آدما این روزا بیشتر از هر زمان دیگه ای حرف میزنن...
درحالی که باید بیشتر از هرزمان دیگه ای سکوت کنن.
ساکت باش کله سیاه! جواب اون کله طلایی رو نده. جواب کله سیاهای دیگه ی کشورت رو هم نده. کلا جواب نده.
هی میخوام خودمو از این زندگی خلاص کنم هی چایی و مامان و امام رضا نمیذاره.
حجم تخمهای که از دیشب پای اخبار خوردم دارد میگوید که «به جوش سلامی دوباره خواهیم کرد🥰»
من میرم بخوابم. اگر صلح شده بود دیگه هیچ وقت بیدارم نکنید...
تلاشی که دارم برای برگردوندن زندگیم به حالت عادیش میکنم مضحکهایست گریهآور...
باز هم شیر حلال مادران تأثیر کرد
بچهها دارند از بازار پرچم میخرند...
برای این حجم از گریهای که من دارم یک محرم در سال واقعا کمه.
من هرروز روزی ۳۶۲۵۲۶ بار از روز اول محرم :
- پس کِی شب عباس(ع) میرسه؟!
من تو دلم ۱۵۴۲۴۲۵۲۵۶۱۶۱۷۱۷ پاراگراف حرف مونده که دیگه حتی روم نمیشه به امامحسین هم بگم.
فکر کنم مجددا لازمه که به خواب مصنوعی تو بین الحرمین فرو برم و وقتی از خواب بیدار شدم ببینم که درد و سنگینی و غصه و وزن سنگینِ همه اون حرفا از روی دلم برداشته شده و امام حسین با یه پوف همه ی گرد و خاک های روی دلم رو پوفونده.
جنگ اومد و رفت ولی من هنوز نفهمیدم چرا باید وقتی برقامون میره، اینترنت منم بره.