یک سری مسائل بی تعارف حالمان را به گوه کشیده است مانند فکر کردن به تو تا مرز پاره شدن .

..

باشه ولی من دلم براش لک زده.

هیچوقت بهم نگفت دوست دارم ولی همیشه همون پیراهنی رو میپوشید که من براش خریده بودم با اینکه اصلا بهش نمیومد و‌ این یعنی دوست داشتن حقیقی .

‏من بلد نبودم بگم دوستت دارم ، ولی پیش خودت نگفتی مگه من سیو مسیجشم که این همه آهنگ میفرسته؟

وقتی میگید نگران نباش مثل آب خوردن فراموشش میکنی یاد خوردن اب دریا میوفتم ، همونقدر سخت ، همونقدر محال و غیرممکن .

‏دیگه لانگ دیستنس شده جزئی از زندگیم، هر کسی و هر چیزی رو میخوام ازم دوره

جمله‌ی "ولش کن پررو میشه" نزاشت خیلی از حرفای قشنگو بزنیم .

ميدونی من هيچوقت نتونستم تو چشمات زل بزنم و بگم دوست دارم ولی باور كن اگه خودتم اون چشمای لعنتيتو ميديدی زبونت قفل میشد .

ولی بنظر من رابطه ای قشنگه که توش عین دوتا دوست صمیمی ، همه حرفامونو بهم بگیم ، عین لیلی و مجنون عاشق همدیگه باشیم ، و عین اعضای خانواده از هم حمایت کنیم و پشت همدیگه باشیم .