زرد است که لبریز حقایق شده است
تلخ است که با درد موافق شده است
شاعر نشدی وگرنه می فهمیدی
پاییز بهاری است که عاشق شده است
#میلاد_عرفان_پور@robaiiyat_takbait
نه سیب نه گندم است بین من و تو
بین من و تو گم است بین من وتو
این عشق که دیگران از او می گویند
یک سوءتفاهم است بین من و تو
#میلاد_عرفان_پور@robaiiyat_takbait
احوال مرا ز رنگ رخسار بپرس
از چشم که خو کرده به تکرار بپرس
یک عمر تماشای جدایی سخت است
از پنجره‌های رو به دیوار بپرس
#میلاد_عرفان_پور@robaiiyat_takbait
بی عشق به دور خودمان می گردیم
بی خود شب و روز در جهان می گردیم
دنیا قبرستان بزرگیست که ما
دنبال مزار خود در آن می گردیم
#میلاد_عرفان_پور@robaiiyat_takbait
سیراب شو از عطش، سپس هیچ مگو
خاموش، به داد خود برس، هیچ مگو
من راز همیشه ی جهانم، عشقم
درباره ی من به هیچ کس هیچ مگو
#میلاد_عرفان_پور@robaiiyat_takbait
زرد است که لبریز حقایق شده است
تلخ است که با درد موافق شده است
عاشق نشدی وگرنه می فهمیدی
پاییز بهاری است که عاشق شده است
#میلاد_عرفان_پور@robaiiyat_takbait
ای دل که خبر تویی و خود بی خبری
دنیا همه راز است چرا کور و کری
قانع مشو از کشف به سیبی کوچک
دستی برسان به شاخه ی دورتری
#میلاد_عرفان_پور@robaiiyat_takbait
کی می‌شود از مِهر تو، شرمنده نشد
یا بنده‌نوازی تو را بنده نشد؟
از خشم تو بندۀ گنه‌کار گریخت
اما به کسی جز تو پناهنده نشد
#میلاد_عرفان_پور@robaiiyat_takbait
تلخ است که لبریز حقایق شده است
زرد است که با درد موافق شده است
شاعر نشدی وگرنه می فهمیدی
پاییز بهاریست که عاشق شده است
#میلاد_عرفان_پور@robaiiyat_takbait
اینجا دل سفره ها پر از نان و زر است
آنجا جگر گرسنه ها، شعله ور است
ای وای بر این شهر که در غربت آن
همسایه ز همسایه ی خود بی خبر است
#میلاد_عرفان_پور@robaiiyat_takbait
در سوگ بهار خود، کسی گریه نکرد
بر آخر کار خود، کسی گریه نکرد
جز سنگ‌تراش پیر این آبادی
بر سنگ مزار خود، کسی گریه نکرد
#میلاد_عرفان_پور@robaiiyat_takbait
طوفان خروش و خشم ما در راه است
سوگند به آه، عمرتان کوتاه است
ما سوره‌ی فتحیم که برمی‌گردیم
این تازه فقط اول بسم‌الله است#میلاد_عرفان_پور@robaiiyat_takbait
اینجا دل سفره ها پر از نان و زر است
آنجا جگر گرسنه ها، شعله ور است
ای وای بر این شهر که در غربت آن
همسایه ز همسایه ی خود بی خبر است
#میلاد_عرفان_پور@robaiiyat_takbait
حضرت_زهرا_س_شهادت
او در دل شعله بود و بی‌واهمه ماند
خواند از علی و میان آن همهمه ماند
دنیا همه‌دم رنگ عوض کرد ولی
او فاطمه بود و تا ابد فاطمه ماند
::
تشییع تو بود و آسمان، مرثیه‌خوان
بر خاک تو شُست مرتضی دست از جان
قبر تو ز چشم خاکیان پنهان ماند
آنگونه که ماند، اسم اعظم پنهان
#میلاد_عرفان_پور@robaiiyat_takbait
در حنجره، های و هوی خاموشی هاست
چشمم همه پرده ی خطا پوشی هاست
تا کینه به دل راه نیابد هرشب
در حافظه ام جشن فراموشی هاست
#میلاد_عرفان_پور@robaiiyat_takbait
