eitaa logo
رساگر نیوز
1.3هزار دنبال‌کننده
45.5هزار عکس
21هزار ویدیو
121 فایل
سلام دوستان هدف کانال اینه که اهداف انقلاب رو برابر اعمال وحرفهای منحرفین پر رنگ وبا صدای رسا اطلاع رسانی بکنه
مشاهده در ایتا
دانلود
در ژانویه سال ۲۰۰۷ میلادی هیئت هایی از سی کشور ثروتمند گرد هم آمدند که پرداخت ۷/۶ میلیارد دلار و کمک بلاعوض را به لبنان تعهد کنند اما طبیعتاً برای پرداخت آن شروطی نهاده بودند که با اجرای این شروط، به علت و تعدیل قیمت‌ها، هزینه خانوارها ۱۵ درصد افزایش می یافت... فؤاد سینوره، نخست وزیر لبنان که مورد حمایت غرب بود به سادگی با شروط پیشنهادی موافقت کرد و با نشان دادن خرسندیش به همکاریِ بیشتر، شرکت "بوز الن همیلتون" غول امنیتیِ نظارتی وابسته به بوش، را به کار گرفت تا، با واسطه‌گری، معامله شرکت مخابرات لبنان را جوش دهد... اما بسیاری از شهروندان لبنانی، به رغم ویرانیِ خانه هایشان، در شرکت کردند و تأکید داشتند که اگر وجوه بازسازی به معنای افزایش هزینه زندگی مردم جنگ زده باشد، با آن مخالفند.... آنها بازسازی از نوع منطقه‌های سبز حفاظت شده و مناطق قرمز متلاطم را نمی خواستند بلکه خواهان بازسازی سراسر کشور بودند؛ در همان روزها کمیته هایِ محلاتیِ حزب الله، با سر زدن به بسیاری از خانه های آسیب دیده حملات هوایی اسرائیل و ارزیابی میزان خسارت، مبالغی به هر خانواده‌ی آواره برای پوشش اجاره یکساله و تهیه اسباب و اثاثیه پرداختند... ساکنان محله ها را در بازسازی دخیل کرد، کارگران ساختمانی محلی را در ازای قراضه آهنی که جمع آوری می کردند، استخدام کرد، هزار و پانصد مهندس را بسیج و را سازماندهی کرد. حاصل همه این کمکها این بود که صرفاً یک هفته بعد از توقف بمباران، بازسازی بطور کامل در دست اجرا بود... برخلاف آژانس‌های بازسازی بیگانه، که طرح هایشان را از دیوان سالاری های دوردست از طریق ، امنیت و حراست خصوصی سازی شده و مترجمان تحمیل می‌کنند، حزب الله توانست خیلی زود وارد عمل شود زیرا همه‌ی کوچه پس کوچه ها، فرستنده‌های مخابراتیِ تحت کنترل، و افراد شایسته برای سپردنِ کارها را خوب می‌شناخت... اگر ساکنان لبنان از نتایج کارِ سپاسگزارند، به این علت بوده است که می‌دانستند گزینه‌ی دیگری جز این نخواهند داشت... 📚 دکترین شوک، ظهور سرمایه داری فاجعه‌محور ✍ نائومی کلاین @rasagarnews کانال رساگرنیوز
"قانون" طراحی می‌شود برای تسهیل در مشکلات زندگی؛ "راهنمایی و رانندگی" در همه جای دنیا طراحی می‌شود برای اینکه شما به امن ترین و سریع‌ترین طریق به مقصد برسید... اصلاً مسئله‌ی کشفِ در قانون، مسئله‌ی طراحیِ قانون نیست؛ برای همین هست که مثلاً در بزرگراههای دنیا بسته به شرایطِ محیطی، سرعت‌های حداکثری امروز توسطِ تابلوهای دیجیتال بالا و پایین می‌شوند. اگر بزرگراه خلوت باشد، حداکثر سرعت مجاز می‌شود ۱۴۰ تا مثلاً، اما اگر بارانی باشد یا شلوغ باشد می‌آید به زیرِ ۱۰۰ تا. تا بفهمیم قانون طراحی شده است تا ما به صورتِ ، زودتر برسیم. تا بفهمیم قانون، وحیِ منزل نیست. قراردادی است بشری، تا راحت‌تر زندگی کنیم... بعد دانشمندِ رسانه‌ای می‌نشیند به نقد، که ما در این کشور قانونگرایی نداریم و مثلاً در غرب و ینگه‌ی دنیا، بچه‌ی خردسال قانونمدار است و از این پرت و پلاها؛ اگر باور کنیم که قانون با ذهنیتِ تسهیلِ امور درست شده است، قطعاً آن را رعایت می‌کنیم... 📚 نفحات نفت، جستاری در فرهنگ نفتی و ✍ رضا امیرخانی @rasagarnews کانال رساگرنیوز
پس از کودتای ۲۸ مرداد، دولت سپهبد فضل الله زاهدی روی کار آمد و اکنون زمان آن بود که بار دیگر منابع و سرمایه‌های کشور به ثمن بخس در اختیار کشورهای استعمار قرار گیرد؛ روز هفدهم بهمن ۱۳۳۲ آقای "تورکیلد ریبر" از طرف دولت و نیز اوایل اسفند همان سال، هیأتی از نمایندگان کنسرسیوم برای شروع مذاکرات، دعوت بعمل آمد تا درباره قرارداد جدید، به بحث بپردازند. "اوریل هاردین" از شرکت نفت استاندارد نیوجرزی، "لودن" از شرکت نفت رویال دوچ شل، "وسنو" از شرکت نفت و ایران(سابق) در اواخر فروردین ۱۳۳۳ وارد تهران شدند تا با دولت ایران به بحث بپردازند. از طرف دولت ایران "دکتر علی امینی" مأمور بحث و مذاکره با آنها شد. فؤاد روحانی که خود جزء هیئت ایرانی بود، در مورد مذاکره چهارمین جلسه می نویسد که علی امینی شخصاً از آقای "تورکیلد" در مورد خط مشی ای که در قبال مسئله نفت بایستی دنبال کند نظرخواهی نمود. آقای "تورکیلد" اظهار داشت: دولت شما از سه راه، یکی را باید انتخاب کند؛ یا نفت را به مقدار ناچیزی به شرکتهای مستقل بفروشد یا وام گرفته و غرامت شرکت را بپردازد و بالاخره با شرکتهای بزرگ سازش نماید. آقای امینی گفت: ما که از شما که مشاوران ما هستید می خواهیم نظرتان را در این باره به ما بدهید؛ مراجعه به شما همانند مراجعه به پزشک است!!! آقای "تورکیلد ریبر" جواب می‌دهد: خوب مثالی آوردید. ما معالج شما هستیم و به علت درد شما پی برده ایم. نسخه مداوای شما قبول شرایط است. و دولت ایران هم این نسخه را پذیرفت و در مرداد ۱۳۳۳ قرارداد کنسرسیوم منعقد گردید!! 📚 لطیفه‌های سیاسی ✍ محمود حکیمی @rasagarnews کانال رساگرنیوز
با وجود تمام کوشش‌های موفقیت‌آمیز برای سوءاستفاده از سونامیِ سال ۲۰۰۴، برخلاف سریلانکا، بسیاری از آبادی‌های تنها پس چند ماه با موفقیت بازسازی شد. تفاوت ناشی از دولت‌ها نبود، سیاستمداران تایلند درست به اندازه سیاستمداران کشورهای دیگر مشتاق بودند که به بهانه‌ی توفان، ماهیگیران را از ساحل بیرون کنند و حق استفاده از زمین‌ها را به مؤسسات بزرگ گردشگری بسپارند. با وجود این، آنچه تایلند را متفاوت می‌کرد این بود که روستائیان به تمام با شک و تردید و فراوان نگریستند و از اینکه صبورانه در اردوگاهها به انتظار طرح‌های رسمی دولت برای بازسازی بنشینند، خودداری کردند.... ابزار به دست، شروع به تعیین حدود قطعاتی کردند که در گذشته خانه‌هایشان بر آن قرار داشت. در برخی موارد، بی‌درنگ بازسازی آغاز شد و بازماندگان همچنین بر دریافت کمک به گونه‌ای متفاوت پا فشردند، یعنی به جای دریافت اعانه، خواستار دریافت ادوات و ابزار لازم برای بازسازی شدند.... ائتلاف انجمن‌های بازماندگان سونامی، فلسفه کار را اینچنین تبیین کرد: "کارِ بازسازی را تا می‌شود باید اعضای جوامع انجام دهند. را دور نگه دارید و بگذارید جوامع، خودشان مسئولیت مسکن خود را برعهده بگیرند"... در تمام نمونه‌های خودجوشِ ، یک موضوع مشترک نهفته است؛ شرکت کنندگان در امر بازسازی می‌گویند که نه فقط ساختمان‌ها را بازسازی می‌کنند بلکه خودشان را نیز درمان می‌کنند و این نکته‌ای کاملا پرمعناست! تجربه‌ی همه کسانی که شوک بزرگی را از سر گذرانده اند احساس عجز و ناتوانی کامل است و بهترین شیوه‌ی درمانِ درماندگی، کمک کردن است؛ یعنی داشتن حق مشارکت در بهبود وضعیت و بازیابی‌های جمعی و مردمی... 📚 دکترین شوک، ظهور سرمایه داری فاجعه محور ✍ نائومی کلاین @rasagarnews کانال رساگرنیوز
بسیاری از سازمان‌های دولتی در همه جای عالم زمان‌مند هستند و مادام العمر طراحی نمی‌شوند مثلاً اداره‌ی بهزیستی تا روزگاری به کار ادامه می‌دهد که خدماتِ تأمینِ اجتماعی فراگیر نشده باشد و معلولان و آسیب دیدگان دچار مشکل باشند. نهضتِ سوادآموزی تا روزی چراغش روشن است که بیسوادی وجود داشته باشد. طبیعتاً با کمتر شدنِ بیسوادان، نهضت باید کوچکتر شود اما در عمل اتفاقِ دیگری می‌افتد. در یک دولتِ بزرگ، هر سال آمار می‌دهیم که وضع بهتر شده است مثلاً وضعیتِ معلولانِ جسمی مناسبت‌تر شده است و آمارِ بیسوادی پایین آمده است، اما هر سال آمارِ کارمندان و هزینه‌ها و ساختمان‌های نهادهای مرتبط افزایش پیدا می‌کند! چگونه این رشدِ سرطانی در یک ساز و کارِ عقلانی ممکن است؟! من هم شنیده‌ام که ستاره‌ی دریایی اگر کفِ دریا بازویش زیرِ سنگ گیر بیافتد، از خیرِ بازو می‌گذرد، خود را تکانی می‌دهد و بازو را قطع می‌کند و فاصله می‌گیرد از سنگ.... اما این مالِ وقتی است که ستاره بیم داشته باشد از خطر.... دولت تا نفت دارد، خطری تهدیدش نمی‌کند!! 📚 نفحات نفت، جستاری در فرهنگ نفتی و مدیریت دولتی ✍ رضا امیرخانی @rasagarnews کانال رساگرنیوز http://eitaa.com/joinchat/2174550018Cba2925bc59