⚠️ #نقدی_بر_دیوید_هیوم هیوم در کتاب «رساله درباره طبیعت انسانی» سعی کرد که اصول پایه شناخت بشری را تعریف کند. -چگونه مطلبی را به یقین میدانیم؟ -و دقیقا چه چیز است که به یقین میدانیم؟ او در پاسخ به سوالات، ادامه دهنده سنت تجربه گرایی شد، با این عقیده که تمامی شناخت ما در بینهایت بر تجربه استوار است. از دید دیوید هیوم، تجربه از ادراکات تشکیل میشود و ادراکات بر دونوع اند. «آن ادراکاتی را که با بیشترین قوت و شدت وارد ذهن میشوند میتوانیم تاثرات (impressions؛ انطباعات، پندار،تصور) بنامیم؛ و منظور من از این نام، همه احساسات، انفعالات و عواطف است به گونه ای که اول بار در نفس ظاهر میشوند. مقصود من از تصورات، صورت های ذهنی خفیف اینها در اندیشه و تعقل است» هیوم اینطور توضیح میدهد: «هرتصور بسیط، دارای تاثری بسیط است که با آن همانند است» ولی ما میتوانیم تصورات مرکب را نیز شکل بدهیم. این تصورات، به واسطه تصورات بسیط، از تاثرات ناشی میشوند اما لزوما با یک تاثر، منطبق نیستند. برای مثال، میتوانیم تصور مرکبِ پری دریایی را با ترکیب تصوری که از ماهی، و تصوری که از زن داریم، تخیل کنیم. هیوم با اعتقاد راسخ به انگاره تاثرات و تصورات، به منزله تنها مبنای یقین شناخت ما، به نتایج خیره کننده ای دست یافت. او اشیا، استمرار، خود یا نفس و حتی علت و معلول را جملگی انگاره هایی خطا معرفی میکند. ما هیچگاه، به واقع خود شی را تجربه نمیکنیم؛ تنها تاثراتی از رنگ، شکل، طعم، غلظت و ثبات آن، و امثال آن را تجربه میکنیم آشنایی باهیوم، پل استراترن، ترجمه زهرا آرین، ص۲۵ بنابر گزارشی که پل استراترن از مبانی هیوم، کرده است، مشکل عظیم هیوم در عدم دقت در مکانیزم تصور و تصدیق میباشد؛ هر تصوری ناشی از یک مفهوم بوده که همان مفهوم لاجرم مصداقی دارد که از همان مصداق اخذ شده است. پس آن انگاره ای که: ما هیچگاه خودِ شیء را تجربه نمیکنیم بلکه تنها فقط تاثراتی از آن را ادراک ذهنی میکنیم، باطل جلوه میکند. چرا که اگر هر مفهومی حتما مصداق دارد(بنابر برهان خلف، بدین بیان که نبودن مصداق، لازمه اش عدم مفهوم است) امکان ندارد تصور مفهوم بدون مصداقش اتفاق بیفتد. لیک برخی مصادیق فی الذهن اند، برخی فی الخارج، که مصادیق فی الخارج را وجدانا میتوان ادراک کرد، در نتیجه کلیت قضیه عدم ادراکِ نفسِ اشیا که توسط هیوم مطرح شده است نقض میشود. @Naghde_elhad @feraghvaadyan