#حضرت_زینب_ولادت در بعض کتب مسطور است که چون حضرت زینب -سلام الله علیها - متولّد شد أمیرالمؤمنین صلوات الله علیه متوّجه بـه حجرۀ طاهره گردیـد، در آن وقـت حضرت حسین - سلام الله علیه - به استقبال پدر شتافت و عرض کـرد: ای پدر بزرگوار! همانـا خداوند کردگار خواهری به من عطا فرموده. أمیرالمؤمنین صلوات الله علیه از شنیدن این سخن بی اختیار اشک از دیده‌های مبارک به رخسار همایونش جاری گردید. چون حسین -سلام الله علیه - این حال را از پدر بزرگوار مشاهده نمود افسرده خاطـر گـشـت، چـه آمد پـدر را بشارت دهـد، بشارت مبدّل به‌مصیبت گردید و سبب حزن و انـدوه پـدر شـده دل مبارکـش به درد آمـد و اشک از دیـدۀ مبارکش بر رخسـارش جـاری گـشت و عرض کـرد: «بابا! فدایـت شـوم مـن شـمـا را بـشـارت آوردم شـمـا گریه مـی‌کنیـد، سبـب چیـسـت و ایـن گریستـن بر کـیسـت؟» حضـرت أمیرالمؤمنین حسینش را در بـر گرفت و نوازش نمـود فرمـود: «نور دیده! زود باشـد کـه سرّ این گریـستـن آشـکار و اثرش نمودار شود» در ایـن جـا اشاره بـه واقـعـهٔ کربلا مـی‌فـرمـایـد. 📚#خصائص_زینبیه ، #مرحوم_جزایری، ص۱۹ @raziolhossein