من اگه باشم این‌طور می‌گم: ☘وقتی کسی کاری برای ما می‌کنه، یا ما این کار رو وظیفه‌ش می‌دونیم، یا از سرِ لطف و مهربانی او. ☘اگه اون کار رو وظیفه‌ش بدونیم که برای قدردانی از او احساس وظیفه نمی‌کنیم و حتی اگه تشکر هم بکنیم، می‌ذاریم به حساب ادب و لطف خودمون. ☘ولی وقتی اون کار رو لطف طرف مقابل به حساب می‌آریم، اگه جزو آدم‌های مغرور و طلبکار نباشیم، در برابر او احساس بدهکاری می‌کنیم و دوست داریم یه‌طوری از خجالتش در بیاییم. ☘حالا اگه مهربانی او در حق ما خیلی زیاد باشه و ما هم خیلی او رو دوست داشته باشیم، دوست داریم یه‌طوری کشف کنیم که خودش چی دوست داره و اگه ما چه‌کار کنیم بیشتر خوشحال می‌شه. ☘تو این شرایط، اگه خودش به ما بگه: "من که هیچ توقعی ازت ندارم، ولی اگه می‌خوای کاری بکنی، فلان کار رو بکن"، ما خیلی خوشحال می‌شیم؛ چون زحمت ما رو کم کرده و خودش بهمون گفته چطور می‌تونیم به بهترین شکل ازش تشکر کنیم. راستی، شما چطور جواب می‌دید به این سؤال؟! #تربیت_دینی #پرسشهای_اعتقادی_نوجوانان https://eitaa.com/joinchat/1379663915Ce68dbc3592