#قسمت_بیست‌وششم #باغ_بے_برگے #الهہ_رحیم_پور {با آنڪہ مَرا از دلِ خود راندہ بگویید...مُلڪی‌ڪہ درآن ظلم شوَد،دیرنپاید..} از درِ اتاق ڪہ بیرون دویدم ...با صحنہ اے مواجہ شدم ڪہ دهانم از فرط تعجب باز ماند .... عماد یقہ ے هادے را چسبیدہ بود و بے امان داد میڪشید ... رگهاے گردنش ورم ڪردہ بود و صورتش سرخِ سرخ بود... سوگند آستین عماد را گرفتہ بودو سعے داشت تا دستانش را از دور گلوے هادے آزاد ڪند ... هادے با صدایے گرفتہ و خفہ میگفت: -عماد... عماد... ولم ڪن ...ولم ڪن ببینم چے میگے آخہ؟ عماد با خشم فریاد میزد : -خفہ شووو ...خفہ شوووو خانم سالارے و احمد آقا بہ همراہ زنے ڪہ اولین بار چهرہ اش را میدیدم و یقینا خانم زرین بود ، وسط راهرو هاج واج بہ عماد و هادے نگاہ میڪردند . میثاق از عصبانیت نفس نفس میزد ... بے مقدمہ بہ سمت عماد دوید و محڪم دستهایش را ڪشیدو فریاد زد: - چہ خبررررہ اینجااا؟؟؟ دارے چیڪار میڪنییے عماد؟؟؟ عماد نفس نفس زنان ... با صدایے خش دار و چشمانے اشڪ آلود فریاد زد: - بسمہ ... بسمممہ... یہ سالہ دارین منو بازے میدین ... هادے با دستانش گلویش را گرفت و شروع بہ سرفہ ڪردن ڪرد ... Sapp.ir/roman_mazhabi نگاهم بہ سوگند افتاد ڪہ دستانش را روے سرش گرفتہ بود و باهق هق میگفت: - غلط ڪردم عماد ...غلط ڪردم ... بس ڪن تروخدا آبروریزے نڪن .... تروخدااا عماد بے توجہ بہ التماس هاے سوگند صورتش را بہ سمت دیوار برگرداندو با مشت بہ دیوار ڪوبید ... میثاق بہ سمت هادے رفت ... زیرچانہ اش را گرفت و بہ سمت بالا آورد ... هادے گیج و مبهم بہ سوگند و عماد نگاہ میڪرد.. میثاق با صدایے بلند روبہ عماد ڪرد و گفت: - عماااد ...میگے چیشدہ یا نہ؟؟؟ این معرڪہ چیہ راہ انداختے؟؟ عماد بہ سمت من و میثاق برگشت و گفت: - بس ڪنین ‌... انقدر واسہ من نقش بازے نڪنین ... فڪ ڪردین من بے سوادم ..خرم ... نفهمم... همتووون میدونسین این دوتا باهمن ... فقط خواستین منو بازے بدین. من ، پیش دستے ڪردم و قبل از اینڪہ میثاق جوابے بدهد گفتم: - ڪیا باهمن ؟ چے میگییے عماد ؟هادے و سوگند و میگے؟ - بلللہ ...هادے وسوگند .‌‌... هادے نااامرد ...هادے بے مروت ... یہ سالہ دارے میبینے چجورے بہ دست و پاے دخترخالت افتادم ... یہ سالہ دارے میبینے غرورمو بخاطرش بہ لجن ڪشیییدم ... میدیدے و حرف نمیزدیی‌‌‌‌‌.... هادے بے مقدمہ روڪرد بہ عماد و گفت: -میفهمے چے میگے؟؟ چراا حرف درمیارے از خودت؟ تووغیرت نداررے؟ من ڪِے رفتارے ڪردم ڪہ تو بہ این نتیجہ ے احمقانہ رسیدے؟ - نیازے بہ رفتااار نیست آقا هادے ... ماہ پشت ابر نمیمونہ ... سوگند همہ چیو گفتہ همہ چیوووو. هادے رو ڪرد بہ سوگند و گفت: - سوگند خانم ... این چے میگہ؟ شما چنین دروغ بزرگے گفتیے؟ سوگند اشڪهایش را پاڪ ڪرد و با صدایے لرزان گفت: - ن...نہ بخدا... من ..من ...فقط ...گفتم ..هادے و ...هادے و دوست دارم ... این را گفت و با قدمهایے تند از راهرو بہ سمت در خروجے رفت ... صداے هق هق اش در ڪل ساختمان پیچید ... هادے با چشمانے ڪہ از فرط تعجب دہ برابر باز شدہ بود بہ من و میثاق و عماد نگاہ ڪرد... میثاق از عصبانیت بہ اتاقش رفت و در را محڪم بہ هم ڪوبید ... با صدایے خفہ رو ڪردم بہ خانم سالارے و گفتم: - لطفا تشریف ببرید سر ڪارتون ... انشاءاللہ حل میشہ ... احمد آقا چن تا لیوان آب بیار بے زحمت. سالارے و زرین راهرو را ترڪ ڪردند.ومن ماندم با عماد و هادے ................ ✍🏻نویسنده:الهہ رحیم پور شعر:فاضل نظرے اینستاگرام:e.lahe_rahimpoor 🌺[•همچنان همراہ ما باشید•]🌺 ┏⊰✾✿✾⊱━━━─━━━━━┓ 📚Sapp.ir/roman_mazhabi ┗━━─━━━━━━⊰✾✿✾⊱┛ ❤کپی فقط با ذکر نام نویسنده و آی‌دی کانال مجاز است❤