eitaa logo
روزنگار
840 دنبال‌کننده
58.2هزار عکس
24.4هزار ویدیو
1.3هزار فایل
مجله روزنگار ، حاوی مطالب مفید در موضوعات مختلف مرتبط با حال و هوای روز و کاربردی است. قدمت چندین ساله این کانال آنرا به مرجعی قابل جستجو تبدیل کرده است.
مشاهده در ایتا
دانلود
🌺 اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم 🌺 « قَالَ لَقَدْ عَلِمْتَ مَا أَنزَلَ هَؤُلَاءِ إِلَّا رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ بَصَائِرَ وَإِنِّي لَأَظُنُّكَ يَا فِرْعَوْنُ مَثْبُورًا» (موسی) گفت: «تو می‌دانی این آیات را جز پروردگار آسمانها و زمین -برای روشنی دلها- نفرستاده؛ و من گمان می‌کنم ای فرعون، تو (بزودی) هلاک خواهی شد!» آیه ۱۰۲ @Roznegaar
اما موسى(علیه السلام) در برابر این تهمت ناروا سکوت نکرد و با قاطعیت هر چه تمام تر گفت: اى فرعون! تو به خوبى مى دانى که این آیات روشنى بخش را، جز پروردگار آسمان ها و زمین، نازل نکرده است (قالَ لَقَدْ عَلِمْتَ ما أَنْزَلَ هؤُلاءِ إِلاّ رَبُّ السَّماواتِ وَ الاْ َرْضِ بَصائِرَ). بنابراین، تو با علم، اطلاع و آگاهى حقایق را انکار مى کنى، تو به خوبى مى دانى که اینها از طرف خدا است و من هم مى دانم که مى دانى!. 🌺🌺🌺 اینها بصائر است، دلائلى است آشکار که به وسیله آن مردم راه حق را پیدا کنند و براى پیمودن جاده سعادت، بصیرت مى یابند. و به همین دلیل، چون حق را دانسته انکار مى کنى من فکر مى کنم اى فرعون! تو سرانجام هلاک خواهى شد (وَ إِنِّی لاَ َظُنُّکَ یا فِرْعَوْنُ مَثْبُوراً). مَثْبُور از ماده ثبور به معنى هلاکت است. ذیل آیه ۱۰۲ @Roznegaar
🌺 اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم 🌺 « فَأَرَادَ أَن يَسْتَفِزَّهُم مِّنَ الْأَرْضِ فَأَغْرَقْنَاهُ وَمَن مَّعَهُ جَمِيعًا» پس (فرعون) تصمیم گرفت آنان را از آن سرزمین ریشه کن سازد؛ ولی ما، او و تمام کسانی را که با او بودند، غرق کردیم. آیه ۱۰۳ @Roznegaar
چون فرعون، نتوانست در برابر استدلال‌هاى دندان شکن موسى (علیه السلام) مقاومت کند به همان چیزى متوسل شده که همه طاغوتیان بى منطق در تمام قرون و اعصار، به آن متوسل مى شدند؛ یعنى: اراده کرد آنها را از آن سرزمین بیرون کند، اما ما او و همه همراهانش را غرق کردیم (فَأَرادَ أَنْ یَسْتَفِزَّهُمْ مِنَ الاْ َرْضِ فَأَغْرَقْناهُ وَ مَنْ مَعَهُ جَمِیعاً). یَسْتَفِز از ماده استفزاز به معنى تحریک و برانگیختن است. ذیل آیه ۱۰۳ @Roznegaar
🌺 اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم 🌺 « وَقُلْنَا مِن بَعْدِهِ لِبَنِي إِسْرَائِيلَ اسْكُنُوا الْأَرْضَ فَإِذَا جَاءَ وَعْدُ الْآخِرَةِ جِئْنَا بِكُمْ لَفِيفًا» و بعد از آن به بنی اسرائیل گفتیم: «در این سرزمین [= مصر و شام‌] ساکن شوید! امّا هنگامی که وعده آخرت فرا رسد، همه شما را دسته جمعی (به آن دادگاه عدل) می‌آوریم» آیه ۱۰۴ @Roznegaar
و به دنبال این پیروزى و نجات بزرگ، به بنى اسرائیل گفتیم: در این سرزمین (سرزمین مصر و شام) سکونت نمائید (وَ قُلْنا مِنْ بَعْدِهِ لِبَنِی إِسْرائِیلَ اسْکُنُوا الاْ َرْضَ). اما هنگامى که وعده آخرت فرا رسد، همه شما را به پاى میزان حساب حاضر خواهیم کرد (فَإِذا جاءَ وَعْدُ الاْ خِرَةِ جِئْنا بِکُمْ لَفِیفاً). 🌺🌺🌺 لَفِیف از ماده لف به معنى پیچیدن است، و در اینجا منظور گروهى است که کاملاً در هم آمیخته و به هم پیچیده شده اند، به طورى که شخص و قبیله آنها شناخته نمى شود. ذیل آیه ۱۰۴ @Roznegaar
Esra102~104.mp3
2.07M
استاد تفسیر کوتاه قرآن آیه ۱۰۲ تا ۱۰۴ @Roznegaar
🌺 اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم 🌺 « وَبِالْحَقِّ أَنزَلْنَاهُ وَبِالْحَقِّ نَزَلَ وَمَا أَرْسَلْنَاكَ إِلَّا مُبَشِّرًا وَنَذِيرًا» و ما قرآن را به حق نازل کردیم؛ و به حق نازل شد؛ و تو را، جز به عنوان بشارت‌دهنده و بیم‌دهنده، نفرستادیم! آیه ۱۰۵ @Roznegaar
بار دیگر قرآن، به سراغ اهمیت و عظمت این کتاب آسمانى مى رود و به پاسخ بعضى از ایرادات، و یا بهانه جوئى هاى مخالفان مى پردازد. نخست، مى گوید: ما قرآن را به حق نازل کردیم (وَ بِالْحَقِّ أَنْزَلْناهُ). بلافاصله اضافه مى کند و به حق نازل شد (وَ بِالْحَقِّ نَزَلَ). و ما تو را جز براى بشارت و بیم دادن نفرستادیم و حق هیچ گونه تغییر در محتواى قرآن ندارى (وَ ما أَرْسَلْناکَ إِلاّ مُبَشِّراً وَ نَذِیراً). 🌺🌺🌺 در این که فرق میان جمله اول (وَ بِالْحَقِّ أَنْزَلْناهُ) و جمله دوم (وَ بِالْحَقِّ نَزَلَ) چیست؟ مفسران بیانات گوناگونى دارند از جمله: 1 ـ منظور از جمله اول، این است که ما مقدّر ساختیم قرآن به حق نازل شود و جمله دوم اضافه مى کند: این تقدیر تحقق یافت، بنابراین، یکى اشاره به تقدیر است، و دیگرى به مرحله فعلیت. 2 ـ منظور از جمله اول، این است که ماده و محتواى قرآن حق است، و جمله دوم، اشاره به این است که نتیجه و ثمره آن نیز حق مى باشد. 3 ـ منظور از جمله اول، این است که ما قرآن را به حق نازل کردیم و جمله دوم، مى گوید: چون پیامبر از خود حق دخل و تصرفى نداشت به حق نازل شد. ولى احتمال دیگرى در اینجا نیز وجود دارد که از تفاسیر گذشته، روشن‌تر مى باشد و آن این که گاه انسان شروع به کارى مى کند اما چون قدرتش محدود است، نمى تواند آن را تا به آخر به طور صحیح پیاده کند. اما کسى که از همه چیز آگاه است و بر همه چیز توانا، هم آغاز را صحیح شروع مى کند و هم انجام را به طور کامل تحقق مى بخشد. فى المثل، گاهى انسان آب زلالى را از سرچشمه رها مى کند، اما چون نمى تواند در مسیر راه آن را از آلودگى ها حفظ کند، پاک و زلال به دست مصرف کننده نمى رسد، ولى آن کس که از هر نظر بر کار خود مسلط است، هم آن را پاک و زلال از چشمه بیرون مى آورد، و هم آن را پاک و زلال در ظرف هاى تشنگان و نوشندگان وارد مى سازد. قرآن نیز، درست چنین کتابى است که به حق از ناحیه خداوند نازل شده است، و در تمام مسیر ابلاغ ـ چه در آن مرحله که واسطه جبرئیل بوده، و چه در آن مرحله که گیرنده پیامبر(صلى الله علیه وآله) بود ـ در همه حال، آن را از هر نظر حفظ و حراست فرمود، و حتى با گذشت زمان به مقتضاى (إِنّا نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّکْرَ وَ إِنّا لَهُ لَحافِظُونَ) دست هیچ گونه تحریف به دامانش دراز نشده، و نخواهد شد، چرا که خدا پاسداریش را بر عهده گرفته است. بنابراین، این آب زلال وحى الهى، از عصر پیامبر(صلى الله علیه وآله) تا پایان جهان، دست نخورده به همه دل ها راه مى یابد. ذیل آیه ۱۰۵ @Roznegaar
🌺 اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم 🌺 « وَقُرْآنًا فَرَقْنَاهُ لِتَقْرَأَهُ عَلَى النَّاسِ عَلَىَ مُكْثٍ وَنَزَّلْنَاهُ تَنزِيلًا» و قرآنی که آیاتش را از هم جدا کردیم، تا آن را با درنگ بر مردم بخوانی؛ و آن را به تدریج نازل کردیم. آیه ۱۰۶ @Roznegaar
در آیه بعد، به پاسخ یکى از بهانه گیرى هاى مخالفان که مى گفتند: چرا قرآن یکجا بر پیامبر نازل نشده؟ و روش نزول آن حتماً تدریجى است (همان گونه که آیه 32 سوره فرقان به آن اشاره مى کند) پرداخته، مى گوید: ما قرآنى بر تو نازل کردیم که به صورت آیات جدا از هم مى باشد، تا با آرامش و به طور تدریج بر مردم بخوانى و به خوبى جذب دل ها و فکرها گردد، و در عمل نیز کاملاً پیاده شود (وَ قُرْآناً فَرَقْناهُ لِتَقْرَأَهُ عَلَى النّاسِ عَلى مُکْث). و باز براى تأکید بیشتر مى گوید: تمامى این قرآن را به طور قطع ما نازل کردیم (وَ نَزَّلْناهُ تَنْزِیلاً). بدون شک، براى افراد سطحى مخصوصاً اگر بهانه جو باشند این اشکال در کیفیت نزول قرآن پیدا خواهد شد که: چرا این کتاب آسمانى بزرگ که پایه و مایه اسلام است، رهنماى کل بشر، و محور همه قوانین حقوقى اجتماعى و سیاسى و عبادى مسلمانان محسوب مى شود، به صورت کامل یکجا بر پیامبر اسلام(صلى الله علیه وآله) نازل نگردید، تا مردم پیوسته آن را از آغاز بخوانند و تا انجامش با خبر باشند؟! ولى، کمى دقت براى حل این ایراد کافى است زیرا: اوّلاً، قرآن گر چه، نامش کتاب است، ولى همچون کتاب هاى تألیفى انسان ها نمى باشد که بنشینند، موضوعى را در نظر بگیرند، فصول و ابوابش را تنظیم کنند، و به رشته تحریر در آورند، بلکه کتابى است که با حوادث عصر خود، یعنى با بیست و سه سال دوران نبوت پیامبر اسلام(صلى الله علیه وآله) با رویدادهایش پیوند و ارتباط ناگسستنى دارد. چگونه ممکن است کتابى که با حوادث بیست و سه سال در ارتباط بوده یکجا و در یک روز نازل شود؟! 🌺🌺🌺 ثانیاً، قرآن کتابى است که تنها جنبه تعلیمى ندارد، بلکه حتماً مى بایست هر آیه آن، پس از نزول اجرا گردد، اگر همه قرآن یکجا نازل مى شد، باید یکجا هم اجرا بشود، و مى دانیم یکجا اجرا شدن امرى محال بوده است; چرا که اصلاح یک جامعه سر تا پا فاسد را در یک روز نمى توان انجام داد، و کودک بیسوادى را نمى توان یک روزه از کلاس اول به دوران دکترا کشاند. به همین دلیل قرآن تدریجاً نازل شد، تا به خوبى اجرا گردد، و به اصطلاح کاملاً جا بیفتد، دچار هیچ گونه تزلزل نگردد و جامعه نیز، قدرت جذب، پذیرش و حفظ آن را داشته باشد. ثالثاً، خود پیامبر که رهبر این انقلاب بزرگ بود، بدون شک، اگر مى خواست فکر خود را در اجراى کل قرآن پخش کند، تا در اجراى جزء، جزء، دومى براى او قدرت و آمادگى بیشترى ایجاد مى کرد، درست است که: او فرستاده خدا و صاحب عقل و توانائى بى نظیرى بود، ولى با همه اینها، پذیرش تدریجى قرآن و اجراى تدریجى آن، به صورت کامل ترى انجام مى گرفت. رابعاً، نزول تدریجى، مفهومش ارتباط دائمى پیامبر(صلى الله علیه وآله) با مبدأ وحى بود ولى، نزول دفعى ارتباط پیامبر(صلى الله علیه وآله) را بیش از یک بار تضمین نمى کرد. ذیل آیه ۱۰۶ @Roznegaar
Esra105~106.mp3
1.68M
استاد تفسیر کوتاه قرآن آیه: ۱۰۵ و ۱۰۶ @Roznegaar
🌺 اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم 🌺 « قُلْ آمِنُوا بِهِ أَوْ لَا تُؤْمِنُوا إِنَّ الَّذِينَ أُوتُوا الْعِلْمَ مِن قَبْلِهِ إِذَا يُتْلَىَ عَلَيْهِمْ يَخِرُّونَ لِلْأَذْقَانِ سُجَّدًا» بگو: «خواه به آن ایمان بیاورید و خواه ایمان نیاورید، کسانی که پیش از آن به آن‌ها دانش داده شده، هنگامی که (این آیات) بر آنان خوانده می‌شود، سجده‌کنان به خاک می‌افتند... آیه ۱۰۷ @Roznegaar
آیه بعد، براى درهم شکستن غرور مخالفان نادان، مى گوید: مى خواهید ایمان بیاورید، مى خواهید نیاورید، آنها که پیش از این، علم و دانش به آنها داده شده است، هنگامى که قرآن بر آنان خوانده مى شود، با تمام صورت به خاک مى افتند و سر تسلیم در برابر آن فرود مى آورند (قُلْ آمِنُوا بِهِ أَوْ لاتُؤْمِنُوا إِنَّ الَّذِینَ أُوتُوا الْعِلْمَ مِنْ قَبْلِهِ إِذا یُتْلى عَلَیْهِمْ یَخِرُّونَ لِلاْ َذْقانِ سُجَّداً). 🌺🌺🌺 به چند نکته باید توجه کرد: 1 ـ مفسران، معمولاً معتقدند جمله (آمِنُوا بِهِ أَوْ لاتُؤْمِنُوا) ایمان بیاورید یا نیاورید؛ دنباله محذوفى دارد که از قرینه کلام روشن مى شود; این دنباله را به گونه هاى مختلفى ذکر کرده اند: بعضى گفته اند منظور این است: شما چه ایمان بیاورید و چه نیاورید، اعجاز قرآن و استنادش به خدا روشن است. بعضى دیگر گفته اند: مکمّل جمله، این بوده: شما ایمان بیاورید، یا نیاورید، نفع و ضررش متوجه خودتان است . ولى این احتمال نیز وجود دارد که جمله بعد از آن مکمّل جمله قبل است، چنان که نظیر آن را در زبان فارسى داریم، مى گوئیم: تو مى خواهى سخن مرا بپذیر یا نپذیر، آنها که اهل دانش و فهمند مى پذیرند، کنایه از این که: علت عدم پذیرش تو، عدم آگاهى و دانش تو است، اگر دانشى مى داشتى، مى پذیرفتى. 2 ـ منظور از الَّذِینَ أُوتُوا الْعِلْمَ مِنْ قَبْلِهِ ، جمعى از دانشمندان یهود و نصارى است که پس از شنیدن آیات قرآن، و مشاهده نشانه هائى که در تورات و انجیل خوانده بودند، ایمان آوردند، در صف مؤمنان راستین قرار گرفتند، و جزء دانشمندان اسلام شدند. 3 ـ یَخِرُّونَ یعنى بى اختیار به زمین مى افتند، به کار بردن این تعبیر، به جاى یَسْجدُون (سجده مى کنند) اشاره به نکته لطیفى دارد، و آن این که آگاهان بیداردل، به هنگام شنیدن آیات قرآن، آن چنان مجذوب و شیفته سخنان الهى مى شوند که بى اختیار به سجده مى افتند و دل و جان را در راه آن از دست مى دهند. 4 ـ أَذْقان جمع ذقن به معنى چانه است، و مى دانیم به هنگام سجده کردن، کسى چانه بر زمین نمى گذارد، اما تعبیر آیه، اشاره به این است که آنها با تمام صورت در پیشگاه خدا بر زمین مى افتند، حتى چانه آنها که آخرین عضوى است که به هنگام سجده ممکن است به زمین برسد، در پیشگاه با عظمتش بر زمین قرار مى گیرد. بعضى از مفسران، این احتمال را نیز داده اند که: در سجده معمولى انسان نخست پیشانى بر خاک مى نهد، ولى کسى که همچون مدهوشان بر خاک مى افتد، اول چانه او بر زمین قرار مى گیرد، به کار بردن این تعبیر، در آیه تأکیدى است بر معنى یَخِرُّونَ. ذیل آیه ۱۰۷ @Roznegaar
🌺 اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم 🌺 « وَيَقُولُونَ سُبْحَانَ رَبِّنَا إِن كَانَ وَعْدُ رَبِّنَا لَمَفْعُولًا» و می‌گویند: «منزّه است پروردگار ما که وعده‌هایش به یقین انجام‌شدنی است!» آیه ۱۰۸ @Roznegaar
آیه بعد، گفتارشان را به هنگامى که به سجده مى افتند بازگو مى کند. مى فرماید: آنها مى گویند پاک و منزه است پروردگار ما! مسلماً وعده هاى پروردگارمان انجام شدنى است (وَ یَقُولُونَ سُبْحانَ رَبِّنا إِنْ کانَ وَعْدُ رَبِّنا لَمَفْعُولاً). 🌺🌺🌺 آنها با این سخن، نهایت ایمان و اعتماد خود را به ربوبیت پروردگار و صفات پاک او، و هم به وعده هائى که داده است، اظهار مى دارند، سخنى که در آن، هم ایمان به توحید و صفات حق و عدالت او درج است و هم نبوت پیامبر(صلى الله علیه وآله) و معاد، و به این ترتیب، اصول دین را در یک جمله جمع مى کنند. ذیل آیه ۱۰۸ @Roznegaar
🌺 اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم 🌺 « وَيَخِرُّونَ لِلْأَذْقَانِ يَبْكُونَ وَيَزِيدُهُمْ خُشُوعًا» آنها (بی‌اختیار) به زمین می‌افتند و گریه می‌کنند؛ و (تلاوت این آیات، همواره) بر خشوعشان می‌افزاید. آیه ۱۰۹ @Roznegaar
باز براى تأکید بیشتر، در تأثیر آن، آیات الهى و این سجده عاشقانه در آیه بعد مى گوید: آنها با تمام صورت بر خاک مى افتند، اشکشان جارى مى شود، و خشوعشان در برابر پروردگار، افزون مى گردد (وَ یَخِرُّونَ لِلاْ َذْقانِ یَبْکُونَ وَ یَزِیدُهُمْ خُشُوعاً). 🌺🌺🌺 تکرار جمله یَخِرُّونَ لِلاْ َذْقانِ، هم دلیل بر تأکید است، هم استمرار. همچنین استفاده از فعل مضارع یَبْکُونَ دلیل بر ادامه گریه هاى عاشقانه آنها است. و نیز به کار بردن فعل مضارع در یَزِیدُهُمْ خُشُوعاً (خشوع آنها افزون مى شود) دلیل دیگرى بر این است که هرگز در یک حال متوقف نمى مانند و همیشه به سوى قلّه تکامل پیش مى روند، و هر زمان خشوع آنها افزون مى گردد (خشوع، حالت تواضع و ادب جسمى و روحى است که انسان در مقابل شخص و یا حقیقتى داشته باشد). ذیل آیه ۱۰۹ @Roznegaar
Esra107~109.mp3
2.67M
استاد تفسیر کوتاه قرآن آیه ۱۰۷ تا ۱۰۹ @Roznegaar
🌺 اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم 🌺 « قُلِ ادْعُوا اللَّهَ أَوِ ادْعُوا الرَّحْمَنَ أَيًّا مَّا تَدْعُوا فَلَهُ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَىَ وَلَا تَجْهَرْ بِصَلَاتِكَ وَلَا تُخَافِتْ بِهَا وَابْتَغِ بَيْنَ ذَلِكَ سَبِيلًا» بگو: ««اللّه» را بخوانید یا «رحمان» را، هر کدام را بخوانید، (ذات پاکش یکی است؛ و) برای او بهترین نام‌هاست!» و نمازت را زیاد بلند، یا خیلی آهسته نخوان؛ و در میان آن دو، راهی (معتدل) انتخاب کن! آیه ۱۱۰ @Roznegaar
شأن نزول: مفسران در شأن نزول آیه، از ابن عباس چنین نقل کرده اند: پیامبر یک شب در مکّه در حال سجده بود، و خدا را به نام: یا رحمان و یا رحیم مى خواند، مشرکان بهانه جو از فرصت استفاده کرده گفتند: ببینید این مرد (ما را سرزنش مى کند که چرا چند خدائى هستیم اما) خودش دو خدا را پرستش مى کند، در حالى که مى پندارد موحد است و یک معبود بیشتر ندارد، آیه فوق، نازل شد و به آنها پاسخ گفت (که این اسم هاى متعدد از یک ذات پاک خبر مى دهد). 🌺🌺🌺 تفسیر: به دنبال ایرادهاى سست و بى اساسى که در آیات گذشته، از زبان مشرکان مطرح و پاسخ داده شد، در دو آیه‌ی آخر، به آخرین بهانه هاى آنها مى رسیم، و آن، این که آنها مى گفتند: چرا پیامبر، خدا را به نام هاى متعددى مى خواند با این که مدعى توحید است قرآن در پاسخ آنها مى گوید: بگو! شما او را به نام اللّه بخوانید و یا به نام رحمان، هر کدام را بخوانید فرق نمى کند، براى او نام هاى متعدد نیک است (قُلِ ادْعُوا اللّهَ أَوِ ادْعُوا الرَّحْمنَ أَیّاً ما تَدْعُوا فَلَهُ الاْ َسْماءُ الْحُسْنى). اصولاً ـ خدا را با یک نام نمى توان خواند، و نمى توان شناخت، بلکه نام هاى او باید همچون صفاتش بى پایان باشد، تا بتواند بیانگر آن ذات شود، ولى از آنجا که الفاظ ما، مانند همه چیزمان، محدود است، نمى توانیم جز نام هاى محدودى براى او پیدا کنیم، و لذا معرفت و شناخت ما هم هر چه باشد محدود است، حتى پیامبر(صلى الله علیه وآله) با آن وسعت روح عرض مى کند: ما عَرَفْناکَ حَقَّ مَعْرِفَتِکَ. از میان این همه اسماء، قسمتى اهمیت و عظمت بیشترى دارد، زیرا معرفت و آگاهى فزون ترى به ما مى دهد که از آن به اسماء حُسنى در قرآن و روایات اسلامى تعبیر شده است، و طبق روایت معروفى از پیامبر(صلى الله علیه وآله) مى خوانیم: خداوند ۹۹ اسم دارد، هر کس آنها را شماره کند، داخل بهشت خواهد شد! اما مهم آن است که بدانیم معنى شمارش این اسماء، این نیست که تنها این نام ها را بر زبان جارى کنیم و خدا را به آن بخوانیم تا بهشتى شویم یا مستجاب الدعوة. بلکه، هدف تخلق به این اسماء و پیاده کردن پرتوى از نام هاى عالم، رحمان، رحیم، جواد و کریم... در وجودمان مى باشد تا هم بهشتى مان کند و هم دعایمان در همه حال مستجاب! در ذیل آیه مورد بحث، نظر به گفتگوى مشرکان در مکّه در رابطه با نماز پیامبر(صلى الله علیه وآله) و این که مى گفتند: او نماز خود را بلند مى خواند و ما را ناراحت مى کند، این چه عبادتى است؟ این چه برنامه اى است؟، به پیامبر(صلى الله علیه وآله) دستور مى دهد: نمازت را زیاد بلند مخوان، زیاد هم آهسته مخوان، بلکه میان این دو راه اعتدال را انتخاب کن (لاتَجْهَرْ بِصَلاتِکَ وَ لاتُخافِتْ بِها وَ ابْتَغِ بَیْنَ ذلِکَ سَبِیلاً). مى گوید: نه بیش از حدّ بلند بخوان و فریاد بزن، و نه بیش از حدّ آهسته که تنها حرکت لب ها مشخص شود، و صدائى به گوش نرسد. اما این که حدّ اعتدال در اینجا چگونه است؟ و جهر و اخفاتى که از آن نهى شده، چه مى باشد؟ ظاهر این است که جهر به معنى فریاد کشیدن، و اخفات به معنى آهسته خواندن مى باشد، آن چنان که خود انسان هم نشنود. ذیل آیه ۱۱۰ @Roznegaar
🌺 اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم 🌺 « وَقُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي لَمْ يَتَّخِذْ وَلَدًا وَلَمْ يَكُن لَّهُ شَرِيكٌ فِي الْمُلْكِ وَلَمْ يَكُن لَّهُ وَلِيٌّ مِّنَ الذُّلِّ وَكَبِّرْهُ تَكْبِيرًا» و بگو: «ستایش برای خداوندی است که نه فرزندی برای خود انتخاب کرده و نه شریکی در حکومت دارد و نه بخاطر ضعف و ذلّت، (حامی و) سرپرستی برای اوست!» و او را بسیار بزرگ بشمار! آیه ۱۱۱ @Roznegaar
سرانجام به آخرین آیه این سوره (سوره اسراء) مى رسیم، آیه‌اى که با حمد خداوند سوره را پایان مى دهد، همان گونه که با تسبیح ذات پاک او سوره آغاز شده بود. در حقیقت این آیه نتیجه اى است بر کلّ بحث هاى توحیدى این سوره و محتواى همه آن مفاهیم توحیدى. روى سخن را به پیامبر کرده، چنین مى گوید: بگو! حمد و سپاس، مخصوص خداوندى است که نه فرزندى براى خود انتخاب کرده و نه شریکى در حکومت، مالکیت جهان دارد، و نه سرپرستى براى حمایت در برابر ذلت و ناتوانى (وَ قُلِ الْحَمْدُ لِلّهِ الَّذِی لَمْ یَتَّخِذْ وَلَداً وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ شَرِیکٌ فِی الْمُلْکِ وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ وَلِیٌّ مِنَ الذُّلِّ). و چنین خدائى با چنان صفات، از هر چه فکر کنى برتر و بالاتر است بنابراین او را بزرگ دار و به عظمت بى انتهایش آشنا شو! (وَ کَبِّرْهُ تَکْبِیراً). ذیل آیه ۱۱۱ @Roznegaar
Esra110~111.mp3
2.64M
استاد تفسیر کوتاه قرآن آیه: ۱۱۰ و ۱۱۱ @Roznegaar
❤️ كُلًّا نُّمِدُّ هَٰؤُلَاءِ وَهَٰؤُلَاءِ مِنْ عَطَاءِ رَبِّكَ 🔸 نگاه ما به آینه دو جور است: گاهی خودمان را ورانداز می‌کنیم. گاهی آینه را تا ببینیم گرد و خاک دارد یا نه. دنیا مثال همین آینه است. بعضی فقط دنیا را می‌بینند و برخی باطن دنیا یعنی آخرت را. طبق سنت الهی، هر دو هم به مقصودشان می‌رسند اما این کجا و آن کجا؟ آیه ۲۰ @Roznegaar
🖤 إِنَّ قُرْآنَ الْفَجْرِ كَانَ مَشْهُودًا ‎ ▪️ امتیاز بر دیگر نمازها این است که چون در زمان تحویل پست‌فرشته‌های شب و روز است، اگر در وقت خوانده شود دو بار در نامۀ عمل نوشته می‌شود؛ یکبار توسط فرشتگان شب كه هنوز به آسمان برنگشته‌اند و یکبار هم توسط فرشتگان روز كه تازه از آسمان فرود آمده‌اند. آیه ۷۸ @Roznegaar
وَإِنْ عُدتُّمْ عُدْنَا 🔸 در تورات آمده که بنی‌اسرائیل دوبار در زمین ظلم و فساد می‌کنند. بساط ظلم اول بنی‌اسرائیل را خدا با برانگیختن خون‌آشامی به نام بختُ‌النَّصْر جمع کرد و ظلم دوم را به دست امپراطور بزرگ روم، طیطوس. حالا در قرآن وعده داده که: « اگر دوباره به فساد برگردید ما هم به سرکوبتان برمی‌گردیم». آیا تحقق وعدۀ سوم خدا به دست مردانی از امت آخرالزمان را به چشم می‌بینیم؟ ان شاء الله ... آیه ۸ @Roznegaar
🔶 كُلًّا نُّمِدُّ هَٰؤُلَاءِ وَهَٰؤُلَاءِ مِنْ عَطَاءِ رَبِّكَ 🔸 قانون الهی این است که هر کس تلاش کند به مقتضای تلاشش برسد. فرقش این است که فاسق، فاجر، منافق و کافر بهره‌اش را فقط در همین دنیا می‌گیرد ولی مؤمن هم در دنیا و هم در آخرت. با این دید، دیگر این سوال پاسخ پیدا می‌کند که «چرا بلاد کفر غرق در رفاه و نعمت‌اند»؟ آیه ۲۰ @Roznegaar
🔶 وَقَضَىٰ رَبُّكَ أَلَّا تَعْبُدُوا إِلَّا إِيَّاهُ وَبِالْوَالِدَيْنِ إِحْسَانًا 🔸اینکه فقط حواسمان به جیب پدر و مادر پیرمان باشد و مرتب برایشان ماهیانه بفرستیم، نامش انفاق است نه احسان. احسان، بالاتر از انفاق است و شامل تواضع، محبّت، ادب، مشورت، اطاعت، تشکّر، مراقبت و اینها مى‏شود. آیه ۲۳ @Roznegaar
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
🎥ماجرای قطعه‌ فیلمی از سخنرانی مبهم آنتن‌هایی که هست ریشه درختان در آب جوش 🔹در مناسبت‌های مختلف قطعه فیلم تقطیع شده‌ای از امام خمینی رحمت الله علیه در فضای مجازی منتشر می‌شود که گویی امام راحل جملات نامفهومی را بر زبان جاری می‌کنند و مورد تمسخر قرار گرفته است! 🔹اما ماجرا چیست؟ این قطعه فیلم مربوط به درس تفسیر قرآن می‌باشد که حاوی نکات مهم تفسیری و عرفانی است. 👈بخشی از بیانات ایشان: ‌‏در روایات تسبیح بعضی از موجودات را هم ذکر کرده‌اند. تسبیحی است که گوش من و شما اجنبی از اوست. نطق است؛ حرف است؛ لغت است، اما نه به لغت ما، نه نطقش نطق ماست؛ اما ادراک است. 🔸مثلًا در نباتات (گیاهان) که سابق همه می‌گفتند این ها مرده هستند، حالا می‌گویند که با آنتن هایی که هست از ریشه های درخت که در آب جوش هست، صدای هیاهو [می شنوند]. حالا این راست باشد یا دروغ نمی دانم؛ لکن عالم پرهیاهوست. تمام عالم زنده است. 📖آیه ۴۴ : آسمانهای هفتگانه و زمین و هر که در آنهاست، همه تسبیح الله را می‌گویند؛ و هر موجودی، تسبیح و حمد او می‌گوید. @Roznegaar