من برام مهم نیست ماهیانه رقم جابجایی حسابم چقدره یا تو چ خونه و ماشینی زندگی میکنم .. با چ لباسی کجا میرم و چطور خودم رو برای آدمای اطراف ثابت کنم .. ی آدم بیخیال که نسبت به امور مزخرفِ این چنینی ، میزنه به جاده خاکی و میدونه که اصل کاری ی چیز دیگه‌ست و اینا همش رد گم کنیِ جاده اصلی های زندگیه! برای من مهمه که با خودم. دلم ، عقلم و آدمای دوروبرم روراست باشم .. مهمه که جزئی از خاطرات بد کسی نباشم و اطرافیانم در کنار من حس آرامش داشته باشن .. هیچ اهمیتی نداره کجا و چجور زندگی میکنم ، مهم حالِ دلمه ک خوب باشه ! حالا لابد با خودت میگی بابا این دختره خُل شده ، اینا همش ی مُشت شعار جهان سومیِ که واقعیت نداره .. ولی نه دوستم ، من با این اَهَم فی‌ الاَهَم ها زنده‌م و باهاشون لحظه‌ ها مو میسازم... شاید برای تو مهم باشه وقتی وارد مجلس می‌شی همه از خوشگلیِ لباست انگشت به دهن بمونن یا تو کَفِ فلان گوشیِ پرومکست‌ برن و با بهمان مدرکِ تحصیلیت‌ تعریف و تمجیدت‌ کنن . ولی برای من ن ! هیچ وقت تو دایره‌ی حیاتِ زندگیم این چیزا تعریف نشده ! اگه پوششی دارم یا از گوشی‌ای استفاده میکنم چون با اون حالِ خودم خوبه ن ملت ! وقتی تو آینه خودمو با اون لباسِ چیتان پیتان‌ میبینم و با گوشیِ ساده ی بی‌شیله‌پیله‌م عکس میگیرم کیفور میشم و حالم میزونه .. تلاش می‌کنم و درس میخونم، ن برای تمجید و بَه‌بَه و چَه‌چَه ملت که برای رسیدن به هدف !!!! اشتباه میکنم چون یکبار زندگی میکنم ! چون تجربه ی این شرایط و فشار های جورواجورش‌ رو نداشتم و میدونم که در قبال این دنیا و وسعتش ، حقمه‌ که تو امتحانِ مسیر های مختلف خطا داشته باشم ... اگه کسی رو دوست دارم چون اول از همه با چارچوبای‌ عقلم و دیواره های شکننده ی قلبم یکدست شدم و بعد اون حسِ قشنگِ دوست‌داشتن رو روونه ی وجودم کردم ! و اگه متنفرم چون بعد هزار و یک فرصتی ک دراختیارت‌ گذاشتم و با خودم کلنجار رفتم ک نادیده بگیرم اشتباهاتِ قبلیتو‌ ، تو بازم نتونستی خودتو ثابت کنی و حذف شدی .. همه ی اینا رو نوشتم ک بگم من ریحانم و زندگیِ سبزِ خودمو دارم .. اصلا از مقایسه خوشم نمیاد چون هیچ صنمی با آدمای اطرافت ندارم! نمیدونم می‌گیری چی میگم یا ن ، در حد توانم کلماتِ مغزمو خالی کردم که از این تریبون بعد از شرح حالم بگم ، تو کدوم نقطه از این کره‌ ی خاکی مدالِ طلایی برای "مقایسه ی زندگی آدم ها" یا "ارزشیابیِ رفتار دیگران" رو ، گردنتون‌ انداختن ک فکر میکنین با اینکار میشه اون افکارِ مزخرف و پوسیده تون رو قالب کنید ؟! چطور میتونید درباره ی کوچیک ترین ابعاد زندگیِ مجازی و حقیقی دیگران نظر بدید درحالیکه هزارویک عیب بزرگ داره تو وجودت جولان میده ؟! یا بهتر بگم ؛ چطور میتونید با این حجم از قضاوت و حرف درباره ی آدم های اطرافتون ، شب ، راحت سر بر بالین بزارید ؟! #به‌خودت‌بگیر

فکتِ مطلوب و دوستنداشتی: دیجی‌ ریحان داره تو مسیراصفهان_مشهد با محتویات‌ِ بابارضا عنان از کف میده و از این طلبید شدنه یهویی در گُنجِ خود نمیپوسته :)))

غمی که نه با چایی خورده میشه نه با خواب رفع رو فقط باید بُرد وسط صحن انقلاب و گریوندش :)))

:)

من خودم مشتم رو باز کردم و یه چیزهایی رو با آدمها و ماجراهاشون عامدانه رها کردم. پشیمونم؟ نه خیلی. صرفا اول‌ش سخته. هر روزی که بگذره و از خواب بیدار شی می‌بینی که چقدر همه‌چیز راحت‌تر شده و چقدر دیگه اهمیت نداره واست . از قید و بند خیلی چیزای بی‌فایده آزادی و حاضر نیستی هیچ جوره از دستش بدی .

خودت خبر نداری؛ اما من میدونم که شکستن قلب آدما هم عذاب قبر داره.

:)