احوال خوب نعمت است واحوال بد تلنگر... کاش یادمان بماند هردو مهمانند وگذرا... لحظه ها را به مهر خدا نفس بکش وراضی باش به رضای حق... @Khanjanidroos

شادمان‌ترین مردم بهترین چیزها را در زندگی ندارند بلکه آنها بهترین "برداشت" را از زندگی دارند. @Khanjanidroos

روزمرّگی ،تنبلی و اتلاف وقت را اگر عادت شده باشد و رهایی از آن دشوار باشد ، چطور میتوان ترک کرد ؟ ✅1-تصمیم بگیرید که واقعآ چه می خواهید؟اگر این مسئله را برای خودتان روشن کنید اولین قدم را برداشته اید. 2-مهمترین کارهای شما آنهایی هستند که بیشترین تاثیر را در زندگی شما خواه چه مثبت و چه منفی خواهند گذاشت.به جای توجه بر روی کارهای دیگر، تمام فکرتان را روی این گونه کارها متمرکز کنید. 3-ابتدا لیست کارهائی را که باید انجام بدهید تهیه نمائیدو سپس آن را ارزش گذاری نمائید و مطمئن شوید که همیشه در حال انجام دادن مهمترین آنها هستید. 4- هیچ وقت برای انجام دادن همه ی کارها وقت کافی وجود ندارد،ولی همیشه برای برای انجام مهمترین کارها وقت کافی موجود است. 5-هر چقدر در رابطه با کاری که انجام میدهید دانش و مهارتتان بالاتر رود می توانید آن کار را سریعتر شروع کنید و زودتر به پایان برسانید. 6-عوامل بازدارنده درونی و بیرونی را مشخص کنید. عواملی که باعث میشوند خیلی سریع به هدفهایتان برسید را تعیین نمائید. سپس خود را مجبور کنید تا عوامل بازدارنده موجود را از بین ببرید. 7-اگر کارهایتان را مرحله به مرحله انجام دهید آن وقت خواهید توانست بزرگترین و سخت ترین کارها را انجام بدهید 8-زمانهایی را که کارآیی ذهنی شما به آخرین حد میرسد را مشخص کنید و سپس مهمترین کارهایتان را در این ساعات انجام دهید. همیشه سعی کنید به اندازه کافی استراحت کنید تا بازدهی شما بیشتر بشود 9-هیچگاه هیچکس نمیتواند تمام کارها را انجام دهد، پس باید یاد بگیرید که بعضی اوقات عمدآ از انجام کارهائی که ارزش کمتری دارند خودداری کنید.با این کار خواهید توانست وقت کافی برای کارهای دیگر در اختیار داشته باشید. 10-کارهای بزرگ و پیچیده را خرد کنید تا به کارهای کوچک و ساده تبدیل شوند.سپس هز بار یک قسمت از آن را شروع کنید تا به پایان برسد. 11- اراده کنید و بخواهید که هر روز از این روشها پیروی کنید تا جزئی از عادات روزمره شما شوند. با این عادت های فردی شما به فردی لایق و کارآمد بدل خواهید شد، که میتوانید آینده روشنی را در مسیر خود ببینید. @Khanjanidroos

مولای عارفین حضرت #علی ع می فرماید: مَنْ أَرَادَ مِنْکُمْ أَنْ یَعْلَمَ کَیْفَ مَنْزِلَتُهُ عِنْدَ اللَّهِ فَلْیَنْظُرْ کَیْفَ مَنْزِلَةُ اللَّهِ مِنْهُ عِنْدَ الذُّنُوبِ کَذَلِکَ مَنْزِلَتُه 👈هر کس از شما که می خواهد #جایگاه و #منزلت خود را در نزد خداوند بداند،‌ پس باید ببیند که #جایگاه و منزلت #خداوند در آن هنگام که به #گناهی می رسد چگونه است. جایگاه او نزد خداوند تبارک و تعالی، به همان #مقدار است که #جایگاه خداوند در #نزد او است. بحار الانوار ج 10 ص 95 .. @Khanjanidroos

سیدمرتضی میرسراجی در زمان ما که به زمان نسل سوخته معروف است، کتک در مدارس انگار بلامانع بود و هر وقت معلّم، بچّه ها را کتک می زد، با افتخار می گفت: «چوب معلّم گله هر کی نخوره خُله»! یعنی کتک برای دانش آموز مثل نان شب یا برای معلّم و آموزگار مثل نماز و روزه واجب عینی بود و این حق را معلّم باید حتما ادا می کرد و اگر روزی از دستش در می رفت قضای آن را به جهت کثرت عبودیّت و وظیفه شناسی به جا می آورد. در آن عصر طلایی از وسایل و اسبابی همچون: ترکه، شیلنگ و خط کش استفاده می شد که به کف دست یا به شکلِ فَلَک به کف پا و در برخی موارد که این امکانات لازم نبود معلّم محترم همان کتابی را که در دستش بود به فَرقِ سر ما می کوبید و حالا که فکر می کنم احساس می کنم که ما انصافا خیلی سوسول بودیم چون زمان پدران ما حتّی با زنجیر، دانش آموزان را کتک می زدند، بنابراین کتک در زمان ما خوب تر، ملایم تر و سوسولی تر شده بود. الان مدّت ها است که در آموزش و پرورش به جدّیّت تمام، کتک ممنوع شده و جای آن را کلام های محبّت آمیز همراه با حرصِ درونی معلّم گرفته است زیرا این نگرش با تمدّن سازگارتر است و از طرفی ممکن است خدای ناکرده یکی از این نوگلان با خود سر کلاس یک دوربینی، موبایلی آورده باشد و از لحظات ملکوتیِ کتک زدن معلّم دلسوز تصاویری بگیرد و در اینترنت پخش کند و برای معلّم بخت برگشته داستان شود. وقتی زمان ما و پدران ما کتک در مدارس مرسوم بود، این افراد خلّاق و باسواد که همه به خوبی می شناسیم تحویل جامعه شدند که ذکر نام آن ها صدها و بلکه هزاران صفحه در این فرصت طلب می کند. ولی الان این نوگلان کتک نخورده حتّی حالِ سلام کردن به بزرگترهای خود را ندارند و اصلا چیزی یا چالشی به اسم مردودی، رفوزگی، نمره تک و این جور چیزها نمی شناسند و بیشتر اوقات معلّم ها را دست می اندازند و شنیده ام در برخی  مدارس، معلّم خانم کلاس اوّل با بچّه ها می رقصد و در فلان مدرسه یک گروه از دانش آموزان به عنوان کار تحقیقی در مدرسه روی «رقصِ باباکرم» تحقیق و بررسی های علمی و موشکافانه انجام می دهند. کارشناسان تربیتی وقتی خوب نگاه می کنند، با خود فکر می کنند و می بینید واقعا کتک با خلاقیّت و ادب رابطه مستقیم دارد و از وقتی کتک از مدارس رفت خلاقیّت و پیشرفت هم از آنجا رخت بر بست. *** همان طور که می دانیم همه افتخارات ما در جهان اسلام برای گذشته است و این کتک در سیستم آموزشی در گذشته بسیار جدّی تر بوده و همین امر باعث بروز استعدادهایی در کشورهایی همچون کشور ما می شد که الان ما از آن استعدادها به عنوان «مفاخر ملّی» یاد می کنیم و به آن ها می بالیم. صفحات تاریخ را که ورق می زدم به نکته جالبی از نقش کتک در آموزش و پرورش در گذشته های دور برخوردم. ابن اثیر تاریخ نگار شهیر مسلمان و متوفّای ۶۳۰ قمری در کتاب تاریخ خود موسوم به «الکامل» از اتّفاقی که برای «الدُز»(اولدوز) یکی از حاکمان تُرکِ اوایل قرن هفتم هجری شهر «غَزنَه» (ایران قدیم و افغانستان کنونی) رخ داده بود، یاد کرده و نوشته است: «… و من محاسن أعماله أنّه کان له أولاد، و لهم معلّم یعلّمهم، فضرب المعلّم أحدهم فمات، فأحضره الدز و قال له: یا مسکین! ما حملک على هذا؟ فقال: و الله ما أردت إلّا تأدیبه، فاتّفق أن مات. فقال: صدقت، و أعطاه نفقه، و قال له: تغیّب، فإنّ أمّه لا تقدر على الصبر، فربّما أهلکتک، و لا أقدر أمنع عنک. فلمّا سمعت أمّ الصبیّ بموته طلبت الأستاذ لتقتله، فلم تجده، فسلم، و کان هذا من أحسن ما یحکى عن أحد من الناس.» (الکامل، ج ۱۲ ص ۳۱۲) «… از کارهاى نیک او یکى این بود که فرزندانى داشت و آموزگارى را به تعلیم ایشان گماشته بود یکى از آن ها را معلّم چنان زد که مُرد. الدز او را احضار کرد و گفت: بیچاره! به چه علّت این کار را کردى؟ آموزگار پاسخ داد: به خدا قسم که من جز ادب کردن او قصد دیگرى نداشتم و او اتّفاقی مُرد! الدز گفت: راست مى گوئى! آنگاه مقداری پول به او داد و گفت: زود از اینجا برو و غیب شو چون مادرش تاب و تحمّل این مسئله را ندارد و چه بسا که تو را بکشد، من هم نمى توانم جلوى او را بگیرم! مادر بچّه، همین که خبر مرگ فرزند خود را شنید، به جست و جوى استاد پرداخت تا او را بکشد ولى او را نیافت و او نیز از این مهلکه جان سالم به در برد. این از کارهاى نیک یکى از مردم بود که شنیده شد.» جالب است که ابن اثیر این عمل «الدز» را از کارهای نیک او بر شمرده است و جالب تر آن که در آن ایّام چه قدر معلّم ها در تربیت و تادیب کودکان جدّیّت وافر داشته اند که حتّی فرزند پادشاه و حاکم را بدون احتساب مقام پدرش تا خودِ مرگ تنبیه می کردند بر عکس الان که به راحتی به آقا زاده ها مدرک دکتری تقلّبی یا بی زحمت اعطا می کنند. @Khanjanidroos

✅ ببینید | تذکّر ، رهبری به شعار یکی از حضار درباره سند ۲۰۳۰ خیلی حرف قشنگیه گاهی شعار بیجاست و جای شعار دادن نیست و باید گوش داد..👌✨ ✅✅رهبر انقلاب: می‌خواهند با اجرای سند ۲۰۳۰ برای آمریکا و انگلیس، سرباز و رعیت درست کنند. 🔻حضرت آیت‌الله خامنه‌ای، صبح دیروز در دیدار معلمان و فرهنگیان: 🔹️شما معلمان در واقع هویت‌سازی فرهنگی میکنید تا جامعه احساس هویت کند. تمدن، متکی به فرهنگ است. اگر فرهنگ قوی و غنی نباشد تمدن به‌وجود نمی‌آید. اینجاست که اهمیت سند ۲۰۳۰ معلوم میشود؛ لُب کلام این سند این است که نظام آموزشی ما باید سبک زندگی و فلسفه‌ی حیات را بر اساس مبانی غربی به کودک بیاموزد. یعنی شما معلمان در کلاس درستان برای غرب، سرباز درست کنید. 🔸️دلیل اینکه روی سند ۲۰۳۰ آن‌قدر کار میکنند، چون در این سند دستورات و توصیه‌ها این است که آموزش و پرورش، مناسبات فکری شاگردان را جوری تنظیم کند که اساس زندگی‌شان طبق تفکر غربی باشد. یعنی شما سرباز درست کنید برای انگلیس و آمریکا و بقیه‌ی این وحشی‌های کراوات‌زده و ادکلن‌زده؛ همین هایی که آدم میکُشند و به آدم‌کش کمک میکنند، بدون اینکه خم به ابرو بیاورند. میگویند چون به پولش نیاز داریم کمکشان میکنیم. حالا میخواهند ما در کشورهای مسلمان برای اینها سرباز و رعیت تربیت کنیم. ۲۰۳۰ این است. ۹۸/۲/۱۱ @Khanjanidroos

🌺🌺🌺🌺🌺 🔶استاد علی صفایی ره مدرسه، معبد است و معلم عابد و كارش، عبادت ...، اگر محركش خدا باشد و قصدش پيش بردن انسان‌ها،به سوى اللّه و اگر نيّتش نزديك‌تر كردن خويش و ديگران باشد، در هر مرحله به طرف خالق هستى (قربة الى اللّه). معلم بايد بيش از هر كس، صداقت داشته باشد؛ چون الگو است، چون اسوه است. و صدق، چيزى نيست جز هماهنگى ميان حرف و عمل و نيّت. معلم خوب، چون خدا را دوست دارد، خلق خدا را نيز دوست دارد و فرزندان خلق را عاشق است. او فقط‍‌ يك آشنا نيست، كه دوست است و مى‌گويند: دوست تو، كسى است كه تو را براى خودت مى‌خواهد. و دشمن تو، كسى است كه تو را براى خودش مى‌خواهد. و انسان عاشق خدا، خودش و ديگران و همه هستى را براى خدا مى‌خواهد و در اين مرحله است كه انسان به اخلاص مى‌رسد. @Khanjanidroos

ما و قطار رحمت الهی! انسان می‌بیند شعبان دارد میرود؛ مثل قطاری که آخرین واگنش رسیده است و ما هم در راهی مانده‌ایم که حتی امید معجزه‌ای در آن نیست. اگر سوار نشویم، تنهایی است! ....یک احساس عجیبی از حرکت ماشین‌ها یا قطارها از کودکی در ما بود؛ چون شنیده بودیم که اگر به قطار دیر برسیم، می‌رود، بعد هم مشکلاتی پیش می‌آید. آنقدر رفتنِ قطار رنجمان می‌داد که ما حتی از قطار پایین نمی‌آمدیم، گاهی هم که پایین می‌آمدیم خیلی فاصله نمی‌گرفتیم. گاهی هم فکر می‌کردیم که اگر قطار رفت به کجای آن بچسبیم! حال که قطار ماه پیامبر ص! لحظه‌ها و روزها و شب‌هایش دارد می‌گذرد! ما اگر جا ماندیم و نرسیدیم! محرومیم !و ملعونیم... دیگر نمیشود....... @Khanjanidroos

قطار شعبان باسرعت درحال طی مسیراست،بشتابید... خصوصاجمعه آخرشعبان راازدست ندهیم که ،،، میهمانی نزدیک است.... وآمادگی می خواهد..... @Khanjanidroos

الَهِی وَ قَدْ أَفْنَیْتُ عُمُرِی فِی شِرَّهِ السَّهْوِ عَنْکَ وَ أَبْلَیْتُ شَبَابِی فِی سَکْرَهِ التَّبَاعُدِ مِنْکَ إِلَهِی فَلَمْ أَسْتَیْقِظْ أَیَّامَ اغْتِرَارِی بِکَ وَ رُکُونِی إِلَى سَبِیلِ سَخَطِکَ.  @Khanjanidroos

به دیدار همه رفتم ،غیر از خودم..... خلوتی خاموش می خواهم تا روشن شوم.... شاید این بار،عیبی کشته وحسنی کاشته... در وجودم ،آدمی دیگر را ملاقات کنم.... آه.....دریغ از تکرار.... " تکرار پایان کسی است که دیگر حرفی برای گفتن ندارد....." @Khanjanidroos

🌱🌼🌼🌼🌼 ابَوُالصّلت هَروى روایت کرده است که در جمعه آخر ماه شعبان به خدمت حضرت امام رضا (علیه السلام) رفتم ، حضرت فرمود که اى ابوالصَّلْت اکثَر ماه شعبان رفت و این جمعه آخر آن است پس تدارک و تلافى کن در آن چه از این ماه مانده است. تقصیرهایى را که در ایّام گذشته ی این ماه کرده اى و بر تو باد که رُو آورى بر آنچه نافع است براى تو و دعا و استغفار بسیار کن و تلاوت قرآن مجید بسیار کن و توبه کن به سوى خدا از گناهان خود ، تا آنکه چون ماه مبارک درآید خالص گردانیده باشى خود را براى خدا و مگذار در گردن خود امانت و حق کسى را مگر آنکه ادا کنى و مگذار در دل خود کینه کسى را مگر آنکه بیرون کنى و مگذار گناهى را که مى کرده اى مگر آنکه ترک کنى و از خدا بترس و توکّل کن بر خدا در پنهان و آشکار امور خود و هر که بر خدا توکّل کند خدا بس است او را . @Khanjanidroos

ماه شعبان در شُرُف انقضاست به استقبال ماه مبارك رمضان بايد برويم. 🍃 مستحضريد يك سال طبيعی هست كه اول فروردين، گياهان و درخت‌ها سرسبز می شوند، اول سال است؛ اما بر اساس ادعيه, بر اساس روايات, اول سال برای كسی كه بحث‌های اخلاقی دارد, اهل سير و سلوك است، اول ماه مبارك رمضان است. در دعاها, در روايات «غرّةالشّهور» هست, «غرّةالسنة» هست, «رأس‌السنة» هست دعاهايی كه در اول ماه مبارك رمضان هست تعبيرات فراوانی دارد كه اين اول سال است, آغاز سال است و مانند آن. 🌹 برای كسی كه می خواهد بر اساس علوم انسانی و انسانيّت خودش ارزيابي كند، اول ماه مبارك رمضان خودش را آماده می كند و آخر ماه شعبان هم آخر سال است. 🌹 🍃 و اگر جناب حافظ و امثال حافظ گفت: 🌸 ماه شعبان نده از دست قدح كاين خورشيد 🌸 از نظر تا شب عيد رمضان خواهد شد يعنی چند روز بيشتر فرصت نداريد كسی كه حساب مالی دارد يك تاجر بالأخره آخر سال بايد سود و زيان خودش را حساب كند. ماه شعبان، آخر سال ماست؛ يعنی سال اخلاقی ما، سال اعمال ما، سال اعتقاد ما كه اين سال چه كار كرديم؟ 🍃 اينكه در دعاهای ماه شعبان است: «اللَّهُمَّ إِنْ لَمْ تَكُنْ غَفَرتَ لَنَا فِيمَا مَضَی مِنْ شَعْبَانَ فَاغْفِر لَنَا فِيمَا بَقِيَ مِنْهُ» همين است. دعاهای ماه شعبان اين است خدايا! اگر تاكنون ما مورد لطف تو نبوديم آمرزيده نشده بوديم از اين به بعد ديگر ما را بيامرز؛ الآن اگر رفتيم، رفتيم، اگر ـ معاذ الله ـ مرگ، پوسيدن بود و از بين رفتن بود حساب و كتابی نبود، اما مرگ از پوست به در آمدن است. اوّلين سؤالی كه از ما می كنند می گويند عمرت را در چه راهی صرف كردی؟ ما بايد جواب نقد داشته باشيم چون مرگ، زندگی است و مرگ، از پوست به در آمدن است نه پوسيدن، بايد جواب نقد داشته باشيم كه چه كار كرديم! 🍃 اين است كه بسياری از بزرگان اين دهه آخر شعبان كه می شود تمام تلاش و كوشش آنها اين است كه سود و زيانشان را مشخص كنند كه من اين يك سال چه كردم با چه وضعی می خواهم مهمان خدای سبحان بشوم، چون در ماه پر بركت رمضان که ماه «ضيافت‌الرحمان» است انسان يا در آن زمين مهمان خداست به نام سرزمين وحی يا در اين زمان مهمان خدا به نام ماه مبارك رمضان است. يا ما بايد مهمان خدا باشيم در اين دو مقطع يا ميزبان خدای سبحان باشيم كه جمع هر دو را شايد. 🍃 چه وقت ما ميزبان خدا هستيم و چه وقت خدا مهمان ماست فرمود: «أَنَا عِندَ المُنكَسِرَة قُلُوبُهُم» كسی كه قلب شكسته دارد با خدا اهل مناجات است با خدا راز و نياز دارد، می گويد: «من الهي هو الله گويم»، به تعبير شيخناالاستاد حكيم الهی قمشه‌ای (رضوان الله عليه)، با قلب شكسته هميشه تا مظهر او بشود اين ميزبان خداست. 🍃 اگر كسی اين توفيق را داشت كه خدا مهمان اوست، يعنی لطف خدا و اگر اين را نداشت لااقل در آن سرزمين يا در اين زمان، خودش را دريابد، پايان ماه شريف شعبان اين است و بهترين فرصت عمل به قرآن، قرائت قرآن، راهنمايی گرفتن از دستورات قرآن كريم... @Khanjanidroos