_

بازآی ساقیا که هواخواهِ خدمتم مشتاقِ بندگیّ و دعاگویِ دولتم زان جا که فیضِ جامِ سعادت فروغِ توست بیرون شدی نُمای ز ظلماتِ حیرتم هرچند غرقِ بحرِ گناهم ز صد جهت تا آشِنایِ عشق شدم ز اهل رحمتم عیبم مکن به رندی و بدنامی ای حکیم کاین بود سرنوشت ز دیوانِ قسمتم مِی خور که عاشقی نه به کسب است و اختیار این موهبت رسید ز میراثِ فطرتم من کز وطن سفر نَگُزیدَم به عمرِ خویش در عشقِ دیدن تو هواخواهِ غربتم دریا و کوه در رَه و من خسته و ضعیف ای خِضْرِ پِی خجسته مدد کن به همتم دورم به صورت از درِ دولتسرایِ تو لیکن به جان و دل ز مقیمانِ حضرتم حافظ به پیشِ چشم تو خواهد سِپُرد جان در این خیالم اَر بدهد عمر مهلتم! - 313 - جناب حافظ -

تِش سرخِ که افتاده به جونوم . پ.ن: تش= آتیش

واقع بین باشیم . فراق ، وصله ی جدایی ناپذیر عشق است .

سُنی ها وقتی کلی غم دارن کجا میرن؟ اونا که حَرم ندارن .

سوال های اول صبحی ؛ پارت ۱۸۶۳۳

بچه که بودم بنظرم کسایی از این کیف دوشی ها داشتن -خصوصا با زیپ و جیبای زیاد - بی سلیقه بودن . حالا حدود ۱۰ سالی میگذره و خودم از همون کیف زشتا استفاده میکنم . زندگیه دیگه ..

سلام به نورا کوچولو🎀🫶

بالاخره گره ذهنیم وا شد راجع به چرائیش. اونم وسط کلاس نظریه یادگیری🤌

تو جمعای سه نفره انگار همیشه یکی اضافیه .

پیچ خم ِزندگی، مارا به بن بست پذیرش رساند .

-