❄️❄️❄️ ❄️❄️ ﴾﷽﴿ ❄️ 💠 #رمان_آیه_های_جنون 🍂 💠 #قسمت_۷۸ متعجب بہ یاسین خیرہ میشوم. پدرم سریع گوشے تلفن را از دستش میڪشد و جدے میگوید:بلہ؟! چند لحظہ میگذرد،دوبارہ بلندتر تڪرار میڪند:بلہ؟! تلفن را از گوشش جدا میڪند و رو بہ ما میگوید:قطع ڪرد! سپس نگاهش را بہ یاسین مے دوزد:ڪے بود؟! یاسین تند تند جواب میدهد:صداش آشنا بود،گفت خواهرت آیہ خونہ س ڪارش دارم،بعدشم خودش گفت هادے ام. هم زمان با گفتن جملہ ے آخر بہ سمتِ من مے دود و مقابلم مے ایستد. همانطور ڪہ پشت بہ من ڪردہ،با لحن نرم و صداے بغض آلود ادامہ میدهد:بابا بہ آبجے آیہ ربطے ندارہ! ڪاریش نداشتہ باش! همہ متعجب نگاهش میڪنیم. بغضش را رها میڪند و شمردہ شمردہ ڪلمہ اے ڪہ تا عمقِ جانم را مے سوزاند با هق هق اَدا میڪند:نَ...زَ...نِ...ش! دلم بیشتر از حقارت خودم براے روح و روان این طفلڪ میسوزد. مادرم لبش را میگزد و با چشم و ابرو بہ یاسین اشارہ میڪند. یاسین بہ سمت من برمیگردد،با اینڪہ نشستہ ام و او ایستادہ باز هم قدش بہ من نمے رسد. تیلہ هاے درشتِ اشڪ آلود چشمانش را بہ چشمانم مے دوزد:شاید تو و نورا و نساء و مریم چون بابا باهاتون بدہ ولے با من خوبہ زیاد منو دوس نداشتہ باشید اما من دوستون دارم! متحیر لب میزنم:ڪے گفتہ ما دوست نداریم؟! اشڪانش مے بارند،مثلِ باران بهارے! _خودم میفهمم! همہ تون باهم جورید زیاد دلتون نمیخواد من دور و برتون باشم! نورا سرش را پایین مے اندازد و لبش را بہ دندان میگیرد. دستِ ڪوچڪ مردانہ اش را روے گونہ ام میگذارد و نوازش میڪند. _ولے من دوستت دارم نمیذارم ڪسے اذیتت ڪنہ! نیم نگاہ دلخورے بہ پدرم مے اندازد و ادامہ میدهد:حتے بابا! پدرم با شدت آب دهانش را قورت میدهد،چیزے در چشمانش مے درخشد! چیزے ڪہ برایم مبهم است! یڪ ‌معناے دور دارد و یڪ معناے نزدیڪ! شرمسار است یا پشیمان؟! اما ظاهر همیشگے اش را حفظ میڪند،اخمانش را درهم میڪشد و تشر میزند:یاسین! بے ارادہ یاسین را در آغوشم میڪشم و لب هایم را روے ابریشم موهایش میگذارم. با انگشتان ڪوچڪش بہ پیراهنم چنگ میزند و چیزے نمیگوید. بارش اشڪانش را حس میڪنم،روے پیراهنم سُر میخورند و قلبم را پُر میڪنند. نمیخواهم در این شرایط بزرگ شود،روح و روانش بہ هم ریختہ. لب باز میڪنم براے صحبت ڪردن ڪہ صداے تلفن مانع میشود. پدرم با عجلہ گوشے را برمیدارد:بلہ؟! _سلام! _شُڪر! _تو زنگ زدہ بودے؟! انگار از چیزے ڪہ میشنود خوشش نمے آید ڪہ با حرص میگوید:براے؟! _خب میگفتے مادر زنگ‌ میزد! نزدیڪ دو دقیقہ سڪوت میڪند،ڪسے ڪہ پشت خط است را مورد خطاب قرار میدهد:باشہ! سریع بیا ببینم مالہ آیہ س یا نہ! نگاهے بہ من مے اندازد و ادامہ میدهد:فعلا! سپس تلفن را قطع میڪند. مادرم سریع مے پرسد:ڪے بود؟! پدرم همانطور ڪہ نگاهش را بہ دیوار دوختہ میگوید:هادے! زیر لب ادامہ میدهد:انگار میخواد بہ آیہ نزدیڪ بشہ! مادرم میگوید:وا! یعنے چے؟! پدرم بہ سمت ما مے آید و روے مبل مے نشنید:هیچے بابا! گفت یہ سنجاق سر تو راہ پلہ شون پیدا ڪردہ بہ خواهراش نشون دادہ گفتن مالہ اونا نیس،فڪر ڪردہ اون روز آیہ تو راہ پلہ افتادہ شاید مالہ آیہ س! بے ارادہ بہ موهایم دست میڪشم،دیشب سنجاق سر نداشتم! مادرم با لحن دلخور میگوید:سرِ یہ سنجاق باید خودش زنگ بزنہ بہ خونہ ے ما بخواد با دخترمون حرف بزنہ؟! میگفت مامانش زنگ بزنہ بپرسہ! سپس رو بہ من ادامہ میدهد:دیشب بہ موهات سنجاق زدہ بودے؟ آرام میگویم:نمیدونم! احساس میڪنم هادے میخواهد چیزے بگوید،این ها بهانہ است! پدرم زیر لب لا الہ الا اللهے میگوید:خانم منم همینو بهش گفتم گفت هول ڪردہ و ڪلے معذرت خواهے ڪرد،الان میاد جلو در سنجاق سرو بدہ اگہ مالہ آیہ بود ڪہ هیچ اگہ نبودم میگیم نیست دیگہ! یڪ تاے ابرویم را بالا میدهم:بابا جون از شما بعیدہ! ڪنجڪاو مے پرسد:چے؟! _همین ڪارا! همانطور ڪہ از روے مبل بلند میشوم ادامہ میدهم:توقع داشتم بگید بیارہ مغازہ بدہ بہ خودتون! دست پیش را میگیرد ڪہ پس نیوفتد:بخاطرہ یہ گیرہ ے انقدرے؟! سپس انگشت اشارہ و شصتش را نزدیڪ بہ هم میگیرد. وارد آشپزخانہ میشوم و لیوان را روے سینڪ ظرف شویے میگذارم. دوبارہ وارد پذیرایے میشوم،نگاهے بہ جمع مے اندازم:من میرم درس بخونم. مادرم فنجان چایے را از لبانش جدا میڪند:یہ ساعت دیگہ شامہ،حالا یہ ساعتم صبر ڪن! بہ چند قدمے اتاقم میرسم:یہ ساعتم یہ ساعتہ! درساے فردامو مرور میڪنم. دستے تڪان میدهم و وارد اتاق میشوم. این روزها دوست ندارم جایے جز اتاقم را ببینم! شاید دارم افسردگے میگیرم! بہ قول مادرم ولم ڪنند ناهار و شام را هم اینجا میخورم. بہ سمت ڪتابخانہ ے ڪوچڪم میروم و با نگاهم دنبال ڪتاب هاے فردا میگردم. تاریخ شناسے و دینے را بیرون میڪشم،همانطور ڪہ مقابل ڪتابخانہ نشستہ ام بہ فڪر فرو میروم. #ادامہ_دارد... نویسنده این متن👆🏻: #لیلی_سلطانی 👉🏻 http://eitaa.com/joinchat/1928331276C0b0ef4cbc1 #لطفا_دوستان_خودرا_به_ک

❄️❄️❄️ ❄️❄️ ﴾﷽﴿ ❄️ 💠 #رمان_آیه_های_جنون 🍂 💠 #قسمت_۷۹ هادے چرا دروغ گفتہ؟! میخواهد بہ من چہ بگوید؟! مثلا مثلِ رمان ها بے مقدمہ بگوید:"بیا ازدواج سورے ڪنیم! بعد یہ مدت هرڪے میرہ دنبال زندگے خودش،من بہ نازے جونم میرسم توام بہ دانشگات!" با تصور قیافہ ے هادے و گفتن این چرندیات غش غش میخندم. لابد بعدش هم ڪشتہ مردہ ے هم میشویم،خندہ ام شدت میگیرد،روے زمین دراز میڪشم و با خندہ میگویم:آخ خدا! روحم شاد شد! از تصور این طنز جالب خوشم مے آید،صحنہ هاے بعدے ازدواج سورے مان را پشت سر هم ردیف میڪنم! دست راستم را زیر سرم میگذارم و نگاهم را بہ سقف مے دوزم. صحنہ ے اول:براے آزمایش خون بہ آزمایشگاہ میرویم سُرنگ را ندیدہ فشارم میرود روے صفر و هادے بدو بدو برایم شیرڪاڪائو و یڪ مغازہ ے شیرینے فروشے مے آورد! بعد هم با اینڪہ حسے بہ من ندارد ڪلے قربان صدقہ ام میرود و با پرستار دعوا میڪند! با انگشت اشارہ روے سقف ضرب در میڪشم و میگویم:این صحنہ حذف! من از سُرنگ نمے ترسم،فشارمم نُرمالہ! صحنہ ے دوم:براے خرید عقد... صداے زنگ آیفون حواسم را پرت میڪند،زیر لب غر میزنم:اے بابا خوش بودیما! نفسے میڪشم و صاف مے نشینم،ڪتاب تاریخم را باز میڪنم. صداها مانع درس خواندنم میشود. _مصطفے ڪیہ؟! _هادے! بے اختیار اخم میڪنم. سرم را در ڪتاب فرو میڪنم،موهایم جلوے چشمانم را میگیرد. روے موهایم فوتے میڪنم و ڪتاب را میبندم. احساسے قلقلڪم میدهد ڪہ ببینم هادے چہ میگوید،بہ خودم تشر میزنم:آیہ خانم فوضول شدیا! سرفہ اے میڪنم و محڪم سر جایم مے نشینم،با حرص موهایم را پشت گوشم مے اندازم. زیر لب شروع میڪنم بہ خواندن متن ڪتاب اما چیزے نمیفهمم! حواسم جاے دیگریست! صداهاے ضعیفے از حیاط بہ گوش میرسد،متن را با صداے بلندترے میخوانم. چند دقیقہ بعد مادرم صدایم میزند:آیہ جان! زیر لب میگویم:هادے ام جلو در نبود میگفتے آیہ جان؟! بلند جواب میدهم:بلہ مامان؟ _یہ لحظہ بیا! ڪتاب را میبندم و روے زمین میگذارم،همانطور ڪہ بہ سمت در قدم برمیدارم میپرسم:با حجاب بیام؟! _نہ عزیزم! در را باز میڪنم و سرم را از لاے در بیرون میبرم:بلہ؟! مادرم ناراضے لب میزند:روسرے و چادر سر ڪن برو جلو در ببین بابات چے میگہ! ابروهایم را بالا میدهم:یعنے جلوے آقاے عسگرے؟! _اوهوم! _از بابا بعیدہ ها! قشنگ میخواد منو بہ این پسرہ قالب ڪنہ! مادرم با حرص لب هایش را روے هم فشار میدهد:خب! زبونتو دو دیقہ تو دهنت نگہ دار! لبخند شیطنت آمیزے روے لب هایم مے نشانم:چشم فقط دو دیقہ! از الان شروع شد. صدایش در مے آید:از دست شما آخر سڪتہ میڪنم! با خندہ در را میبندم،بے حوصلہ موهایم را دم اسبے میبندم. شالم را روے سرم مے اندازم. _آیہ بابات صدا میڪنہ،دارے براے عروسے آمادہ میشے؟! چادرم را هم سر میڪنم،همانطور ڪہ ڪامل رو میگیرم وارد پذیرایے میشوم. _چقد هولید آخہ! آرام و باوقار بہ سمت حیاط قدم برمیدارم،نزدیڪ در ورودے ڪہ میرسم پدرم و هادے را میبینم. سر بہ زیر جلوے در ایستادہ،ڪاپشن مشڪے اش گرم بہ نظر میرسد اما دستانش را داخل جیب هایش فرو ڪردہ و ڪمے بدنش مے لرزد! تنها چیزے ڪہ از صورتش میبینم چشمانِ سردرگمش است ڪہ بہ زمین دوختہ. سرفہ اے میڪنم و آرام میگویم:سلام! همین ڪہ صدایم را مے شنود سرش را بلند میڪند و یڪ لحظہ بہ صورتم چشم مے دوزد! فقط یڪ لحظہ! گونہ هاے صورتے اش سرخ میشوند! آرام جواب میدهد:سلام! بہ سمتشان میروم،سرفہ اے میڪنم و میگویم:میشہ گلِ سرو ببینم؟ لرزش بدنش بیشتر میشود. پرت ترین جملہ را مے پراند:هوا سردہ ها! دروغ گفتن بلد نیست! چہ بد هم هول ڪردہ! پدرم هم تایید میڪند:آرہ اما ڪو بارندگے؟! بہ پدرم اشارہ میڪنم سریع تر! جدے میگوید:هادے اون گیرہ رو میدے؟! سرش را تڪان میدهد و داخل جیب راستش را میگردد،چند لحظہ بعد ڪف دستش را بہ سمتم دراز میڪند. سنجاق سر سادہ ے نقرہ اے رنگے ڪہ تنها دو ردیف نگین آبے دارد ڪفِ دستش مے درخشد. لبم را میگزم تا نخندم آدم ڪور هم میفهمد این سنجاق سر را همین الان خریدہ! خجول میگوید:مالہ شماس؟! #ادامہ_دارد... نویسنده این متن👆🏻: #لیلی_سلطانی 👉🏻 💠 #فدایی_خانم_زینب http://eitaa.com/joinchat/1928331276C0b0ef4cbc1 #لطفا_دوستان_خودرا_به_کانال_دعوت_کنید #برای_دسترسی_به_اول_رمانها_به_کانال_ریپلای_مراجعه_نمایید👇👇👇 @repelay ❄️ ❄️❄️ ❄️❄️❄️

❄️❄️❄️ ❄️❄️ ﴾﷽﴿ ❄️ 💠 #رمان_آیه_های_جنون 🍂 💠 #قسمت_۹۷ سپس بلند میشوم،چشمڪے نثارش میڪنم و میگویم:نتیجہ ے مذاڪرہ تونو بهم بگو! یاسین ڪمے فڪر میڪند و با تردید مے پرسد:آخہ مامان و بابا میگن اینطور راحتے با خدا خوب نیست! میگن خدا تو آسموناس ڪہ همیشہ حواسمون باشہ اون از ما بالاترہ. انگشت اشارہ ام را روے رگِ گردنش میگذارم،آرام نبض میزند. _خدا اینجاست! بالا سرت نہ،ڪنارتہ! ڪنجڪاو سرش را بہ سمت جایے ڪہ انگشتم را گذاشتہ ام خم میڪند،نگاهش را رو بہ من بالا میڪشد:تو از ڪجا میدونے؟! _خودش گفتہ! _بہ تو؟! _نچ! بہ همہ،تو قرآن! انگشتم را از روے گردنش برمیدارم،انگشت ڪوچڪش را بہ سمت گردنم مے برم. همانطور ڪہ انگشتش را بہ جایے ڪہ نبض میزند مے چسبانم میگویم:گوش ڪن! صداے خداست! با دقت گوش میدهد،انگشتش را محڪم تر مے چسباند:آرہ! تڪون تڪون میخورہ! لبخند میزنم،او هم مثل من درڪ ڪردہ صداے زندگے صداے خداست و یا شاید این صداے خداست ڪہ ما بہ آن میگوییم‌ زندگے! چند تقہ بر در میخورد،یاسین سریع دستش را میڪشد و میگوید:بلہ؟! صداے یڪتا مے آید:اجازہ هست؟! همانطور ڪہ موهاے یاسین را نوازش میڪنم میگویم:بفرمایید! یڪتا و همتا وارد اتاق میشوند،همتا با لحن بانمڪے میگوید:مامانا رفتن تو فازِ زمان خودشون مام گفتیم بیایم پیش شما. لبخند میزنم:خوب ڪارے ڪردید. یاسین سریع ڪاپشنش را برمیدارد و بہ سمت ڪمد دیوارے میدود. همتا و یڪتا روے تختم مے نشینند،من هم روے تخت یاسین. یڪتا میگوید:آیہ! اون شب ڪہ اومدہ بودید خونہ مون یادم رفت شمارہ تو بگیرم. _اووووم...اون موقع اصلا موبایل نداشتم! همتا متعجب میگوید:جدے؟! _اوهوم! بابا چند روز پیش برام خرید. یاسین سریع میگوید:براے منم تبلت خریدہ! ڪمے فڪر میڪند و ادامہ میدهد:ولے من شمارہ ندارم بهتون بدم! من و همتا و یڪتا بهم نگاہ میڪنیم و میزنیم زیر خندہ. یاسین با لبخند دندان نمایے بہ سمتمان مے آید و ڪنارِ من مے نشیند. همتا میگوید:مطمئن باش اگہ بخوام شمارہ ے پسریو داشتہ باشم اون تویے یاسین. یاسین بہ همتا خیرہ میشود:اگہ سیم ڪارت خریدم شمارہ مو برات میارم! ولے میدونے هنوز برام زودہ! همتا ذوق زدہ میگوید:اے جانم! آخہ تو چرا انقد نمڪے بچہ؟! با خندہ یاسین را بہ خودم میفشارم و میگویم:قند عسلہ! _نمیتونم هم زمان دوتاش باشم آبجے! یڪتا میگوید:برم نورا رو صدا بزنم؟! میخواهم چیزے بگویم ڪہ یاسین زودتر دهان باز میڪند:حتما دارہ با طاها حرف میزنہ،حرفش تموم بشہ خودش میاد! سرم را بہ نشانہ ے مثبت تڪان میدهم. یاسین با حرص ادامہ میدهد:طاها رو از همہ مون بیشتر دوست دارہ! یڪتا با شیطنت بہ من نگاہ میڪند و ادامہ میدهد:شاید آیہ ام از چند وقت دیگہ یڪے دیگہ رو بیشتر از همہ دوست داشتہ باشہ! یاسین عصبے فریاد میزند:نہ خیر! آرام میگویم:زشتہ داداشے! با حرص نفسش را بیرون میدهد و یڪتا را نگاہ میڪند. با آمدن صداے پدرم و آقاے عسگرے میگویم:داداشم تو برو پیش مردا! اینجا ما دخترا راحت باشیم. یاسین‌ باشہ اے میگوید و از روے تخت بلند میشود،همانطور ڪہ بہ سمت در مے رود رو بہ یڪتا میگوید:ڪفشاے داداشتو میندازم سطل آشغال! تو غذا شم سوسڪ ڪش میریزم! از خندہ روے تخت دراز میڪشم و جلوے دهانم را میگیرم،بہ قدرے جدے و بامزہ گفت ڪہ یڪتا و همتا یڪ لحظہ شوڪہ شدند! یاسین با حرص در را میبندد،همتا آرام روے بازوے یڪتا میڪوبد:ترور بعدیشم خودتے! همانطور ڪہ غش غش میخندم میگویم:اونم با حشرہ ڪش! مراقب باش اینجا چیزے نخورے! یڪتا دستش را روے پیشانے اش میگذارد و بہ شانہ ے همتا تڪیہ میدهد:آخ! فڪ ڪنم چاے سمے خوردم! همتا هلش میدهد:لوس نشو! اون موقع یاسین خونہ نبود. برعڪس مادرشان،عجیب بہ دلم مے نشینند. رفتارشان گرم و واقعیست،ڪنجڪاو نگاهش میڪنم. با زبان لبم را تر میڪنم و ڪِشدار میگویم:یــڪــتــا! نگاهم میڪند:جونم! انگشتانم را درهم قفل میڪنم و سرم را ڪمے خم:میدونے من یڪم ڪنجڪاوم! همتا اضافہ میڪند:یعنے فوضولہ! با خندہ بالشت یاسین را بہ سمتش پرت میڪنم. یڪتا میگوید:راحت باش حرفتو بزن،ما هم از خودتیم،سلسلہ گروہ فوضولنگدگان! _اووووووم....آقاے عسگرے صدات ڪردن چے گفتن؟! متعجب میگوید:بابا ڪِے صدام ڪرد؟! _پدرت نہ! مڪث میڪنم و ادامہ میدهم:برادرت! لبخند شیطنت آمیزے میزند و میگوید:هادے رو میگے! با خجالت میگویم:آرہ! #ادامہ_دارد... نویسنده این متن👆🏻: #لیلی_سلطانی 👉🏻 💠 #فدایی_خانم_زینب http://eitaa.com/joinchat/1928331276C0b0ef4cbc1 #لطفا_دوستان_خودرا_به_کانال_دعوت_کنید #برای_دسترسی_به_اول_رمانها_به_کانال_ریپلای_مراجعه_نمایید👇👇👇 @repelay ❄️ ❄️❄️ ❄️❄️❄️

❄️❄️❄️ ❄️❄️ ﴾﷽﴿ ❄️ 💠 #رمان_آیه_های_جنون 🍂 💠 #قسمت_۹۸ _بابت اینڪہ تو جمع بهم توپید معذرت خواهے ڪرد! آهانے میگویم،از این مغرور خودخواہ بعید است! شب با شوخے هاے من و همتا و یڪتا گذشت،نورا هم بیشتر مشغول چت با طاها بود. هنگامِ صرف شام آقاے عسگرے بحث خواستگارے را جدے پیش ڪشید! شام برایم ‌ڪوفت شد،هادے از من بدتر! مادرم بهانہ آورد و مدام براے پدرم ایما و اشارہ رفت! اما اصرار پدرها بر این بود من و هادے باید چند جلسہ باهم صحبت ڪنیم بعد تصمیم بگیریم! قرار خواستگارے را براے بعد از برگشت خانوادہ ے عسگرے و تمام شدن امتحانات دے ماہ گذاشتند! بدتر از آن شب در عمرم نداشتم! با اخم و صحبت هاے خشڪ نارضایتے ام را اعلام ڪردم. بعد از رفتنشان مدام بہ مادرم گفتم آرزو میڪنم بعد از زیارت داعش هوس ڪند بمبے در شهر بیاندازد! و آن بمب دقیقا روے سر هادے فرود بیاید! مادرم میگفت براے ڪسے بد نخواہ سرِ خودت مے آید! من هم راضے جواب میدادم مگر طلب شهادت بد است؟! بهترین چیز را برایش میخواهم! غافل بودم روزے همین مرد مخاطب تمام عاشقانہ هایم میشود و درِ گوشم زمزمہ میڪند: "تمامِ درد و بلات تو سرِ داعش!" قربان صدقہ رفتن بہ شیوہ ے خاصِ یڪ مَردِ نبرد! بہ رویم نیاوردے اما من بعضے شب ها شنیدم ڪہ با موهایم بازے میڪردے و با داوودے ترین صوتِ ممڪن میگفتی: "اول از همہ درد و بلات بہ جونِ هادیت!" درد دارم،ڪجایے؟! #ادامہ_دارد... نویسنده این متن👆🏻: #لیلی_سلطانی 👉🏻 💠 #فدایی_خانم_زینب http://eitaa.com/joinchat/1928331276C0b0ef4cbc1 #لطفا_دوستان_خودرا_به_کانال_دعوت_کنید #برای_دسترسی_به_اول_رمانها_به_کانال_ریپلای_مراجعه_نمایید👇👇👇 @repelay ❤️❀❃رَّمَّاَّنَّ اَّیَّهَّ هَّاَّیَّ جَّنَّوَّنَّ❃❀❤️ ❄️ ❄️❄️ ❄️❄️❄️

❄️❄️❄️ ❄️❄️ ﴾﷽﴿ ❄️ 💠 #رمان_آیه_های_جنون 🍂 💠 #قسمت_۱۰۱ هر ڪدام را گوشہ اے مے اندازم و مقنعہ ام را با عجلہ در مے آورم:دارم آتیش میگیرم! در اتاق باز میشود و مادرم سینے بہ دست وارد،نگاهے بہ محتویات داخل سینے مے اندازم. یڪ لیوان آب و چند برشِ ڪوچڪ ڪیڪ ڪشمشے خانگے. نگاهم را از آن ها میگیرم و مشغول باز ڪردن دڪمہ هاے مانتویم میشوم. مادرم سینے را روے تخت میگذارد. انگشت اشارہ اش را بہ سمت لیوان آب میگیرد:توش یڪم نمڪ و شڪر ریختم،براے فشارت خوبہ! چیزے نمیگویم،مانتویم را در مے آورم و دستے بہ موهایم میڪشم. چشمانِ نگرانش را بہ صورتم میدوزد:حالت اصلا خوب نیست! روے تخت مے نشینم و ڪشم را باز میڪنم. با شڪ میگوید:آیہ! تو فراهانے میشناسے؟! چشمانم از فرتِ تعجب گشاد میشود،بہ زور میگویم:ڪے؟! همہ ے وجودم گوش شدہ و منتظر جواب مادرم! _صبح یہ خانمے زنگ زد گفت فردا میاد اینجا راجع بہ خواستگارے صحبت ڪنہ! گفت فراهانے ان! ڪمے فڪر میڪند و ادامہ میدهد:اسم پسرہ ام گفتا! شهاب...! #ادامہ_دارد... نویسنده این متن👆🏻: #لیلی_سلطانی 👉🏻 💠 #فدایی_خانم_زینب eitaa.com/joinchat/1928331276C0b0ef4cbc1 #لطفا_دوستان_خودرا_به_کانال_دعوت_کنید #برای_دسترسی_به_اول_رمانها_به_کانال_ریپلای_مراجعه_نمایید👇👇👇 @repelay ❄️❄️ ❄️❄️❄️

❄️❄️❄️ ❄️❄️ ﴾﷽﴿ ❄️ 💠 #رمان_آیه_های_جنون 🍂 💠 #قسمت_۱۰۲ گیج و مضطر بہ مادرم زل میزنم. با نگرانے مے پرسد:چت شد؟! _هان؟! با دست بہ صورتم اشارہ میڪند و میگوید:رنگت پریدہ! لب میزنم:هیچے! قلبم دیوانہ وار بہ قفسہ ے سینہ ام میڪوبد. با جملہ ے بعدے مادرم حالم بدتر میشود:میشناسیش نہ؟! سپس با دقت بہ چشمانم زل میزند،آب دهانم را فرو میدهم:نہ اونجور ڪہ تو فڪر میڪنے! نگاهم را از چشمانش میگیرم و دستم را روے پیشانے ام میگذارم،ادامہ میدهم:واے خدا هم دارم میسوزم هم یخ میزنم! مادرم با لحن جدے میگوید:منو نگا! ڪنارم مے نشیند:دوسش دارے؟! با چشمان گشاد شدہ نگاهش میڪنم و میگویم:مامان! _جواب سوالم مامان نبود! _از تو توقع نداشتم راجع بہ من اینطورے فڪر ڪنے! سرفہ اے میڪند و میگوید:من فڪرے نڪردم! گفتم شاید ڪم و بیش میشناسیش ازش خوشت.... اجازہ نمیدهم ادامہ بدهد:من همچین آدمے ام؟! نفسش را بیرون میدهد و از روے تخت بلند میشود:اگہ چیزے بود حتما بهم میگفتے! این روزا تو و بابات یہ جورے اید،دیگہ مخم نمیڪشہ بہ خدا! بہ سینے اشارہ میڪند و میگوید:اونارم بخور! نمیدانم ڪارے ڪہ میڪنم درست است یا غلط اما قبل از اینڪہ پشیمان بشوم صدایش میزنم:مامان! سرش را برمیگرداند،چند لحظہ مڪث میڪنم و سپس میگویم:همون پسرہ س ڪہ اومدہ بود خونہ مون! چینے بہ پیشانے اش میدهد و ڪنجڪاو نگاهم میڪند. ادامہ میدهم:همون ڪہ بابا جلو مدرسہ دیدتش! خودتم دیدیش! متعجب میگوید:دیدمش؟! لبم را بہ دندان میگیرم و میگویم:آرہ! براے بابا نامہ آوردہ بود! ڪمے فڪر میڪند،چند لحظہ بعد انگار چیزے یادش بیاید:خب این آدم چرا باید دور و برِ تو باشہ؟! اصلا چرا این ڪارا رو میڪنہ؟! دستم را روے پیشانے ام میگذارم و بے حال میگویم:نمیدونم! نگرانے در مردمڪ هاے چشمانش موج میزند،لبش را بہ دندان میگیرد و متفڪر میگوید:از دست شماها خل نشم خوبہ! وایسا بابات بیاد ببینم قضیہ چیہ! مُردد از اتاق خارج میشود،نگاهے بہ سینے خوراڪے ها مے اندازم و لیوان آب را برمیدارم. یڪ نفس آب را سر میڪشم و چشمانم را روے هم میفشارم. چرا بہ نظرم خطرناڪ و بد نیست، جنگلِ چشمانش را میگویم... ❄️❄️❄️❄️❄️❄️ یاسین روے شڪم دراز شدہ،امیرمهدے هم ڪنارش. بے حال روے تخت نشستہ ام،صداے حسام و خندہ هاے مریم و نساء اذیتم میڪند. امیرمهدے ڪنجڪاو و مشتاق مشق نوشتن یاسین را تماشا میڪند. سرش را بلند میڪند و با لحن بانمڪش صدایم میزند:خالہ! آرام میگویم:جانم! چند لحظہ مبهوت بہ صورتم خیرہ میشود و با ترس میگوید:مَییض شدے؟! لبخند بے جانم را نثارش میڪنم:آرہ جیگرِ خالہ! سریع از روے زمین بلند میشود،نزدیڪ تختم میشود،دستانش را روے تشڪ تخت میگذارد و روے پنجہ هاے پا مے ایستد. تقلا میڪند تا روے تخت بیاید،نفس عمیقے میڪشد و میگوید:اووووووف! خندہ ام میگیرد،میخواهم ڪمڪش ڪنم ڪہ با یڪ حرڪت خودش را بالا میڪشد. لبخند ڪجے نثارم میڪند،انگار قلہ ے اورست را فتح ڪردہ! چقدر دنیاے او ڪوچڪ و شیرین است... موهایش از پسران همسن و سالش ڪمے بلند تر است،تڪہ اے از موهایش جلوے چشمانش ریختہ با دست ڪنارشان میزند و رو بہ روے من مے ایستد. بدون حرف محڪم گونہ ام را میبوسد و با دقت نگاهم میڪند. لبخند دندان نمایے میزند:خوف شدے خالہ ے جیگر؟! بے اختیار قهقهہ میزنم،دستانش را میگیرم و بہ سمت خودم میڪشمش. همانطور ڪہ یڪ بوسہ ے جانانہ از گونہ اش میگیرم میگویم:مرسے آقاے دڪتر! شما نبودے من مے مردم ڪہ! با خوشحالے میگوید:خواهش میڪنم! دوبارہ چند تار مو جلوے دیدش را میگیرد با حرص ڪنارشان میزند،نگاهے بہ یاسین مے اندازد،سپس آرام و محتاط میگوید:خالہ! مثل خودش جواب میدهم:جونہ خالہ! لبش را بہ دندان میگیرد و ڪمے فڪر میڪند،مردمڪ هاے چشمانش در حال گردشند. لب باز میڪند:میخوام براے شیرین ڪادو بخلم! ڪنجڪاو میپرسم:شیرین ڪیہ؟! سرش را پایین مے اندازد و با خجالت جواب میدهد:دخترِ خالہ نساء دیگہ! تازہ یادم مے افتد نساء چند هفتہ دیگر زایمان میڪند،مادرم گفتہ بود براے خرید سیسمونے ڪمڪش ڪنیم. _تو از ڪجا میدونے اسمش شیرینہ؟! سرش را تڪان میدهد:خودِ خالہ بهم گف! گفتش شیرین مالہ توئہ! قیافہ ے حق بہ جانبے میگیرد و ادامہ میدهد:مگہ نشنیدے همہ ژا میگہ امیرمهدے دومادمہ؟! هم زمان با من یاسین میزند زیر خندہ. یاسین مدادش را بہ سمت امیرمهدے میگیرد:دلت خوشہ ها بچہ! در مقابل امیرمهدے احساس بزرگے میڪند،اگر روزهاے دیگر بود سر بہ سرشان میگذاشتم اما امروز اصلا حال و حوصلہ ندارم. از صبح منتظر بودم تا پدرم بیاید و واڪنشش را ببینم اما مریم و نساء بے خبر براے شب نشینے آمدند. #ادامہ_دارد... نویسنده این متن👆🏻: #لیلی_سلطانی 👉🏻 💠 #فدایی_خانم_زینب http://eitaa.com/joinchat/1928331276C0b0ef4cbc1 #لطفا_دوستان_خودرا_به_کانال_دعوت_کنید #برای_دسترسی_به_اول_رمانها_به_کانال_ریپلای_مراجعه_نمایید👇👇👇 @repelay ❄️ ❄️❄️ ❄️❄️❄️

❄️❄️❄️ ❄️❄️ ﴾﷽﴿ ❄️ 💠 #رمان_آیه_های_جنون 🍂 💠 #قسمت_۱۰۳ فڪر ڪنم تدارڪ سیسمونے همہ چیز را از یادِ مادرم ببرد! امیرمهدے تا آخرین حدِ ممڪن سرش را پایین انداختہ،ساڪت بہ نقش هاے روے ملحفہ خیرہ شدہ. دستم را روے معدہ ام میگذارم،ڪمے درد میڪند. بخاطرہ این حالم از جمع فاصلہ گرفتم،بدتر از همہ حسام! هیچوقت حسِ خوبے بہ او نداشتم. صداے خندہ هاے مریم و نساء اوج میگیرد؛امیرمهدے بدون حرف از روے تخت بلند میشود و بہ سمت در میرود. همین ڪہ در را باز میڪند نساء نگاهش بہ من مے افتد،پر انرژے میگوید:چرا نمیاے پیش ما؟ قبل از نورا پر انرژے ترین بمب خونہ بود! صدایم را ڪمے بلند میڪنم تا بشنود:یڪم مریضم! امیرمهدے از اتاق خارج میشود،یاسین با نگرانے میپرسد:برات میوہ بیارم؟ سرم را بہ نشانہ ے منفے تڪان میدهم. ادامہ میدهد:یواڪشے میارم! _نہ داداشے نمیخوام! دیگر چیزے نمیگوید،دفترش را مے بندد و داخل ڪیفش میگذارد. نگاهم را از یاسین میگیرم و بہ پنجرہ مے دوزم. چند تقہ بہ در میخورد یاسین میگوید:بفرمایید. سرم را بہ سمت در برمیگردانم،مادرم با لبخند وارد میشود. رو بہ من میگوید:پاشو یہ چیزے بخور داریم میریم خرید. ڪش و قوسے بہ بدنم میدهم و میگویم:چہ خریدے؟! با ذوق میگوید:مریم و نساء پاشونو تو یہ ڪفش ڪردن بریم یڪم وسایل بچہ ببینیم. دلم لڪ میزند براے این ڪار! اما الان زمان مناسبے نیست! ادامہ میدهد:باباتم امشب دیر میاد پاشو آمادہ شو. همانطور ڪہ از روے تخت بلند میشوم میگویم:من جون ندارم بیام،خودتون برید! اخم میڪند:بچہ بازیاتو تموم ڪن! حق بہ جانب میگویم:من یا بابا؟! از روے میز مقابل آینہ گلِ سرے برمیدارم و شروع میڪنم بہ بستن موهایم. مادرم میخواهد راضے ام ڪند:تنها میمونیا! نورام رفتہ خونہ ے مادرشوهرش. شانہ اے بہ نشانہ ے مهم نیست بالا مے اندازم و چیزے نمیگویم. _بیا بریم! حسامم یڪم حال ندارہ میخواد بمونہ،خودت اذیت میشے. ابروانم را در هم میڪشم و با حرص میگویم:بخاطرہ راحتیِ اون من از خونہ ے بابام برم بیرون؟! حال ندارہ برہ خونہ ے خودش بمونہ! با حرص لبش را میگزد و آرام میگوید:آروم! زشتہ! دوبارہ خودم را روے تخت ولو میڪنم:زشت اونہ! _باشہ لج ڪن ببینم بہ ڪجا میرسے! رو بہ یاسین ادامہ میدهد:پسرم تو پاشو آمادہ شو بریم! یاسین با ذوق بہ سمت ڪمد میرود،در عرض چند دقیقہ هر پنج نفرشان آمادہ شدند. مریم و نساء هم اصرار داشتند بروم اما قبول نڪردم،حسام هم خواست بہ خانہ برگردد اما مادرم تعارف زد بماند تا من هم این موقع شب تنها نمانم‌. خواستم اعتراض ڪنم ڪہ مادرم اجازہ نداد،بخاطرہ وجود حسام پیراهن بلندے پوشیدم و روسرے سر ڪردم. با صداے بستہ شدن در بہ خودم آمدم،همگے رفتند. سڪوت بدے خانہ را فرا گرفتہ،تنها صداے اخبارِ تلویزیون در خانہ پیچیده‌. #ادامہ_دارد... نویسنده این متن👆🏻: #لیلی_سلطانی 👉🏻 💠 #فدایی_خانم_زینب http://eitaa.com/joinchat/1928331276C0b0ef4cbc1 #لطفا_دوستان_خودرا_به_کانال_دعوت_کنید #برای_دسترسی_به_اول_رمانها_به_کانال_ریپلای_مراجعه_نمایید👇👇👇 @repelay ❄️ ❄️❄️ ❄️❄️❄️

❄️❄️❄️ ❄️❄️ ﴾﷽﴿ ❄️ 💠 #رمان_آیه_های_جنون 🍂 💠 #قسمت_۱۰۴ زیر لب غر میزنم:این مردا تو اخبار چے دیدن ڪہ براشون عین داروئہ؟! زیپ ڪولہ ے مدرسہ ام را باز میڪنم و ادامہ میدهم:هر شیش ساعت یڪ بار! همہ شون یہ چیزو چندبار میگن دیگہ! ڪتابِ ریاضے و دفترش را بیرون میڪشم،ڪولہ را سمتِ قفسہ هاے ڪتاب پرت میڪنم و روے زمین مینشینم. همانطور ڪہ ڪتاب ریاضے را باز میڪنم بلند میگویم:آخہ ڪے گفتہ رشتہ ے انسانے ریاضے میخواد؟! صفحہ ے مورد نظر را پیدا میڪنم،ڪتاب را روے زمین میگذارم. نگاهے بہ سوالات مے اندازم و باز غر میزنم:لوگارتیم بہ من چہ؟! چہ دردے از زندگیم میخواد دوا ڪنہ؟! خدا نڪند شاڪے شوم،دیگر عالم و آدم از تیرِ غرهایم در امان نمے مانند! شروع میڪنم بہ نوشتن سوال اول،صداے زنگ موبایلِ حسام بلند میشود. همانطور ڪہ ڪلمہ ے آخر را مینویسم میگویم:جمع ڪن برو خونہ ت دیگہ! مخمون رفت با اون اخبار دیدنت صداش ڪل ڪوچہ رو برداشتہ! چند لحظہ میگذارد،خودم را مشغول حل تمرین ها ڪردہ ام درِ اتاق باز میشود. متعجب سرم را بلند میڪنم،حسام با لبخند عجیبے میانِ چهارچوب در ایستادہ. همانطور ڪہ بلند میشوم عصبے میگویم:بزرگتراتون یاد ندادن در بزنید؟! وارد اتاق میشود،در را مے بندد و بہ آن تڪیہ میدهد. گیج بہ ڪارهایش نگاہ میڪنم، با اخم میگویم:گوشاتونم ڪہ خدا رو شڪر مشڪل دارہ! بیرون! بد نگاهم میڪند! خیلے بد... دستے بہ ریش مشڪے اش میڪشد،مردمڪ چشمانش روے من ثابت میشوند. چند قدم بہ سمتم برمیدارد،آب دهانم را قورت میدهم. سخت نیست فهمیدن معنے حرڪاتش... حسام را در ذهنم همہ جورہ بد تصور میڪردم،ولے نہ اینطور بد! فاصلہ یمان دو سہ قدم میشود،سعے دارم خودم را ڪمے آرام ڪنم همانطور ڪہ میخواهم از ڪنارش بگذرم میگویم:بهترہ من برم پیش دوستم! شما... نمیگذارد حرفم تمام بشود،رو بہ رویم مے ایستد. لبخند ڪجے روے لبانش نقش بستہ. دو سہ تا از دڪمہ هاے پیرهن یقہ آخوندے اش را آزاد میڪند و میگوید:تنهایے حوصلہ م سر رفت...‌ صورتش را نزدیڪ صورتم مے آورد، حس میڪنم...گرمے نفس هاے ڪثیفش را روے صورتم... #ادامہ_دارد... نویسنده این متن👆🏻: #لیلی_سلطانی 👉🏻 پ.ن:حسام شوهر خواهر آیه(همسرِ مریم و پدرِ مهدی) تو قسمتای اول بود.(با آیه بحثش شد و حتی آیه از پدرش سیلی خورد) 💠 #فدایی_خانم_زینب eitaa.com/joinchat/1928331276C0b0ef4cbc1 #لطفا_دوستان_خودرا_به_کانال_دعوت_کنید #برای_دسترسی_به_اول_رمانها_به_کانال_ریپلای_مراجعه_نمایید👇👇👇 @repelay ❄️ ❄️❄️ ❄️❄️❄️

❄️❄️❄️ ❄️❄️ ﴾﷽﴿ ❄️ 💠 #رمان_آیه_های_جنون 🍂 💠 #قسمت_۱۱۸ میخندد:آرہ دیگہ تو و خان داداشمون اجازہ ے ورود ڪسیو صادر نڪردید! صداے فرزانہ مے آید:یڪتا! زشتہ! بہ زور میخندم:ورود شما آزادہ! قدمتون روے چشم! _باشہ پس ما چند دیقہ دیگہ خونہ تونیم،فعلا! استرسم بیشتر میشود،لب میزنم:فعلا! موبایل را سر جایش میگذارم و بہ سمت در میروم،مادرم و نورا در آشپزخانہ سخت مشغول آمادہ ڪردن وسایل پذیرایے هستند. پدرم با اُبَهت روے مبل نشستہ و بہ تلویزیون خیرہ شدہ،یاسین و طاها مشغول گفتگو هستند. سرفہ اے میڪنم و بہ سمت مادرم و نورا میروم. مادرم با دقت نگاهم میڪند و میگوید:حاضر شدے؟ میخندم:نہ! تازہ میخوام حاضر شم! پشت چشمے نازڪ میڪند:مزہ نریز! انگار چیزے یادش بیاید سریع میگوید:آیہ! با من جلوے در واسہ استقبال وایمیسیا! دستہ گلم خودت از هادے میگیرے! لبم را میگزم،محڪم میگوید:چَشمتو نشنیدم! لب میزنم:چَشم! بہ ظروفے ڪہ چیدہ نگاہ میڪنم،با سلیقہ در یڪ میوہ خورے بزرگ پرتقال و موز چیدہ،در میوہ خورے دیگر سیب و خیار! نورا در شیرینے خورے،شیرینے تَر میچیند و یڪے داخل دهانش میگذارد. همانطور ڪہ شیرینے را قورت میدهد میگوید:من پیشاپیش دهنمو شیرین ڪردم! شیرینے اے بہ سمتم میگیرد:بیا! با دست پس میزنم:نہ! دهنم تلخہ! چشمڪ میزند:خب دهنتو شیرین میڪنہ دیگہ! تلخ میخندم:گمون نڪنم! بہ نظرم تلخ تر میڪنہ! چادرم را روے سرم تنظیم میڪنم،میخواهم بہ سمت یاسین و طاها بروم ڪہ صداے زنگ در بلند میشود. پدرم با آرامش بہ سمت آیفون میرود و مے پرسد:ڪیہ؟! چند لحظہ بعد همانطور ڪہ دڪمہ ے آیفون را میفشارد میگوید:بفرمایید! رو بہ ما میڪند:اومدن! مادرم با یڪ دست چادرش را جلو میڪشد و با یڪ دست مرا! همانطور ڪہ نزدیڪ در ورودے مے ایستیم میگوید:یڪم بخند! انگار مریضے! پوزخند میزنم و چیزے نمیگویم! صداے پر انرژے آقاے عسگرے مے پیچد:یاللہ! پدرم در را باز میڪند:بفرمایید! آقاے عسگرے همراہ روحانے میانسالے وارد میشوند،ابتدا با پدرم روبوسے و احوال پرسے میڪنند سپس با من مادرم سلام و احوال پرسے. فرزانہ جعبہ ے شیرینے بہ دست نزدیڪ ما میشود،همانطور ڪہ گونہ هایم را میبوسد میگوید:سلام عروس گلم! انگار ڪسے دلم را چنگ‌ میزند،لبخند نصفہ نیمہ اے تحویلش میدهم و سلام میڪنم. پشت سرش یڪتا و همتا با چند جعبہ ڪادو ڪہ با سلیقہ تزئین شدہ وارد میشوند. این بار یڪتا روسرے صورتے و همتا روسرے نیلے سر ڪردہ،این را نیامدہ میگویند! گرم با من و مادرم روبوسے میڪنند،یڪتا بہ من میگوید:اینا رو ڪجا بذاریم؟ مادرم لبخند میزند:آخہ چرا زحمت ڪشیدید؟! هنوز ڪہ چیزے.... آقاے عسگرے میان حرفش میپرد و میگوید:ناقبالہ! ایشالا براے مراسماے دیگہ از اینا بهتر براے یہ دونہ عروسمون میاریم! مادرم ڪمڪ میڪند جعبہ هاے ڪادو را روے میز بچینند. بغض گلویم را میفشارد،هجوم اشڪ بہ روے مردمڪ هاے چشمانم را حس میڪنم. سرم را پایین مے اندازم و لبم را میگزم،بہ خودم نهیب میزنم:الان وقتش نیست آیہ! الان نہ! _سلام! سرم را بلند میڪنم،هادے دستہ گل بہ دست مقابلم ایستادہ! بے اختیار یڪ قطرہ اشڪ از گوشہ ے چشم راستم مے چڪد وَ این از چشمش دور نمے ماند! متعجب نگاهم میڪند،سرفہ اے میڪنم و لب میزنم:سلام! همان ڪت و شلوار شب خواستگارے را پوشیدہ،این بار با پیراهن سفید! دستہ گل نرگسے ڪہ تنها با یڪ پاپیون سفید تزئین شدہ بہ سمتم میگیرد. همتا با هیجان میگوید:تقدیم با عشق! هادے چنان وحشتناڪ نگاهش میڪند ڪہ من میترسم. بوے عطر خنڪش بینے ام را قلقلڪ میدهد،با عجلہ دستہ گل را از دستش میگیرم و آرام میگویم:ممنون! همہ با لبخند نگاهمان میڪنند،حس میڪنم گونہ هایم بہ سرخے انار شدہ! هادے هم دستِ ڪمے از من ندارد،سر بہ زیر بہ سمت جمع میرود و با همہ احوال پرسے میڪند. یاسین با اخم نگاهش میڪند و جوابش را نمیدهد. همہ مشغول صحبت میشوند،احساس میڪنم نفس هایم بہ شمارہ افتادہ اند. مادرم و نورا مشغول پذیرایے میشوند و من تماشایشان میڪنم. بیست دقیقہ بعد آقاے عسگرے رو بہ پدرم میگوید:مصطفے جان! اجازہ هست شروع ڪنیم؟ پدرم لبخند پررنگے تحولیش میدهد و میگوید:بفرمایید! آقاے عسگرے بہ من زل میزند،با لبخند میگوید:آیہ جان! بیا اینجا! حس از دست و پاهایم میرود،نگاهم بہ یاسین مے افتد. بُغ ڪردہ و نگران بہ من چشم دوختہ،براے اینڪہ خیالش را راحت ڪنم لبخند میزنم و میگویم:اگہ یاسین اجازہ بدہ میام! یاسین با ذوق بہ سمتم مے دود،همتا با خندہ میگوید:یہ ڪف مرتب بہ افتخار برادر عروس! همہ با خندہ دست میزنند و بہ ما نگاہ میڪنند. یاسین محڪم دستم را میگیرد:خوبے آبجے؟ براے اولین بار بہ برادر ڪوچڪم دروغ میگویم:آرہ!‌ چرا خوب نباشم؟! با شڪ و تردید براندازم میڪند،با هم بہ سمت جمع میرویم. #ادامہ_دارد... نویسنده این متن👆🏻: #لیلی_سلطانی 👉🏻 💠 #فدایی_خانم_زینب http://eitaa.com/joinchat/1928331276C0b0ef4cbc1 #لطفا_دوستان_خودرا_به_کانال_دعوت_کنید

❄️❄️❄️ ❄️❄️ ﴾﷽﴿ ❄️ 💠 #رمان_آیه_های_جنون 🍂 💠 #قسمت_۱۱۹ طاها ڪنارِ هادے نشستہ،آقاے زمانے ڪہ پدر هادے بہ عنوان روحانیِ امین و مسجد محلہ شان معرفے ڪرد رو بہ طاها میگوید:اگہ اجازہ بدے صاحبِ جا بشینہ! سپس میخندد،طاها با خندہ از روے مبل بلند میشود. ضربان قلبم بالا میرود،پیشانے هادے عرق ڪردہ،دستمالے از داخل جیب ڪتش در مے آورد و روے پیشانے اش میڪشد. زمانے رو‌ بہ من با شوخ طبعے میگوید:خونہ ے خودتونہ! بفرمایید بشینید! آب دهانم را فرو میدهم و سرم را پایین مے اندازم. هادے خودش را روے مبل جا بہ جا میڪند،با اڪراہ و فاصلہ مے نشینم. زمانے از پدرم اجازہ میگیرد تا صیغہ را جارے ڪند،بعد از اجازہ دادن پدرم،از من مے پرسد:مهریہ تو تعیین ڪردے دخترم؟ نگاهے بہ جمع مے اندازم و میگویم:نمیدونم چے تعیین ڪنم! لبخند اطمینان بخشے میزند:هرچے دوست دارے! تا میتونے این هادے ما رو خالے ڪن! زیر چشمے بہ هادے ڪہ تبسم شیرینے روے لبانش جا خوش ڪردہ نگاہ میڪنم. ڪمے فڪر میڪنم و میگویم:حتما باید مادے باشہ؟یعنے پول یا سڪہ؟ زمانے میگوید:نہ! بہ دستہ گل نرگسے ڪہ روے اپن آشپرخانہ نشستہ چشم میدوزم و آرام میگویم:دوازدہ تا شاخہ گل نرگس! همہ مهربان و با احساس نگاهم میڪنند،در چشمان فرزانہ اشڪ جمع میشود لب میزند:بہ حق امام دوازدهم خوشبخت بشید! آقاے عسگرے بہ فرزانہ نگاہ میڪند و میگوید:اِ خانم! خوبہ شما مادر عروس نیستے! قطرہ ے اشڪے از گوشہ ے چشمش میچڪد،هادے با لبخند نگاهش میڪند،با تمام وجود میگوید:فدات بشم! گریہ نڪن! چہ محبتے در صدایش موج میزند! فرزانہ سرے تڪان میدهد و اشڪانش را پاڪ میڪند. زمانے ادامہ میدهد:خب مدت صیغہ؟ میخواهم دهان باز ڪنم ڪہ هادے پیش دستے میڪند:چهار ماہ! مبهوت نگاهش میڪنم،سرفہ اے میڪند و آرام میگوید:چیزے نگید! نفسم را عصبے بیرون میدهم،زمانے از من و هادے وڪالت میگیرد تا صیغہ را جارے ڪند‌. دستانم را درهم قفل میڪنم و بہ زمین چشم میدوزم. با اداے هر جملہ قلبم ڪَندہ میشود،چند لحظہ بعد همہ صلوات میفرستند و تبریڪ میگویند،سرم را بلند میڪنم! یعنے همہ چیز تمام شد؟! یعنے من مَحرمِ این مَردم؟! بہ همین سادگے؟! چهرہ ے هادے درهم رفتہ،ملتمس نگاهش میڪنم. انگار سنگینے نگاهم را حِس میڪند ڪہ محڪم میگوید:تموم میشہ! با حرص لب میزنم:آرہ! چهارماہ دیگہ! سرش را بلند میڪند،جدے و سرد نگاهے بہ چشمانم مے اندازد ڪہ ساڪت میشوم! همہ براے تبریڪ گفتن و روبوسے بہ سمتمان مے آیند،چند دقیقہ بعد فرزانہ با جعبہ ے ڪوچڪے ڪنارم مے ایستد. هادے نگاهے بہ مادرش مے اندازد و آرام میگوید:مامان! نگفتم نیار؟! فرزانہ بدون توجہ در جعبہ را باز میڪند و نشانم میدهد،انگشتر طلاے ظریفے داخلش قرار دارد. _نشونہ! یعنے فعلا نشون ڪردہ ے هادے اے! میخواهم بگویم:"نشون ڪردہ ے هادے یا تو و شوهرت؟!" جعبہ را بہ دست هادے میدهد و میگوید:بنداز دستِ راستش! سریع میگویم:نہ! نہ! فرزانہ ڪنجڪاو نگاهم میڪند،میگویم:یعنے فعلا ڪہ ڪسے نمیدونہ لازم نیست ڪہ بندازم! یڪتا هم ڪنار مادرش مے ایستد:نہ آیہ جان! لازم نیست همیشہ بندازیش! الان هادے دستت میڪنہ ڪہ نشون ڪردشے،روزاے دیگہ هر وقت دوست داشتے بنداز! دستم را براے گرفتن جعبہ از هادے جلو میبرم ڪہ فرزانہ آرام روے دستم میڪوبد،با خندہ میگوید:نشون ڪردہ ے هادے نہ آیہ! ملتمس بہ هادے نگاہ میڪنم،حالِ او از من بدتر است. انگشتر را با احتیاط از داخل جعبہ درمے آورد،دستِ راستم را مشت میڪنم. باز بغض بہ گلویم چنگ میزند،میترسم این بار جلوے هم زار زار گریہ ڪنم! هادے با نگاهش اشارہ میڪند ڪہ "دستتو بیار جلو!" مشتم را باز میڪنم،گویے تمام سرماے بهمن ماہ را در جانم ریختہ اند! انگشتانم بہ وضوح مے لرزند،مادرم براے اینڪہ رفع و رجوع ڪند میگوید:خجالت میڪشہ! دستم را مقابل هادے میگیرم،انگشتر را بالا میگیرد،هم زمان انگست بصرم (انگشت انگشتری) را پایین تر میگیرم. دستش ڪمے مے لرزد،با عجلہ انگشتر را داخل انگشتم میڪند! سرماے دستانش حس میڪند سرماے دستانم را! و جرقہ اے میشود براے آتش گرفتن! سر انگشتانش ڪہ دستم را لمس ڪردند:با خودم گفتم: "آیہ! سردتر از ماهِ بهمنم داریم!" ❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️ بہ بهانہ ے مرتب ڪردن شال و چادرم در اتاق چپیدہ ام،یڪ ساعت از جارے شدن صیغہ میگذرد‌. همہ مشغول بگو و بخندند! دندان هایم را روے هم میسابم:واے برید خونہ تون دیگہ! نگاهم در آینہ بہ خودم مے افتد و برق انگشترے ڪہ ڪورم میڪند! چہ تنگ است این انگشتر! گویے گلویم را بہ دست گرفتہ و راہ نفسم را بستہ! چند دقیقہ بعد صداے تعارف تڪہ پارہ ڪردن براے ماندن بلند میشود. آخیشے میگویم و بہ سمت در قدم برمیدارم،خانوادہ ے عسگرے مشغول خداحافظے هستند. همانطور ڪہ بہ سمت فرزانہ و همتا و یڪتا میروم میگویم:اِ ڪجا؟! نشستہ بودید دیگہ! #ادامہ_دارد... نویسنده این متن👆🏻: #لیلی_سلطانی http://eitaa.com/joinchat/1928331276C0b0ef4cbc1 #لطفا_دوستان_خودرا_به_کانال_دعوت_

❄️❄️❄️ ❄️❄️ ﴾﷽﴿ ❄️ 💠 #رمان_آیه_های_جنون 🍂 💠 #قسمت_۱۳۹ همتا همانطور ڪہ در ڪابینت را باز میڪند میگوید:نہ! بشین و بخور و بہ ما انرژے بدہ ڪار ڪنیم! یڪتا سریع میگوید:چرا! بیا سالاد درست ڪن! همتا چشم غرہ میرود:حالا بذار پاش بہ خونہ مون باز بشہ! _وا! خودش گفت! میخندم:اینطورے معذبم،بذارید ڪمڪتون ڪنم. یڪتا با چشم و ابرو بہ من اشارہ میڪند:بفرما! خودش میخواد. بہ سمت میز غذا خورے شش نفرہ میروم و یڪے از صندلے ها را عقب میڪشم. یڪتا سبدے پر از پر ڪاهو و خیار و گوجہ فرنگے همراہ یڪ ظرف شیشہ اے مقابلم میگذارد. دو چاقو از همتا میگیرد و ڪنارم مے نشیند،همانطور ڪہ یڪے از چاقوها را بہ دستم میدهد میگوید:امسال ڪنڪورے اے؟ _آرہ! بہ نقطہ اے خیرہ میشود و میگوید:یادش بہ خیر! گَند ترین سال عمرم بود! آرام میخندم:تو و یڪتا ڪہ همین پارسال ڪنڪور دادید. پر ڪاهویے داخل دهانش میگذارد:آرہ! ولے براے من بہ اندازہ ے دہ سال گذشت. خودمو ڪشتم تا بتونم دانشگاہ دولتے قبول بشم. همتا زبان درازے میڪند:برعڪس من! _آرہ برعڪس تو ڪہ دو نقطہ خونے! با دقت مشغول خورد ڪردن ڪاهوها میشوم،یڪتا اجازہ نمیدهد سڪوت حڪم فرما شود:میخواے چے بخونے؟ _حقوق! دوبارہ پر ڪاهویے داخل دهانش میگذارد:اوهوم! پس توام دو نقطہ خونے! _ڪم و بیش! سرم را برمیگردانم و نگاهے بہ سالن مے اندازم. یڪتا با شیطنت میگوید:دو دیقہ با هادے نباش! با ما باش! سرم را برمیگردانم و چیزے نمیگویم،سنگینے نگاہ هاے یڪتا و همتا را حس میڪنم. بدون توجہ ڪاهو ها را خورد میڪنم و حواسم را از همہ چیز پرت! اما ساعت شمارے میڪنم،براے رفتن بہ خانہ! ❄️❄️❄️❄️❄️❄️ نگاهے بہ میز رنگارنگ مے اندازم و چادرم را ڪمے جلو میڪشم. همہ پشت میز نشستہ اند،بہ جز من و نازنین! من دوست ندارم پشت این میز بنشینم و با آدم هایش هم نمڪ شوم،او دوست دارد و آدم هاے دور این میز دوستش ندارند،البته بہ جز هادے! بدون توجہ بہ نازنین ڪنار همتا مے نشینم،یڪتا هم رو بہ رویم ڪنار هادے نشستہ. نازنین نگاهے بہ صندلے خالے ڪنار من و نگاهے بہ صندلے خالے ڪنار یڪتا مے اندازد. ڪنجڪاوم ببینم ڪدام را انتخاب میڪند،نگاهش میڪنم ڪہ لبخند شیرینے تحویلم میدهد:میشہ ڪنارت بشینم؟! همہ ے نگاہ ها بہ سمت ما برمیگردد،سعے میڪنم عادے رفتار ڪنم:بفرمایید! همین ڪہ ڪنارم مے نشیند بوے عطر شیرین و خنڪش هوشم را میبرد! بے اختیار نگاهش میڪنم،هادے دل بہ این زنانگے هایش دادہ؟! ظرف سالاد را برمیدارد و ڪمے در پیش دستے اش میڪشد. نگاهم را از نازنین میگیرم و بہ بشقابم مے دوزم،دلم ڪمے تغییر میخواهد! تغییر در زنانگے هایم! ظرف سالاد را رو بہ رویم میگذارد و میگوید:من ڪشیدم. زیر لب تشڪر میڪنم و مشغول سالاد ڪشیدن میشوم،حق دارد خیالش راحت باشد! من چیزے ندارم ڪہ هادے را درگیر ڪند! براے نازنین رقیب حساب نمیشوم. یڪ ڪفگیر برنج میڪشم و رویش تڪہ مرغے میگذارم،یڪتا متعجب میگوید:چرا انقدر ڪم غذا ڪشیدے؟! لبخند ڪم جانے تحویلش میدهم:همیشہ شام ڪم میخورم! صداے مهربان و پر انرژے مهدے مورد خطابم قرار میدهد:شام ڪم میخورے یا هنوز با ما تعارف دارے؟! بہ لبخندم ڪمے جان میدهم:تعارف نمیڪنم،تو خونہ ام همین قدر میخورم. همتا چند ڪفگیر برنج روانہ ے بشقابم میڪند:امشب ناپرهیزے ڪن ما فڪر نڪنیم تعارف میڪنے! چشم غرہ اے نثارش میڪنم:از دست تو! میخندد:خواهر شوهرم دیگہ! نازنین لبخند بہ لب و با حسرت زیر چشمے نگاهمان میڪند. من خانوادہ ے هادے را دارم! او خودِ هادے را! میخواهم بگویم دیوانہ! تو اصلِ ڪارے را دارے! خودش،عشقش،قلبش،روحش! چند صباحے هم جسمش مهمان من است،پس حسرت نخور! ناصر و مهدے از وضعیت بازار میگویند،گاهے هادے هم در بحثشان شرڪت میڪند و نظر میدهد. حلما از وضعیت درس و دانشگاہ همتا و یڪتا میپرسد و فرزانہ بہ جاے آن ها جواب میدهد. ساڪت و سر بہ زیر با غذایم بازے میڪنم،اشتهایے ندارم. دلم میخواهد برگردم خانہ،خودم را روے تختم پرت ڪنم و بدون فڪر بخوابم! وقتے از خواب بیدار شدم بہ رسم هفتہ هایے ڪہ بعد از ظهرے هستم با یاسین بہ مدرسہ برویم. نورا سر بہ سرمان بگذارد و پدرم سخت گیرے هایش را داشتہ باشد. تنها آزادے ام پوشیدن ڪتانے هاے صورتے رنگ آل استار باشد و گاهے با مطهرہ بیرون رفتن! بحث بر سر دانشگاہ رفتن نقل و نبات هر روز من و پدرم باشد. یا عذاب ڪشیدن هاے یزد رفتن در گرماے تابستان و اصرارهاے پدر ڪہ باید برویم و بہ مادربزرگ ڪمڪ ڪنیم! نہ شهابے باشد،نہ هادے اے،نہ هیچڪس دیگر! من باشم و زندگے عادے ام! اما خودم را پشت این میز و در جمع خانوادہ ے عسگرے مے یابم،ڪنارِ معشوقہ ے بہ اصطلاح نامزدم! #ادامہ_دارد... نویسنده این متن👆🏻: #لیلی_سلطانی 👉🏻 💠 #فدایی_خانم_زینب http://eitaa.com/joinchat/1928331276C0b0ef4cbc1 #لطفا_دوستان_خودرا_به_کانال_دعوت_کنید #برای_دسترسی_به_اول_رمانها_به_کانال_ریپلای_مراجعه_نمایید👇👇👇 @repelay ❄️ ❄️❄️ ❄️❄️❄️

❄️❄️❄️ ❄️❄️ ﴾﷽﴿ ❄️ 💠 #رمان_آیه_های_جنون 🍂 💠 #قسمت_۱۴۷ هر روز بحث و دعوا،هر روز ڪشمڪش و بیشتر از هم دور شدن! من آزادے و زندگے میخواستم،خستہ شدم بودم از خودشون و خدایے ڪہ براے یہ تُپُق زدن سر نماز قرار بود سوسڪم ڪنہ!توهمین گیر و دارا بود ڪہ با ایمان آشنا شدم! با گفتن این جملہ چهرہ اش درهم میرود،نفس عمیقے میڪشد و میگوید:از اینجا اشتباہ هاے بزرگم شروع شدن!دہ یازدہ سال ازم بزرگتر بود،خیلے خوش برخورد بود و منطقے،هیچ شباهتے بہ پدرم نداشت! برام گل میخرید،نامہ هاے عاشقانہ مینوشت،از موسیقے و شعر حرف میزد،از آزادے! از چهرہ و تیپم تعریف میڪرد،از تُن صدام،راہ رفتنم! از استعدادم تو موسیقے،چیزایے ڪہ مامان و بابام هیچ توجهے بهشون نداشتن... بهترین ساعت هاے زندگیمو برام میساخت،پر از انرژے و هیجان! پر از خوشے و تفریح! منے ڪہ فقط جمع روضہ و گریہ و زارے و خفقان دیدہ بودم و ازشون فرار میڪردم دیگہ چے میخواستم؟! لرزش صدایش بیشتر میشود،انگشتانش را درهم قفل میڪند:مامانم یہ چیزایے فهمید‌‌ اما نمیتونست جلومو بگیرہ بابامم شڪ ڪردہ بود اما من راہ هاے پیچوندنو خوب یاد گرفتہ بودم! سہ سال از ارتباط منو ایمان گذشت،سال آخر دبیرستان بودم. زندگیم ڪاملا تغییر ڪردہ بود،دیگہ خبرے از اون نازنین با حجب و حیا و مورد علاقہ ے بابام نبود! احساس میڪردم ڪنار ایمان آزادے و خوشبختے اے ڪہ میخوامو دارم،دبیرستانم ڪہ تموم بشہ میاد خواستگاریمو میریم دنبال زندگے خودمون! یہ روز ڪہ باهم رفتہ بودیم بیرون یهو سر و ڪلہ ے بابام پیدا شد! تعقیبم ڪردہ بود،شروع ڪرد بہ داد و بیداد و ڪتڪ زدن ایمان. مڪث میڪند،سرش را پایین مے اندازد اما من بارانے ڪہ از چشمانش مے بارد را میبینم! بغض تُن صدایش را دو رگہ ڪرده:تو روے بابام وایسادم!جلوے همہ داد زدم ازش متنفرم و برام هیچ ارزشے ندارہ! خواست بزنہ تو گوشم ڪہ... جملہ اش را ڪامل نمیڪند! سریع میگویم:میخواے دیگہ نگو! سرش را بلند میڪند،قطرہ هاے باران پیوستہ و شدید روے گونہ هایش سُر میخورند،انگار اصلا صداے من را نشنیدہ ڪہ ادامہ میدهد:مَن زدم تو گوشش! مبهوت نگاهش میڪنم! بے اختیار بلند میگویم:تو گوشِ پدرت؟! چند نفر بہ طرفمان سر برمیگردانند،خجالت میڪشم. بے اختیار از شرم چادرم را ڪمے روے صورتم میڪشم و نگاهم را بہ میز میدوزم. نازنین دستمالے از ڪیف دستے اش بیرون میڪشد و اشڪ هایش را پاڪ میڪند:بابام شِڪست! اما بہ روے خودم نیاوردم! سخت گیر بود،متعصب و دیڪتاتور بود،اما اون روز... دستمال را مقابل دهانش میگیرد،چہ تضاد عجیب و بدے شدہ چشمانش! دو جفت چشم آسمانے اے ڪہ بہ خون نشستہ اند! لحن شرمندہ و غمگینش قلبم را میسوزاند:اون روز چشماش مظلوم ترین چشمایے بود ڪہ تو عمرم دیدہ بودم! دوبارہ اشڪانش را پاڪ میڪند و ادامہ میدهد:دست روم بلند نڪرد،بہ زور سوار ماشینم ڪرد و بردتم خونہ. همین ڪہ رسیدیم خونہ صورتشو ازم برگردوند و گفت با آبروم بازے نڪن! تو اتاقم حبسم ڪرد و گفت تا وقتے نخواد حق ندارم برم بیرون،منم جرے تر و عصبے تر شدم. چند روز بعد مادرم بهم گفت پسر یڪے از همڪاراے بابام میخواد بیاد خواستگاریم،بدون آبروریزے جواب مثبت بدم و برم دنبال زندگے خودم! خندیدم و گفتم من یڪے دیگہ رو میخوام. مامانم گفت بابات نمیذارہ تو خوابم ببینیش! اصلا اگہ براش مهم بودے چرا چند روزہ یہ خبر ازت نگرفتہ؟! مطمئن‌ جواب دادم چون موبایلمو ازم گرفتید حتما ڪلے بهم زنگ‌ زدہ و نگران شدہ! اما تہ دلم یہ صدایے گفت شمارہ تلفن و آدرس خونہ رو ڪہ دارہ،با اون اتفاقے ڪہ افتاد چرا خودشو نشون نداد! هزار و یڪ دلیل الڪے براے خودم بافتم ڪہ حتما یہ دلیلے داشتہ! مامانم پوزخند زد،موبایلمو پرت ڪرد جلومو گفت:تو این چند روز یڪ بار هم گوشیت زنگ نخوردہ! فقط یہ پیام برات اومدہ. گیج گوشے رو ازش گرفتم و چڪ ڪردم،فقط یہ پیام برام فرستادہ بود! نوشتہ بود ڪہ سر بہ سر پدر و مادرم نذارم و بذارم اوضاع آروم بشہ! همین! اصلا نگرانم نشدہ بود! نمیتونستم بگم زنگ زدہ یا پیام هاے دیگہ دادہ و مامانم پاڪشون ڪردہ،موبایلم رمز داشت و نمیتونستن بازش ڪنن. بدون اینڪہ عین خیالم باشہ مامانم ڪنارمہ سریع شمارہ ے ایمانو گرفتم،بوق پنجم ڪہ خورد جدے جواب داد:بلہ؟! همین ڪہ صداشو شنیدم گریہ م گرفت،دلخور ازش پرسیدم چرا توے این چند روز اصلا سراغمو نگرفتہ؟! هیچ جوابے نداد،منم تند تند از این چند روز و خواستگارے ڪہ میخواست برام بیاد براش گفتم. این بار جواب داد! سرد گفت خب! جا خوردم،ازش خواستم با خانوادہ ش بیاد جلو و خودشو بہ پدرم ثابت ڪنہ. میدونے چہ جوابے داد؟! ڪنجڪاو نگاهش میڪنم:چے گفت؟! پوزخند تلخے لبانش را از هم باز میڪند:گفت نازے! تو هنوز خیلے بچہ و سر بہ هوایے چطور زندگے مو با تو شروع ڪنم؟! #ادامہ_دارد... نویسنده این متن👆🏻: #لیلی_سلطانی 👉🏻 💠 #فدایی_خانم_زینب http://eitaa.com/joinchat/1928331276C0b0ef4cbc1