💗نگاه خدا💗 #قسمت_بیست‌وهفتم صبح باصدای سلما بیدار شدم. -سارا بیدار شو میخوایم بریم بیرون - نمیااام دیشب تا صبح خوابم نبرد دم صبح خواب رفتم... -اره جونه خودت ،تو گفتی و من باور کردم ،پاشو خرگوش خانم - گفتم که خوابم میاد باشه فردا حتما میام -باشه. فعلا - به سلامت سلما و علی آقا که رفتند. از اتاق بیرون رفتم. صبحانه خوردم. آماده شدم تا تنها بروم بیرون. -سارا جان یه موقع گم نشی؟ - نه خاله جون بچه کوچیک که نیستم. -باشه پس، صبر کن ادرس و شماره خونه رو بنویسم برات اگه یه موقع گم شدی یه ماشین بگیر بگو بیارتت خونه. - چشم به بازار رفتم. یک روسری ابریشمی برای عاطی و یک ادکلن برای آقا سید گرفتم. یه لحظه احساس کردم دو نفر من را تعقیب می‌کنند. ترسیدم. از پارک بیرون آمدم. خانه را گم کرده بودند. کوچه ها اینقدر خلوت بود که از خلوتش بیشتر ترسیدم.تمام تنم میلرزید. اصلا نمیدانستم از کدام کوچه وارد شدم. داخل کوچه انگار زیر زمین لوله شکسته بود، چشمم به خیابان افتاد. یک دفعه یکی مثل دیو، جلویم ظاهر شد. از ترس عقب عقب می‌رفتم. اشک از چشمم جاری شد . در دلم فقط از خدا کمک میخواستم .خدایا کمکم کن. خدایا آبروم. شروع به جیغ کشیدن کردم. که یکی دستش را گذاشت روی دهانم. با دست دیگرش‌ دوتا دستم راگرفت. به زور من را می‌کشاند از پشت یه نفر دیگر آمد. انگیسی صحبت میکرد. فهمیدم که آمده نجاتم بدهد. باهم درگیر شدند. از ترس فقط گریه می‌کردم. آن دو نفر فرار کردند. از ترس زبانم بند آمده بود. گریه می‌کردم. اصلا نفهمیدم در این درگیری شال سرم کجا افتاد. آن آقا شالم را پیدا کرد. گذاشت روی سرم. کیفش را باز کرد. عبایی درآورد و رو دوشم گذاشت. -سلام ،نترسید ،من ایرانی هستم،فامیلیم کاظمی هست ، مشخصه که اهل اینجا نیستین ، بلند شین من میرسونمتون جایی که بودین. به زور بلند شدم و رفتیم سر جاده ماشین گرفتیم. سرم را روی شیشه گذاشتم و گریه می‌کردم. -ببخشید کجا باید بریم ،میدونین ادرستون کجاست؟ کیفم دستش بود. باز کردم و آدرس را گرفتم سمتش. من را دم در رساند و رفت. خواستم زنگ در رابزنم، که نگاهم به عبا افتاد. یادم رفته بود عبا را پس بدهم. عبا را گذاشتم داخل کیسه. خاله ساعده با دیدن من زد به صورتش. -خدا مرگم بده چی شده سارا جان؟ - چیزی نشده سر خوردم افتادم داخل جوب. لبخندی هم زدم که باور کنند. لباسم را عوض کردم. روی تخت دراز کشیدم. برای اولین بار خدا را شکر کردم. سرم را بردم زیر پتو . آنقدر گریه کردم که خوابم برد. 🏴 @rkhanjani