🌺توضیح درمورد کتاب داستان🌺 🌹هانیه شیری🌹 🍃پایه پنجم لاله🍃 #مدرسه_حضرت_معصومه_سلفچگان #خانم_مرادی #معاون_آموزشی

#آموزش_فارسی # کلیپ_آشنایی_با_نشانه_( م) 🌟دانش آموزان پرتلاش و کوشا کلاس اول: مریم ۳ آموزگار : خانم خدا کرمی 🌐دبستان دخترانه بقیه الله

#زنگ_ علوم # اندازه گیری مواد ( مقایسه جرم و حجم مواد) 🌟دانش آموز پرتلاش و کوشا : زینب قنبری کلاس سوم: میخک 2 آموزگار : خانم خاکبازان 🌐دبستان دخترانه بقیه الله

معرفی نشانه ها 🌺🌺🌳🌺🌺🌳🌺🌺🌳🌺🌺🌳🌺🌺🌳🌺🌺🌳 فاطمه فتحی زاده کلاس اول لاله۲ آموزگار: خانم براتی مدرسه صفا ۲ ناحیه ۲

تدریس ضرب 🌺🌺🌳🌺🌺🌳🌺🌺🌳🌺🌺🌳🌺🌺🌳🌺🌺🌳 فاطمه مولایی کلاس سوم سوسن ۱ آموزگار: خانم سلیمی مدرسه صفا ۲ ناحیه ۲

املای خمیری 🌺🌺🌳🌺🌺🌳🌺🌺🌳🌺🌺🌳🌺🌺🌳🌺🌺🌳 کلاس دوم یاس ۱ آموزگار: خانم گایینی مدرسه صفا ۲ ناحیه ۲

آزمایش علوم تشکیل فسیل 👆👆 🌼🌳🌼🌳🌼🌳🌼🌳🌼 نازنین ایمانی پایه پنجم ارکیده ۲ آموزگار: خانم کریمی مدرسه صفا ۲ ناحیه ۲

آموزش عدد ۱ 🌺🌺🌳🌺🌺🌳🌺🌺🌳🌺🌺🌳🌺🌺🌳🌺🌺🌳 کلاس اول لاله ۲ آموزگار: خانم براتی مدرسه صفا ۲ ناحیه ۲

علوم جریان برق 🌺🌺🌳🌺🌺🌳🌺🌺🌳🌺🌺🌳🌺🌺🌳🌺🌺🌳 فاطمه اجلی کلاس چهارم نرگس ۱ آموزگار: خانم داود آبادی مدرسه صفا ۲ ناحیه ۲

✨﷽✨ #پندانه 🔴سخت‌ترین آزمون قضاوت ✍یکی از دوستان قدیمی که در ارتش با درجه تیمساری خدمت می‌کرد روزی مطلبی را برای من تعریف کرد که فوق‌العاده زیبا بود: در سال 135٠ هنگامی که با درجه سرهنگی در ارتش خدمت می‌کردم، آزمونی در ارتش برگزار شد تا افراد برگزیده در رشته حقوق عهده‌دار پست‌های مهم قضائی در دادگاه‌های نظامی ارتش شوند. در این آزمون، من و 25 نفر دیگر رتبه‌های بالای آزمون را کسب کرده و به دانشگاه حقوق قضائی راه یافتیم. دوره تحصیلی، یک ساله بود و همه با جدیت دروس را می‌خواندیم. یک هفته مانده به پایان دوره، روزی از درب دژبانی در حال رفتن به سر کلاس بودم که ناگهان دیدم دو نفر دژبان با یک نفر لباس شخصی منتظر من هستند و به محض ورود من فرد لباس شخصی که با ارائه مدرک شناسایی خود را از پرسنل سازمان امنیت معرفی می‌کرد مرا البته با احترام، دستگیر و با خود به نقطه نامعلومی برده و به داخل سلول انفرادی انداختند. هرچه از آن لباس شخصی علت بازداشتم را می‌پرسیدم، چیزی نمی‌گفت و فقط می‌گفت: من مأمورم و معذور و چیز بیشتری نمی‌دانم! اول خیلی ترسیده بودم. وقتی داخل سلول انفرادی رفتم و تنها شدم، افکار مختلفی ذهنم را آزار می‌داد. از زندانبان خواستم تلفنی به خانه‌ام بزند و حداقل خانواده‌ام را از نگرانی خلاص کند که ترتیب اثری نداد و مرا با نهایت غم و اندوه در گوشه بازداشتگاه به حال خود رها کرد. آن روز، شب شد و روزهای دیگر هم به همان ترتیب گذشت و گذشت، تا اینکه روز نهم، در حالی که انگار صد سال گذشته بود، رسید. صبح روز نهم مجددا دیدم همان دو نفر دژبان به همراه همان لباس شخصی به دنبال من آمده و مرا با خود برده و یک‌راست به اتاق رئیس دانشگاه که درجه سرلشکری داشت، بردند. افکار مختلف و آزاردهنده لحظه‌ای مرا رها نمی‌کرد و شدیدا در فشار روحی بودم. وقتی به اتاق رئیس دانشگاه رسیدم، در کمال تعجب دیدم تمام هم‌کلاسی‌های من هم با حال و روزی مشابه من در اتاق هستند و البته همگی هراسان و بسیار نگران بودند. ناگهان همهمه‌ای بپا شد که ناگهان در اتاق باز شد و سرلشکر رئیس دانشگاه وارد اتاق شده و ما همگی بلند شده و ادای احترام کردیم. رئیس دانشگاه با خوش‌رویی تمام با یکایک ما دست داده و در حالی که معلوم بود از حال و روز همه ما کاملا آگاه بود، اینچنین به ما پاسخ داد: هرکدام از شما که افسران لایقی هم هستید، پس از فارغ‌التحصیلی، ریاست دادگاهی را در سطح کشور به عهده خواهید گرفت و حالا این بازداشتی شما، آخرین واحد درسی شما بود که بایستی پاس می‌کردید. و در مقابل اعتراض ما گفت: این کار را کردیم تا هنگامی که شما در مسند قضاوت نشستید، قدرتمند شدید و قلم در دستتان بود از آن سوءاستفاده نکنید و از عمق وجودتان حال و روز کسی را که محکوم می‌کنید، درک کرده و بی‌جهت و از سر عصبانیت یا مسائل دیگر کسی را بیش از حد جرمش، به زندان محکوم نکنید! در خاتمه نیز از همه ما عذرخواهی شد و همه نفس راحتی کشیدیم. به قول سعدی شیرازی: زیر پایت چون ندانی، حال مور همچو حال توست، زیر پای فیل ➫ @ravagh2school