. ﷽ نام کتاب: #خادم_ارباب_کیست ((#جون_بن_حوی)) نویسنده : #سید_علی_اصغر_علوی #نشر_سدید . کرب و بلا را در بلای آن باید جست و این راز را به کسانی می‌دهند که خادمی کرده‌اند. بلای کربلا خود را به احدی نشان نخواهد داد جز آن کس که حسین بخواهد، بلا بهایی دارد که باید آن را خرید. بهای بلای کربلا به قیمت اصرار خادم است، بلایی به قیمت التماس... به تو اجازه سختی کشیدن نمی‌دهند مگر اینکه واقعا خود بخواهی و این از مهربانی و رحمت امام است... ... خلاصه همه آن‌چه عرفا و بزرگان در عمرشان به آن رسیدند این دو حرف است: #نوکری ، #بندگی "دو قدم بیش نیست این همه راه" سوال: چگونه باید به اولویت هستی که بندگی خداست نائل شد؟ پاسخ: اولویت بندگی، با اولویت نوکری حاصل می‌شود. به عبارت دیگر نسخه دم‌دستی بندگی، نوکری است. نوکری تمرینی است برای رسیدن به اکسیر بندگی. چون اهل‌بیت واسطه‌اند و وسیله رسیدن به خدا. . "سالک که بی تو راه به جایی نمی‌برد باید خودت مسافر این جاده‌ام کنی من لایق لقای خدا نیستم ولی باز آمدم، امید که آماده‌ام کنی" . ‌ داستان "جون" واقعا شنیدن داره!👌

. ﷽ ا نام کتاب: #راهی_با_سعید (( گذری بر #حسین_شناسی_سعیدانه با جناب سعیدابن‌عبدالله)) نویسنده : #سید_علی_اصغر_علوی #نشر_سدید . سلام بر محافظان زیبا‌ترین نماز جاودانه تاریخ! . همین قدر که به درد امام بخوریم که تیر به تن ما بخورد ولی به امام نخورد. این‌که از لذت میدان رفتن و ابهت جنگ هم گذشت و ایستاد تا بدنش پر از تیر شود حتی از لذت نماز جماعت با امام هم گذشت ... همه و همه یعنی #تکلیف_مداری. 👈کربلا آمده است تا به ما #درس_عبدالله_شدن بدهد نه #عبدالحال شدن! ببین #تکلیف چیست؟ همانجا باش! و خوش تمنایی است این تمنا: 👈" کاش در آنجا که باید باشم، باشم! " . پ‌ن) سعید پیک دعوت مردم کوفه بود، بعد پیام امام رو به مردم کوفه رسوند، بعد پیام مسلم رو به امام رسوند بعد با امام همراه شد تا کربلا... چهار مرتبه آواره بیابان شدن ... هزار و دویست فرسخ راه... چیزی حدود شش ماه ... . سعیدبن_عبدالله از اون شخصیت‌هایی هست که هر کسی داستانش رو میشنوه برای چند لحظه هم که شده دلش میخواد تصور کنه اگه جای او بود چه میکرد!؟ و اغلب خودمون رو ناتوان میبینیم از انجام کاری که ایشون کرد... به این فکر میکنم ۱۲ چوبه تیر مسموم خورده باشی جلوی تیر ۱۳ رو با صورت بگیری که مبادا به امام بخوره.... تازه لحظه جان دادن از اربابت بپرسی: """آیا وفا کردم؟"""" (شاید #وفا مهمترین مظهر ایمان و #علاقه به دیگری باشه. وفا بهترین محک برای سنجش #صداقت و #ایمان است.) کربلا معدن وفاست ..... 👈وفا یعنی پیمانه‌ات را پُر کنی که دیگه جای "ای کاش..." نباشه! ... و تا هفتادو سومین نفر نشوی، احساسات اصحاب را نخواهی فهمید. . #معرفی_کتاب

. نام کتاب: #توجیه_المسائل_کربلا ((توجیه‌ها و بهانه‌هایی برای با حسین علیه‌السلام نبودن)) نویسنده : #سید_علی_اصغر_علوی #نشر_سدید ‌. . #کربلا_سرزمین_بی_بهانگی انسان، نیازمند حجت، برهان و بهانه‌شکنی است. توجیه‌گری، بهانه‌آوری و یافتن گریزگاه از حق، کوشش هماره انسان است؛ آن‌گاه که در اسارت نفس و کشش‌ها و کشمکش‌های پست و فرومایه دنیوی فرو می‌غلتد. همه پیامبران آمده‌اند تا فرصت «#بهانه» را از انسان بگیرند تا هیچ کس نگوید: نمی دانستم. کسی نگوید: چراغی نداشتم. خداوند در هدف بعثت انبیا می‌فرماید: «لِئَلَّا يَكُونَ لِلنَّاسِ عَلَى اللَّهِ حُجَّةٌ بَعْدَ الرُّسُل » تا برای مردم، پس از فرستادن پیامبران ، در مقابل خدا 《بهانه و》حجتی نباشد. 👈کربلا #حجت_بالغه است. برای همه آنانی که «نتوانستن» یا «نمی‌شود» را فریاد می‌زنند، اتمام حجت است. کربلا از نظرگاه سِنّى «حجت» است و تقریبا هرکس در کربلا می تواند الگوی سِنّی خود را بیابد؛ نوجوانان، قاسم، عبدالله‌بن‌الحسن و عمروبن‌جناده را؛ جوانان و میانسالان، علی اکبر، عباس ، عبدالله و جعفر را؛ پیران، حبیب، عابس و مسلم بن عوسجه را؛ معلولان، مسلم بن کثیر اعرج را؛ زنان، زینب (س)، رباب و ام وهب را و حتی کودکان، اصغر و سکینه را. کربلا از این جهت نیز در جنگ های تاریخ اسلام یک استثنا است. 👈کربلا هرکس را که بخواهد با تکیه بر بهانه‌ها صحنه حق را رها کند، خلع سلاح می‌کند؛ حتی کودک با گریه خویشتن می‌تواند نقش آفرین باشد.... 👈کربلا نشان داد که داغ‌دیدگی و اسارت نیز سلب مسئولیت نمی‌کند. در زنجیر هم باید خروشید. . . . پ‌ن)کتاب، در عین پربار بودن خیلی روان و راحت پیش میره و به شدت پرکشش هست. ارجاعات هم اغلب به سخنان حضرت آقا، نهج‌البلاغه، شهید مطهری ، استاد پناهیان و شهید آوینی و ... است یعنی گلچینی از ناب‌ترین‌ها.

. 📚نام کتاب: #تنها_علاج ✒#سید_علی_اصغر_علوی 📖 #نشر_سدید . تنهاراه، حسین است؛ با امام حسین به همه‌جا می‌توان رسید. عاشورا را باید به‌عنوان «تنها راه» برای نجات بشر دانست و نه راهی از میان راه‌های دیگر. باید فهمید که تنها راه، حسین است. امام حسین را صرفاً به‌عنوان «یک راه» دانستن، شناختی نیست که به ظهور منجر شود؛ او «تنها راه»ی است که در آخرالزمان می‌توان یافت. این درک بزرگ را اصحاب امام حسین در سال ۶۱ هجری تجربه کرده بودند. برای همین وقتی امام، رخصتِ رفتن‌شان داد و با این‌که استدلال بر رفتن‌شان هم درست می‌نمود، اما بی‌تابانه به پای حسین افتادند، زیرا راهی و جایی دیگر جز او نمی‌شناختند. راز عظمت شهدای کربلا را در فهم این مطلب دقیق و عمیق باید دانست. تنها با امام حسین می‌توان فتح‌الفتوح عالم را به دست گرفت؛ آن‌چنان‌که حتی امام عصر هم به این ابزار نیرومندِ عاشورا برای ظهورش محتاج است. راهی جز حضرت حسین نیست و چه خوب که راهی جز او نیست!❤ . .