📹 نماهنگ | تشنگان وصل 🌷 رهبر انقلاب: اینکه شما می‌بینید و می‌شنوید بعضی از این شهدای ما عاشقانه #آرزوی_شهادت میکردند، خدای متعال یک نوری به دل آنها انداخته بود؛ با این نور یک حقیقتی را میدیدند، این بود که عاشق شهادت بودند. 👈 شهید سلیمانی میگفت... تهدیدش کردند که تو را میکشیم، گفت من دارم در بیابانها دنبالش میگردم، بلندی و پستی‌ها را طی میکنم دنبال همین. ۱۴۰۱/۰۸/۰۸ #جهاد_تبیین #رهبری #شهید_قاسم_سلیمانی #عاشقان_شهادت #جان_فدا ┏━━ °•🍃•°━━┓ @raviyanfarss ┗━━ °•🍃•°━━┛

⭐️ #ستاره_های_شهر 🕯️ روایت هفتم 🔺️#شاهدان 🔺️پاسداشت شهدای #شلمچه عملیات های کربلای ۴ ، ۵ و ۸ ✔️ مکان: #گراش ، دانشکده علوم پزشکی امام جعفرصادق علیه السلام ✔️ زمان : پنجشنبه ، ۱۵ دی ۱۴۰۱ از ساعت ۲۰ 🔸️شب وفات حضرت ام البنین سلام الله علیها 🔹️سالروز #شهادت مسافران پرواز ۷۵۲ 🔸️همراه با تکریم مادران #شهدا 🔹️برنامه های متنوع فرهنگی ، هنری ✔️ با حضور آحاد مردم قدرشناس #جان_فدا #لطفا_اطلاع_رسانی_نمائید ✔️@raviyanfarss ✔️@kshohadayefars

🔴 موشن گرافیک عقیق مقاومت (بررسی مختصری از زندگی سردار شهید حاج قاسم سلیمانی) 💠 تولید واحد هنرهای تصویری حوزه هنری کهگیلویه وبویراحمد 🔹 eitta.com/artyasuj_ir

🚩 یافاطمه الزهرا سلام الله علیها 🚩 خاکهای نرم کوشک _ ١٣ شهید عبدالحسین برونسی تالیف :سعید عاکف حکم اعدام راوی :همسر شهید پیام تازه از امام رسیده بود؛ و خواسته بود که مردم به خیابانها بریزند و علیه رژیم تظاهرات کنند. آن روز عبدالحسین به سر کار نرفت، غسل شهادت کرد و با شوق و فراوان نوار های امام و رساله و چند تا کتاب دیگر را جمع کرد و به من گفت: من به تظاهرات می روم، اگر چنانچه دیر کردم و نیامدم، تو اینها را نگه ندار و از خانه خارج کن!. خداحافظی کرد و رفت. مردم به حرم امام رضا علیه السلام رفته بودند و آنجا تجمع و شعار می‌دادند. خبرهای بدی میرسید که ساواک مردم را کشتار کرده. حتی توی حرم تیراندازی شده بود. من هم حرص میخوردم. فکر کردم که این نوارها و این کتاب‌ها را چه کار باید بکنم. یکی دو روزی گذشت و عبدالحسین به خانه نیامد. صلاح ندیدم که بیشتر از این نوارها و کتاب ها را نگه دارم، بنابراین رساله حضرت امام را به خانه برادرش بردم و آن را در زیر یک موزاییک توی حیاط جاسازی و خاک کردیم. به خانه برگشتم. فکر میکردم نوار ها و کتاب ها را چه کار کنم. یاد یکی از همسایه ها افتادم که پسرش پیش عبدالحسین شاگردی می کرد. با توکل بر خدا آنها را پیش همسایه بردم. اتفاقاً برخلاف انتظارم با روی باز از من استقبال کردند و همه را گرفتند و قول دادند که آنها را پنهان نمایند. به این ترتیب خیالم راحت شد. حدود هشت روزی گذشت بازهم خبری نشد. در این چند روز بعضی از همسایه ها که به اصطلاح شاه دوست بودند ما را حسابی اذیت کردند. می گفتند: حتماً عبدالحسین را اعدام کرده‌اند و حتی جنازه‌اش را هم دیگر به ما تحویل نخواهند داد. بالاخره روز دهم یکی به در خانه آمد و گفت: عبدالحسین زنده است. من به سختی باور کردم و با تردید پرسیدم خوب بگو الان کجاست؟. گفت: عبدالحسین در وکیل آباد زندانی است. اگر بخواهید آزاد شود یا باید یک سند خانه به عنوان وثیقه ببرید، یا باید صد هزار تومان پول نقد ببرید!. قطعاً هیچکدام برای من میسر نبود. مرد رفت و من ماندم و هزار جور فکر و خیال. فکر میکردم باید پیش چه کسی بروم و از چه کسی کمک بخواهم. آخر فکرم به جایی نرسید. در همین مخمصه بودم که یک روز در خانه را زدند. چادر به سر در را باز کردم. مرد غریبه ای بود. با دستپاچگی گفت: سلام. جوابش را دادم. گفت: ببخشید خانوم من غیاثی هستم، اوستا عبدالحسین در خانه ما کار می کردند. میخواستم ببینم این چند روز چرا سر کار نیامده؟. با گریه موضوع را به او گفتم. مرد گفت: شما ناراحت نباشید، خانه من سند دارد، خودم امروز میروم به امید خدا آزادش می کنم. خداحافظی کرد و رفت و من خیلی خوشحال شدم و دعا کردم هر چه زودتر سالم برگردد. نزدیک ظهر در کوچه سر و صدایی بلند شد. دختر کوچکم را بغل کردم و سریع بیرون رفتم. دیدم بقال سر کوچه یک جعبه شیرینی دستش گرفته و با خوشحالی آنرا بین مردم تقسیم می‌کند. لابلای جمعیت چشمم به عبدالحسین افتاد. خشکم زد. مات و مبهوت او را نگاه کردم. اما قیافه عبدالحسین خیلی شکسته و مسن تر از چند روز قبلش نشان می‌داد. همسایه ها پشت سر هم صلوات می فرستادند و خوشحال بودند. اما عبدالحسین گرفته بود و حرفی نمیزد. یک راست به خانه آمد. پشت سرش رفتم در را بستم. روبرویش ایستادم. انگار که چند سال پیرتر شده بود. خواست حرف بزند دیدم بعضی از دندان هایش هم سر جایش نیست. از ته دل آهی کشید گفت: ای کاش شهید میشدم. به داخل اتاق رفت. چند تا از فامیل ها آمده بودند. با آنها احوالپرسی کرد و به حمام رفت. آن روز تا شب هیچی نگفت. کم کم حالش بهتر شد. رفقای طلبه هم شب آمدند و آن طرف پرده با هم نشستند. من از پشت پرده حرف هایش را می شنیدم. اسم یک سروان را برد و گفت: که اسلحه رو پشت گردنم گذاشت دست و پایم را بسته بودند. یکی دائم به من سیلی میزد و میگفت: پدرسوخته بگو اسم آنهایی که باهات قبل من چیزی را اقرار نکردم. سروان عصبانی شد و با مشت دندانم را شکست. عبدالحسین از وحشی گری ساواک حرف میزد و من آرام آرام گریه میکردم. بیشتر دندان هایش را شکسته بودند. البته شکنجه های بدتر از این هم کرده بودند که از گفتنش شرم دارم. روحیه عبدالحسین خیلی قوی تر شده بود و مصمم تر از قبل می خواست به مبارزه هایش ادامه بدهد. ادامه دارد... صلوات

آئین رونمایی از کتاب : قطعه ۴۴ نوشته ی رواوی ارزشمند فارس برادر بهرام رزمجو همزمان با مراسم سومین سالگرد شهادت سردار شهیدحاج قاسم سلیمانی درحسینیه امام خمینی ره ، شهر داراب امروز سه شنبه ۱۴۰۱/۱۰/۱۳

✍شهید حاج قاسم سلیمانی در مسئله درک مقام شهدا نباید تردید کنیم که آن‌ها مثل اولیاء ما دارای اعجازند؛ چون آن‌ها مثل قطره‌ای هستند که به دریا وصل شده‌اند. #جان_فدا

🚩 یافاطمه الزهرا سلام الله علیها🚩 خاکهای نرم کوشک _  ١۴ شهید عبدالحسین برونسی تالیف :سعید عاکف حکم اعدام راوی :همسر شهید آن روز باز تظاهرات شده بود. مردم حسابی جلوی مامورهای شاه ایستاده بودند. عبدالحسین هم در تظاهرات بود. ظهر شد که نیامد. تا شب هم خبری نشد. من دیگر زیاد حرص و جوش نداشتم. حتی زندان رفتنش هم برای من عادی شده بود. شب دوستان طلبه آمدند خانه من مطمئن بودم که باز هم او را گرفته باشند. یکی از آنها پرسید: در داخل خانه سیمان دارید؟.  جایش را نشان دادم. یک کیسه سیمان آوردند اعلامیه های جدید امام را که در خانه ما بود با رساله در زیر پله ها گذاشتند  و روی آن را با دقت سیمان گرفتند. کارشان که تمام شد به من گفتند: نوارها و آن چند تا کتاب راهم که پیش شماست ببرید پیش همان همسایه که دفعه قبل برده بودید!. صبح روز بعد همه را داخل یک ساک ریختم و بهمان همسایه مراجعه نمودم. به زن همسایه گفتم: آقای برونسی را دوباره گرفته اند. از او خواستم که نوار و کتاب ها را به همان صورت قبل دوباره پنهان نمایند. زن همسایه گفت: حاج خانم راستش من دیگر جرات این کار را ندارم و درثانی الان هم شوهرم خانه نیست و من اجازه این کار را ندارم. معطل نکردم خداحافظی کردم و به خانه برگشتم. مردد بودم که چه کار کنم. پیش خود فکر کردم توکل بر خدا همین جا پنهانش می کنم. عبدالحسین که دیگر عشق شهادت دارد اگر اینها را ساواک پیدا کرد خوب عبدالحسین به آرزویش میرسد.  چند تا قالی داشتیم. بعضی از نوار ها را گذاشتم لای یکی از آنها و آن را پیچیدم. یکی از بالش ها را باز کردم نوار های حساس را گذاشتم لای پنبه ها و سر بالش را دوباره دوختم. کتاب ها را در زیر زمین داخل چراغ خوراک پزی و توی یک قابلمه گذاشتم. حالا منتظر آمدن ساواکی‌ها بودم. ساعتی بعد در حالی که حسن و مهدی و حسین و دختر کوچکم را در کنار خودم جمع کرده بودم، درب خانه را زدند. سر و کله نحس ساواکی ها پیدا شد. از در و دیوار به داخل خانه ریختند. حسن که هشت سال بیشتر نداشت زبانش بند آمد. آنها با کفش به داخل اتاق آمدند. یکیشان اسلحه را به طرف من گرفت و گفت: همونجا که نشستی بشین و از جایت تکان نخورد. در همان لحظه همون بالش را برداشتم و روی پاهایم گذاشتم و دخترم را روی آن خواباند. آنها شروع کردند به گشتن خانه. گاهی زیر چشمی قالی ها را نگاه می کردم. کافی بود یکی شان را برگردانند و نوار ها را پیدا کند. متوسل شدم به آقا امام زمان سلام الله علیه. آقا هم چشم آنها را کور کرده بود. انگار نه انگار که ما در خانه قالی داشتیم. حتی طرفش هم نرفتند. هرچی گشتند چیزی پیدا نکردند. آخرش هم دست از پا درازتر گورشان را گم کردند و رفتند. باز هم آقای قیاسی رفت سند گذاشت و عبدالحسین را آزاد کرد. عبدالحسین به همراه دو سه تا از طلبه ها به خانه آمد. اول از همه سراغ نوارها را گرفت. گفتم: لای قالی آنها را پیچیده ام. وقتی قالی را باز کرد، نوارها را دیدند همه شان مات و مبهوت ماندند. با تعجب پرسیدند: یعنی ساواکیها این ها را ندیده اند؟. گفتم :اگر میدیدند که می بردند و شما هم الان به آرزویت رسیده بودی. خندید، سراغ نوارهای حساس را گرفت. من گفتم : خودتون بگردید پیدایش کنید!. کمی گشتند، ولی چیزی پیدا نکردند. گفت: حاج خانم اذیتم نکن! بگو نوارها کجاست! می خواهیم الان گوش بدهیم. بالش را آوردم سرش را باز کردم نوارها را که دیدند گفتند: یعنی اینها همینجور آمدند و این نوارها را ندیدند؟!. گفتم: تازه قسمت مهمش توی زیر زمینه. به زیر زمین رفتند و از داخل قابلمه و چراغ خوراک پزی آنها را پیدا کردند. چند روز بعد از آزاد شدن عبدالحسین امام از پاریس آمدند. خوشبختانه ۲۲بهمن هم که انقلاب پیروز شد. همان روز عبدالحسین به اتفاق آقای قیاسی به دنبال سند خانه ایشان رفتند. سند را به تهران فرستاده بودند. با هم به تهران رفتند. وقتی برگشتند سند را آورده بودند و چند تا برگه دیگر هم دست عبدالحسین بود.  آنها را به دستم داد. پرسیدم: اینها چیست؟. همانطور که می خندید گفت: این ها حکم اعدام منه!. چشم هایم از تعجب گرد شده بود. سند را که با پرونده عبدالحسین به تهران فرستاده بودند، دادگاه در تهران حکم اعدام را برای او صادر کرده بود. طبق محاسبه آنها پرونده عبدالحسین پرونده سنگینی بود. لحظه هایی که حکم اعدام را می دیدم از ته دل خدا را شکر می کردم، که امام از پاریس برگشته و انقلاب پیروز شده بود، در غیر اینصورت چند روز بعد حتماً عبدالحسین را اعدام کرده بودند. ادامه دارد... صلوات

⭐️ #ستاره_های_شهر 🕯️ روایت هفتم 🔺️#شاهدان 🔺️پاسداشت شهدای #شلمچه عملیات های کربلای ۴ ، ۵ و ۸ ✔️ مکان: #گراش ، دانشکده علوم پزشکی امام جعفرصادق علیه السلام ✔️ زمان : پنجشنبه ، ۱۵ دی ۱۴۰۱ از ساعت ۲۰ 🔸️شب وفات حضرت ام البنین سلام الله علیها 🔹️سالروز #شهادت مسافران پرواز ۷۵۲ 🔸️همراه با تکریم مادران #شهدا 🔹️برنامه های متنوع فرهنگی ، هنری ✔️ با حضور آحاد مردم قدرشناس #جان_فدا #لطفا_اطلاع_رسانی_نمائید ✔️@raviyanfarss ✔️@kshohadayefars

🔰هویت پیکر مطهر شهید غلامعلی فرامرزی دادنجانی از کوار پس از 35 سال مشخص شد. 🔻دو ماه پیش از تعدادی خانواده شهدای جاوید الاثر برای تشخیص هویت و شناسایی شهدای مفقود الاثر، نمونه خون گرفته شد و به آزمایشگاه ژنتیک تهران فرستاده شد و با انجام آزمایش DNA هویت سه شهید گمنام شناسایی شد. 🔻یکی از این شهدا شهید غلامعلی فرامرزی دادنجانی فرزند ابراهیم اهل شهرستان کوار می باشد که از طریق آزمایش DNA خواهر و برادر هویت این شهید مشخص شده است. 🔻پیکر مطهر شهید غلامعلی فرامرزی دادنجانی در تاریخ ۲۵ مرداد سال ۹۳ همزمان با ایام شهادت امام صادق (ع) در استان اصفهان دفن شده است. 🔻بسیجی شهیدغلامعلی فرامرزی دادنجانی اهل کوار ۱۸ ساله در تاریخ چهارم تیر ماه سال ۶۷ در تک دشمن درجزیره مجنون به شهادت رسید. #راست_قامتان_مجنون

🔴ویژه‌برنامه «روایت زن ایرانی» 🔸یادبود شهیده طیبه‌سادات موسوی زمانی؛ اولین شهید زن انقلاب در کرمانشاه 💢با حضور: ♦️خانم فهیمه فداکار 🔸دکتری تخصصی مشاوره؛ پویشگر فعال اجتماعی ♦️خانم طاهره غفوری 🔸فعال خدمت رسانی و مبارزه مردمی با شیوع کرونا ♦️خانم طاهره لباف 🔸پزشک زنان و کمک در تولد بیش از ۲۲هزار کودک ♦️خانم فاطمه خطیب 🔸فعال بین‎‌الملل در حوزه کودکان جنگ‌زده و مجری طرح تبسم 🛑و خانواده معظم شهیدان مدافع امنیت، مدافعان حرم و هسته‌ای 💢همراه با اجرای: 🔸نقالی توسط مرشد محمدرضا معجونی 🔸گروه سرود «بنات الحیدر» 💢و با رونمایی از کتاب‌های: 🔸«ماکسیم بر بام»؛ قیام گوهرشاد به روایت شاهدان عینی 🔸«منم یه مادرم»؛ روایت‌هایی از سبک تربیتی والدین شهدا 🔸«هدیه‌ای باشد برای تو»؛ خاطرات مردم کاشان از پشتیبانی جنگ 🔸«خیرالنساء»؛ طرحی از یک زندگی به روایت بانو خیرالنساء صدخَروی 💢شنبه؛ 17دی ساعت 18 💢سینمافلسطین؛ سالن 1 🔰 سیزدهمین جشنواره مردمی فیلم عمار ✅ @AmmarFest

همراه با رونمایی کتاب منم یه مادرم روایتی از ماداران اولین طلبه شهید مدافع حرم استان فارس محمد مسرور شهید هسته ای شهید مصطفی احمدی روشن شهید مدافع امنیت شهید محمد حسین حدادیان

🚩یافاطمه الزهرا سلام الله علیها🚩 خاکهای نرم کوشک _ ١۵ شهید عبدالحسین برونسی تالیف :سعید عاکف قرعه کشی راوی: سید کاظم حسینی جریان خلق کرد و حمله به شهر پاوه تازه پیش آمده بود. همان روزها ی اول، می خواستند نیروها را به کردستان اعزام کنند. میان بچه های عملیات سپاه، شور و هیجان زیادی بود. هیچ کس صحبت از ماندن نمیکرد. همه مصمم به رفتن بودند. روی لبهای بچه ها خنده بود. ولی ناراحتی از وقتی شروع شد که رستمی فرمانده وقت سپاه مشهد به بچه ها گفت: متاسفانه ما ۲۵ نفر بیشتر سهمیه نداریم !. با شنیدن این حرف حال بچه ها دگرگون شد و همه را غم فرا گرفت. همه می خواستند بروند. قرار شد بچه ها بین خودشان در خصوص ۲۵ نفر توافق کنند و خودشان آنها را معرفی کنند. لاکن این هم به جایی نرسید. دست آخر، آقای رستمی گفت: ما خودمان ۲۵ نفر را با قرعه کشی تعیین می کنیم. ابتدا اسم بچه ها را نوشتند. در داخل سالن من کنار عبدالحسین نشسته بودم. خودم امیدی نداشتم که انتخاب شوم. در همان موقع صدای گریه ای مرا به خود آورد. برگشتم، دیدم عبدالحسین صورتش خیس شده بود. پرسیدم: چرا گریه می کنی؟. با صدای آهسته گفت : میترسم اسم من در نیاید و توفیق جنگیدن با ضد انقلاب نصیبم نشود!. در صورت عبدالحسین عشق و اخلاص زیادی مشاهده میشد. گفتم: بالاخره اصل کار نیت است. باید نیت انسان درست باشد چون خدا خودش شاهد قضیه می باشد. گفت: این درست است چون الاعمال به النیات. ولی اینکه خداوند به آدم توفیق بدهد که در چنین کاری شرکت کنیم چیز دیگری است. از جنگ بدر گفت و ادامه داد : تا تاریخ است و تا این دنیا است آنهایی که در جنگ بدر بودند با آنهایی که نبودند فرق دارند. چه بسا بعضی ها دوست داشتند توی جنگ باشند. ولی توفیق پیدا نکردند. حالا شاید در آن لحظه در مدینه نبودند یا مریض بودند یا هرچه که بوده؛ اما نمی خواستند خلاف دستور پیامبر صلی الله علیه و آله عمل کنند. به صورت من نگاهی کرد با سوز دل گفت: توی قیامت وقتی بدریون را صدا می کنند، دیگر شامل آنهایی که در جنگ بدر نبودند نمی‌شود. فقط آنهایی جلو می روند که در جنگ بدر شرکت داشتند و علیه کفار شمشیر زدند. با آن بینش و با آن سطح فکر، عبدالحسین حق هم داشت که گریه کند. من حرف های او را شنیدم و به حال خودم افسوس بسیار خوردم. وقتی همه اسم ها را نوشتند و قرعه کشی انجام شد، اسم عبدالحسین در بین ۲۵ نفر بود و من هم جزو کسانی بودم که توفیق حضور در کردستان را پیدا نکردم. سی و پنج روز بعد همه برگشتند. ما هم با بچه های عملیات به پیشواز آنها رفتیم. قرار نبود که پیشواز از آن‌ها عمومی باشد. لاکن مردم کم کم جریان را فهمیدند و خیابان تهران هر لحظه شلوغ تر میشد. با ازدحام جمعیت جلو رفتن مشکل شد. به هر زحمتی بود خودمان را به صحن امام رساندیم. دیگر جای سوزن انداختن نبود. یکباره دیدم عبدالحسین رفت در جایگاه سخنرانی. کلاه آهنی هنوز سرش بود. با لباس سبز سپاه. بچه های صدا و سیما هم برای فیلمبرداری آمده بودند. عبدالحسین شروع به سخنرانی کرد. حرف هایش بیشتر از قرآن و احادیث بود و خیلی مسلط همه آن احادیث را به جریان کردستان ربط میداد. مردم خیره او شده بودند و خیلی عالی توانست مردم را جذب کند. اوضاع کردستان را خوب توضیح داد. از خیانت بعضی ها پرده برداشت و در آخر کار، مردم را به رفتن به کردستان تشویق کرد. تقریباً ۲۰ دقیقه صحبت هایش طول کشید. و جالب این بود که آقای هاشمی نژاد و چند تا دیگر از علما هم در میان جمعیت بودند.. ادامه دارد... صلوات

🔰 ✍ #دستنوشتہ_شـهید: مـادرم اگر خواستي گريه كنـى بروشـريك #غــم_حضرت_ام_البنـين باش اوكه پـس ازواقعـه #ڪربلا گفت ديگر مرا مادر پسران نخوانيد چون ديگر پسرے نداشت وتوهم ديگر پسر ندارى 😭 وچه خوب وجه اشتــراكى داريد.. آرے مــادرم هروقت دلت گرفــت وياد فرزند افتادے برو درمـجلس #فــرزند زهــرا(س) شــرڪت كـن ڪه زهـرا داغ بســيارديده و دلے پر درد وجانكـاه ازپهلوے شكسته دارد. اما مادرم دوست دارم در عزايم همچون مادر وهــب كه ســر فرزندش را بسو ى دشمن پرتاب كرد وگفت چيزى را كه درراه خــدا دادم پس نمى گــيرم تو نيــز چون او مقــاوم و استــوار در مقابل منافقيــن وآنهايـى كه ممكــن است بيايند و با سخــنان نيـشدار دل تو را بدرد بياورند با صــبر و بردبارى خود ايستادگے كنى .... 🌹🍃🌹🍃 #شهــید سید محمد شعاعے #شـهداےفارس

در آذر 1359، پس از شكست بیش از دو گردان از نیروهای عراقی در جنوب سوسنگرد به وسیله سربازان اسلام، یك گروهان از برادران سپاه اهواز جهت محافظت و پدافند شهر هویزه، از سوسنگرد به آن شهر اعزام شدند. افراد این گروهان، پس از رسیدن به منطقه و استقرار، عهده دار حفاظت از جنوب تا جنوب غربی شهر هویزه شدند. نیروهای عراقی در این منطقه متشكل از واحدهای تانك از نوع «تی – 62»، «تی -55»، موشك های زمین به زمین و امكانات نظامی پیشرفته و بیش از 6 هزار نفر پیاده بودند. ولی همین نیروهای اندك مدافع شهر، از كمترین امكانات دفاعی هم بی بهره بودند. بود، كه دو گردان از نیروهای سپاه و عده ای هم از نیروهای جنگ های نامنظم (شهید چمران) نیروهای ارتش را یاری می دادند. از جمله هدف های این عملیات، پاكسازی شمال و جنوب كرخه كور از وجود نیروهای متجاوز ارتش عراق و آزاد سازی پادگان حمید و منطقه ی جفیر بود. نتایج عملیات در این روز موفقیت آمیز بود. اما هنوز عقبه های اصلی دشمن در پادگان حمید و سه راهی جفیر آسیب ندیده بود. رزمندگان اسلام، پس از تصرف مرزهای كرخه و حاج بدر، قصد پیشروی به سوی پادگان حمید را داشتند. اما بنا به دلایلی، مانند نرسیدن مهمات، قرار بر این شد كه ادامه ی عملیات در 16 دی ماه انجام شود. شانزدهم دی 1359، برادران سپاه در جلو تانك های ارتش مستقر شده و منتظر دریافت رمز حمله بودند، كه رفت و آمد تانك های دشمن زیاد شد و پس از آن، هواپیماهای دشمن جهت بمباران ظاهر شدند. از طرف دیگر نیروهای اسلام زیر آتش توپخانه، كاتیوشا و خمپاره قرار گرفتند. با شناخت دقیقی كه عراقی ها از منطقه داشتند، موجب شهادت عده ای از رزمندگان اسلام گردید. لشكر 9 مكانیزه ارتش عراق دست به عملیات زده بود و چون نیروهای خودی انتظار این حمله را نداشتند، فرماندهی دستور عقب نشینی به طول 500 متر را به صورت تاكتیكی صادر كرد. این دستور باعث شد كه تانك ها عقب نشینی كنند و عراقی ها با این تصور كه نیروهای اسلام شكست خورده و فرار كرده اند، وارد منطقه شدند. در این ضد حمله ی سنگین دشمن كه نیروهای ایرانی مجبور به عقب نشینی شدند، بیش از یكصد تن از برادران پاسدار، جهاد و دانشجویان پیرو خط امام از جمله حسین علم الهدی مفقود الاثر و شهید شدند. در پی این حادثه نیروهای دشمن در تاریخ 18 دی 1359، هویزه را اشغال كردند و پس از آن فرمانده ی نیروهای عراقی (خلیل الدوری) دستور داد تعدادی از مردم بی گناه، را دست بسته در یك گودال قرار داده و به شهادت برسانند و سپس عراقی ها تمام شهر را با دینامیت و بلدوزر نابود كردند. بدین ترتیب 1800 واحد مسكونی و تجاری و سه مسجد و دو حسینیه و شهر به تپه ای خاك مبدل شد. زندگی نامه ی شهید علم الهدی شهید علم الهدی پیشگام دانشجویان پیرو خط امام بود كه در هویزه حماسه آفریدند و تا آخرین نفس در مقابل دشمن متجاوز ایستادند و خون پاك خویش را نثار كردند. سید محمد حسین، فرزند آیت الله حاج سید مرتضی، در هشتم مهر 1337، در اهواز چشم به جهان گشود. از آن جا كه فرزند یك خانواده ی مذهبی و روحانی بود، از همان كودكی علاقه ی وافری به علوم دینی، به ویژه تلاوت قرآن مجید داشت، تا جایی كه با گذشت زمانی كوتاه این توانایی را به دست آورد كه به تدریس قرآن كریم بپردازد. شور انقلابی و مذهبی وی سبب شد تا از 14 سالگی پا به عرصه ی فعالیت های سیاسی بگذارد. فعالیت های شهید در زمینه ی توسعه ی امور فرهنگی، مذهبی و سیاسی تا پیروزی انقلاب اسلامی ادامه داشت. تشكیل گروه موحدین با عده ای از دوستان، شروع مبارزه ی مسلحانه علیه رژیم طاغوت، تكثیر و پخش اعلامیه های امام قدس سره، ایجاد هماهنگی و وحدت بین حوزه و دانشگاه و شركت در ترور مستشار امریكایی (پل گریم)، بالاترین مقام شركت نفت در اهواز كه سبب ایجاد وحشت بیشتر در دل رژیم و حامیان آن و در نتیجه تداوم اعتصاب در شركت نفت اهواز شد، از جمله فعالیت های شهید علم الهدی در دوران قبل از پیروزی بود. بعد از پیروزی نیز علم الهدی منشأ فعالیت های مختلفی بود كه تأسیس بسیج، مجاهدت در جهاد سازندگی تأسیس سپاه هویزه و شركت در تسخیر لانه ی جاسوسی امریكا همراه با سایر دانشجویان پیرو خط امام از جمله این مجاهدت ها می باشد. شهید كه دانشجوی سال دوم دانشگاه مشهد در رشته ی تاریخ بود، با شروع جنگ تحمیلی همراه با گروهی از دانشجویان و نیروهای بسیجی، به سوی جبهه های دفاع حق علیه باطل شتافت و در حالی كه در حلقه محاصره دشمن در هویزه به اتفاق هم رزمان خود گرفتار شده بود، تا آخرین قطره ی خون به دفاع از ایران اسلامی پرداخت و به دیدار پروردگارش نایل آمد. Https://eitaa.com/raviyanfarss انجمن راویان فجر فارس

🚩 یافاطمه الزهرا سلام الله علیها🚩 خاکهای نرم کوشک _ ١۶ شهید عبدالحسین برونسی تالیف :سعید عاکف حربه ضد انقلاب راوی: حجت الاسلام محمدرضا رضایی یک روز، خاطره ای از کردستان برایم تعریف کرد. گفت: در سنندج سر پست نگهبانی ایستاده بودم. هوای اطراف را درست و حسابی زیر نظر داشتم. یک دفعه دیدم از روبرو سر و کله یک دختر کرد پیدا شد که مستقیم به طرف من می آمد. روسری سرش نبود و وضع مناسبی هم نداشت. محلش نگذاشتم تا شاید راهش را برگرداند برود. ولی نرفت!. همچنان به طرف من می آمد تا کاملاً نزدیک من رسید. من به او نگاه نمی کردم، ولی شش دانگ حواسم را جمع کرده بودم که نکند دست از پا خطا کند. با تمام وجود دوست داشتم هر چه زودتر گورش را گم کند. چند لحظه گذشت، هنوز آنجا ایستاده بود. یک آن او را نگاه کردم .صورتش پر از آرایش بود. انگار که انتظار همین نگاه من را می کشید. به من چشمکی زد و بعد هم یک لبخند. صورتم را برگرداندم به طرفی دیگر؛ با صدای بلند گفتم برو دنبال کارت!. نرفت! همانجا ایستاد. کارش را خوب بلد بود. یک بار دیگر حرفم را تکرار کردم باز هم نرفت. این بار سریع گلن گدن را کشیدم و با چشم غره اخطار دادم که برو گمشو وگرنه سوراخ سوراخت می کنم!. رنگ از صورتش پرید. ناگهان برگشت و با سرعت پا به فرار گذاشت. لازم به توضیح است که: گروه‌های ضد انقلاب در کردستان از راه های مختلفی می خواستند در صف آهنین رزمندگان اسلام نفوذ کنند، از جمله همین مورد.‌ آن دختر یکی از دختران زیبای کردستان بود که ضد انقلاب برای رسیدن به مقاصد پلیدشان، اینگونه آنها را به یوغ می کشیدند.. ادامه دارد.... صلوات