🔘 «لاتَبْرُدُ أَبَداً» 🔴 وقتی توی روضه‌های اباعبدالله می‌شنیدم که بچه‌ها فقط با گفتن بابا‌حسین یا گریه‌ کردن چه کتک‌ها که نمی‌خوردند، مدام با خودم تکرار می‌کردم: مگر بغض و کینه‌ای که کوفیان از اهل بیت دارند چقدر عمیق است؟ با خوش‌خیالی آن حجم از بغض و کینه را در چهارچوب زمان محدود کرده بودم. غافل از آنکه ۱۰۰ سال پیش مردم از ترس گماشته‌های رضاشاه پنهانی و یواشکی توی حمام عمومی و زیرزمین خانه‌ها ذکر مصیبت اباعبدالله روی لبانشان بود. آرام و بی‌صدا اشک می‌ریختند که مبادا ناله و زاری‌شان برسد به گوش دل‌های تاریک و آن بغض و حسد خفته در کمین را بیدار کند. 🔴 به‌راستی که «کُلُّ یَومٍ عاشُوراءُ وَ کُلُّ أرْضٍ کَرْبَلا» هرجا که سخنی از حق باشد باطل سراسیمه و آشفته وارد می‌شود و زهرش را به‌جان می‌ریزد. شده است تابه‌حال پاورچین پاورچین در نیمه‌های شب در حالی که ترس، از دل تاریکی رخ نشان‌داده و همانند بختک بر روی سینه‌ات نشسته، خود را به روضه‌های اباعبدالله برسانی؟ و یا تصور کن که از غم اباعبدالله دوست‌ داری درد خود را فریاد بکشی اما ناگزیر صدای هِق‌هقت را در نطفه خفه کرده‌ای که نکند صدای گریه‌ات زوزه‌کشانِ‌ شب را به پشت در بکشاند و تو را با چک‌ و لگد از پای روضه بلند کرده و با خود ببرند؟ 🔴 تعجب نکنید!! وقتی قدرت می‌رسد به دست یک سرباز قزاقی که به همه‌چیز با عینکِ تجددی احمقانه می‌نگرد؛ نتیجه‌ای جز این انتظار نمی‌رود که روضه‌های اباعبدالله را مظهر عقب‌ماندگی دانست که باید با آن مقابله کرد. چاشنی همیشگی رفتارهای رضاشاه ظلم بوده و این چاشنی بر پیکرِ روضه‌های اباعبدالله طعم‌ تلخ و گسی را بر جای گذاشته است. امان از سال‌های ممنوعیت روضه...! قصه پرغصه اباعبدالله مثل زخم ناسور همچنان تازه است. ایرانی جماعت هم که هَیْهَاتَ مِنَّا الذِّلَّة سرمشق حرکاتش است زیر بار حرف زور نمی‌رود. همین شد که مکتب‌ حسین از مساجد و تکیه‌ها تبدیل به روضه‌های کوچک و پنهانی در خانه‌ها شد ولی آتش شعله‌هایش خاموش نشد. اصلاً همین خصلت مردم غیور بود که روبروی نکبتِ‌پهلوی ایستاد. همین روضه‌های یواشکی، روضه‌های بی‌صدایی که در سکوت فریاد می‌کشیدند مظلومیت سیدالشهدا نقطه پایان ندارد. ✍ الناز حبیبی #پهلوی #ممنوعیت_روضه 🆔 @resanebidari_ir 🆔 @ammarkhz