#عباس، فرزند زمان کسی که فرزند صاحب زمان باشد خود فرزند زمان است حضرت عباس علیه السلام فرزند صاحب زمان خویش بود پس وجود مبارک و مقدس حضرت ابا الفضل العباس علیه السلام فرزند زمان است و این را به عینه در تصمیم نهایی زندگی او , تصمیمی که در واپسین لحظات پر برکت زندگی او شکل گرفته می بینیم. 👈می بینیم که همه ی یاران و برادران حضرت اباالفضل علیه السلام شهید شده اند و عزیزانش رفته اند و این گذشته ی اوست که می بیند و از آن طرف خواهرانش را , فرزندان برادرانش را , و برادرش مولای خودش را می بیند که باقی مانده اند , این آینده ی خودش را هم می بیند اما در میانه ی این ها تصمیم می گیرد و به امر مولا به شریعه می زند و برای آوردن آب می رود . همیشه این تصمیم غریب او ما را به حیرت وا می دارد که چگونه در چنین لحظه ای نمی ایستد و کار دیگری نمی کند , چگونه در آن وضعیت. خب توضیحات و توجیهات بسیار است , یکیش این است که کودکان تشنه بودند , یا امر مولا بود , این ها همه صحیح است , همه لطیف است اما این دیدگاه را هم باید نگاه کرد که کسی که فرزند زمان است به این مفهوم نیست که گذشته و آینده را فراموش می کند , در خود فراموشی فرا می رود و فرزند زمان خودش می شود , در حال زندگی می کند , بلکه به این مفهوم است که او با گذشته ی خودش و آینده ی خودش کاری کرده و توانسته با آنها به صلح برسد , گذشته ی خودش را و تمام آن چه را که اتفاق افتاده را توانسته در یک وحدت متعالی تقدیم خداوند بکند و در حزن آن گذشته باقی نمانده چون آن ها را به خداوند تقدیم کرده پس محزون نیست از رفتن آن و از آینده و عزیزانش که در آینده بعد از او باقی می مانند هم نگران نیست و ترسان از آینده ی آنها نیست که آنها را هم به خداوند سپرده ودر یک نگاه متعالی توحیدی حضور خداوند را جاری و ساری می بیند و خودش را بنده ی حق و بنده ی مولا می بیند و مطیع امر مولای خودش حضرت اباعبدالله می بیند در نتیجه آرام است و غمین و دل نگران نیست در حال می زید و زندگی می کند و در حال, عاشقانه و پر شتاب به سمت آب می رود و برای نه کودکان بلکه برای تمام این هستی آب می آورد , همه ی هستی را حضرت عباس علیه السلام سیراب کرده است , 😢ما گریه می کنیم که چرا به کودکان نتوانست آب برسد غافل از آن که او نه تنها کودکان را سیراب کرد بلکه همه را سیراب کرد. اگر آن شتاب حضرت عباس نبود اگر آن شوق او برای آوردن آب برای کودکان نبود اگر نبود حضور او و زیبائی حضور او و حضور حضرت اباعبدالله هیچ کسی تشنگی اش برطرف نمی شد . نه تشنگی جسم آن کودکان بعدا برطرف می شد و نه تشنگی جان انسان ها , همه ی انسان ها , همه ی مشتاقان و عاشقان برطرف نمی شد این است که او آب آورده است برای دنیا و برای ابدیت . و این ما هستیم که می توانیم از این آب بنوشیم یا خودمان را در تشنگی ها و در تیرگی ها محبوس کنیم , او فرزند زمان بود ما هم رنگی از او بگیریم. 🖌هوشنگ ابتهاج الهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم

#ام_البنین (س) یعنے #عباس داشته باشے و بگویے از #حسین چہ خبر؟! #السلام_علیک_یا_ام_العباس #اللهم_عجل_لولیک_الفرج

🌴🥀🌼🌺🌼🥀🌴 #همسرانه #همسرداری_شهدا #سردار_شهید #حاج_عباس_کریمی تواضع و فروتنی #عباس باور نکردنی بود. همیشه عادت داشت، وقتی #من وارد #اتاق می شدم، بلند می شد و به #قامت می ایستاد . یک روز وقتی وارد شدم روی #زانوانش ایستاد . ترسیدم، گفتم : #عباس چیزی شده، پاهایت چطورند؟ #خندید و گفت : نه شما بد #عادت شده اید؟ من همیشه #جلوی تو بلند می شوم. امروز خسته ام. به زانو ایستادم . می دانستم اگر #سالم بود ، بلند می شد و می ایستاد. #اصرار کردم که بگوید چه #ناراحتی دارد. بعد از #اصرار زیاد من ، گفت: چند روزی بود که پاهایم را از #پوتین در نیاورده بودم. انگشتان #پاهایم پوسیده است. نمیتوانم روی #پاهایم بایستم. #عباس با همان حال، #صبح روز بعد به #منطقه جنگی رفت. این #اتفاق به من نشان داد که #حاج_عباس_کریمی از بندگان #خاص خداوند است . راوی : #همسر_شهید #روحش_شاد #یادش_گرامی #راهش_پر_رهرو