پاسخ استاد سعادتمند : منم کامل دیدم، چند چیز باعث میشه که تحلیل این فرد مورد انتقاد قرار بگیره ۱ شاهد نوعی تفسیر عجولانه و صرفا برگــرفته از تصور شخصی خود ایشون هستیم. برای مثال گریه های شب قدر را تماما به عزاداری تعریف کرد و این درحالیست که عزا یک چیز و #شیدایی چیز دیگــر است. مومن در زمان و مکان خاص روحیه شیدایی خاص هم پیدا می کند. اشک جاری شده از سر شوق و محبت خــدا بیگانه با جنس احساس عزا و ماتم است بماند که اساسا عزاداری هم ابراز شیدایی و نشان عاشقی است. ۲ دیگر اینکـه نوعی عدم توجه به ملازمه کلام خودش هم مشهوده، خود ایشون در مصاف فقه و عرفــان، عرفان را انتخاب میکند اما لازمه پذیرش عرفان، حصول روحیه شیدایی و واله بودن برای مناجات با خداست ... میشود عارف عاشق نباشد و عاشق اشک نریزد؟ ۳ درهم تنیدگــی فقه و عرفان چیز مسلمی است. کسی که فقه را بها میدهد متوقع است که نمازش را عارفانه بخواند. عرفان بدون فقه هیجانی بدون رفتار می ماند. ۴ همــانطـور که ایشان جناب شیخ عباس قمی را مورد قضاوت عجولانه خود قرار داد و سنخ شخصیتی خاصی را به وی نسبت داد، باید به مخاطب هم این حق را بدهد که برداشت ایشان را به سنخ شخصیتی خاص خودش نسبت دهد و برداشت یک ایده کلی نکند. بماند که محتمل است تحلیل ایشان نوعی مکانیزم دفاعی برای سلیقه خاص خودشون باشه. با تمام این نکات، بنده از دیدن این موضع ها خیلی استقبال میکنم، این کلیپ ها جنب و جوش افرینه بماند که متضمن دریافت های صحیح هم هست گاهــی. یک نکته مثبت که در تحلیل ایشون جایگاه مبنایی داره و بنظرم توجه به اون خیلی خوب هم هست، تفکیک شرع از متشرع است. پیش می اید شرع یک چیز باشد و رفتار متشرعین چیزی دیگـر و این توجه همیشه فضا را برای درک بهتر باز نگه می دارد منتها باید دقت شود که رفتار متشرعین هم به همین سادگــی و سطحی مورد ارزیابی و نقد قرار نگیرد که این اشکال در تحلیل ایشان هست. در مجموع فکــر میکنم صحبتی خوب بود اما همراه نوعی کج فهمی و سطحی نگــری ... 🌹