"فرصت شکفتن" مادر بزرگ خدابیامرزم از بس مهربون بودن همیشه بین ما نوه‌ها دعوا و مشاجره بود چون همه‌ می‌خواستیم مادر بزرگ رو برای همیشه خونه‌ی خودمون نگه داریم. وقتی مادر بزرگ می‌یومدند خونه‌مون خدا دنیا رو بهم می‌داد، می‌دویدم کفش و چادرشونو قایم می‌کردم و می‌گفتم: اومدن‌تون با خودتون بود اما دیگه رفتن‌تون با خودتون نیست. مادر بزرگ خنده‌ی کش‌داری می‌‌کردن و می‌گفتند: نه اومدنم با خودم بوده، نه رفتنم. مادر بزرگ درست می‌گفتند ما آدما بدون هیچ اختیاری به دنیا اومدیم، نه اومدن‌مون تو این دنیا با خودمون بوده و نه رفتنمون دست خودمونه. اما اگه این مدت زمانی که تو دنیا مهمونیم رو قدر بدونیم و با ابزار عقل، تفکر و قدرتی که داریم از اختیار تکوینی و تشریعی که بهمون اعطا شده خوب خوب بهره ببریم. اونوقته که قیمتی می‌شیم مثل مادربزرگ، آخه مادربزرگ تاسی کرده بودند به رسول گلها "خاتم‌الانبیا"، گل سرسبد عالم خلقت‌‌ آره ما هم‌ می‌تونیم سوگلی بشیم اونم نه فقط سوگلی فامیلا بلکه بالاتر، سوگلی تو دنیا و آخرت، اونوقته که غنچه‌ی وجودی‌مون تبدیل شده به گُل، اونم گُل همیشه بهار... 🖊نویسنده مرضیه رمضان‌قاسم #هدف_خلقت #عزیز http://eitaa.com/joinchat/2786918448C6bafa932ef