رابطه با چین و کلیدهایی که قفل‌ #تحریم را باز می‌کند 🔹به طور حتم امضای #سند_همکاری_۲۵_ساله راه درازی برای اجرایی شدن در پیش دارد چرا که اساساً آنچه روز شنبه بین دو طرف امضا شد یک برنامه درازمدت برای توسعه روابط دوجانبه است. در ایران همچنان برخی به هرگونه توسعه روابط بین ایران و چین بدبین هستند و خواستار بازگشت به ساختار گذشته با اجرایی شدن برجام هستند. با این حال واقعیت این است که حل بسیاری از این مشکلات بدون برقراری روابط راهبردی بین ایران و چین ناممکن است. 🔹برخی از مهم‌ترین تحریم‌هایی که علیه ایران در سال‌های گذشته اعمال شده از جمله تحریم مجدد بانک‌های ایرانی با برچسب تروریسم و یا تحریم کل اقتصاد ایران در سال ۹۸ و یا صفر کردن صادرات نفتی ایران اساساً با هدف جلوگیری از برقراری روابط راهبردی بین تهران و پکن وضع شده است. از این رو اساساً نمی‌توان انتظار داشت که با هرگونه توافقی بین تهران و واشنگتن حتی در آرمانی‌ترین شکل آن نیز این تحریم‌ها برداشته شوند. 🔹آمریکایی‌ها می‌دانند که چین بخش مهمی از بهبود مداوم اقتصادی خود را مدیون روابط خود با ایران است و تاکنون نیز سیگنال‌های مشخصی برای حفظ آن به ایران ارائه داده که یکی از آن‌ها احتمالا افزایش ظرفیت خرید نفت از ایران است. 🔹به این ترتیب تحریم‌های آمریکا علیه ایران نه تنها بر روابط تهران و پکن بی‌تأثیر است بلکه می‌توان انتظار داشت که در آینده ایران راهی جز توسعه روابط خود با چین برای باز کردن کلید این تحریم‌ها نداشته باشد. 🔹به نظر می‌رسد که در مسیر حرکت به سمت یک دنیای چند قطبی، ایران درست در مرحله‌ای قرار گرفته که با تنظیم راهبرد خود به یک توازن جدی بین غرب و شرق دست پیدا کند. برای موفقیت‌آمیز بودن این مرحله می‌توان تنها امیدوار بود که الگوهای قدیمی همچون ماجرای برجام تکرار نشود؛ همان الگویی که سبب کنار گذاشته شدن چین از مبادلات اقتصادی بعد از امضای برجام شد و خسارات وسیعی را به کشور تحمیل کرد.