💠 حکیم مدرسه، امام محله آیت الله #سیدحسن_سعادت‌مصطفوی بقیه‌الماضین نسل بی‌نظیری بود از عالمان تشیع که جامع معقول و منقول و #فقه و #فلسفه بودند. او همچنین آخرین یادگار سلسله مکتب حکمی تهران محسوب می‌شد، مکتبی که حیات فرهنگی و علمی معاصر ایران و تشیع را به‌جهات متعدد تحت‌تاثیر خود قرار داده است. ایشان مشخصا فیلسوف سینوی و ابن‌سینا شناس بزرگ عصر حاضر بود که درکنار علوم دینی، از واپسین مدرسان طبیعیات کلاسیک محسوب می‌شد و ازاین جهت هم باید از جامعیت او گفت. اما از اینها گذشته فیلسوف و فقیه بزرگ ما، بیش از هرچیز #عالم_محله و #امام_مسجد بود و پشت و پناه مردم عادی او که اساتید دانشگاه و حوزه شاگردانش بودند، هرشب با همه خستگی پیش و پس از نماز شنوای مسائل اهالی محل و چاره‌جوی مشکلات ایشان بود. ما شاگردانشان گاه ازاینکه این شخصیت علمی چنین وقت خود را صرف امور جزئی و دم‌دستی مردم عادی می‌کند اندوهناک می‌شدیم اما او خود این کسوت را با هیچ منزلت دیگر جایگزین نمی‌کرد. دیگر آنکه با همه شان علمی و کسوت و سن و سابقه، درمقام درس، بی‌هیچ گله و باهمه حوصله اشکالات شاگردان را می‌شنید و پاسخ می‌گفت و نه‌تنها پاسخ می‌داد که گفت‌وگو می‌کرد، با لحنی هم‌تراز و هم‌افق. من گاه در درس به خود می‌آمدم و می‌دیدم که ما شاگردان جوان داریم با صدای بلندتر از استاد همزمان با ایشان بحث و جدل می‌کنیم و آنقدر روی ایشان به گفتگو گشوده بود که ما حتی احساس نمی‌کردیم که شرط ادب را فروگذاشته‌ایم. بحث فلسفی او را به‌نشاط می‌آورد و این خود مجلس فلسفه او را به محفلی گرم و دلنشین بدل کرده بود. او در عین ذوق لطیف عرفانی و ادب که شرح آن مجال خود را می‌طلبد، جداً از استواری استدلال و پیروی از خرد و عقل نقاد دفاع و مراقبت می‌کرد و پروای علمیت و عقلانیت مباحث الهی و الهیاتی داشت. اما درعین منطق‌گرایی و خردباوری، درمقام عبادت و ولایت عزمی جزم و دلی گرم و جانی عاشق داشت. مراسم عزای اباعبدالله زیرنظر او در مسجد و تکیه نیاوران با آداب سنتی اهل محل برگزار می‌شد و او در همه عمر منبر وعظ و ذکر مناقب و مصائب آل‌الله را رها نکرد. درحالیکه بسی از علمای بزرگ در این سطح نه دیگر درمقام پیش‌نماز و نه در موضع منبر ظاهر می‌شوند و طبق رسمی ناخوب در مراتب بالای فقه و فلسفه این دو مشغولیت کنار نهاده می‌شود. خدایش با خوبانش همنشین فرماید. چندکلمه‌ای اجمالی نوشتم برای شناخت بهتر عموم با این عالم الهی، سخنها ناگفته بسیار است و قدرشناسی‌های انجام نشده فراوان. افسوس... ✍ به قلم سید حسین شهرستانی #روحانیت_مردمی #عالم_ربانی @rohaniat_mardomi