🔰 سلسله جلسات شرح موضوعی نهج‌البلاغه همراه با قرائت فرازهایی از دعای کمیل با حضور: 🎙حجت‌الاسلام والمسلمین علی رهبر 🗓 زمان : ۶ شهریور ۱۴۰۴ ⏰️ بعد از نماز مغرب و عشا ⭕️ورود برای عموم آزاد است #نهج_البلاغه 🆔 @sarcheshmeh_nour

سکوت علی (علیه السلام) یا فریاد ابوذر (رضی الله عنه) ✅#نهج_البلاغه |برشی از سخنرانی| عکس نوشت |#شرح_نهج_البلاغه (۹) 🔹️ابوذر (رضی الله عنه) یکی از بزرگترین صحابه پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) به ‌قدری به فریضه امر به معروف و نهی از منکر عنایت داشت و بدان عمل می‌ کرد که عثمان، خلیفه سوم را، به ستوه آورد و موجب شد که وی او را به شام تبعید کند. 🔹️او در مقابل خلیفه، از باب نصیحت حاکم مسلمین، با صراحت انتقاد می ‌کرد و رسوایی ‌های مالی، بذل و بخشش‌ های بی‌ جا و جناح ‌گرایی و باندبازی دستگاه خلافت را گوشزد می‌ نمود تا کار به رسوایی کشیده شد. 🔹️انتقاد های تند و صریح ابوذر در مقابل عثمان، به دلیل موقعیت خاص او در آن زمان بود؛ به ‌طوری‌که عثمان نمی ‌توانست با او مقابله کند. 🔹️موقعیت ابوذر (رضی الله عنه) در جامعه اسلامی، آنچنان بود که به این زودی نمی ‌شد با او برخورد تند کرد. در همان زمان، موقعیت امیر مؤمنان (علیه السلام) با ابوذر کاملاً متفاوت بود که وظیفه دیگری را می ‌طلبید. 🔹️البته امام علی (علیه السلام)، به صورت‌ های کلی و خصوصی، انتقادهایی را مطرح می‌ کرد اما نه آن‌ گونه که ابوذر عمل می‌ کرد؛ چراکه موقعیت ایشان با ابوذر متفاوت بود. ایشان می ‌کوشید تا با موعظه کردن، مردم را از اعمال ناصواب برحذر دارد. 🔹️پس ابوذر وظیفه‌ ای داشت و امیر مؤمنان (علیه السلام) وظیفه ‌ای دیگر. از این ‌روست که نه ‌تنها علی (علیه السلام) در این ‌زمینه با ابوذر مخالفتی نکرد، بلکه وقتی ابوذر را به ربذه تبعید کردند، علی (علیه السلام)، امام حسن (علیه السلام) و امام حسین (علیه السلام) را فرستاد تا او را مشایعت کنند. آنگاه کلام عجیبی را خطاب به ابوذر فرمود که در نهج‌البلاغه نیز آمده است: «يَا أَبَاذَرٍّ إِنَّک غَضِبْتَ لِلَّهِ فَارْجُ مَنْ غَضِبْتَ لَهُ، إِنَّ الْقَوْمَ خَافُوک عَلَی دُنْيَاهُمْ وَخِفْتَهُمْ عَلَی دِینِک[؛ اى اباذر، قطعا تو براى خدا غضب كردى، پس به همان خدايى كه براى او غضب كردى اميدوار باش. اين مردم از تو بر دنياى خود ترسيدند، و تو بر دين خود از آنان ترسيدى].» (نهج البلاغه، خطبه ۱۳۰) 🔹️موقعیت علی (علیه السلام) در آن زمان، موقعیتی ویژه بود؛ به‌ گونه ‌ای‌که مصلحت ایجاب نمی‌ کرد برخورد ایشان همچون ابوذر باشد. زیرا ایشان، درصورتی‌که بنای انتقادات شدید را در پیش می ‌گرفتند، متهم می‌ شدند که چون اعضای شورای شش‌نفره، که علی (علیه السلام) هم خود در میان آنها بود، او را برای خلافت رد کرده ‌اند، کارشکنی می ‌کند. 🔹️علی (علیه السلام) به‌ قدری تنها مانده بود که اگر انتقاد تندی می‌ کرد، فوراً از دستگاه حکومتی شایعه می ‌کردند که چون علی رأی نیاورده، حسادت می‌ ورزد و اسلام و نظام اسلامی را تضعیف می ‌کند. 🔹️اما ابوذر هیچ گاه ادعای خلافت نداشت و ازاین ‌رو نمی ‌توانستند او را چنین متهم کنند. بنابراین هر کسی در هر موقعیت اجتماعی که قرار دارد، باید بکوشد وظیفه خود را درست تشخیص دهد و در هر پست و مقامی که قرار دارد، متناسب با شأن، مقام، موقعیت و شرایط زمانی و مکانی، آن کاری را انجام دهد که به نفع اسلام است. 🔹️مثلاً نویسنده باید بنویسد، سخنران باید حرف بزند و مسئول رسمی کشور هم باید در اجرای احکام اسلام اهتمام داشته باشد. 🔹️البته گاهی تشخیص کار صحیحی که به نفع اسلام باشد، مشکل است؛ چون در بسیاری از نمونه ‌ها، تعارض مصالح و مفاسد پیش می ‌آید؛ اما درهرحال باید مصمم بود که به هرچه تشخیص داده شد عمل شود، هرچند به قیمت شهادت باشد. 🔹️بدیهی است تلاش کردن در راه شناخت وظیفه هم، خود نوعی عبادت است که برای آن ثواب نوشته می ‌شود. 📚 بزرگترین فریضه، صفحه ۱۲۷ تا ۱۲۹ #امام_علی (علیه السلام) #معارف_اهل_بیت (علیهم السلام) #معارف_اخلاقی 💠 @mesbahyazdi_ir