چکیده‌ای از کتاب #‌غدیر استاد علی صفایی: ولایت علی، نه علی را دوست‌داشتن که #فقط علی را دوست داشتن است. هنگامی که روحی به آزادی رسید و جز امر #حق امری نداشت و جز خواست او #خواهشی نداشت، این روح به ولایت می‌رسد و به سرپرستی می‌‌‌رسد و دستور او و حتی نگاه او در دل‌‍های #موحد عاشق، حرکت می‌آفریند. #زیربنای ولایت برای هر فردی با توجه به این دو نکته است: ۱- او می‌داند که ولی بیش از او به او #علاقه دارد ۲- و بیش از او به منافع او #آگاهی دارد علاقه‌ی من به خودم، علاقه‌ي مالک به خودش، یک علاقه‌ی #غریزی است و علاقه‌ی علی(علیه السلام)، علاقه‌ای از روی وظیفه است. مالک خودش را برای می‌خواهد و علی(علیه السلام) مالک را برای #خدا می‌خواهد. وجود ما، جسم ما، جان ما، برای خداست و از اوست. هر کس که این‌ها را بهتر به‌کار بگیرد، در این‌ها حق #تصرف دارد. به تعبیر قرآن ولایت #متمم نعمت‌هاست؛ چون این مقام ولایت است که تمام نعمت‌ها را به‌کار می‌گیرد و #به‌جریان می‌اندازد و این مقام ولایت است که تمام استعداد‌ها را شکفته می‌کند و بارور می‌نماید. و این مقام ولایت است که از دل آن عرب‌های #خون‌ریز تهی‌دست، از دل آن مردان محدود گرفتار، روح‌هایی را بیرون می‌کشید که تمام هستی را در یک گام طی کردند و حتی به بهشت #قناعت نورزیدند. علی(علیه السلام) میکرب‌ها را برنمی‌دارد که مزاج‌‎ها را #واکسینه می‌کند تا خود با میکروب‌ها درگیر شوند. @Khanjanidroos