❄️❄️❄️ ❄️❄️ ﴾﷽﴿ ❄️ 💠 #رمان_آیه_های_جنون 🍂 💠 #قسمت_۱۲ ڪلید را در قفل چرخاندم و در را باز ڪردم،نساء و نورا در حیاط فرشے پهن ڪردہ و نشستہ بودند. نساء بہ دیوار تڪیہ دادہ بود و با نورا صحبت میڪرد. با ذوق بہ سمتشان رفتم و رو بہ نساء بلند گفتم:سلام قوربونت برم! سپس نگاهے بہ شڪم برآمدہ اش انداختم و گفتم:عشقہ خالہ چطورہ؟! نساء دستش را بہ سمتم دراز ڪرد و گفت:سلام آبجے ڪوچیڪہ! عشق خالہ شم خوبہ! نورا با دست پس گردنے اے آرامے بہ من زد و گفت:من بوقم دیگہ! دستم را بہ گردنم ڪشیدم و گفتم:آخ!خب چرا میزنے؟! مانند بچہ هاے تخس گفت:بزرگترم دلم میخواد! اخمے بین ابروهایم انداختم و گفتم:بزرگترے باید بڪُشیم؟! _بعلہ! نساء نگاهے بہ ما انداخت و گفت:شما دوتا بزرگ نمیشید؟! من و نورا هم زمان باهم گفتیم:نہ! نورا یڪ پس گردنے دیگر زد،با تعجب گفتم:این دیگہ چرا؟! جدے گفت:هنوز ڪہ سلام نڪردے! دستش را برد بالا ڪہ سریع بلند شدم،نساء شروع ڪرد بہ خندیدن! تند گفتم:سلام،سلام،سلام،نورا خانم سلام! نورا خندید و گفت:آفرین!دیگہ تڪرار نشہ! همانطور ڪہ زیپ چادرم را پایین میڪشیدم گفتم:نہ بابا! نورا نیم خیز شد و با چشمان ریز شدہ بہ من چشم دوخت:چے؟! جوابے ندادم،چادرم را درآوردم. نساء سیبے را جلوے بینے اش گرفت و مشغول بو ڪردنش شد همانطور بہ من چشم دوخت و گفت:ڪجا بودے؟ نورا بہ جاے من سریع جواب داد:مغازہ ے بابا! چشمان نساء گرد شد:چے؟! بے خیال شانہ اے بالا انداختم و گفتم:رفتم مغازہ ے بابا! نساء با نگرانے گفت:واے چہ غوغایے راہ بندازہ!پس مامان ڪامل بهم‌ نگفتہ! خواستم چیزے بگویم ڪہ مادرم از داخل خانہ گفت:شما یڪم این چَموشو نصیحت ڪنید! نورا جدے بہ من نگاہ ڪرد و گفت:چَموش نصیحت شو! سپس بلند رو بہ خانہ گفت:مامان نصیحتش ڪردم! نساء بلند خندید و با مشت آرام بہ بازوے نورا ڪوبید. مادرم با سینے چایے وارد حیاط شد،با لبخند پررنگے گفتم:سلام! چپ چپ نگاهم ڪرد و گفت:علیڪ سلام!ڪار خودتو ڪردے؟!راحت شدے؟! خونسرد گفتم:بعلہ! مادرم در حالے ڪہ سینے چاے را روے فرش میگذاشت گفت:میبینید چقد چِش سفید شدہ؟! _مامان خانم چشاے من قهوہ ایہ! نورا دقیق بہ چشمانم نگاہ ڪرد و گفت:آرہ مامان چشاش قهوہ ایہ نہ سفید! مادرم نشست روے فرش و با حرص گفت:آفرین!مسخرہ بازے دربیار! نساء گفت:اے بابا!بہ جاے این حرفا... سپس شروع ڪرد بہ دست زدن،ادامہ داد:آے نعنا...نعنا...نعنا،مامان خانم میشہ تنها! مادرم با نگرانے براے نساء چشم و ابرو رفت! فهمیدم چیزے شدہ! ڪنجڪاو پرسیدم:چیزے شدہ؟! مادرم سریع گفت:نہ چے بشہ؟!فقط بابات زنگ زد هرچے حرص داشت سرِ من خالے ڪرد! نساء و نورا نگاهے بہ هم انداختند و چیزے نگفتند! مشڪوڪ نگاهشان ڪردم. _میرم لباسامو عوض ڪنم. بہ سمت در ورودے رفتم،ڪفش هایم را درآوردم و وارد شدم. صداے مادرم در حالے ڪہ سعے مے ڪرد آرام صحبت ڪند آمد:چیزے بهش نگیدا!شب مصطفے بیاد واویلاس! پشت در ایستادم،گوش هایم را تیز ڪردم. نساء گفت:آیہ با ما فرق دارہ نمیذارہ! مڪثے ڪرد و ادامہ داد:انگار صداے ما سہ تاس!جسارتشو دارہ! یڪ چیزهایے بہ ذهنم رسید. نورا آرام گفت:آرہ ولے اگہ زیادے بخواد اینطورے باشہ خیلے اذیت میشہ! بعدها بہ یقین رسیدم ڪہ مرغ آمین همیشہ بالاے سرِ نورا بود و حتے براے جملات غیر دعایے اش آمین میگفت۰۰۰! ❄️❄️❄️❄️❄️❄️ همانطور ڪہ قاشق را در ڪاسہ ے سوپم مے چرخاندم بہ تلویزیون چشم دوختہ بودم. نورا یڪ ساعت پیش همراہ خانوادہ ے طاها براے تفریح رفت باغچہ ڪوچڪ خانوادہ ے طاها در ڪرج،قرار بود چند روز بمانند. یاسین صندلے ڪنارم نشستہ بود،ڪاسہ ے سوپش را بہ لبانش چسابندہ بود و مدام هورت میڪشید. سرم را برگرداندم و نگاهش ڪردم،متوجہ نگاهم شد. در حالے ڪہ با چشم هاے درشت قهوہ اے اش نگاهم میڪرد ڪاسہ را از لبانش جدا ڪرد،دور دهانش ڪثیف شدہ بود،لبخند بزرگے زد و گفت:صداے دهنم اذیتت میڪنہ آبجے؟ میدانست از صداے دهان بیزارم! سرم را تڪان دادم و گفتم:نہ داداشے! پدرم بے توجہ مشغول غذا خوردن بود،این آرام بودنش بعد از ماجراے ظهر ڪہ بہ مغازہ رفتم عجیب بود! باید داد و بیداد میڪرد! مادرم مدام بہ من و پدرم‌ نگاہ میڪرد،مطمئن شدم چیزے شدہ ڪہ مادرم خبر دارد. #ادامہ_دارد... نویسنده این متن👆: #لیلی_سلطانی 👉 💠 #فدایی_خانم_زینب http://eitaa.com/joinchat/1928331276C0b0ef4cbc1 #دوستان_خودرا_به_کانال_دعوت_کنید #برای_دستیابی_به_اول_رمانها_به_کانال_ریپلای_مراجعه_کنید👇👇👇 @repelay ❄️ ❄️❄️ ❄️❄️❄️

❄️❄️❄️ ❄️❄️ ﴾﷽﴿ ❄️ 💠 #رمان_آیه_های_جنون 🍂 💠 #قسمت_۱۹ چشمانم را باز ڪردم،قلبم هنوز با شدت مے تپید. نفس عمیقے ڪشیدم. شروع ڪردم بہ تڪان دادن دستانم،میخواستم دستانم را باز ڪنم؛با چند تقلا دستانم باز شد! از قصد محڪم نبستہ بود! بوے عطرش هنوز در اتاق ماندہ بود،مخلوط بوے شڪلات تلخ و سیگار! سرم داشت منفجر میشد،آب دهانم را با شدت قورت دادم. دستانم را جلوے قفسہ ے سینہ ام گرفتم و شروع ڪردم بہ ماساژ دادن. حس میڪردم هنوز در خانہ است! سریع از روے تخت بلند شدم و وارد پذیرایے شدم،با احتیاط اطراف را نگاہ ڪردم. ڪسے نبود،در ورودے نیمہ باز ماندہ بود! وارد حیاط شدم،سرم را بلند ڪردم و بہ بالا پشت بام چشم دوختم،ڪسے نبود! وارد پذیرایے شدم،رفتم ڪنار میز تلفن. موهاے آشفتہ ام را از مقابل صورتم ڪنار زدم،خواستم شمارہ ے صد و دہ را بگیرم ڪہ یاد اخلاق پدرم افتادم،بهتر بود اول پدر و مادرم را خبر ڪنم! با اخلاقے ڪہ پدرم داشت اگر پلیس را زودتر خبر میڪردم سڪتہ میڪرد! لبم را بہ دندان گرفتم و با پایم روے زمین ضرب میزدم. ڪسے ڪہ آمد دزد نبود! پس ڪہ بود و چہ میخواست؟! زنگ آیفون بہ صدا در آمد،میدانستم همسایہ ها هستند؛تصمیم گرفتم اول پدر و مادرم را خبر ڪنم. گوشے تلفن را برداشتم و شروع ڪردم بہ گرفتن شمارہ ے همراہ مادرم. هنوز شوڪہ بودم،بہ زور سر پا ایستادہ بودم. بعد از پنج بوق مادرم جواب داد:بلہ! با شنیدن صداے مادرم آرام گرفتم،بغضم را آزاد ڪردم:الو۰۰۰ما۰۰۰مان۰۰۰ ❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️ مادرم انگشتر طلایش را درآورد و داخل لیوان آب انداخت،با عجلہ ڪنارم روے مبل نشست و گفت:بخور،رنگت عین گچ دیوار شدہ! لیوان را از دستش گرفتم و یڪ نفس سر ڪشیدم. پدرم با اخم در خانہ راہ مے رفت،نزدیڪ من و مادرم ایستاد و گفت:تو روے من وایمیسے تنها میمونے خونہ همین میشہ! با فریاد ادامہ داد:آخہ دخترہ ے ڪلہ شق اون مرتیڪہ ے دزد یہ غلطے میڪرد من چے ڪار میڪردم؟! چرا بہ حرف بزرگترت گوش نمیدے؟! مادرم با چشم و ابرو بہ پدرم اشارہ ڪرد چیزے نگوید. چیزے نگفتم،لیوان را روے میز گذاشتم. پدرم عصبے تر شد،دستانش را در هوا تڪان داد و رو بہ مادرم گفت:چرا ساڪت شم؟! آبرومون تو محل رفت! مادرم با تعجب بہ پدرم زل زد و گفت:خونہ ے هرڪے دزد بیاد آبروش میرہ؟!انقد همہ چیزو گندہ نڪن! یاسین آرام ڪنارم نشستہ بود و دستم را مے فشرد،تنها برادر شش سالہ ام آرامم میڪرد و پشتم بود۰ چشمان قهوہ اے درشتش را از من گرفت و رو بہ پدرم با عصبانیت گفت:بابا خودم دزدہ رو پیدا میڪنم میڪشم! مادرم با لبخند یاسین را نگاہ ڪرد و گفت:قوربون پسر غیرتیم بشم. یاسین دستم را رها ڪرد و از روے مبل بلند شد،همانطور ڪہ بہ سمت در مے دوید گفت:بابا بیا بریم پیش پلیس! پدرم آنقدر عصبانے بود ڪہ بر سر یاسین هم فریاد زد:تو دیگہ رو عصاب من راہ نرو بچہ! یاسین آرام ڪنار در ایستاد. پدرم دوبارہ شروع ڪرد بہ راہ رفتن،دستانش را درهم قفل ڪردہ بود و مدام لبش را مے جوید! همانطور ڪہ راہ میرفت زیر لب گفت:پیش عسگرے ڪہ آبروم رف،از فردام تو محل میگن دخترِ مصطفے شب خونہ ش پسر میارہ! مات و مبهوت بہ پدرم نگاہ ڪردم،چطور درمورد ناموسِ خودش اینگونہ صحبت میڪرد؟! مادرم با چشمان گرد شدہ بہ پدرم زل زد خواست لب باز ڪند ڪہ پیش دستے ڪردم. مثل فنر از روے مبل پریدم،همانطور ڪہ دندان هایم را از شدت حرص روے هم فشار میدادم رو بہ پدرم گفتم:شما چیزے نگید هیچڪس هیچے نمیگہ! نفسم را با حرص بیرون دادم:واقعا براتون متاسفم! لبم را گزیدم تا حرفے نزنم ڪہ بے احترامے شود. بغضم گرفت،مگر دختر بودن جرم بود؟! مگر تمام مردان جهان صاحب اختیار بودند؟! پدرم با حرص گفت:من حرف مردمو میگم! سرم را بہ نشانہ ے تاسف تڪان دادم و بہ سمت اتاقم دویدم. با حرص در را ڪوبیدم؛خودم را روے تخت پرت ڪردم اشڪانم جارے شدند۰۰۰ #ادامہ_دارد... نویسنده این متن👆🏻: #لیلی_سلطانی 👉🏻 💠 #فدایی_خانم_زینب http://eitaa.com/joinchat/1928331276C0b0ef4cbc1 #لطفا_دوستان_خودرا_به_کانال_دعوت_کنید #برای_دسترسی_به_اول_رمانها_به_کانال_ریپلای_مراجعه_نمایید👇👇👇 @repelay ❄️ ❄️❄️ ❄️❄️❄️

❄️❄️❄️ ❄️❄️ ﴾﷽﴿ ❄️ 💠 #رمان_آیه_های_جنون 🍂 💠 #قسمت_۲۰ صداے جر و بحث پدر و مادرم بلند شد. مادرم پدرم را سرزنش میڪرد،ڪسے در اتاق را باز ڪرد؛بے توجہ صورتم را روے بالش فشار دادم. انگار ڪسے روے تخت آمد،سرم را بلند ڪردم؛یاسین ڪنارم روے تخت نشستہ بود. دست ڪوچڪش را بہ سمت صورتم آورد و گفت:گریہ نڪن آبجے! چیزے نگفتم،فقط چند قطرہ اشڪ از گوشہ ے چشمانم چڪید. یاسین ادامہ داد:من بزرگ شم پلیس میشم نمیذارم ڪسے اذیتت ڪنہ! روے تخت نشستم،با لبخند بہ یاسین زل زدم. روے زانوهایش بلند شد تا قدش بہ صورتم برسد. دوبارہ دستش را روے گونہ ام ڪشید و گفت:من هیچوقت مرد نمیشم! با تعجب گفتم:چرا؟! _آخہ نمیخوام گریہ تو دربیارم! محڪم در آغوشش گرفتم،چرا همہ مثل ڪودڪ ها خوب نبودند؟! اصلا چرا بزرگ میشدیم؟! ڪنار گوشش زمزمہ ڪردم:مرداے واقعے ڪہ گریہ ے دخترا رو درنمیارن! آرام گفت:پس مردا چے ڪار میڪنن؟! چشمانم را بستم و ڪنار گوش مردے ڪہ میخواستم بزرگ ڪنم گفتم:مَردا مراقبتن! لبانش را روے موهایم گذاشت:من مراقبتم آبجے! من هم لبانم را روے گونہ اش گذاشتم:تو بزرگ شدے مرد باش،باشہ یاسین؟! مردانہ و محڪم گفت:چشم! روے تخت دراز ڪشیدم،یاسین هم در آغوشم بود. چشمانم را بے توجہ بہ صداے بحث پدر و مادرم دوبارہ بستم. در حالے ڪہ عطر تلخے ڪہ در اتاق ماندہ بود را نفس میڪشدم گفتم:بالاخرہ یہ مرد میاد! ❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️ از بچہ ها خداحافظے ڪردم و از ڪلاس خارج شدم. دوهفتہ از ماجراے شب دزدے میگذشت،رابطہ ے من و پدرم هم سردتر از همیشہ شدہ بود. ڪسے پلیس را در جریان نگذاشت،مهم این بود صدمہ اے بہ جان و مالمان نرسیدہ! مطهرہ ڪنارم راہ مے آمد با خجالت گفت:آیہ میشہ از این بہ بعد باهم بیایم مدرسہ و برگردیم؟! با لبخند نگاهش ڪردم و گفتم:آرہ چرا ڪہ نہ؟!منم تنها میام. با لبخند جوابم را داد و چیزے نگفت. از سالن خارج شدیم،خیلے خجالتے بود. شروع ڪردم بہ تعریف ڪردن خاطرات خندہ دار بچہ ها،اول فقط لبخند میزد ڪم ڪم یخش باز شد و همراہ من خندید. از مدرسہ خارج شدیم،از ڪوچہ ے رو بہ رو باید میرفتیم. مطهرہ نگاهے بہ ڪوچہ انداخت و گفت:آیہ من باید برم خونہ مادربزرگم،امروز راهمون بہ هم نمیخورہ! #ادامہ_دارد... نویسنده این متن👆🏻: #لیلی_سلطانی 👉🏻 💠 #فدایی_خانم_زینب http://eitaa.com/joinchat/1928331276C0b0ef4cbc1 #لطفا_دوستان_خودرا_به_کانال_دعوت_کنید #برای_دسترسی_به_اول_رمانها_به_کانال_ریپلای_مراجعه_نمایید👇👇👇 @repelay ❄️ ❄️❄️ ❄️❄️❄️

❄️❄️❄️ ❄️❄️ ﴾﷽﴿ ❄️ 💠 #رمان_آیه_های_جنون 🍂 💠 #قسمت_۲۹ لیوان شیرم را سر ڪشیدم،خواستم از آشپزخانہ خارج شوم ڪہ مادرم گفت:ڪجا؟! صُبونہ؟! نگاهش ڪردم و گفتم:نمیخورم،دیرم میشہ! سپس از آشپزخانہ خارج شدم. با شوق بہ سمت اتاقم دویدم و در را باز ڪردم. مقنعہ ام را از روے رخت آویز برداشتم،همانطور ڪہ سرش میڪردم بلند گفتم:مامان باید بیاے غیبتامو موجہ ڪنیا! چادرم را هم برداشتم و روے سرم انداختم. با وسواس مرتبش ڪردم و ڪولہ ام را از روے تخت برداشتم. دلم میخواست از این قفس پرواز ڪنم! خواستم در اتاق را باز ڪنم ڪہ نورا با اخم وارد شد،در را آرام بست. جدے گفتم:چیزے شدہ؟! بہ در تڪیہ داد،موهایش را با یڪ دست از روے صورتش ڪنار زد. دست بہ سینہ شد:چے تو سرتہ آیہ؟! _یہ چیزے بہ اسم مغز با ڪلے رگ و خون! بدون اینڪہ حتے لبخند بزند گفت:الان باهات شوخے ندارم! سرش را تڪان داد:بخاطرہ دانشگاہ رفتن میخواے بہ این پسرہ جواب مثبت بدے؟ بدون اینڪہ بشناسیش؟ جوابے ندادم. ادامہ داد:خودتو بدبخت نڪن! شاید یڪے باشہ لنگہ بابا! ڪولہ ام را روے دوشم انداختنم؛نزدیڪش رفتم و گفتم:خدافظ. بازویم را گرفت و در چشمانم زل زد:پس تصمیمتو گرفتے؟! محڪم تر گفتم:خدافظ! ❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️ از حیاط خارج شدم و در را بستم. اولین قدم را ڪہ در ڪوچہ گذاشتم با تمام وجود نفس عمیقے ڪشیدم. چقدر هواے خانہ سنگین بود! نگاهم بہ رو بہ روے خانہ مان افتاد،ساختمانے ڪہ داشتند مے ساختند! در این چند هفتہ چہ سریع اسڪلتش را ڪامل ساختہ بودند. چند ڪارگر بیرون ساختمان مشغول بودند و تعداد زیادے هم در طبقات ساختمان. سرم را بلند ڪردم،خیلے بلند بود! بہ اندازہ ے سقف آرزوهاے من! احساس ڪردم ڪسے از بالا نگاهم میڪند،دقیق تر نگاهم ڪردم. خودش را عقب ڪشید! شانہ ام را بالا انداختم و بہ سمت مدرسہ قدم برداشتم. چقدر آن روزها بیخیال بودم،غافل از آنڪہ قرار است چہ اتفاقاتے بیوفتد! اتفاقاتے ڪہ این روزهایم در ڪنارش خندہ دار بہ نظر مے آمد و من آرزو میڪردم ڪاش در همان روزها مے ماندم. #ادامہ_دارد... نویسنده این متن👆🏻: #لیلی_سلطانی 👉🏻 💠 #فدایی_خانم_زینب eitaa.com/joinchat/1928331276C0b0ef4cbc1 #لطفا_دوستان_خودرا_به_کانال_دعوت_کنید #برای_دسترسی_به_اول_رمانها_به_کانال_ریپلای_مراجعه_نمایید👇👇👇 @repelay ❄️❄️ ❄️❄️❄️

❄️❄️❄️ ❄️❄️ ﴾﷽﴿ ❄️ 💠 #رمان_آیه_های_جنون 🍂 💠 #قسمت_۳۰ بعدها فهمیدم تصمیمات سادہ و عادے اصلا سادہ نیستند! گاهے بہ اندازہ ے سرنوشتت را تغییر میدهند ڪہ مدام با خودت میگویے "اگه" اگر.... ❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️ نزدیڪ مدرسہ رسیدم،بچہ ها مثل همیشہ پر شور باهم وارد مدرسہ مے شدند. چند متر بیشتر با مدرسہ فاصلہ نداشتم ڪہ ناگهان از پشت برگہ اے جلوے پایم پرت شد. سرم را تڪان دادم؛لابد پسرهاے بے ڪارے ڪہ همیشہ جلوے مدرسہ مے آمدند و شمارہ پرت میڪردند. خواستم بے توجہ رد بشوم ڪہ نوشتہ ے روے ڪاغذ نظرم را جلب ڪرد. جلوے چادرم را با یڪ دست گرفتم تا روے زمین ڪشیدہ نشود،خم شدم و بہ ڪاغذ تا شدہ نگاہ ڪردم؛با خط درشت نوشتہ شدہ بود "آیه" ڪنجڪاو ڪاغذ را از روے زمین برداشتم و صاف ایستادم‌. نگاهے بہ اطرافم انداختم جز بچہ هاے مدرسہ ڪسے نبود. ڪاغذ را باز ڪردم: "جسور تر از اونے هستے ڪہ فڪر میڪردم،گفتم دیگہ مدرسہ نمیاے! خوشم اومد،هم بازے خوبے هستے." نفس بلندے ڪشیدم و نگاهم را از ڪاغذ گرفتم. ڪسے نمے توانست باشد جز آن پسرڪ چشم سبزِ مرموز! دوبارہ با دقت اطراف را نگاہ ڪردم،نبود! همونطور ڪہ بہ سمت مدرسہ قدم برمیداشتم شروع ڪردم بہ پارہ ڪردن ڪاغذ. رسیدم جلوے درِ مدرسہ. بیخیال تڪہ هاے ڪاغذ را داخل سطل زبالہ ے آبے رنگ انداختم و وارد مدرسہ شدم. #ادامہ_دارد... نویسنده این متن👆🏻: #لیلی_سلطانی 👉🏻 💠 #فدایی_خانم_زینب eitaa.com/joinchat/1928331276C0b0ef4cbc1 #لطفا_دوستان_خودرا_به_کانال_دعوت_کنید #برای_دسترسی_به_اول_رمانها_به_کانال_ریپلای_مراجعه_نمایید👇👇👇 @repelay ❄️ ❄️❄️ ❄️❄️❄️

﴾﷽﴿ 💠 #رمان_آیه_های_جنون 💠 #قسمت_۳۵ صداے زنگ موبایل ڪسے پیچید،عسگرے در حالے ڪہ دستش را داخل جیب ڪتش میبرد گفت:ببخشید! سینے را روے میز گذاشتم و سرد گفتم:هر طور راحتین! بہ هم چشم دوختہ بودیم،مثل دو شیرِ آمادہ ے حملہ! برایم جالب بود چرا او راضے نیست،شاید ڪسے دیگر را دوست داشت. روے مبل نشستم و مشغول بازے با گوشہ ے شالم شدم. شبیہ هرچیزے بود جز مراسم خواستگارے! صدایِ نگران خانم عسگرے توجهم را جلب ڪرد:مهدے چے شدہ؟ سرم را بلند ڪردم و بہ عسگرے چشم دوختم،چهرہ اش درهم بود. مردد گفت:حالہ مامانم بد شدہ بردنش بیمارستان،مینو میگہ پاشو بیا! مادرم اے وایے گفت،عسگرے نگاهے بہ ما انداخت و با شرمندگے گفت:با اجازہ تون ما بریم! پدرم گفت:این چہ حرفیہ مهدے جان؟میخواے منم باهات بیام؟! عسگرے دستش را روے شانہ ے پدرم گذاشت و گفت:نہ دستت درد نڪنہ! شرمندہ بہ خدا! سر فرصت مناسب بازم مزاحم میشیم! سپس بلند شد،بہ تبعیت از او همسر و پسرش نیز بلند شدند. خانم عسگرے حسابے از مادرم عذر خواهے ڪرد،خواستگارے بہ هم خورد! انگار خدا دعاهایم را مستجاب ڪرد،پاے هادے بہ اتاقم براے آشنایے هم نرسید چہ برسد بہ زندگے ام! بے اختیار لبخندے روے لب هایم نشست،در دل ڪلے مادر عسگرے را دعا ڪردم ڪہ حالش خوب شود! با اشتیاق مشغول بدرقہ ڪردنشان شدم،هادے خم شد تا ڪفش هایش را بپوشد. با دقت نگاهش ڪردم لبخند پر رنگے روے لب هایش نقش بستہ بود! او هم از بہ هم خوردن خواستگارے خوشحال بود! قطعا بار دومے در ڪار نبود و تنها این صحبت ها تعارف بود‌. ڪفش هایش را ڪہ پوشید،صاف ایستاد. ڪتش را روے ساق دست چپش انداخت و بہ سمت در خروجے رفت. داشت از چهار چوب در خارج میشد ڪہ بہ سمتم برگشت با خوش رویے گفت:خانم نیازے خدافظ! خبرے از اخم هاے سنگینش نبود! متعجب گفتم:خدافظ! نفس راحتے ڪشیدم قضیہ ے ازدواج تا مدتب بستہ میشد،خدا را شڪر دیگر نمے دیدمش! یاد اتاقم افتادم با عجلہ و خوشحالے بہ سمت اتاقم دویدم تا جمع و جورش ڪنم. قرار نبود هادے اے داخلش پا بگذارد! نہ در اتاقم نہ در زندگے ام... و نہ حتے در قلبم... #ادامہ_دارد... نویسنده این متن👆🏻: #لیلی_سلطانی 👉🏻 💠 #فدایی_خانم_زینب http://eitaa.com/joinchat/1928331276C0b0ef4cbc1 #لطفا_دوستان_خودرا_به_کانال_دعوت_کنید #برای_دسترسی_به_اول_رمانها_به_کانال_ریپلای_مراجعه_نمایید👇👇👇 @repelay

❄️❄️❄️ ❄️❄️ ﴾﷽﴿ ❄️ 💠 #رمان_آیه_های_جنون 🍂 💠 #قسمت_۳۹ با تردید میگویم:مامان! بہ صورتم زل میزند:بلہ! صورتم را مظلوم میڪنم و آرام میگویم:میشہ با بابا حرف بزنے برم ڪلاس ڪنڪور؟! مادرم سریع از روے صندلے میشود و همانطور ڪہ دستانش را در هوا تڪان میدهد میگوید:خدا خیرت بدہ میدونے نمیذارہ! با ناراحتے میگویم:آخہ چرا؟! _بہ دلیلِ چِ چسبیدہ بہ را! میدونے خوشش نمیاد تو اینجور محیطا باشے! با لجبازے پاسخ میدهم:مگہ محیطش چطوریہ؟! چون مختلطہ و معمولا استاداش مردن؟ خب دانشگاهم همینہ،مدرسہ دخترونہ ڪہ نیس! _فڪ ڪردے رضایت میدہ برے دانشگاہ؟! _نہ! باید از خرداد ماہ دورہ بیوفتم تو مسجدا و پایگاهاے بسیج دنبال شوهر! مادرم میخندد و میگوید:ڪوفت! با بیخیالے میگویم:حوزہ علمیہ ے قمو یادم رَف! اصلا چطورہ برم آخوند شم؟! با خندہ نگاهم میڪند:درد نگیرے! آخوند نہ! زنا طلبہ میشن! خودم هم خندہ ام میگرد:حالا هرچے! از تصور اینڪہ عمامہ روے سرم بگذارم خندہ ام میگرد،چہ بشوم! خودم را در لباس روحانیون تصور میڪنم و سرم را روے میز میگذارم. مادرم با نگرانے میگوید:چے شد آیہ؟! چرا گریہ میڪنے؟! سرم را بلند میڪنم وقتے میبیند دارم از خندہ ریسہ میروم جدے میشود:فڪ ڪردم چت شد! نمیتوانم جلوے خندہ ام را بگیرم با تحڪم ادامہ میدهد:پاشو برو مدرسہ ت دیر شد! همانطور ڪہ بلند میشوم میگویم:داشتم خودمو با عبا و عمامہ تصور میڪردم. مادرم هم خندہ اش میگرد:دیوانہ! چادرم را مرتب سر میڪنم و بہ سمتش میروم. در حالے ڪہ گونہ اش را میبوسم میگویم:خدافظ عشقم! ڪولہ ام را روے دوشم مے اندازم و با سرعت بہ سمت در میدوم. انگار پرواز میڪنم. نمے دانند این "نشدن" چقدر برایِ من لذت بخش است! ❄️❄️❄️❄️❄️❄️ _آیہ اگہ نمیتونے خودم برم! همانطور ڪہ دڪمہ هاے مانتوے ڪرم رنگم را میبندم میگویم:وا مگہ چہ ڪاریہ نتونم؟! میخوام دوتا پارچہ بگیرم بیارم! مادرم نگاهے بہ صورتم مے اندازد:آخہ تازہ از مدرسہ برگشتے خستہ اے! _نہ! _باشہ زود برو زود بیا! _چشم. شالِ قهوہ اے رنگم را از روے دستہ ے مبل برمیدارم:راستے مامان نورا ڪجاست؟! بہ صفحہ ے تلویزیون چشم مے دوزد و میگوید:بیرون! شالم را روے سرم مے اندازم:میدونم بیرون،ڪجایِ بیرون؟ دستم مے اندازد:هرجاے بیرون! چادرم را روے سرم مے اندازم و میگویم:دستم انداختیا! موبایلتو میدے شاید لازمم شد! انگشت اشارہ اش را بہ سمت ڪابینت میگیرد و میگوید:رو ڪابینتہ! موبایل را از روے ڪابینت برمیدارم و خداحافظے میڪنم. باید براے گرفتن پارچہ هاے سفارشے مادرم بہ محل ڪار پدرم بروم اما بهانہ است! میخواهم بیرون بروم تا شاید آن پسرِ مرموز بہ سراغم بیاید! خودش دیروز تماس گرفت و گفت باید حرف بزنیم. امروز موقع رفتن و برگشتن از مدرسہ هر چقدر صبر ڪردم نیامد! منتظرش هستم... ❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️ در حالے ڪہ بہ خودم و آب و هوا لعنت میفرستم وارد پاساژ میشوم. هوا برعڪس چند‌ ساعت پیش ڪمے سرد شدہ،همیشہ از سرما فرارے بودم. مدام در دلم میگویم " چطورے میخوام تو این سرما برگردم" و خودم هم‌ خودم را سرزنش میڪنم"برف و تگرگ ڪہ نیومدہ ڪلا یہ بادہ!" پاساژ ڪمے شلوغ است،چادرم را با دست میگیرم و آرام از بین جمعیت بہ سمت مغازہ ے پدرم میروم. جلوے مغازہ مے ایستم،نفسے میڪشم و زیر لب میگویم:آخیش اینجا گرمہ! _سلام خانم نیازے! سرم را بلند میڪنم،بهنام شاگردِ پدرم است! بدون اینڪہ نگاهش ڪنم آرام جواب سلامش را میدهم،همانطور ڪہ داخل را با دقت براے یافتن پدرم نگاہ میڪنم میگویم:بابا نیست؟! و سپس وارد مغازہ میشوم. طاقِ پارچہ اے روے میز میگذارد و میگوید:نہ! قرار بود بار بیارن یہ مشڪلے پیش اومد پیش پاے شما رفتن! آهانے میگویم و ادامہ میدهم:قرار بود بابا پارچہ ڪنار بذارہ ببرم. _تو همون بارا بود! بادم خالے میشود،یعنے براے هیچ در این هوا آمدم اینجا؟! با حرص میگویم:یعنے پارچہ ها نیست؟! متعجب نگاهم میڪند و سریع نگاهش را از صورتم میگرد:نہ دیگہ! نفسم را با شدت بیرون میدهم:باشہ! بهنام بہ پشتِ سرم‌ نگاہ میڪند و میگوید:سلام آقاے عسگرے! با شنیدن نامِ عسگرے با خود میگویم هرچہ باشد دوستِ پدرم است و باید احترام بگذارم،براے سلام ڪردن سریع برمیگردم:سَلا... با دیدنِ هادے عسگرے سلامم نصفہ مے ماند. جدے نیم نگاهے بہ صورتم مے اندازد،لابد فڪر میڪند میدانستم اوست و سلام ڪردم! بلوز توسے رنگے همراہ شلوار مشڪے تن ڪردہ،ڪالج هایش هم با بلوزش سِت است! تعجب میڪنم،همچین مردانے زیاد در پسندِ پدرم نیستند! بدون اینڪہ اجازہ بدهد سلامم را ڪامل ڪنم جدے میگوید:سلام! سپس میرود! از پشت نگاهش میڪنم،محڪم و باوقار قدم برمیدارد. زیر لب میگویم:از خود راضے! نمیدونے من ازت فرارے ام آقا! #ادامہ_دارد... نویسنده این متن👆🏻: #لیلی_سلطانی 👉🏻 💠 #فدایی_خانم_زینب http://eitaa.com/joinchat/1928331276C0b0ef4cbc1 #لطفا_دوستان_خودرا_به_کانال_دعوت_کنید #برای_دسترسی_به_اول_رمانها_به_کانال_ریپلای

❄️❄️❄️ ❄️❄️ ﴾﷽﴿ ❄️ 💠 #رمان_آیه_های_جنون 🍂 💠 #قسمت_۴۰ بہ سمت بهنام برمیگردم و میگویم:پس لطفا بہ بابا بگید من اومدم! سرش را بہ نشانہ ے مثبت تڪان میدهد:چشم. میخواهم از مغازہ خارج شوم ڪہ صداے زنگ موبایلِ مادرم مے آید،با عجلہ موبایل را از جیبِ مانتویم درمے آورم:بلہ! _الو ڪبڪِ من ڪجایے؟! صداے نوراست،با حرص میگویم:تا دیروز فنچ و گنجشڪ بودم امروز شدم ڪبڪ؟!‌ چہ اصرارے دارے منو بہ خانوادہ ے پرندگان ربط بدے؟! رو بہ بهنام میگویم:خدافظ. نورا_هان؟! _با تو نیستم! از مغازہ خارج میشوم. _پارچہ ها رو گرفتے؟ بہ سمتِ در خروجے قدم برمیدارم:نہ! مثل اینڪہ نیاوردن! _هنوز تو پاساژے؟ مے ایستم:آرہ چطور؟! _دارم میام‌ اون ورا،همونجا بمون! دوبارہ حرکت میڪنم:تو پاساژ نمیتونم بمونم. بلند میگوید:وا چرا؟! نگاهے بہ اطرافم مے اندازم و دستم را جلوے دهانم و موبایل میگیرم:ببین اینا ڪہ دیروز اومدن خواستگارے؟ _خب خب! _پسرشون این وراس. با ‌هیجان بیشتر میگوید:خب خب تر! _منو دید منم‌ اونو دیدم... اجازہ نمیدهد حرفم را ڪامل ڪنم:خب خب تر ترین! _اِ بذار بگم! شاید فڪ ڪنہ من از این دختراے ندید بدیدم بخاطرہ این پسرہ موندم. _نمیتونے برے یہ جایے همون نزدیڪیا؟! از پاساژ خارج میشوم،مردد میگویم:یہ ڪافے شاپ این نزدیڪیا هَس،تو ڪوچہ ے رو بہ روے پاساژ ڪہ بن بستہ! _اے بلا توام بلدیا! برو همونجا تا بیام حسابتو بذارم ڪف دستت. با خندہ میگویم:باشہ فعلا! _فعلا! قطع میڪنم و موبایل را دوبارہ داخلِ جیبم میگذارم،از خیابان میگذرم و بہ سمت ڪافے شاپے ڪہ قبلا تنها آمدم میروم. برعڪس پاساژ این سمت خلوت است،از پشت شیشہ نگاهے بہ داخل مے اندازم. محیطش بد نیست! وارد میشوم،دو پسر پشت یڪ میز نشستہ اند،با تعجب نگاهم میڪنند. نگاهم را ازشان میگیرم،یڪے شان از قصد با صداے نسبتا بلند میگوید:مگہ این گونہ پیچام از این چیزا بلدن؟! دیگرے با طعنہ پاسخ میدهد:داداش مگہ نشنیدے میگن هر چے عشقیہ زیر چادر مشڪیہ؟! دستم را محڪم مشت میڪنم تا با این ها دهان بہ دهان نشوم. _مثلا مظلومہ زبون ندارہ! خونسرد بہ سمتشان برمیگردم:دارم،تو ارزش ندارے ڪہ بخاطرہ ت حرڪت ڪنہ! بے توجہ پشت میزے مے نشینم،نگاہ متعجب و بدِ یڪ عدہ ڪمے آزارم میدهد. دستم را زیر چانہ ام میگذارم تا رو بہ رویم را تماشا ڪنم ڪہ با دیدن ڪسے ڪہ پشت میز رو بہ رویے ام نشستہ شوڪہ میشوم! هادے عسگرے ڪنارِ یڪ دختر! لعنت میفرستم بہ این تصادف... میخواهم نگاهم را ازش بگیرم ڪہ چشم در چشم میشویم! حالت چهرہ اش عوض میشود،انگار جا خوردہ... من هم مثلِ احمق ها بہ چشمانش زل میزنم! آب دهانم را قورت میدهم و سرم را پایین مے اندازم. جو برایم سنگین میشود،نڪند پیش خودش بگوید دارم تعقیبش میڪنم؟! صداے ملوسِ دخترڪ بہ گوشم میرسد:هادے حواست بہ منہ؟ و صداے من من ڪنان هادی:آ...آرہ! با خودم میگویم"حقِ قضاوت ندارے لابد آشنایے چیزشہ! اصلا شاید خواهرشه" و انگار ڪسے قلقلڪم میدهم:اگہ خواهرش نباشہ چے؟! پاسخ میدهم:با این آتو میتونم از خواستگارے احتمالے بعدے جلوگیرے ڪنم مخصوصا اگہ نورام بیاد!" صداے دخترڪ با خندہ ملوس تر میشود:ڪجا رو نگا میڪنے؟! لبم را بہ دندان میگیرم و دوبارہ سرم را بلند میڪنم،هم زمان دخترڪ صورتش را بہ سمتِ من برمیگرداند! اولین چیزے ڪہ جلب توجہ میڪند چشمان آبے خوشرنگش هستند! صورت سفیدش زیاد آرایش ندارد،ڪمے رژ لبِ صورتے زدہ و یڪ خطِ چشم سادہ! ابروهاے مشڪے اش را پهن برداشتہ و تڪہ اے از موهاے مشڪے رنگش را یڪ طرفہ از زیر روسرے بیرون دادہ. اولین چیزے ڪہ با دیدن صورتش میتوانے بگویے این است ڪہ صورت سفیدش با آن چشم هاے آبے و ابرو و موے مشڪے چقدر زیباست،خوش سلیقہ هم هست ڪہ تیپ تمام مشڪے سادہ اش خیلے شیڪ است! و بیشتر از همہ ے این ها هیچ شباهتے بہ هادے عسگرے و خانوادہ اش ندارد... پس درست حدس زدہ بودم،هادے دلش جاے دیگر است! همینجا رو بہ رویم! پیشِ دخترے ڪہ هیچ شباهتے بہ خانوادہ اش و من ندارد! من نمیتوانستم موردِ پسندش باشم... انگار یڪ نقطہ ے اشتراڪ داشتیم! با صحنہ ے پیش رویم‌ او شبیہ من نبود... من شبیہ او نبودم... #ادامہ_دارد... نویسنده این متن👆🏻: #لیلی_سلطانی 👉🏻 💠 #فدایی_خانم_زینب http://eitaa.com/joinchat/1928331276C0b0ef4cbc1 #لطفا_دوستان_خودرا_به_کانال_دعوت_کنید #برای_دسترسی_به_اول_رمانها_به_کانال_ریپلای_مراجعه_نمایید👇👇👇 @repelay ❄️ ❄️❄️ ❄️❄️❄️

❄️❄️❄️ ❄️❄️ ﴾﷽﴿ ❄️ 💠 #رمان_آیه_های_جنون 🍂 💠 #قسمت_۴۳ بعد از نوشیدن آبمیوہ و شوخے هاے نورا باهم از ڪافے شاپ خارج میشویم،همین ڪہ از ڪافے شاپ بیرون مے آییم هادے را میبینم ڪہ ڪنار ماشین شاسے بلندے ایستادہ و با پسر بچہ اے صحبت میڪند. نورا در گوشم زمزمہ میڪند:دامادمون چقد معشوقہ دارہ! با همہ شونم اینجا قرار میذارہ. با خندہ و تحڪم میگویم:نورا! هادے خودش را خم ڪردہ تا قدش بہ پسر بچہ برسد،پسرڪ جعبہ اے مقابلش میگیرد . ڪمے نزدیڪتر ڪہ مے رویم متوجہ میشوم دست فروش است! هادے با اشتیاق چند آدامس از جعبہ اش برمے دارد،چشمش ڪہ لہ من مے افتد لبخندش محو میشود. چیزے بہ پسرڪ میگوید و صاف مے ایستد. لبانش تڪان مے خورند:خانم نیازے! متعجب بہ نورا و زهرا نگاہ میڪنم،نورا اشارہ میڪند:ببین چے میگه" بدون آنڪہ قدمے بہ سمتش بردارم جدے میگویم:بلہ! دستے بہ سرِ پسرڪ میڪشد و چند قدم بہ سمتم مے آید. نزدیڪم ڪہ میرسد،دستانش را داخل جیب هاے شلوارش مے برد. تمام سعیم را میڪنم تا ڪاملا صاف بایستم قدم بہ او برسد اما تا نزدیڪ شانہ اش بیشتر نیستم. احساس میڪنم از بالا نگاهم میڪند،سپس قدم را با نازے اے ڪہ ڪنارش بود مقایسہ میڪنم،تا نزدیڪ لبِ هادے میشد! چشمانش را بہ ڪتانے هایم مے دوزد:این ڪارا در شان شما نیست! بعد از مڪثِ یڪ ثانیہ اے ادامہ میدهد:مخصوصا با این ظاهر! گیج از حرفے ڪہ زدہ میگویم:متوجہ منظورتون نمیشم! نگاهش را بالا مے آورد،تا چشمانم! اما بہ چشمانم خیرہ نمیشود:همین امروز تو پاساژ و بعدم ڪافے شاپ!البتہ حق میدم اقتضاے سنتونہ! منظورش را میگیرم،میخواهم تیڪہ اے درشت بارش ڪنم ڪہ پشیمان میشوم. آب دهانم را با حرص قورت میدهم،خونسرد میگویم:براتون متاسفم! همین! سپس ازش روے برمیگردانم. پسرِ از خود راضے! نورا و زهرا ڪنجڪاو نگاهم میڪنند،چیزے نمیگویم با هم راہ مے افتیم. میخواهیم از سر ڪوچہ برویم ڪہ نگاهم بہ هادے مے افتد. در این هوا بہ ماشینش تڪیہ دادہ و با لذت با آن پسر بچہ بستنے میخورد...! از او خوشم نمے آید! #ادامہ_دارد... نویسنده این متن👆🏻: #لیلی_سلطانی 👉🏻 💠 #فدایی_خانم_زینب http://eitaa.com/joinchat/1928331276C0b0ef4cbc1 #لطفا_دوستان_خودرا_به_کانال_دعوت_کنید #برای_دسترسی_به_اول_رمانها_به_کانال_ریپلای_مراجعه_نمایید👇👇👇 @repelay ❄️ ❄️❄️ ❄️❄️❄️

❄️❄️❄️ ❄️❄️ ﴾﷽﴿ ❄️ 💠 #رمان_آیه_های_جنون 🍂 💠 #قسمت_۴۷ در حالے ڪہ سعے میڪنم نگاہ خیرہ ام را از صورتش بگیرم لبانم را چندبار باز و بستہ میڪنم تا جوابش را بدهم اما نمیتوانم! جدے میگوید:عرض ڪردم منزلِ نیازے؟! چشمانم گرد میشود! انگار نہ انگار اینجا آمدہ و مرا مے شناسد...! میخواهم‌‌ بہ رویش بیاورم ڪہ یادم مے افتد هادے هم اینجاست. نباید دستش آتو بدهم! دلم آشوب میشود،جلوے هادے چیز نامربوطے نگوید؟! بہ خودم مسلط میشوم:بلہ بفرمایید. نگاہ ڪوتاهے بہ هادے مے اندازد و از جیب ڪاپشن مشڪے رنگش پاڪت نامہ اے در مے آورد. بہ پاڪت نامہ زل میزند:با آقاے مصطفے نیازے ڪار دارم! با پدرم چہ ڪارے میتواند داشتہ باشد؟! با قدم هاے بلند بہ سمت در میروم،فاصلہ مان ڪمتر از نیم متر میشود. طعنہ میزنم:نمیخورہ پست‌ چے یا پیڪ باشید! از آن لبخندهاے عجیبش مے زند؛سبزےِ چشمانش را بہ چشمانم مے دوزد:نہ نیستم! _آیہ! سرم را برمیگردانم،مادرم در حالے ڪہ چادرش را مرتب میڪند ڪنجڪاو نگاهے بہ من و پسرِ مرموز مے اندازد. هادے سریع میگوید:سلام! حالتون خوبہ؟ مادرم مشغول سلام و احوال پرسے با هادے میشود. رفتارش برعڪسِ من با مادرم خوب است! مادرم رو بہ من آرام لب میزند:ڪیہ مامان؟! ڪمے از در فاصلہ میگیرم و میگویم:با بابا ڪار دارن! صدایش مے پیچید:سلام! عذر میخوام آقاے نیازے نیستن؟! مادرم بہ ما نزدیڪ میشود. همانطور ڪہ مدارڪِ در دستش را فشار میدهد میگوید:سلام نہ! شما؟! سپس نگاهے بہ من مے اندازد. خدا ڪند یادش باشد دزدے ڪہ آمدہ بود را توصیف ڪردم! چند لحظہ عجیب بہ مادرم خیرہ میشود سپس پاسخ میدهد:براشون یہ نامہ دارم! میخواهم بگویم همانیست که بہ خانہ مان و آمد و مزاحمم شد اما اگر باور نکند چہ؟! پاڪت نامہ را بہ سمت مادرم میگیرد،سریع دستم را براے گرفتنش دراز میڪنم ڪہ پاڪت نامہ را عقب میڪشد! _فقط باید بہ خودشون بدم! مادرم میگوید:الان خونہ نیس! بدید من بهش میدم. نگاهش را بہ پشت سرم مے دوزد:خیلے مهمہ! مادرم سعے دارد قانعش ڪند:بدید من،بدون اینڪہ باز بشہ میدم بہ خود مصطفے! بدون حرف پاڪت نامہ را بہ دست مادرم میدهد. مادرم ڪنجڪاو میپرسد:من شما رو نمیشناسم یا قبلا جایے ندیدم. لبخند میزند:شما نہ! "شما نہ" را منظور دار میگوید. نگاہ آخرش را بہ من مے اندازد و زیر لب خداحافظے میڪند. حس عجیبے بہ او دارم! مادرم بہ سمت هادے میرود،میخواهم در را ببندم ڪہ نگاہ خیرہ اش نمے گذارد. چند قدم از جلوے درمان فاصلہ میگیرد و با تُنِ صداے خیلے آرام میگوید:نامہ رو باز نڪن! درمورد تو نیس! صداے مادرم بلند میشود:آیہ چرا نمیاے؟! بہ چشمانم خیرہ میشود:من بہ تو آسیبے نمے رسونم. بہ عمقِ چشمانش نگاہ میڪنم،خبرے از دروغ نیست! سبزے چشمانش برق مے زنند ولے نہ برقِ شیطنت و دروغ! برقِ غم! با عجلہ سوارِ دویست و شش آبے رنگش میشود و میرود. مبهوت در را مے بندم و نفس عمیقے میڪشم. دیگر از او نمے ترسم یا بدم نمے آید! مادرم نگاهے بہ پاڪت نامہ مے اندازد و رو بہ هادے میگوید:آقاے عسگرے ڪوشن؟! هادے نگاهش را بہ مدارڪ درون دست مادرم مے دوزد،برایم عجیب است تا جایے ڪہ فهمیدم سعے دارد نگاهش را از من و مادرم‌ بگیرد اما از نازے نہ! _بابا رفت موبایلشو بیارہ خانم نیازے ڪہ شنیدن! بہ خودم مے آیم،صورتم سرخ میشود! یعنے متوجہ شدہ گوش ایستادہ بودم؟! لب را میگزم،لبخند‌ میزند! جواب حرف هاے چند دقیقہ پیشم را داد! آب دهانم را قورت میدهم،میخواهم با عجلہ وارد خانہ بشوم ڪہ مادرم میگوید:اینم ببر! پاڪ نامہ را بہ سمتم میگیرد،میخواهم از دستش بگیرم ڪہ با تحڪم میگوید:بازش نڪنیا! اخلاق باباتو میدونے! سرے تڪان میدهم و پاڪت نامہ را میگیرم سپس وارد خانہ میشوم. ڪنجڪاو میشوم نامہ را بخوانم،گفت درمورد من نیست اما چہ تضمینے وجود دارد؟! دلم میگوید:"اگہ نیت بدے داشت جلوے هادے و مامان یہ ڪارے میڪرد!" اما باز میگویم باید نامہ را بخوانم! دستانم را پشت ڪمرم مے برم تا نورا نامہ را نبیند،بیخیال پشت میز نشستہ و ڪیڪش را میخورد. #ادامہ_دارد... نویسنده این متن👆🏻: #لیلی_سلطانی 👉🏻 💠 #فدایی_خانم_زینب http://eitaa.com/joinchat/1928331276C0b0ef4cbc1 #لطفا_دوستان_خودرا_به_کانال_دعوت_کنید #برای_دسترسی_به_اول_رمانها_به_کانال_ریپلای_مراجعه_نمایید👇👇👇 @repelay ❄️ ❄️❄️ ❄️❄️❄️

❄️❄️❄️ ❄️❄️ ﴾﷽﴿ ❄️ 💠 #رمان_آیه_های_جنون 🍂 💠 #قسمت_۴۸ بہ سمت پنجرہ برمیگردم،مادرم مشغول صحبت با هادیست. هادے گہ گاهے لبخندهاے عمیق هم میزند! هر بار بیشتر از او بدم مے آید! فرصت را غنیمت مے شمارم و بے و سر و صدا بہ سمت اتاقم مے روم. دستیگرہ ے در را آرام میڪشم و وارد اتاق میشوم. بہ در تڪیہ میدهم،نگاهے بہ پاڪت نامہ ے سفید ڪہ نام پدرم رویش نوشتہ شدہ مے اندازم. چسب یا مُهر و مومے ندارد! نامہ را بیرون میڪشم. "من خیلے بهت نزدیڪم نزدیڪ بہ اندازہ ے مغازہ ت تو پاساژ نزدیڪ بہ اندازہ ے خونہ ت نزدیڪ بہ اندازہ ے دخترت..." شهاب نامش را زیر لب زمزمہ میڪنم:شهاب! پس با پدرم‌ مشڪل دارد! حتما چیز مهمیست! با شنیدن صداے مادرم ڪہ مشغول خداحافظیست با عجلہ نامہ را داخل پاڪت میگذارم و تقریبا خودم را از اتاق پرت میڪنم بیرون. از پشت پنجرہ مے بینم در حیاط را بست،پاڪت را روے مبل میگذارم. دوبارہ بہ اتاقم برمیگردم،شالم را از روے سرم پایین میڪشم. دروغ نگفت! جملہ ے آخر نامہ اش...! منظورش منم... #ادامہ_دارد... نویسنده این متن👆🏻: #لیلی_سلطانی 👉🏻 💠 #فدایی_خانم_زینب http://eitaa.com/joinchat/1928331276C0b0ef4cbc1 #لطفا_دوستان_خودرا_به_کانال_دعوت_کنید #برای_دسترسی_به_اول_رمانها_به_کانال_ریپلای_مراجعه_نمایید👇👇👇 @repelay ❄️ ❄️❄️ ❄️❄️❄️