💥 قمر بنی هاشم(س) دارای مقام تسلیم و تصدیق 🔹 کاری که اصحاب امام حسین (ع) در روز عاشورا کردند، از وسط آتش رفتن سخت‌تر بود. اگر ترازوی انسان با امام، يکی نباشد، وقتی که می‌سنجد، می‌گويد: برای چه وسط آتش بروم؟! 🔹 شخصی نزد امام صادق(ع) آمده بود و مي‌گفت: ما در خراسان آماده‌ایم که شما بياييد و قیام کنيد. حضرت فرمودند: برويد در تنور بشينيد. آیا حضرت می‌خواهد کسی را بسوزاند؟ نه؛ مسئله، اين نيست. مسئله اين است که کار سخت است. حضرت می‌خواستند بگویند اگر ترازويت با من يکی نباشد، در وسط صحنه، من را رها می‌کنی؛ پس ادعا نکن. 🔹 آدمی در ابتدا می‌گويد که من می‌خواهم اين کارها را انجام بدهم، اما بعد که ترازويش را وسط می‌گذارد، می‌بيند که نمی‌تواند تحمل کند؛ يکي شدن ترازو، بعد از تسليم است. حضرت عباس با همه وجود، سيدالشهداء را در سخت‌ترين امتحان عالم، تصديق کرده و ذره‌ای در اينکه اقدام ايشان، برابر با بندگی خدا و حق محض است، شک نکرده است. ⬛️⬛️⬛️⬛️⬛️⬛️ @rkhanjani

💥 شرح فرازی از زیارت‌نامه حضرت عباس (سلام الله علیه) 🔹 أشْهَدُ لَكَ بِالتَّسْلِيمِ وَالتَّصْدِيقِ وَالْوَفاءِ وَالنَّصِيحَةِ لِخَلَفِ النَّبِيِّ صَلَّى اللّهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ 🔸تسلیم: اسلام، دین تسلیم است. «فَلا وَ رَبِّکَ لا یُؤْمِنُونَ حَتَّی یُحَکِّمُوکَ فیما شَجَرَ بَیْنَهُمْ ثُمَّ لا یَجِدُوا فی أَنْفُسِهِمْ حَرَجاً مِمَّا قَضَیْتَ وَ یُسَلِّمُوا تَسْلیماً»(نساء/۶۵) وجود مقدس قمر بنی‌هاشم، در عظیم‌ترین درگیری‌های تاریخ وارد شده و تسلیم محض بوده است. اگر الان برای ما مسئله، بعد از ۱۴۰۰ سال حل شده غیر از آن زمان است؛ زیرا آن زمان، خیلی‌ها که خودشان را بزرگ می‌دانستند و صحابی بودند و وجود مقدس نبی اکرم و امیرالمومنین و امام مجتبی را درک کرده بودند و شاگردی آن حضرات را کرده بودند، نمی‌توانستند بپذیرند که این راه، راه صوابی است. تسلیم شدن نسبت به وجود مقدس سیدالشهداء در این بلاء عظیم، در این امتحان سخت و سر باز نزدن و قوای خود را در اختیار معصوم قرار دادن قدم اول است. تسليم مقام اسلام است؛ يعني قلب انسان دنبال قلب وليّ خدا حركت كند و سلم در مقابل او باشد. 🔸 التصدیق: قدم دوم، تصدیق است. یعنی امام را عین صدق محض بدانی و شک و ریب و تکذیب نسبت به امام، در انسان پیدا نشود. خیلی‌ها در ته دلشان نسبت به حقانیت سیدالشهداء(ع) تردید کردند. ما یک تصدیق داریم، نقطه مقابلش از شک شروع می‌شود، بعد به ریب و بدگمانی می‌رسد، بعد به تکذیب ختم می‌شود. مقابل تصدیق، تکذیب است. انسان، معصوم را تکذیب می‌کند و می‌گوید: درست نیست، صدق نیست، فرمان خدا نیست، راه صواب نیست. اولش هم از یک تردید و شک آغاز می‌شود. انسان اگر در حقانیت جبهه انبیاء و اولیاء الهی تردید کرد این تردید، همین جا نمی ماند؛ بلکه شیطان، انسان را قدم به قدم پیش می‌برد تا به مقام ریب و بعد هم مقام تکذیب می‌رساند. تصدیق کردن معصومین و آنها را عین حق و صدق دانستن و شک نکردن در سختی‌ها به‌خصوص آنجایی که به حسب ظاهر با تعلقات ما درگیر می‌شود، کار بسیار سختی است؛ چون ما وقتی می‌خواهیم تصدیق کنیم، ترازوی ما، تعلقات ما هستند. تصديق، يعني در امواج سنگين‌ترين ابتلائات و امتحان‌هايي كه وليّ خدا از انسان می‌گیرد در ورود به باب او ترديد به‌ خود راه ندهد و ذرّه‌اي در حقّانيت و صدق و پاكي و طهارت او شک نکند. با يقين كامل وليّ خدا را همراهي كند. 🔸 الْوَفاء: آدمی که تسلیم امام است؛ به فهمی می‌رسد و محاسباتش با امام همراه می‌شود. عقل عملش، تعلقاتش، خوب و بد کردن‌هایش، زشت و زیبا کردن‌هایش، درکش از معروف و منکر، با امامش هماهنگ شده و تابع و دنباله‌رو امام و نورانی به نور امام می‌شود. حالاست که می‌تواند وفا بکند و پیمانه‌اش را پر می‌کند و عهدهایی که با امامش داشته، بتمامه انجام دهد. «وافی» آن کسی است که پیمانه را پر می‌کند. قرآن می فرماید «وَ مَنْ أَوْفی بِعَهْدِهِ مِنَ اللَّهِ فَاسْتَبْشِرُوا بِبَیْعِکُمُ الَّذی بایَعْتُمْ بِهِ». کسی با خدا وفا کرد، خدای متعال در وفاداری، بر همه، سابق است و اصلاً وفاداری همه، از او است. روز قیامت، همه شهدا و خصوصاً شهدای کربلا که گُل سرسبد گل‌ها هستند؛ وقتی جایگاه حضرت ابالفضل را نسبت به حضرت سیدالشهداء می‌بینند، غبطه می‌خورند. وفا، يعني اين‌كه همۀ سرمايه‌اش را بدهد و خود را نه‌تنها هيچ‌كاره، که بدهكار بداند. 🔸النصیحه: از این لطیف‌تر، نصیحت است. نُصحِ برای امام؛ به معنای نصیحت کردن و موعظه کردنِ امام نیست، بلکه بیش از وفا، و به‌معنای خیرخواهی کردن است؛ یعنی پیمانه ات را که پر کردی، آنچه را هم که از تو نخواستند، بروی انجام بدهی؛ یعنی کار را زیباتر و بیشتر از آنکه خواستند، انجام دادن. همان که خدای متعال در قرآن خطاب به پیامبر فرمود: «طه * ما أَنْزَلْنا عَلَیْکَ الْقُرْآنَ لِتَشْقی»(طه/۱-۲) پیغمبر ما! نگفتیم این قدر زحمت بکشی؛ بلکه ما گفتیم برو دست بندگان ما را بگیر و بیاور. برو عالم را آباد کن و با عبادت خودت عالم را نورانی کن. نگفتیم این‌طور به زحمت بیفت. این نصیحت است. سیدالشهداء، امام است؛ اگر کاری بکنی که بگویند او نسبت به امامش نصیحت کرد و بیش از آنکه وظیفه‌اش بود و عهد داشت، با امام خودش نُصح داشت که خیلی چیز عجیبی است. این است که حضرت فرمود: عموی من در روز قیامت یک درجه‌ای دارد که همه شهدا به او غبطه می‌خورند. این است که همه ائمه علیهم السلام ایشان را دوست دارند و افتخار می‌کنند. در حالی که معصوم، مدار همه کائنات است؛ ولی به مثل حضرت اباالفضل افتخار می‌کنند و حرفش در دستگاه آنها ردخور ندارد. نصیحت؛ يعني بالاتر از تكليف بار برداشتن. @rkhanjani

🏴🏴🏴 🍃◾ ابالفضل العباس علیه‌السلام خود را كه در آب می‌بيند گويا حسين علیه‌السلام را ديده است، بنابراین در می‌یابد که صلاحیت دارد تا قربانی حسين علیه‌السلام شود. 🍃 ابالفضل العباس علیه‌السلام پسر علی علیه‌السلام است اوكه در «ليله المبيت» برجای پيامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله خوابيد تاجان خود را فدای پيامبر كند. ◾🍃 *در كربلا «ليله المبيت» ديگری برپاست عباس علیه‌السلام به شهادت می‌رسد تا شريعت حسين علیه‌السلام زنده بماند. @rkhanjani

علامه امینی صاحب کتاب الغدیر می‌فرمایند: در شب تاسوعا و عاشورا برای امام عصرصدقه کنار بذارید علتش این است که امام عصر صحنه ی کربلا و فاجعه عاشورا را به چشم میبینند و قلبشان تحت فشار است...... 😭😭😭😭😭 @rkhanjani

عباس بن علی(ع) دارای ویژگی‌های معنوی خاصی مانند مقام تسلیم، تصدیق، وفا و نُصح در حد اعلی بود که در زیارت نامه آن حضرت ذکر شده و وجود چنین خصایصی باعث ممتاز گشتن وی از سایر شهداء شده است یکی از راه های پی بردن به مقام و عظمت قمر منیر بنی هاشم (ع) مراجعه به زیارت‌نامه آن حضرت است که از امام صادق (ع) نقل شده: «أَشْهَدُ لَکَ‏ بِالتَّسْلِیمِ‏ وَ التَّصْدِیقِ وَ الْوَفَاءِ وَ النَّصِیحَةِ لِخَلَفِ النَّبِیِّ الْمُرْسَل‏؛ شهادت می دهم براى حضرتت به تسلیم و تصدیق و وفا، و خیرخواهى، براى یادگار پیامبر مرسل»، در این بیان شریف به چهار مقام ویژه عباس بن علی (ع) اشاره می‌شود 🍀🍀 الف مقام تسلیم🍀🍀 «در دایره قسمت ما نقطه تسلیمیم لطف آنچه تو اندیشی حکم آنچه تو فرمایی با توجه به فرمایش امیرالمومنین(ع) «الدُّنیَا دارٌ بالبلاءِ مَحفوفَةٌ؛ دنیا سرایی است که به بلا پیچیده شده است»، در مواجه با مشکلات، بلاها و مصیبت‌ها چندین عکس العمل معنوی مانند توکل، صبر، رضا و تسلیم قابل تصور است و در این میان، مقام تسلیم برترین آن‌هاست زیرا توکل عبارت است از آن‌که قدرت انسان مستغرق و فانی در قدرت حق تعالی شود، همان‌طوری‌که مقام رضا یعنی اراده انسان مستغرق و فانی در اراده خدا شود، و مراد از مقام تسلیم نیز آن است که علم انسان مستغرق و فانی در علم حضرت حق شود به عبارتی دیگر: در مقام توکل شخص برای خود اراده و قدرتی می‌بیند، لکن اراده و قدرتش را تفویض به وکیل می‌کند اما در مقام رضا، شخص راضی، برای خود اراده و قدرتی نمی‌بیند، آن‌چه از حق تعالی صادر می‌شود موجب خشنودی اوست، در مقابل تلخی‌ها و سختی‌ها که لازمه زندگی دنیاست هرگز احساس نارضایتی ندارد، بلکه باخشنودی و رضایت کامل تحمل می‌کند، و زبان حال و قالش این است‌ عاشقم بر لطف و بر قهرش به جد ای عجب من عاشق این هر دو ضد تفاوت مقام صبر با مقام رضا این است که انسان در مقام صبر تلخی می‌بیند ولی برای رسیدن به ثواب تحمل می‌کند از باب «إنَّما یُوَفَّى الصَّابِرُونَ أَجْرَهُمْ بِغَیْرِ حِساب [زمر/10] البته صابران به حد کامل و بدون حساب پاداش داده خواهند شد اما انسان در مقام رضا اصلا تلخی نمی‌بیند، بلکه بلا و مصیبت را لطف الهی تلقی می‌کند و آن را نشانه اعتنا و توجه محبوب به خود می‌داند. مقام تسلیم از مقام رضا هم بالاتر است، چون در مقام رضا هر چه حق تعالی مقرر فرموده موافق طبع شخص است. اما در مقام تسلیم انسان برای خود طبعی نمی‌بیند تا موافق یا مخالف باشد، در مقام تسلیم خودی نمی‌بیند تا بگوید من پسندم آنچه را جانان پسندد، بلکه خود و هرچه دارد را تسلیم حق تعالی می‌کند، و حضرت ابالفضل (ع) دارای مقام تسلیم بود 🍀🍀ب مقام تصدیق🍀🍀 قدم بعد از تسلیم تصدیق است. انسانی که تسلیم محض شد مَحرم می شود و به مرحله ای می رسد که به صدق و حقانیت صاحب ولایت پی می برد. در جریان عاشورا، برخی از افراد در رابطه با قیام سید الشهداء (ع) اظهار نظر می کردند و ایراداتی داشتند، ولی در هیچ منبعی ذکر نشده که قمر بنی هاشم (ع) در مقابل امام، اظهار نظری کرده باشد. این همان مقام تصدیق است که هر چه امام بفرماید را صدق بداند. 🍀🍀 ج مقام وفا🍀🍀 عباس بن علی (ع) مصداق أتم و أکمل وفای به عهد و باقی ماندن بر بیعت بود که خداوند مومنان را این چنین توصیف می کند: «الَّذینَ یُوفُونَ بِعَهْدِ اللَّهِ وَ لا یَنْقُضُونَ الْمیثاق رعد/20 آن‌ها که به عهد الهى وفا مى‏کنند، و پیمان را نمی‏‌شکنند وفاداری حضرت ابالفضل (ع) نسبت به صاحب ولایت جلوه‌های گوناگونی دارد، مثلا زمانی که دو مرتبه برای او امان نامه می آوردند، هر دو را با قاطعیت رد می کند و یا در شب عاشورا زمانی که امام بیعتش را از اصحاب بر می دارد، نخستین کسی است که اظهار وفاداری می‌کند و عرضه می دارد: «لِمَ‏ نَفْعَلُ‏ ذَلِکَ‏ لِنَبْقَى‏ بَعْدَکَ‏ لَا أَرَانَا اللَّهُ ذَلِکَ أَبَدا؛ دست از یاری تو برداریم که بعد از تو زنده باشیم ؟ خدا هرگز نخواهد که بعد از تو زنده باشیم» یا زمانی که به شریعه فرات می رسد در حالی که در اوج تشنگی است، اما به احترام لبان خشکیده امام زمانش، قطره ای آب نمی نوشد و مشک را پر از آب می کند و به سمت خیمه حرکت می کند. 🍀🍀د مقام نُصح🍀🍀 نُصح به معنای خلوص است. قمر بنی هاشم (ع) نهایت خلوص را در انجام فرمان امامش به کار گرفت و در همه مراحل به عنوان یک سرباز ولایت انجام وظیفه کرد. حتی در آخرین لحظات، وقتی برای تهیه آب می رود در مسیری گام بر دارد که هزاران تیر انداز و مبارز در کمین نشسته اند و با آن که صدها توجیه برای نرفتن و آب نیاوردن می توانست بیاورد، ولی تمام همتش انجام وظیفه و بر آورده کردن خواسته امامش بود بنابراین مقام تسلیم، تصدیق، وفا و نُصح در وجود حضرت عباس بن علی (ع) بود که وی را از سایر شهداء ممتاز می کند 🍀🍀🍀 بزرگی و عظمت مقام عباس بن علی ع @rkhanjani

☑همه‌ شهدا به آن غبطه می‌خورند! ▪️شما فکر می‌کنید چقدر انسان ها به برکت حضرت ابوالفضل علیه السلام -از اولی که شهید شده‌اند تا روز قیامت - به حوائج‌شان می‌رسند؟ مشکلاتشان حل می‌شود و گناهانشان آمرزیده می‌شود؟! ▫️وقتی ایشان آن روز در صحنه کربلا هنرنمایی کردند، چند ساعت طول کشید؟ اصلاً فرض کنید یک عمل چند روزهای بود اما به یک مقام رسیدند که "یَغْبِطُهُ بِها جَميعُ الشُّهَداء" همه شهدای عالم انسانیت به آن غبطه می‌خورند. ▪️این چه مقامی است؟ وقتی کار اوج گرفت و به آن حدی رسید که تشخیص آن مشکل است؛ مقاومت مشکل است؛ پاداشش این جور میشود. ۸۸/۸/۱۷ ↶【به ما بپیوندید 】↷ ╭─┅─🍃🌸🍃─┅─╮ 🆔➯ @rkhanjani ╰─┅─🍃🌸🍃─┅─╯

🏴🏴🏴 سبب‌ #گریه هر مومن شيخ جليل جعفر بن قولويه از ابن خارجه در کامل روايت كرده است: روزی در خدمت امام صادق عليه السّلام بوديم و امام حسين عليه السّلام را ياد كرده و از او نام برديم. حضرت صادق عليه السّلام بسيار گريه کردند و ما نيز به تبع ايشان گريستيم. سپس امام‌ صادق عليه السّلام فرمودند كه امام حسين عليه السّلام می فرمود من كشته گريه و زاری "اشكم" هستم نام من نزد هيچ مؤمنی برده نمی شود مگر آن كه محزون و گريان می شود. در روايت آمده است هيچ روزی نبود كه نام امام حسين عليه السّلام نزد آقا امام صادق عليه‌ السلام برده شود و ایشان در آن روز تبسمی بر لب بياورند. آن حضرت در تمام روز گريان و محزون بودند و می فرمودند: امام حسين سبب گريه هر مؤمن است. شيخ مفيد از ابان بن تغلب روايت كرده: امام صادق عليه السّلام فرمودند: نَفَس كسی كه برای مظلوميت ما محزون است تسبيح و اندوه و ماتم او عبادت خدا و پوشيدن اسرار ما از بيگانگان جهاد در راه خداست. منتهی‌ الآمال جلد ۱ ، صفحه ۵۳۸ @rkhanjani

#امام_حسين (ع)، سریعترین راه نجات ◾️ علامه طباطبايی رحمه‌الله نقل كرده‌اند كه استاد عرفانشان، حضرت آيت‌الله سيدعلی‌آقا قاضی طباطبايی رضوان‌الله‌تعالی‌عليه، می‌فرمودند: «اگر به جايی رسيده‌ام، در سايه قرآن و توسل به سيدالشهداء عليه السلام رسيده‌ام. @rkhanjani

امام حسين‏ علیه‌السلام در گودال قتلگاه و يزيد در اوج قدرتش، اين دو زندگى برابر نيست❗️ اين دو مرگ هم برابر نخواهد بود❗️ ✅ مؤمن در بدترين شرايط، أمن خود را دارد، در حالى كه كافر در بهترين شرايط، ايمنى ندارد و بى‌‏دغدغه نيست. او ملتهب و مضطرب است؛ چون مى‏ بيند و آگاه است؛ مگر اينكه خودش را به راهِ ديگرى بزند و از واقعيت‌‏ها چشم‌پوشى كند. @rkhanjani

#امام_حسين (ع)، سریعترین راه نجات ◾️ حاج اسماعيل دولابی اعلی الله مقامه الشريف، پس از بيان طريقه سیر سلوک خويش می‌فرمايد: «به هر تقدير همه عناياتی كه به من شد، از بركات امام حسين عليه‌السلام بود. از راه ساير ائمه نيز می‌توان به مقصد رسيد، ولی راه امام حسين عليه‌السلام خيلی سريع انسان را به نتيجه می‌رساند؛ چون كشتی امام حسين عليه‌السلام در آسمان‌های غيب خيلی سريع راه می‌رود. هر كس در مسير معنوی خود حركتش را از آن حضرت آغاز كند،‌ خيلی زود به مقصد ميرسد. @rkhanjani

💥 آیا کسی را دیده‌اید شش‌ماهه‌اش را روی دست بگیرد که ما هدایت شویم؟ عاشورا، مظهر محبّتِ ولیّ خدا به ماست. در هیچ کجای عالم، این‌طور، صحنه محبت ولیّ خدا به دوستان و شیعیانش ظهور پیدا نکرده است. چه کسی است که شش‌ماهه‌اش را روی دست بگیرد که ما هدایت بشویم؟ چه کسی را دیده‌اید که حاضر شده است صدای العطش از بچه‌هایش در بیابان بلند بشود، که خدا دست ما را بگیرد؟ کجای تاریخ، شما سراغ دارید یک امامی حاضر شده باشد نزدیک‌ترین عزیزان خودش اسیر بشوند؟ همه می‌گفتند ای حسین(ع) اینها را با خود نبر! خودت می‌روی، چرا زن و بچه با خودت می‌بری؟ اینها ناموس رسول خدا هستند. آیا اینها را امام حسین(ع) نمی‌دانست؟! آیا آنچه ابن‌عباس می‌دید، امام حسین(ع) نمی‌دید؟! امام حسین(ع) وقتی عزیزانش را جمع کرد، نگاه کرد و شروع به گریه کرد... در آینده آنها [همه چیز را] می‌دید... شما چه کسی را سراغ دارید که نوامیس خودش را به آن صحنه‌های سنگین اسارت آورده باشد، برای اینکه دست ما را بگیرد؟ @rkhanjani

حرم ارباب همین حالا 😭 صل الله علیک یا ابا عبدالله الحسین صل الله علیک یا ابا عبدالله الحسین صل الله علیک یا ابا عبدالله الحسین @rkhanjani