آیا دادن اطلاعات، به تنهایی، راهگشاست؟ خب، حال، به این پرسش می پردازیم که آیا دادن اطلاعات، به تنهایی، می تواند چنین ذهنی را تغییر دهد؟ اطلاعاتی مثل این: جایگاه #علمی سه کشور یاد شده در زمینه علمی در دنیا اینگونه است: کره جنوبی سیزدهم (۱۳)، جمهوری اسلامی ایران بیست و یکم (۲۱)، و کره شمالی یکصد و شصت و دوم (۱۶۲) https://www.scimagojr.com/countryrank.php در بحث #اقتصادی، جایگاه سه کشور در تولید ناخالص داخلی (GDP)، در سال ۲۰۲۲، به این شکل است: کره جنوبی، دهم (۱۰)؛ جمهوری اسلامی ایران، هفدهم (۱۷)؛ کره شمالی دویست و یکم (۲۰۱) https://worldpopulationreview.com/countries/by-gdp در بحث توان #نظامی هم رتبه بندی اینگونه است: کره جنوبی ششم (۶)؛ جمهوری اسلامی ایران، چهاردهم (۱۴)؛ کره شمالی سی ام (۳۰) https://www.globalfirepower.com/countries-listing.php حال، سوال می کنیم: جمهوری اسلامی ایران، در رتبه بندی های جهانی (در سه عرصه علمی، اقتصادی، و نظامی)، به کشور پیشرفته ای همچون کره جنوبی نزدیکتر است یا به کره شمالی؟ 👈🏻 آیا در ذهن کاربران شبکه اجتماعی هم ایران شبیه به کره جنوبی است یا مشابه با کره شمالی است؟! 🚨 اجازه بدهید با ارائه یک رتبه دیگر، وضعیت سه کشور را در آمار #خودکشی هم مقایسه کنیم (طبیعتا خودکشی پدیده ای #اجتماعی است و با ادراکات افراد از #رضایت_از_زندگی مرتبط است): کره جنوبی، چهارم (۴)؛ کره شمالی، شصت و چهارم (۶۴)، و جمهوری اسلامی ایران یکصد و بیست و هفتم (۱۲۷) https://worldpopulationreview.com/country-rankings/suicide-rate-by-country ✅ جالب شد نه؟! آمار خودکشی کره جنوبی بسیار بد است. چیزی در حدود ۶ برابر ایران! این داده ها، بسیار راهگشا هستند، اما به سادگی بر اذهان مخاطبان تاثیرگذار نیستند. در ابتدا تلنگری ایجاد می کنند، امّا، آنها احتمالا با درگیری ذهنی مجدد با داده های قبلی خود، و طرد این اطلاعات (چون با طرحواره هایشان سازگار نیست)، مجددا تمایل خواهند داشت که در جهت تثبیت طرحواره قبلی (ما شبیه کره شمالی هستیم و بدبختیم) اصرار ورزند. گاه، دشمن، گزاره های دیگری را هم برای خنثی سازی اطلاعات جدید برای آنها تولید می کند: برای نمونه، خب که چی؟ چه فایده داره؟ نفعش که به من نرسیده! بنابراین، برای اینکه طرحواره ها تغییر کنند، علاوه بر دادن اطلاعات درست، نیاز به مدیریت داده های ورودی بعدی، تکرار اطلاعات درست از زبان افراد مختلف (به ویژه افرادی که از ظاهرشان بر نمی آید چنین داده هایی ارائه بدهند)، و همچنین کار با هیجانات هم لازم است. بله، می توان هم در زمینه نظامی قوی بود و هم در زمینه علمی. می توان هم معنوی بود و سبک زندگی غربی را نپذیرفت، و هم پیشرفت مادی کرد. ما هنوز جای کار داریم، ولی جایگاه فعلی مان بسیار قابل افتخار است. این جایگاه مرهون انقلاب اسلامی ایران است. کسانی که طرحواره 《ما مثل کره شمالی بدبخت هستیم》را دارند، به همین صحبتهای بند قبل هم ممکن است اینگونه پاسخ بدهند: «اگر شاه بود ما الان ژاپن بودیم!». و این معنای #مسخ_شخصیت و #مسخ_هویت با رسانه است و این یعنی #جنگ_شناختی دکتر محسن عزیزی ابرقوئی، روانشناس

یکی از آشنایان زنگ زد و گفت بعد از چند ماه تلاش، یادگیری برنامه‌نویسی را کنار گذاشته چون با وجود علاقه‌ای که داره استعدادش رو نداره. برای او تصویر را توضیح دادم و متقاعد شد که ادامه بده. (این خطا در هر رشته‌ای می‌تواند اتفاق بی‌افتد): در روانشناسی اجتماعی یک خطای شناختی (cognitive bias) وجود دارد به نام «اثر دانینگ-کروگر». این خطا در رشته‌های دیگر هم عمومیت دارد اما شخصا بارها و بارها در زمان یادگیری برنامه‌نویسی آن‌را بین اطرافیانم دیده‌ام. به این‌صورت که در آغاز وقتی چند خط کد ساده می‌نویسیم و اجرایش می‌کنیم، به این نتیجه می‌رسیم که بهترین هستیم و استعداد ذاتی در این رشته داریم (قله حماقت/توهم دانایی) اما بزودی و در مواجه با اولین مسئله پیچیده برنامه‌نویسی از آسمان به زمین می‌افتیم و نتیجه می‌گیریم که هیچ استعدادی نداریم (دره‌ی ناامیدی) خیلی‌ها در این مرحله یادگیری را ترک می‌کنند. اما آن‌هایی که ادامه می‌دهند، آهسته و پیوسته بعد از کسب تجربه و دانش (شیب روشنگری) به تخصص و ثبات (فلات پایداری) میرسند. برای همین اگر برای شما اتفاق افتاد ناامید نشوید و حتما ادامه دهید. 🌱 #پشتکار #علمی #امید @resane_ravanshenasi