🔺فردگرایی در معنویت‌های نوپدید ✍#فردگرایی در معنای تام خود اولویت دادن به آزادی‌های حداکثری فرد در برابر جامعه و یکی از اصول نظام‌های سیاسی #لیبرال(آزادی‌گرا) است که تنها حدود آزادی‌های انسان را پایمال کردن حقوق دیگران مي‌داند. ↙️از طرفی، توسعه و تعمیق این نگاه در دوره گذار به پسامدرن و شکل‌گیری ابرفردیت‌ها که به دنبال خود-ابرازی مطلق‌ و مقاومت در برابر اتوریته اجتماعی‌اند، نوعی پارادوکس بی‌پاسخ خلق می‌کنند که ازقضا، مهم‌ترین انتقاد وارده به طرفداران فردگرایی است؛ به‌واقع، بستر خود-ابرازی‌های فرد فردهای مجزا، جایی نیست جز متن جامعه. به تعبیری، شرایط جامعه در شکوفایی انسان -که ذاتاً موجودی اجتماعی است- نقش محوری دارد. ⭕️ به این ترتیب، از آنجا که شکوفایی انسان، منوط به حضور در دل جامعه‌ای خاص است، ملاک حق داشتن -شکوفایی حق- موجب می‌شود در دوراهی فرد-جامعه، اولویت را به جامعه بدهیم. بر این اساس،‌ فردگرایی نه در ساحت عقلانیت بدون علقه(منفصل) قابل دفاع است و نه در ساحت تقدم فرد بر اجتماع؛ ازاین‌رو، یکی از ایده‌های اصلی که تصویر انسان‌شناسی #معنویت‌های_نوین را ترسیم می‌کند، دچار مشکل نظری جدی خواهد بود. @Feraghvaadyan