به عنوان یک فرهنگ اجتماعی؛ لطفا یاد بگیرید که به هیچ کسی موقع گریه کردن‌ش تو هیئت، موکب، ایستگاه صلواتی یا هرچیز دیگه‌ای خیره نشید. وقتی صدای گریه‌ش بلند میشه عجیب نگاهش نکنید. یک ذره فقط فهم میخواد این موضوع... کسی که اضطراب اجتماعی داره و یهو اموشنال شده و میخواد گریه کنه واقعا زیر نگاه شما معذب میشه‌. مگر گریه کردن غیر طبیعیه؟! حتی اگه واکنش ناخودآگاهتونه هم کنترلش کنید.

چقدر محرم قشنگه... آدم بدون عذاب وجدان می‌تونه غمگین، ساکت، پف‌کرده و سرگردون باشه. هیشکی هم ازش نمی‌پرسه: چرا؟

نمیشه هم ازت متنفر بود هم برای رفع حوائج اولیه ی حیات بهت نیاز داشت ؛ تو قیمه نجفی نیستی.

اگر به چند سال قبلِ خودم برگردم، شاید بهتر زندگی نکنم ولی قطعا امام‌حسینی‌تر زندگی می‌کنم...

-غیربهداشتی‌های‌دوست‌داشتنی-

آب مکعبی؛ مایه حیاتی که نه تکرار می‌شه و نه تکراری‌‌‌‌...

از زیارت امیرالمومنین که میام انقدر رقیق القلبم که دلم میخواد تموم خادم پوشیه‌ایای بداخلاقشو بغل کنم و بماچم. بچه های روبروی ایوون نجف رو بخورم. به همه لبخند بزنم و از خوشحالی جیغ بکشم.

آخ عزیزدلم...

- السهر من أعراض المُحبين... «شب‌بیداری» از نشانه‌های دلدادگان است.

قطعا هرکسی که به اسطوره های ادبی ایران جسارتی بکنه محکومه، ولی کسانی هم که دارن با شاهنامه مثل یک وحیِ منزل، یک کتاب مقدس و یا یک اساسنامه ی معتبر تاریخی رفتار می‌کنند هم بویی از خِرد نبردن...