. . #سخن_سردبیر #قسمت_دوم_رصدخانه امروز با تبدیل شدن علم به داده و در غیاب یک شور علمی برای تحولی جدید در جهان علم، به تدریج دانشمندان جای خود را به دانشگران و پژوهشگرانی داده اند که به تدقیق، توسعه و بسط جزئیات آنچیزی که  توسط دانشمندان بزرگ دهه ی ۴۰میلادی پایه ریزی شده بود، مشغولند. در بعضی کشور ها عدم تجربه ی آن شور علمی و تجربه نکردن آن وسعت از حضور باعث می شود تا حتی توان پژوهش معنی دار و بهره برداری از استعداد های کشور نیز در مقاله شماری و کارمندی علمی خلاصه شود. با صراحت بگوییم که مسئله ی این قسمت از رصدخانه احیای آن شور دانشمندی و تجدید تجربه ی لذت بخش دانشمندی است که با سرعت خیره کننده ای شکل جهان و فهم ما از جهان را تغییر داد و در این مسیر قصه ی این دانشمندان خواندنی شد. در کشور ما این تجربه با مسئله داشتن و کشف مسئله کشور با هدایت الهی امکانپذیر می شود و کارهای بزرگ را ممکن می سازد.در این وضعیت جان دانشمند دیگر از تکلف کارمندعلمی دچار ملال و رخوت نیست و در دانشمند بودن خود حسی شبیه شاعر و هنرمند را تجربه می کند. در این قسمت از برنامه میزبان یکی از دانشمندان امروز ایران هستیم که عزم و ایستادگی او، ایران را واجد یک امید تازه و توانایی های بسیار کرد. افتخار داریم تا در حضور مهندس نوید نجاتبخش از شرکت دانش بنیان بهیارصنعت سپاهان باشیم که از تولید  تجهیزات پیشرفته پزشکی تا هواپیما و ایکس ری کانتینری وبسیاری دیگر را در کشورمان ممکن کرده است. این قسمت از رصدخانه فردا(شنبه۱۷ آذرماه)از شبکه ی اصفهان حوالی ساعت۱۸ پخش خواهد شد.

#رصدخانه #سخن_سردبیر 🔻مشهور است که اگر علوم انسانی و اجتماعی در کشوری جدی نباشند و با مسائل یک مواجهه ی واقعی نداشته باشند، حتی اگر آن کشور از دانشمندان بزرگ و توانمند در علوم مهتدسی  و پایه برخوردار باشد، امکانی برای توسعه نخواهد داشت. اما این سخن واقعا به چه معناست؟ 🔺برای این منظور بهتر است به سرچشمه های علوم انسانی و شرایط پیدایش آن توجه کنیم: علوم انسانی قدمت زیادی ندارند و در پس از مدرنیته پدیدآمده اند.مشهور است که آگوست کونت پدر جامعه شناسی است.جامعه شناسی در غرب با نسبتی وثیق با مسائل غرب و فکر کردن به فعلیت یافتن آینده و مواجهه با مسائل و بحران های پیش آمده با شروع فرآینده توسعه است.همانطور که واضح است، علوم انسانی نسبتی با جانمایی و برنامه ریزی و حل مسائل تاریخ و خاک خود دارد. 🔻علوم انسانی در کشور ما البته هنوز در جایگاه اصلی خود به رسمیت شناخته نمی شود و شاید این مسئله بی نسبت با فضای سیاسی فهم عامه از علوم انسانی نباشد و کمابیش چیزی که ما و اغلب مردم از اهالی علوم انسانی می شناسند،توصیه هایی کارشناسانه در باب حکمرانی و سیاست است و نه اندیشیدن به امکان های ایران برای توسعه و حل مسائلش. 🔺با این مقدمه علوم انسانی در دانشگاه موقعیتی برجسته در فهم جایگاه دانشگاه و امکان های آن برای حل مسئله دارد و همینطور پیشرفت و توسعه ی کشور  و حل مسائل آن مشروط به رویارویی علوم انسانی کشور با کلان مسئله ای به نام ایران و نظام مسائلش است که یکی از این مسائل دانشگاه است و اگر علوم انسانی با دانشگاه مواجهه ای جدی نداشته باشد، امکانی برای حل مسائل خود،جامعه و صنعت نخواهد داشت. 📺باحضور دکتر احمد مهرشاد درباره ی فهم ما از علوم انسانی و نسبت آن با عقلی که در دانشگاه فکر کردن به مسائل کشور و دانشگاه را ممکن می کند،گفت و گو کردیم.از ساعت ۲۳:۳۰ امشب در شبکه اصفهان، درخدمت شما خواهیم بود. @rasadkhaneir

. #رصدخانه #سخن_سردبیر 🔻با اینکه اقتصاد و تولید دانش بنیان تاکید موکد رهبر انقلاب است، می توان گفت که هنوز دانش بنیان به عنوان یک راه حل کلان، سیاست کشور ما نبوده و نیست. 🔺با اینکه دانش بنیان گویی نوعی از تولید است که می تواند پشتوانه ی ارزش پول ملی، جلوگیری از تورم، بزرگ تر شدن کیک اقتصاد و سفره ی مردم ایران شود و سرآغاز یک نقطه ی هماهنگ کننیده برای نقاط جدا افتاده ی صنعت،اقتصاد و پژوهش باشد ، گویی هنوز میل یا امیدی واهی به تنبلی نفت فروشی و عادت به لختی اقتصاد دولتی یا فهم ناقص از جایگاه دولت در جهان امروز نمی گذارد تا راه دانش بنیان ها در ایران با جدیت و اصالت پیگیری شود. 🔻اما از همه ی اینها مهم تر گویی بی نسبتی سیاست ما با آینده و حضور در آن نقطه است .ما در سیاست اگر فرصتی را در انتخاب یا بنیان گذاری از دست بدهیم، مجبوریم تا در ادامه ی کار خود در ضرورت ها غرق شویم تا نوبت به دیگری برسد و دوباره این ضرورت ها خود فرصت فکر کردن به آینده را سلب کنند ولی نباید انتخاب اولییه ای که این مسیر ضرورت ها را پیش می آورد، نادیده بگیریم. 🔺️به نظر می رسد اگر سیاستی بخواهد توسعه یا پیشرفت ایران را در دستور کار داشته باشد، ناگزیر است که به آینده ی ایران و جانمایی امروز برای آن آینده فکر کند واین برنامه ریزی از موقعیت دولت و قدرت گویی اصیل ترین جایگاه دولت در جهان ماست و در این مسیر قطعا دانش بنیان ها و توانایی علمی جوانان ایران سرمایه ی اصلی کشور است و انصراف از این نقطه معادل از میان رفتن سیاست و فروغلطیدن در ضرورت هاست. 🔻در حضور مهندس فرید نجاتبخش، رئیس انجمن شرکت های دانش بنیان به سیاست کشور و دانش بنیان ها پرداخته ایم. 📺قسمت هفتم رصدخانه را از ساعت ۲۳:۲۰دقیقه از شبکه ی اصفهان دنبال کنید. @rasadkhaneir

. #سخن_سردبیر 🔻زبان فارسی برخلاف بعضی ادعا های شبه روشنفکری زیرساخت علمی و فناورانه دارد.این ادعا ها که براساس تعداد فعل ها و... مطرح شده اند، حاکی از کم عمقی فهم صاحبانشان هستند که نمی دانند زبان یعنی قابلیت تصور و تفکر. 🔺زبان فارسی به معنای واقعی کلمه قابلیت تصور و تفکر را در خود دارد و می تواند در ذهن انسان ایرانی از آینده تصویر سازی کند.شاهد این ادعا تمام فیلسوفان اهل زبان فارسی و تمام دانشمندان اهل حوزه ی تمدنی زبان فارسی در دوره ی تمدن اسلامی هستند. 🔻به تعبیر دیگری زبان فارسی زمینه ای برای تفکر،فداکاری،ایثار،روایت و فهم جهانی میان دوجهان دارد که امکان رفع گسل توسعه نیافتگی و فکر جدی به علم و فناوری را برای ایران و ایرانی می گشاید. 🔺در قبل از انقلاب اغلب آمریکایی هایی که وظیفه ی آموزش خلبانان ایرانی را برعهده داشتند، از سرعت یادگیری و دقت بیشتر خلبانان ایرانی نسبت به دانشجویان عربی یا حتی انگلیسی زبان خود شگفت زده می شدند.ما هنوز نمی دانیم که حتی زبان دوم بر بنیاد زبان اول سوار می شود و اصلا زبان اول است که این سرعت و دقت را ایجاد کرده است. 📺قسمت نهم رصدخانه را امشب از ساعت۲۳:۲۰از شبکه اصفهان دنبال کنید.

. #سخن_سردبیر #رصدخانه 🔻دانشگاه هم مانند همه ی نهاد های تمدنی جدید، بدون احساس نیاز و شاید با نگاهی به نتایج آن در تمدن غرب وارد کشور شد. نهاد هایی که حاصل یک کهن الگو در رابطه ی ما با مدرنیته هستند.این نگاه حاصل این پرسش است که"چرا غرب پیشرفت می کند و ما از قافله عقب می افتیم و نمی توانیم امروز و آینده ی خود را تدبیر کنیم؟"اگر پاسخ به این پرسش تخریب و بازسازی بنیاد های فکری مدرن نباشند و نتوان به عمق این مسائل اندیشید، نتیجه این است که علت ترقیات و پیشرفت و کارآمدی نهادهایی مانند دانشگاه را حاصل نهاد ها و امکانات دیگر بدانیم و در واردات بیشتر تلاش کنیم، شاید همچنان نتایجی که غرب از نهاد های خود می گیرد را در کشور نبینیم.این مسیر یک ناامیدی سیستماتیک و از کارافتادگی و رخوت میان نیروهای کارآمد آینده ایران ایجاد می کند و باید به جایگاه انقلاب اسلامی ایران در این موقعیت اندیشید. 🔺اساسی است که به رابطه ی این نهاد های از هم جداافتاده بیاندیشیم.بهترین تبیین توسعه از نظر صاحب این قلم، ایجاد رابطه ای اصیل و درست میان اجزای مختلف و پراکنده ی نهادهای مختلف مدرن است.بخصوص رابطه ای از جنس صرافت طبع میان اقتصاد،پژوهش و صنعت که باز هم به نظر صاحب این قلم جز با اندیشیدن به مبانی غرب از جایگاه انقلاب اسلامی امکانپذیر نخواهد شد.انقلابی که امیدی برای مواجهه ی جدی تر با بنیان های جهان جدید و تفکر آینده را نوید می داد و قدم بلند ملت ایران در بازگشت به خویشتن و آقایی در این جهان بود. 📺قسمت دهم رصدخانه را امشب از ساعت۲۳:۲۰از شبکه اصفهان دنبال کنید.

. . #رصدخانه #سخن_سردبیر 🔻ناترازی انرژی در کشور ما امروز برای مردم نیز لغتی آشناست.قطعی برق دیگر علاوه بر صنایع و شهرک های صنعتی، به زندگی و خانه های ما نیز رسیده است. 🔺اما شاید وقت آن رسیده تا واقعا به این مسئله و مسیری که تا امروز برای حل آن طی شده نظر کنیم. 🔻در گزارش های مختلف وقتی به ناترازی انرژی پرداخته شده است، همواره به این که ظرفیت تولید ما با مصرف چه مقدار فاصله دارد اشاره شده و بیان می شود که برای حل این مشکل و رساندن این ظرفیت به چه مقدار مگاوات برق یا چه تعداد نیروگاه جدید نیاز داریم و این تعداد به چه مقدار سرمایه گذاری نیاز دارد و متاسفانه وقتی میزان سرمایه گذاری ارزی از به مقیاس نجومی و فراتر از توان وزارت نیرو و دولت برسد کمابیشویی که ما با مسئله ای لا ینحل طرف هستیم. 🔺بیایید اینبار طور دیگری نگاه کنیم و کل این وضعیت را پدیدار شناسی کنیم.وضعیتی که در آن دولت و وزارت نیرو مسئول تامین برق ارزان قیمت است و ناچار است این کار را براساس منابع ارزان قیمت کشور و نیروگاه هایی قدیمی و مستهلک انجام دهد .حال وقتی دولت مسئول تامین برق است و مالک منابع زیرزمینی، قاعدتا مردم این دولت را مسئول تولید می دانند و این تولید را از خود نمی دانند و کار به خواهش ها و تمناهای دولت برای صرفه جویی می رسد.در حالی که وقتی مردم تولید و منابع را از خود بدانند و خود را در اداره و حل این مسئله حاضر پیدا کنند,قطعا نوع دیگری از برخورد مصرفی را از آنها خواهیم دید. 🔻گویی کلاف سردگم ناترازی کشور در حوزه های مختلف در متولی گری دولت خلاصه می شود.جایی که از تحقیق وتوسعه،توان نیروی انسانی،انباشت دانش و شرکت های دانش بنیان خبری نیست و همه چیز با ارز و میزان سرمایه گذاری مورد نیاز دولاری اندازه گیری می شود.در این وضعیت و بخصوص شرایط تحریم ما باید به ایران و توانایی نیروی انسانی آن و غیرت مردم این کشور برای حل مسائل بردیم و سودای تامین ارز و خرید راه حل های موقت را کنار بگذاریم. 🔺این واقعا در شان‌ملت ایران است که روی پای خود بایستند و قدبلند تر از ضرورت های دادوستد های خام فروشی بایستند. 📺درکنار مهندس جهانی عزیز در بخش دوم ناترازی انرژی و شرکت های دانش بنیان،درباره ی چگونگی حل بحران ناترازی انرژی گفت وگو کردیم.این قسمت از رصدخانه را امشب از ساعت۲۳:۲۰دقیقه از شبکه اصفهان و به زودی از شبکه چهارم سیما دنبال کنید.

. #رصدخانه #سخن_سردبیر 🔻در اصطلاحات پزشکی،اصطلاحی وجود دارد با عنوان tunnel vision یا محدودیت دید تونلی که به ناتوانی در زاویه دید وسیع انسانی و دیدن صرفا یک نقطه ی محدود اطلاق می شود. 🔺دولت در کشور ما متولی تولید و عرضه ی انرژی است و این انتظار و وظیفه را برای خود ایجاد کرده تا انرژی ارزان قیمت تولید کند. 🔻این کار در مقیاس دولت و توسط ساختارهای اداری و تصمیم ساز آن با محدودیت هایی که امروز در منابع تجربه می کند عملا دیگر غیرممکن شده است.چرا که اینگونه مدیریت مربوط به زمانی است که منابع نفتی وسیع در اختیار بود و به هرتقدیر می شد راه حل مسائل یا حداقل راه حل موقت آن ها را خرید. 🔺️دولت و ساختار اداری آن متاسفانه در مواجهه با مشکلات کشور دوچار همین عارضه ی دید تونلی هستند و نمی توانند به وسعت امکانات کشور نگاه کنند چرا که از قدیم عادت کرده اند که راه حل مشکلات فقط و فقط از راه باریک تخصیص ارز و واردات می گذرد.امروز البته این راه باریک آنچنان تنگ شده که برای مسئله هایی ازجمله ناترازی و کمبود ناوگان هوایی حاضریم از خرید نیروگاه های دسته دوم و فرسوده و هواپیماهای دست دوم چندساله حرف بزنیم اما به تولید داخل و نیروی انسانی و استعداد داخل کشور فکر نکنیم. 🔻واقعیت آن است که هرچه جلو تر می رویم باید بتوانیم از عادت های بد نفتی و خرید توسعه برای کشور که در دهه ی هفتاد شکل گرفت جدا شویم و به این فکر کنیم که واقعا علم،دانشگاه و نیروی انسانی ایرانی در مسائل ایران چه نقشی دارند؟ 🔺پرسش به این سوال با رمز عملیات دانش بنیان می تواند ما را از محدودیت دید تونلی نجات دهد و چشم ما را به راه حل های قطعی،عزتمندانه و  بدون نیاز به فلج شدن کشور باز کند. 📺از ساعت ۲۳:۱۵ دقیقه و از شبکه ی اصفهان همراه با قسمت سیزدهم رصدخانه با موضوع "ناترازی انرژی؛سخنی از جنس تجربه" و با حضور مهندس علیرضا دهنوی در کنار شما خواهیم بود.

#رصدخانه #سخن_سردبیر شهید آوینی، شهیدی به وسعت انقلاب اسلامی است و با او و بواسطه ی او می توان به همه ی ابعاد انقلاب اسلامی اندیشید. در رصدخانه مسئله داشتیم تا در هفته ی هنر انقلاب اسلامی و به‌مناسبت شهادت سیدشهیدان اهل قلم، به دیدار آوینی برویم و از نگاه او و در راه او قصه ی ساختن و تولید در انقلاب اسلامی را بازخوانی کنیم. قصه ای که در آن هم عزم در راه تولید می توانیم به ساختن ایران اقدام کنیم و بدون این قصه جای خود را نمی دانیم و سردرگم به حساب و کتاب های دنیای قناعت می‌کنیم.

. #سخن_سردبیر 🌱سلوک ذیل شخصیت شهید آوینی ما گاهی تحت تاثیر یک پیش فرض بی جهان کننده قرار می‌گیریم که نباید به دنبال شخصیت یا محبت و نسبتی خاص برویم بلکه باید اعتقادات خود را در صورت عام خود و در قواعد و استدلال های کلی محکم کنیم.شاید برای همین بود که تلاش کردیم تا استدلال هایی برای وجود خداوند و پس از آن، همه ی اعتقادات بیابیم و خیال خود را راحت کنیم. اما مشکل از آنجا شروع می شود که ما انسان هستیم و اساس و بنیاد عزم ها و تلاش هایمان دوست داشتن است.دوستی،عشق و ارادت است که ما را می‌جنباند و متاسفانه اگر آن استدلال های محکم حتی قدرت جناباندن داشته باشند،قدرتشان خشک و مخرب است تا سازنده.دوستی است که می‌تواند راه نشان دهد.دوستی است که می تواند زیرآسمان خدا و بروی زمین ما را با خودمان روبه رو کند و سپس توانایی ساختن بدهد. شخصیت شهید آوینی بسیار پربرکت است.حتی بیش از متن ها و فیلم هایش.اصلا با شخصیت اوست که می توان در زمان فراتر رفت و وسعت او را در انقلاب اسلامی تجربه کرد. ای کاش بتوانیم او را فراتر از صاحب یک حرف که باید بفهمیم،یک روش فیلمبرداری که باید یاد بگیریم و ... پیدا کنیم.در این لحظه است که شاید دستمان را بگیرد و از این خاک تنهایی و بی کسی بلندمان کند و سپس خود را در میان دوستان و هم داستان های خود ببینیم که حالا دیگر توانا هستیم و کارها با کریمان دشوار نیست.

. #رصدخانه #سخن_سردبیر در روزگار ما کمتر کسی به موقعیت فلسفه در وضع ما توجه دارد. فلسفه تاریخی دارد و از زمانی که انسان ها بروی این کره ی خاکی تلاش کردند تا از وضع پرسش کنند و نشان دهند که به بدیهیات و مشهورات زندگی را می توان نگاه دیگری داشت، انسان ها با فلسفه تلاش کرده اند تا به خود،جایگاهشان در این عالم،تاریخ و وضعیتی که احاطشان کرده فکر کنند. فلسفه امروز هم می تواند وضع ما را به گفت آورد.بهتر بگویم، فلسفه فقط می تواند وضع امروز را به گفت آورد و فقط فلسفه می تواند وضع امروز را به گفت آورد. از همین جهت است که فلسفه در ایران جایگاه خاصی دارد و حتی امکانی پیش رو دارد که حتی دیگر پیش روی غرب هم نیست.امکان آن همین اندیشدن به وضعیت توسعه نیافتگی و جهان توسعه نیافته است.وضعیتی که ما را دربرگرفته و از سر ملامت طرح نمی شود بلکه برای راه و افقی در اندیشیدن پیش روی ماست. اینکه بدانیم درد غربت و اخلاق داریم و نسبت هایمان به بهانه های ایدئولوژی،مالی و غیره تیره شده و محبتمان از بین رفته و صرفا در جهانی پر از دغدغه های لحظه ای،فرعی و غیر اصیل، از اندیشیدن به مسائل تاریخی و امروزمان باز می مانیم، ما را با خود روبه رو می کند و شاید در این لحظه است که بتوانیم از وضع توسعه نیافتگی عبور کنیم.

. #رصدخانه #سخن_سردبیر از امام خمینی (ره) شنیده ایم که خدا هم کارگر است. امام با این جمله به‌ما نشان داده اند که کار و کارگر در این جهان چیزی بیشتر از تلاش و کار برای مزد است. کار و کارگر در جهان ما معنایی دارد و معنایی تولید می کند که امروز با تکنولوژی و دیروز با سرمایه کمرنگ می شوند ولی به هر تقدیر کار و کارگر جوهر انسانیت است و وقتی این جوهر انکار یا کمرنگ شود باید منتظر بحران های بزرگ بود. کار در این جهان نوعی خود را در عالم پیدا کردن و متعین کردن است به گونه ای که کارگر در این جهان با تولید خود می تواند ابداعی در تاریخ و وضعیت کشور داشته باشد. رهبر انقلاب سالهاست که از ما در کار و تولید مطالبه دارند.آیا تاکنون از خود پرسیده ایم که چقدر پای این مطالبه ایستاده ایم؟ شاید اخلاق بد ما کم کاری و درگیر دغدغه های پراکنده و سیاست زده بودن است.ما هنوز و حتی از راه سختش هم نتوانسته ایم بفهمیم که جز با کار نمی توانیم جایگاه خود را بدست آوریم.این عادت خام فروشی ما را با کار بیگانه کرده و دیگر کار را یک شر واجب می انگاریم. اما شاید درکنار ماهم کسانی باشند که به کارشان زنده اند و حیات ممی یابند و همچون شاعر و هنرمند امیدوارند تا کارشان دوامی بیشتر از آنها داشته باشد. مولا علی که جانمان با شنیدن نامش پر می کشد کار را لحظه ای رهانمی کردند و چه نخلستان ها که بواسطه ی آنها آباد نشد و چه چاه ها که با دستان مبارک ایشان به آب نرسید.مشهور است که بردگان بسیار را از دسترنج کارگری خود آزاد کرده اند. ایشان‌که گویی طلبی از مال دنیا نداشتند و قناعت و سادگی شان ما را عاشق کرده است، چرا کار می کردند؟واقعیت آن است که مزد کارخود کار است اگر واقعی و تاثیر گذار باشد و بتواند کشور را قدمی به پیش براند.

#رصدخانه #سخن_سردبیر یک لحظه ی استثنایی در‌زندگی‌آدمی وجود دارد به نام لحظه ی کشف. وقتی که واقعا از نادانی خود آگاه شدیم و با همه ی وجود چشم انتظار گشایشی بودیم، گویی آن کشف رخ می نماید و این لحظه که تا آخر عمر فراموشش نمی‌کنیم رخ می دهد.دانشمندان بزرگ،هنرمندان و مخترعان مهم همگی این لحظه را تجربه کردند و به همان میزان در تاریخ ماندگار هستند. اکثر‌ما‌اما تحمل این چشم انتظاری را نداریم.بخصوص که در تاریخی زندگی‌می‌کنیم‌که به ظاهر نادانی معنایی ندارد و اطلاعات از آسمان می بارد.گویی نمی‌توانیم‌دیگر بافهمی از ناتوانی خود روبه رو شویم چرا که نمی توانیم اصلا باخود خلوت کنیم و خود را از پس غبار ها و نویز های فراوان ببینیم.برونداد این شلوغی و بی صبری و توهم دانایی، بیهوده بودن تلاشهای بسیارمان و بی اثری در زندگیست. این حرف ها توصیه ای اخلاقی یا حرف های فلسفی از روی شکم سیری ننیستند بلکه این سخنان از سر دردیست که دیدن دویدن های بی حاصل و وهم آلود به دل می آورد. اما در هممین وضعیت هم می توان چشم انداخت و جوانانی پیدا کرد که در کنج خلوتی باخود صفا می‌کنند و کم کم دارند ایران وآینده اش را می‌سازند.این آهسته قدم برداشتن و صبر در وانفسای تولیدات و شلوغی و فریب سنجه ها و اعداد،اتفاقا از آنجهت که دارد آینده ی ایران را همچون یک فرش دست بافت تار به تار می بافد، مطلوب است و چه آهسته رفتن ها ی پیوسته امیدوار و تلاش های با اهتمام که بهتر از سرشلوغی های موضعی و جنب و جوش های موقت و ناامید است.. استودیو بن به معنی واقعی کلمه خیالی در سر می پروراند.خیابی که گستردگی ایران را در خود دارد و می تواند قوت قلبی برای جوان هایی باشد که فکر هایی بزرگ تر از وهم ها و تکلف های مشهور روزگار ما دارند.