🔘 درس بزرگ واقعه کربلا ✳️ در اوصاف "شمربن ذی‌الجوشن" آمده است که او جزء فرماندهان سپاه امام علی(ع) در جنگ صفین بوده و در میدان جنگ در مبارزه با "ادهم‌بن محرز" از ناحیه صورت بشدت مجروح و تا مرز شهادت پیش رفته بود. وی اهل نماز و روزه بود و بخاطر تهجّد و سجده‌های طولانی، پیشانی‌اش پینه بسته بود. همچنین نیایش‌هایش جانگداز و ۱۶ بار نیز پای پیاده به حج رفت. 🔻با این همه، حکومت یزید، "شمر" و سپاهیانش با اوصاف برشمرده را چنان شستشوی مغزی داده بود که در برابر اباعبدالله و ۷۲ تن از یارانش صف‌آرایی کردند بگونه‌ای که به نوشته برخی مورخین؛ ۲۰هزار نفر از آنان که مانند یزید اهل نماز و روزه بودند، در کربلا برای کشتن حسین، در رود فرات قربة الی‌الله غسل می‌کردند تا ثوابش بیشتر شود. در ظهر عاشورا وقتی امام حسین(ع) اذان می گفت، سپاهیان یزید هم نماز می خواندند و برخی خطاب به فرزند رسول‌الله می‌گفتند که نماز شما مقبول درگاه خداوند نیست! شمر نیز در حین جنگیدن با امام، ایشان را به جهنم بشارت می داد و از گفتن سخنان زشت و ناهنجار علیه امام دریغ نمی‌ورزید. پس از شهادت نیز بر بدن امام اسب تاخت و دستور غارت و آتش زدن خیمه‌ها را صادر کرد! 🔻همچنین از امام باقر (ع) نقل شده که امویان بعد از کشتن امام حسین (ع) به نشانه شادی چهار مسجد به نام قاتلان کربلا در کوفه بنا کردند و به موجب روایتی منسوب به امام سجاد (ع) ۳۰ هزار نفر با نیت تقرب الی الله به جنگ امام حسین(ع) آمده بودند. 🔻پرسش اینجاست که چرا چنین شد و مظهر حق و عدالت بنام دین در برابر سپاه جهل و جور قربانی گردید!؟ عده‌ای در پاسخ به این پرسش و در توجیه عمل شمر، به گفتن این جمله بسنده می‌کنند که "شمر" مقام پرست و "عبدالبطن" یعنی اسیر و بنده‌ی شکم بود و همین عامل باعث شد تا مرتکب آن جنایت عظیم شود. 🔻براستی مگر می‌شود کسی که داوطلبانه ۱۶بار رنج سفر طاقت‌فرسای به حج رفتن با پای پیاده را به جان خریده و تا مرز شهادت در راه پدر حسین(ع) جنگیده و پیشانیش از زیادی سجده و تهجّد پینه بسته، تنها بخاطر شکم، بر سینه پسر پیغمبر نشسته و با بی‌رحمی و قساوت تمام دوازده ضربه از پشت بر گردن اباعبدالله وارد آورده و آنگاه باافتخار درحالیکه سرخون چکان حسین را در دست دارد از قتلگاه خارج شود!؟ 🔻گرچه مال‌اندوزی، قدرت‌طلبی و تحکیم موقعیت در نزد حاکمان، می‌تواند محرّک و از عوامل انگیزشی محسوب شود، اما واقعیت این است که بزرگترین دلیل و انگیزه ارتکاب این جنایت بزرگ توسط شمر و لشگر یزید، خود از جنس مذهب و معنویت و ناشی از عدم بیعت امام حسین(ع) با یزید(حاکم وقت) و انتقاد مسالمت‌آمیز و غیرمسلحانه‌اش از وی و کارگزارنش بود و اینکه می‌خواست كار امت جدّ خویش را به صلاح آرد و امر به معروف و نهی از منكر كند و روش جدش(ص) و پدرش علی‌بن ابی‌طالب(ع) را در پیش گیرد بدون اینکه دیگران را به این عمل وادار سازد. پرواضح است که این عمل در برابر خودکامگان، خود جرم بزرگی است. زیرا یزیدیان و قدرت و موقعیت آنان در نزد افکار عمومی را به چالش کشیده و به مخاطره می‌انداخت و از اینرو با شستشوی مغزی سپاهیان خود به آنها قبولانده بودند که اطاعت از حاکم، عین اطاعت از خدا و پیامبرش است و عدم بیعت و پیروی از حکومت و هرگونه انتقادی از آن به منزله خروج از دین و عملی حرام و مستوجب قتل است ولاجرم جنگ با امام حسین به عنوان باغی در حکم جهاد مقدس است! 🔻روایت "ابواسحاق سبیعی" در کتاب لسان المیزان/ 3/504، این قرائت راقم را تایید می‌کند؛ ابواسحاق می‌گوید: "شمر همراه ما نماز می‌خواند. پس از نماز دستان خود را به آسمان بلند کرده می گفت: خدایا! تو آگاهی که من شریف هستم. مرا ببخش. به او گفتم: چگونه خداوند تو را ببخشاید در حالی که در قتل پسر پیامبر (ص) همراهی و معاونت کرده‌ای؟ گفت: وای بر تو! چه باید می کردیم؟ این ها [حاکمیت] دستوری به ما دادند و ما با آن مخالفت نورزیدیم. اگر با آنها مخالفت می‌کردیم، از شتران آبکش بدتر بودیم. گفتم: این عذر زشتی است. اطاعت تنها در کارهای معروف است". در روایت دیگری آمده است: "بعد از عاشورا، شمر در مسجد نشسته بود و بعد از نماز استغفار می‌کرد. یکی از او پرسید: چگونه استغفار می‌کنید؟ وی پاسخ داد: امیران ما به ما دستور دادند و ما هم مخالفت نکردیم، چون اگر مخالفت می‌کردیم از این درازگوش‌ها هم پست‌تر بودیم". 🔻طرفه‌آنکه، در پی تقدیس حاکمان، این مذهب هیات حاکمه و خرافات است که به جنگ مذهب و حق‌جویان و عدالتخواهان می‌رود و به عوام و کج‌فهمان القاء می‌کند که هر کس از بیعت خلیفه، اولوالامر و یا ولی‌امر مسلمین تمرّد کند، مستحق کشته شدن است. بنابراین جهل و ناآگاهی مسلمانان وقت و تقلید کورکورانه آنها از حکومت و پیروی از این شعار که ماموریم و معذرور، قاتل اصلی حسین(ع) است. ✅کانال جدید #اکبر_اعلمی @alami_akbar