♻️سه ضلعی: فقیه - مهندس فرهنگی - کارشناس بهداشت؛ ضرورت محرم! 🔸از یکی از مراجع درباره «تشویق مومنان به خانه نشینی و دیدن عزاداری مجازی» سخنی نقل شده است(گرچه مجالس عمومی راهم با رعایت ضوابط بهداشتی وفاصله اجتماعی و ماسک منع نکرده اند).(1) 🔹وزیر بهداشت هم از رهبری انقلاب #مثالی را نقل کردند که:«مثل اینکه مثلا چیزی به مانند گروه های سرود در معابر راه بیاندازند»(2) ❗️تلقی غلطی که از جایگاه فقیه و ولایت در بدنه ای از جامعه هست، این احتمال را دور از ذهن نمی کند که: مثال ها را اصالت دهند و غیر آن را برنتابند! ⭕️رهبری معظم در همان نقل وزیر بهداشت فرموده اند:«عزاداری را #با_شکوه برگزار کنید». و توضیح داده اند:«منظورشان شلوغ کردن نیست». و تصریح کرده اند:«بروید #طرحی_نو دراندازید که هم آسیب به کسی نرسد و هم یاد کربلا و مصائبش بشود». فرهیخته گی سخن در همین مصرع است: بروید طرحی نو در اندازید! 💢جمع بین شکوه(=تعظیم شعائر حسینی) با تضمین سلامت مردم، نه الزاما یک کلیشه ی سالهای قبل دارد که مجالس پرازدحام باشد؛ ونه فقط یک مثال دارد که گروه سرود در معابر یا عزاداری مجازی باشد. خلق این ابتکارات، کار «مهندسان فرهنگی» است؛ که بین دو ضرورت(شکوه محرم/تضمین سلامت) طراحی اش کنند. ابتکارات و این طرح نو درانداختن ها بالذات نه کار فقیه است نه کارشناس بهداشت. اما این طرح ها حتما باید مجوز فقهی و کارشناسی بهداشت را بگیرند تا آن دو ضرورت را تامین کنند. یعنی با یک سه ضلعی مواجه ایم: فقیه - مهندس فرهنگی - کارشناس بهداشت؛ نه دوضلع ایندو.(دقت شود). ازاینرو عوام زدگی و زود سراغ یکی از دوگانه های ضروری رفتن و حذف یا کاهش دیگری، بدترین کار ممکن است: یا مجالس مثل هرسال و بی خیال ضرورتهای بهداشت گفته!/ یا خانه نشستن وصرفا مجازی کردن وکاهش از شکوه محرم! 🔺در گذشته تمدنی مان نمونه خوبی هست: فقیه می فرمود نقاشی صورت جاندار و استفاده از طلا در ساختمان مسجد ممنوع! کارشناس ساختمان هم نظراتی درباره مصالح در اقلیم خاص داشت! معمار هنرمند مسلمان زود نگفت: وقتی خادمان دین خودشان نمی خواهند به من چه!؟ پس مساله را ساده کند و با گل و سفید کاری تمامش کند! بلکه رفت جای روکش طلا، کاشی خلق کرد و جای صورت جاندار، طرح های نمادین زیبا ماخوذ از پیام های توحیدی برگنبدها و محراب ها طراحی کرد؛ تا هم موازین فقه را رعایت کند و هم ابتکار و خلق هنری کرده باشد. ⭕️امروز هم می توان مهندسان فرهنگی بین آن دو ضرورت، با طرح های مناسب و سناریوهایی جمع کنند. مثلا «شکوه تجمعی» سالهای قبل (=ازدحام در یک مکان) را به «#شکوه_تعددی» تبدیل کنند. مجلسی که 1000نفر شرکت می کرده، در مکانهای سابق موجب ازدحام و نقض فاصله اجتماعی است اما اگر تبدیل به سه مجلس شود، جادادن 200یا300نفر در آن مکانها با فاصله اجتماعی ممکن است. استفاده از فضای باز و ظرفیت مجالس صبح و... شکوهی برای محرم می آفریند که در اوقات مختلف رثاء سید مظلومان در همه مکانهای مناسب برپاست سلامتی مردم هم تهدید نمی شود. تازه این هم یک مثال است و مناقشه در آن اصل "طرحی نو درانداختن" بین موازین فقه و بهداشت را منتفی نمی کند. البته اگر فقیه وکارشناس بهداشت را جای مهندس فرهنگی ننشانیم و مثالهای او را اصالت و انحصار ندهیم واصل کلام را بگیریم:«بروید طرحی نو دراندازید که هم آسیبی به کسی نرسد وهم یاد کربلا ومصائبش بشود» وحتما طرح ها و سناریو های مهندسین فرهنگی به تایید کارشناسان بهداشت برسند:«مداحان و منبری ها وهیئات تابع نظر ستاد ملی مبارزه با کرونا باشند و هر ضابطه ای اعلام کردند موظفند که رعایت کنند»(سخنان رهبری در عید قربان) #شکوه_عزاداری_محرم #تضمین_سلامت_مردم 📝محسن قنبریان ۹۹/۵/۱۰ @roshanaivigol