلبه پایه دوم یکی از مدارس علمیه خوب قم بودم و تازه سیوطی و المنطق را شروع کرده بودیم که آمدیم سر مرز. وقتی استاد صرف پایه اولمان را هم در جمع خودمان می‌دیدم، از این کار پشیمان نبودم. روز سوم انتظار شروع شده بود و هرچه بیشتر می‌گذشت، بیشتر باورمان می‌شد که مسئولان مرز و مأموران یگان ویژه مستقر در اطراف مرز، حرف‌ها و تهدیدهایشان جدی است. کم‌کم خستگی و ناامیدی داشت در دل بعضی از اعضای کاروان (بعد از سه روز دیگر یک کاروان شده بودیم) نفوذ می‌کرد. استاد عزیزمان دست به کار شد. برای اینکه ساعتی را بدون حرف زدن از بستگی مرز بگذرانیم و کمی روحیه بگیریم، #دیوان_حافظ جیبی‌اش را از کوله‌اش درآورد و گفت: بیایید برایتان #فال_حافظ بگیرم. بچه‌ها به ترتیب نیت می‌کردند و استاد همان‌طور که #غزل_حافظ را می‌خواند، توضیح‌های قشنگی هم می‌داد. بعد از چند غزل، نوبت من شد. نیت کردم؛ این غزل آمد: اگر شراب خوری جرعه‌ای فشان بر خاک از آن گناه که نفعی رسد به غیر چه باک... استاد بیت‌ها را با آب و تاب می‌خواند و بقیه مشتاقانه گوش می‌دادند؛ تا اینکه رسید به این بیت: مهندس فلکی راه دیر شش جهتی چنان ببست که ره نیست زیر دیر مغاک چشم‌هایم پر اشک شده بود. درست نمی‌دیدم، ولی چند نفر دیگر هم داشتند گریه می‌کردند؛ صدای گریه‌شان را می‌شنیدم.😭 این روزها حال و هوایم همان حال و هواست؛ دعایم کنید. پ.ن: حدود یک دهه چه سهل به زیارت اربعین مشرف شدیم؛ شاید قدر نعمت باز بودن راه را ندانستیم. #لبیک_یا_حسین #اللهم_ارزقنا_زیارة_الاربعین #اللهم_عجل_لولیک_الفرج 🆔️ rajaaei_ir

آخرین روز تابستان ۱۴۰۰، چند دقیقه قبل از اذان ظهر بود که هدیه دوست عزیزم آقا #احسان_صفرزاده به دستم رسید: کتاب #ماوراء_مرز. عصر مشغول خواندن کتاب شدم و تا قبل از خواب، تمامش کردم. ماوراء مرز، یادداشت‌های احسان صفرزاده است از دو ماه زندگی در بخشی از #خراسان و #ماوراء_النهر که امروزه #تاجیکستان نام دارد. این کتاب، همان‌طور که نویسنده‌اش در مقدمه نوشته است، #سفرنامه نیست. "قالب و غالب کتاب، صرفاً مجموعه یادداشت‌ها و خاطراتی است که خط سیر زمانی ندارند". احسان انگیزه‌اش را از نوشتن کتاب در مقدمه آورده است: "مهم‌ترین هدفم از انتشار این یادداشت‌ها، افزایش شناخت مخاطب از این بخش از خراسان و ماوراء النهر بوده است". به نظرم جمع سه نکته سبب شده است که این هدف به خوبی محقق شود: ۱. نویسنده، یک #جوان_انقلابی پرشور و جدی است که مشتاقانه و کنجکاو، سعی کرده تا همه چیز را ببیند و مشاهداتش را دقیق بنویسد. ۲. یادداشت‌های این کتاب، توشه دو سفر به فاصله ده سال (سال ۱۳۸۵ و سال ۱۳۹۵) است که در دو فصل جداگانه آورده شده و خواننده با مقایسه مشاهدات نویسنده در این دو سفر، متوجه تغییرهای جدی در طول این ده سال می‌شود. ۳. هر سفر نویسنده حدود یک ماه طول کشیده و او در هر یک از این فرصت‌ها، به جای گذراندن یک سفر سیاحتی معمولی، بیشترین بهره را برده است. به این ترتیب، خواننده هم می‌تواند بهره‌های فراوانی از این کتاب ببرد؛ اما من فقط هفت بهره را انتخاب کرده‌ام و در تصویرهای پیوست، به اختصار از آن‌ها نوشته‌ام.👆 #معرفی_کتاب #کتابخوانی #زبان_فارسی #خط_فارسی #کتاب_خوب 🆔️ rajaaei_ir