💢 خاطره‌ی #حبیب_مؤید از #خشونت_عبدالبهاء! 🔶 حبیب مؤید یکی از مبلّغین مشهور #بهائیت، در نقل خاطره‌ای از برخورد خشونت‌آمیز عبدالبهاء، از زبان او می‌نویسد: «بعد از اينكه حرف‌هايش را زد گفت: یا افندی (خطاب به #عبدالبهاء)خوبست دیگر شما هم کوتاه بیائید و از در صلح با متصرف وارد شوید، گفتم صلح؟ به به، بسيار خوب چه بهتر از اين ولی چطور: گفت: متصرف قصدش پول است، پول می‌خواهد. خوب است شما هم مضايقه نكنيد و از پول وارد شوید. گفتم (عبدالبهاء): بسيار خوب، اين‌كه چيزی نيست. بنشين تا بروم و پول بياورم. سعدالدين رمضان خوشحال شد و گمان كرد الان من ميروم و یک كيسه ليره می‌آورم... بلند شد که كفشش را به پا كند، تا عقب كرد یک #سيلی محكمی به او زدم، خواستم یکی ديگر بزنم كه فرار كرد... (پیش متصرف) گفته بود والله من رفتم و یک دست #كتک_سير هم خوردم. ملاحظه كنيد جای سيلی چقدر قرمز شده...».[1] ♻️ آری؛ عبدالبهاء در حالی دست به کتک داشت و با سیلی جواب مخاطبینش را می‌داد که پیش‌تر، استراتژی #ظلم_پذیری را برای #بهائیان برگزیده بود: «... اگر ستم‌کاری دست تطاول بگشاید و مانند گرگ تیزچَنگ هجوم نماید، اَحبای الهی مانند اَغنام (گوسفند) تسلیم شوند. لهذا مقاومت ننمایند بلکه تیغ و شمشیر را به شَهد و شیر مقابله نمایند. زخم به جِگرگاه خورند، دست قاتل را ببوسند و در سَبیل الهی جانفشانی نمایند. از برای ستم‌کار اِستغفار کنند و طلب عَفو از پروردگار نمایند».[2] ⚠️ اما به راستی این میزان از فاصله میان #شعار_تا_عمل از سوی پیشوایی به ظاهر الهی، چه مفهومی جز #عوام_فریبی و تبلیغات تو خالی دارد⁉️ @n_bahaiat @feraghvaadyan 📚پی‌نوشت: 📙[1]. حبیب مؤیّد، خاطرات حبیب، ص 417-416. 📕[2]. عباس افندی، مکاتیب، ج ۳، ص 124-123.