#اولین‌شاعران‌مادح‌امام‌صادق‌ع #پژوهش_محمدرضاچراغی #دبیر_ادبیات‌فارسی‌ناحیه‌۲‌قم اسماعیل حِمیَری یکی از شاعران صدر اسلام، به نام اسماعیل حمیری که نزدیک به هشت سال پیش از امامت امام رضا، یعنی حدود سال 178 درگذشته است. اسماعیل حمیری در خانواده‌ای بزرگ شد که دشنام دادن به اهل بیت را افتخار خود می دانستند. اسماعیل دوران اوج شاعری خود را در دوره امامت امام صادق می‌گذراند. وقتی خبر به حضرت صادق ع می‌رسد، او به دلیل احترام شاعران بین اهل بیت، به عیادت این شاعر می‌رود. اسماعیل از این رفتار حضرت برانگیخته می‌شود و همین مسئله باعث آغاز مراودات بین امام صادق و حمیری می‌گردد و به مذهب تشیع می‌گرود. در دیوان او قصیده‌ای است که از خانواده‌اش اعلام برائت می‌کند. یکی از تقاضاهای امام صادق ع از حمیری سرودن قصیده‌ای بود که نام تمام ائمه در آن ذکر شود. از آنجا که نام این بزرگان از آغاز خلقت مشخص و معلوم بوده است، امام صادق نام تمام امامان پیش از خود و بعد از خود را به حمیری می‌دهد و در یکی از این ابیات هم نام امام صادق ع اشاره رفته است. لَمَّا رَأیتُ النَّاسَ قَد غَوَوا تَجَعفَرتُ بِاسمِ اللهِ فِیمَن تَجعفَرُوا وَ نَادَیتُ بِاسمِ اللهِ وَ اللهُ أکبَرُ وَ أیقَنتُ أنَّ اللهَ یَعفُو وَ یَغفِرُ وَ یُثبتُ مَهمَا شَاءَ ربِّی بِأمرِه وَ یَمحُو وَ یَقضِی فِی الأمُورِ وَ یَقدِرُ ترجمه ابیات چنین است: هنگامی که دیدم مردمان مسلک گمراهی را می‌پیمایند، با نام خداوند مذهب حق جعفری را برگزیدم. من با نام خداوندی که بزرگ است فریاد برآوردم و باور دارم خداوند می‌بخشد و از جُرم و خطای پیشین من می‌گذرد. پروردگارم هر آنچه را که بخواهد ثبت کرده و هر آنچه را اراده کند، محو خواهد نمود و قضا و قدر به دست اوست. منابع: تنقیح المقال، ج۱۰، ص۳۱۳ محمدبن علی بن شهرآشوب سروی مازندرانی، مناقب آل ابی‌طالب، جزء ۴، ص ۲۴۵ 🏴🏴🏴🏴