هر کس توبه کند به سوی من برگردد هجرت به سوی من نماید قصد حقیقی وعزم جدی بر سفر الی الله داشته باشد وبا عمل صالح این توبه خویش را نشان دهد او در حقیقت مهاجر الی الله شده اما چه رجوعی چه انابه ای ...

و من تاب و عمل صالحا فانه يتوب الى اللّه متاب ▪️علامه طباطبایی رحمت الله علیه كلمه (متاب ) مصدر ميمى از ماده توبه است. و سياق آيه مى رساند ⬅️ كه در مقام رفع استبعاد از تبديل سيات به حسنات است و مى خواهد بفهماند 👈كه امر توبه آن قدر عظيم و اثرش آنچنان زياد است ⬅️كه سيات را مبدل به حسنات مى كند و هيچ استبعادى ندارد، ⬅️ چون توبه عبارت است از رجوع خاص به سوى خداى سبحان ⬅️و خداى تعالى هر چه بخواهد مى كند.

بعید به ذهنتان نیاید استبعاد نشمرید من بسیار مهربانم...

واما مژده بعد را تا هر یک ده صلوات بفرستید بگویم

من انقدر در حق شما محبت دارم.. که نه تنها خود فعل سیئه شما را به حسنه مبدل می کنم بلکه آثار ان را نیز به حسنه مبدل می کنم کاش در توانم بود عظمت این بشارت را برایتان بگویم

فقط زمانی در حد ناقص می توان فهمید که اگر انسان بداند اثر عمل زنده حیّ بوده ورشد کرده وسالهاست که من در گرو ودر بند اویم... وحال همه ان اثار بر طرف می شود باید از این بشارت عظیم جان داد خدایا چگونه شکر چنین نعمتی ولطفی را می توان نمود

🔳تبدیل اثار.. حسنه يا سيئه بودن عمل منوط به آثار عمل است وتبديل سيئات به حسنات نيز به معناى 👈تبديل آثار است و آنچه به نظر ما (علامه طباطبایی رحمت الله علیه ) مى رسد اين است كه بايد ببينيم گناه چيست؟ آيا نفس و متن عمل ناشايست گناه است يا آنكه نفس فعل و حركات و سكناتى كه فعل از آن تشكيل شده گناه است و اگر يكى است - كه همينطور هم هست - پس گناه شدن گناه از كجا و ثواب شدن عمل ثواب از كجا است ؟ مثلا خوردن كه در حلال و حرام يكى است ؟ اگر دقتى كنيم خواهيم ديد تفاوت اين دو در موافقت و مخالفت خدا است، مخالفت و موافقتى كه در انسان اثر گذاشته و در نامه اعمالش نوشته مى شود... 🔳به بیانی دیگر... ▪️👈 عمل انسان واثار ان چون سايه دنبالش هست و يا موجب عقاب است و يا ثواب و همواره با آدمى هست تا در روز (تبلى السرائر) خود را نمايان كند. اين را نيز مى دانيم كه اگر ذات كسى شقى و يا آميخته به شقاوت نباشد، هرگز مرتكب عمل زشت و گناه نمى شود پس اعمال زشت از آثار شقاوت و خباثت ذات آدمى است، چه آن ذاتى كه به تمام معنا شقى است و يا ذاتى كه آميخته با شقاوت و خباثت است. حال كه چنين شد، اگر فرض كنيم چنين ذاتى از راه توبه و ايمان و عمل صالح مبدل به ذاتى طيب و طاهر و خالى از شقاوت و خباثت شد و آن ذات مبدل به ذاتى گشت كه هيچ شائبه شقاوت در آن نبود، لازمه اين تبدل اين است كه آثارى هم كه در سابق داشت و ما نام گناه بر آن نهاده بوديم ⬅️ با مغفرت و رحمت خدا مبدل ⬅️به آثارى شود كه با نفس سعيد و طيب و طاهر مناسب باشد و آن اين است كه : عنوان گناه از آن برداشته شود و عنوان حسنه و ثواب به خود بگيرد. واین از رحمت الهیست..

▪️أمیرالمؤمنین ( مَنْ تَابَ تَابَ اللَّهُ عَلَیْهِ وَ أُمِرَتْ جَوَارِحُهُ أَنْ تَسْتُرَ عَلَیْهِ وَ بِقَاعُ الْأَرْضِ أَنْ تَکْتُمَ عَلَیْهِ وَ أُنْسِیَتِ الْحَفَظَهًُْ مَا کَانَتْ تَکْتُبُ عَلَیْهِ. 🔳 ( کسی که توبه کند خداوند توبه‌ی او را پذیرفته، ⬅️ و به اعضای بدن او فرمان می‌رسد که گناهانی را که به‌وسیله‌ی آن‌ها انجام شده، پنهان کنند ⬅️و به مکان‌هایی که در آن به گناه آلوده شده است دستور داده می‌شود که گناه او را فاش نسازند ⬅️و فرشتگان نگهبان، گناهانی را که نوشته‌اند، فراموش کنند. تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۰ ص۴۸۰ ثواب الأعمال، ص۱۷۹

ای جانم به فدای ان خدایی که را بنده گنه کارش چنین مهربانانه رفتار می کند... چقدر این روایت مولا زیبایی لطف خدارا تشریح می کند

هیچ اثری از فعل بنده من نباید باقی بماند او به سوی من برگشته

به خودش قسم که این قسم بزرگیست آیا بعد این همه لطف می توانیم به خود حق جسارت در تعدی از فرمانش را بدهیم...