واژه‌های شعر من، درسینه زندان می‌شود باغ سرسبز وجودم، شوره‌زاران می‌شود چون میسر نیست توفیق زیارت هر زمان می‌فرستم مرغ دل را، بر تو مهمان می‌شود چشم سر را بسته و با چشم دل می‌بینمت روح و جانم غرق عطر یاس‌ و‌ ریحان می‌شود در کنار پنجره فولاد می‌بندم دخیل ... سر به زانو می‌گذارم، چشم گریان می‌شود این چنین اشکی حکایت دارد از اذن دخول... قلبم‌ از این‌ لطف‌ و احسان، مات‌ و حیران‌ می‌شود می‌روم با جرعه‌ای از نور استشفا کنم آب سقاخانه بر هر درد، درمان می‌شود واژه واژه مدح می‌گویم پس از عرض سلام شاعر بی‌ذوقتان، روزی غزلخوان می‌شود... شاعر: مریم شعله‌پاش #چهارشنبه‌های_‌رضوی #دهه‌ی_کرامت ➠@ramezan_ghasem110