ورود به حوزه ی علمیه یکی از فرصت هایی است که مثل سایر فرصت ها خداوند در اختیار انسان می گذارد. دقیقا مثل فرصت علم آموزی در دانشگاه یا فرصت کسب رزق حلال از طریق کار و یا.... یکی از اموری که در حوزه های علمیه بشدت روی آن مانور داده می شود، این است که خداوند توفیقی خاص و منحصر بفرد به طلاب داده است و تو گویی طلاب انتخاب شده از جانب خدای مهربانند برای تبلیغ دینش.این جملات آشنا را در اولین سخنرانی ها بعد ازپذیرش طلبه ها در حوزه، از جانب مدیران و مسئولان حوزوی زیاد شنیده ایم. موضوع گزینش طلاب به عنوان بنده ای خوب از میان سایر بندگان خداوند، بشدت و حدّت مورد تبلیغ قرار می گیرد تا جایی که طلبه در همان ماه های اول ورود به حوزه، خود را متفاوت از بقیه می بیند. البته که توفیق علم آموزی آن هم از جنس معارف الهی توفیقی است که در روایات نیز بدان اشاره شده و کسب معارف الهی در دایره ی علم نافع قرار گرفته و در این شکی نیست. اما رفتار شایسته ی این طرز تلقی، باید بگونه ای باشد که طلبه در درون و باطن خویش خود را موظف به تبلیغ بداند و دائما با خود مرور کند که من با دیگران متفاوتم بدین معنا که مسئولیتی عظیم به واسطه ی این انتخاب بر عهده ی من گذاشته شده است و بازتاب بیرونی این طرز تلقی نیز باید به صورت تواضع و انجام وظیفه نمود پیدا کند؛ تا جایی که طلبه خود را هم سطح سایر مردم دانسته و هرگزیک سر و گردن خود را برتر و بالاتر نداند. اینکه یک طلبه، تحصیل در حوزه ی علمیه را توفیقی از جانب خداوند بداند بد نیست و اینکه او از این فرصت برای ترویج معارف الهی بهره ببرد نیز امری ستودنیست، منتها مشکل اساسی زمانی ایجاد می شود که با بازتاب این طرز تفکر در رفتارهای بیرونی مواجه می شویم. عجب و غرورعلمی، برتر دانستن خویش درامور عبادی و معنوی، منحصر کردن خداوند و اهل البیت علیهم السلام و در یک کلام انحصار دین به نفع خویش، بی اشکال بودن انجام یک گناه از جانب آن ها و تکفیر کردن دیگران بابت انجام همان گناه از جمله عوارضیست که این طرز تفکر به دنبال دارد. حوزه تقدسش را نه از نامش که از میزان تربیت یافتگانی که بر مبنای معارف دین در حوزه تربیت شده اند، می گیرد.باید بپذیریم که تقدس حوزه، تقدسی مطلق نیست که صِرف ورود به آن خود را مبرا از هر خطا بدانیم. اگرچه عالمان، عابدان، مجتهدان و عارفان زیادی با دود چراغ همین حوزه ها و حجره ها تربیت شدند و هم خود راه سعادت را پیمودند و هم دیگران را به مسیرحق دعوت نمودند و اگر چه برخی عمامه ها توهم زدا هستند و توهم خودبرتربینی را از صاحبانش دور کرده و تعبد و بندگی را در وجودشان به تصویر می کشند اما گویا برخی از عمامه ها قدرت و توان بالایی درخَلق توهم دارند.تمسک به وجاهت های خود ساخته، خود را تافته ی جدابافته دانستن از دیگران و در یک کلام مرزبندی بین خود و سایر خلق، آسیبی است جدی که همواره حوزه های علمیه را تحت تاثیر قرار داده و در تنزل میزان اعتماد مردم به حوزه موثر بوده است. آیا اکنون وقت آن نرسیده که افکار مخرب را تطهیر نماییم و خاصیت توهم زایی عمامه را به توهم زدایی بدل کنیم؟ #عمامه_های_توهم_زدا #عمامه_های_توهم_زا https://eitaa.com/roznevesht

نگاهم می‌کند من نیز ... چشمانش خیره در چشمانم می‌شود و التماس را از نگاهش می‌فهمم. من یک زنم او نیز... و فهم من از زن بودن دلیلی می‌شود که احساس زنانه‌ی او را بهتر بفهمم. ظاهرش می‌گفت که معتاد است و خودش هم گفت که معتادم و حالا تنها خواسته‌اش بدست آوردن پولیست برای رفع نیاز‌ش، نه نیاز خوردن و نه پوشیدن، که اتفاقاً بسیار هم نحیف بود و بد لباس. پول را می‌خواست تا به قول خودش متاعی بخرد و با مصرفش چند ساعتی این بندِ سستِ اتصال به دنیا و آدمهایش را به کلی قطع کند. دنیا با او چه کرده است که اینگونه هویت مادرانه‌اش را و هویت زنانه‌اش را به دست فراموشی سپرده است!!! روح یک زن در تحمل رنج، بسیار قویست، اما چه بر سر روح زنان معتاد آمده است که اینگونه مچاله می گردند. #روز_نوشت #زنان_بی_پناه #زنان_معتاد #دغدغه https://eitaa.com/roznevesht

آدم‌ها هر چقدر هم که قوی باشند و هر چقدر هم که مستقل، باز به یکدیگر نیازمندند. نیاز آدم‌ها به همدیگر صرفاً برای رفع حوائج مادی نیست.انسان در زندگی به حضور دوستان و همنشینی با آن‌ها محتاج است. دوستانی که: به وقت خطا، آگاهش کنند. به هنگام گناه، راه توبه را تعلیمش دهند. اگر کج رفت گوشش را بکشند و به راه آورند. اگر سکوتی بیجا نمود، به حرفش آورند و اگر حرف بدی زد، سکوت را به یادش آورند. اصلاً آدم ها نیاز به کسی دارند تا زیر سایه‌اش جاخوش کنند. #روز_نوشت #دوستی #رفیق_خوب https://eitaa.com/roznevesht

#یادداشت_مهمان 🌀 جای خالی حوزه خواهران در مسائل اجتماعی فرهنگی جامعه 🖋 زهرا ابراهیمی 🔹 امروزه حوزه‌های خواهران در کنار حوزه‌های علمیه‌ی برادران جایگاه علمی و تاثیرگذار خود را پیدا کرده، اما به نظر می‌رسد همچنان دارای ضعف‌های مهمی است که تلاش برای رفع آن‌ها ضروری می‌نماید. اگرچه به کرات در زمینه‌های مختلف سیاسی، اجتماعی و فرهنگی از سوی فعالین حوزه‌ی خواهران واکنش‌هایی را شاهد بوده وهستیم، اما به نظر می‌رسد یکی از ضعف‌های مشهود در حوزه‌های خواهران این است که موضع‌گیری و تبیین به موقع و مناسب هنگام مواجهه‌ی با جریانات متعدد سیاسی، اجتماعی و فرهنگی از سوی این حوزه‌ها به‌شکل منسجم، هماهنگ و همراه‌ با برنامه انجام نمی‌پذیرد. 🔹 چیزی که بیش از همه از حوزه‌های خواهران انتظار می‌رود این است که حداقل در زمینه‌ی مسائل مربوط به «زنان، دختران و خانواده» پیشتاز بوده و با آسیب‌شناسی به موقع مسائل، به ارائه‌ی برنامه و راهکار در آن زمینه بپردازند. افکار نادرست و رفتارهای ناصحیح، زمانی که زمینه رشد برای خود را فراهم ببینند، بیشتر خودنمایی می‌کنند اما اگر با واکنش‌های علمی و فرهنگی و به ‌موقع روبرو شوند تأثیرگذاری‌شان نیز محدود خواهد شد. 🔻 #تحرکات_فمنیستی برخی فعالان اجتماعی، معضلاتی همچون ازدواج سفید و طلاق‌های عاطفی، زیادشدن بی‌رویه آمار طلاق، چهارشنبه‌های سفید، هم‌جنس‌گرایی و... درپسِ منفعل بودن زنان حوزوی، رنگ بیشتری به خود گرفته و این طیف فضا را برای اثرگذاری بیشتر، آماده می‌بینند. عدم واکنش مناسب نسبت به جریان‌ها و بعضا واکنش‌های آنی و هیجانی ازجمله عوارضی است که اگر به آن توجه نشود در درازمدت حوزه‌های خواهران را به حاشیه خواهد راند. 🔹 آگاهی‌داشتن به زبانِ مسائل اجتماعى و سياست و تحليل مسائل گوناگون از ضرورت‌هایی است که باید بدان پرداخته شود و این امر جز در سایه‌ی آموزش و برنامه‌ریزی امکان‌پذیر نیست. دربین اساتید خواهر، عده‌ای در این موضوعات، صاحب‌نظر و اهل علم هستند اما صِرف معلومات برای تاثیرگذاری در اجتماع کفایت نمی‌کند. حوزه علمیه‌ی خواهران نیازمند تشکیلاتی است که در وهله‌ی اول شرایط اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و فرهنگی جامعه زنان و دختران را رصد کنند و چگونگی شرایط موجود را به اطلاع اهل علم برسانند. این گروه رصد می‌توانند از بین طلاب خواهر انتخاب شوند. حوزه‌های خواهران با بهره بردن از پتانسیل و ظرفیت موجود بین طلاب خواهر و تشکیل گروه رصد، قادر خواهند بود خوراک لازم از حیث سوژه‌یابی را در اختیار صاحب‌نظران قرار دهند و بدین شکل در حوادث و جریانات اجتماع، حاضر و موثر واقع شوند. 🔹 ایجاد تمدن نوین اسلامی که رهبر عزیز در بیانیه‌ی گام دوم انقلاب به آن اشاره کرده‌اند در سایه‌ی فعال بودن حوزه‌ها عملی می‌گردد نه منفعل‌بودن. بر همین اساس حوزه‌های خواهران باید به تأثیرگذاری خویش در جامعه واقف بوده و به توانمندی خود اعتماد داشته باشند و معضلات موجود در فضای جامعه نباید منجر به یأس و ناامیدی گردد. #حوزه_خواهران #زنان_دختران_جامعه @Manahejj

⚡️ فضای مجازی و رونقی به نام تمسخر https://hawzahnews.com/x9PSv #روز_نوشت #تمسخر #یادداشت #خبر_گزاری_حوزه https://eitaa.com/roznevesht

جهان خلقت قواعد خاص خودش را دارد و ما باید منطبق بر قوانین این جهان پیش برویم و الا در میانه‌ی راه می‌مانیم. شاید در مقابل قوانین اعتباری بشر، بشود قانون‌ها را دور زد اما قوانین الهی را نمی‌شود. حالا ما مثل قندی که در چایی حل می‌شود، عجیب حل شده‌ایم در این دنیا، آن وقت توقع استمداد از خداوند داریم. خوب بنده‌ی خوش انصاف، لااقل یک گام در جهت قوانین خلقت بردار، ببین چطور همه چیز تسلیمت می‌شود، بی آنکه تو بخواهی خودت را تسلیم کنی. #روز_نوشت #قانون_خلقت https://eitaa.com/roznevesht

هر آنچه از دین، اخلاق و انسانیت را که منحصر کردیم بماند... اما خدا را منحصر به خویشتن ندانیم. ما مالک خدا نیستیم. این خداوند مهربان است که مالک ماست. #روز_نوشت #خدای_مهربان #انحصار_طلب_نباشیم https://eitaa.com/roznevesht

ویژگی‌های جسم با خصوصیات روح بسیار متفاوت است.زشتی جسم را با پوشاندن می‌توان مخفی کرد، اما روح نازیبا را نمی‌توان از هیچ چشمی پنهان کرد، حتی اگر انسان، شاگرد اول کلاس نفاق و دورویی باشد. بالاخره یک جایی و یک زمانی روح آلوده به گناه، خودش را نشان می‌دهد. ظواهر توان پوشاندن باطن انسان را ندارند.شاید ظاهر موجه تا یک مرزی با انسان همسفر شود اما هرگز تا انتها با انسان نخواهد ماند. ابزارت هرچه که باشد از ریش و تیغ گرفته تا یقه‌ی بسته و کراوات، از انگشتر تا صلیب و از چادر و روبنده و پوشیه تا ظاهری متبرج، فرقی نمی‌کند، قانون رسوا نمودن روح، برای همه یکسان است. #روز_نوشت #برداشت_آزاد https://eitaa.com/roznevesht

به ریشه‌های زیر خاک فکر‌کن. دانه‌ای کاشته می‌شود. رشد می‌کند و حالا گیاه ریشه دوانده است. درخت جوانه می‌زند. جوانه‌ها رو به نور متمایل می‌شوند. هرچقدر ریشه‌ها بیشتر در دل خاک فرو می‌روند، گرایش جوانه‌هابه سمت آفتاب بیشتر می‌شود. انگارجذب نور از بالای خاک، با فرو رفتن ریشه‌ها درسیاهی‌های زیرخاک، رابطه‌ای مستقیم دارد. انگار آدم‌ها از دل تاریکی سختی‌ها، به روشنایی امید می‌رسند. اصلا این تاریکی‌چیز بدی نیست. فهم زیبایی نور، مدیون حضور ظلمت است. #روز_نوشت #فلسفه_شرور #شرور_عدمی_اند #عدل_الهی #شهید_مطهری https://eitaa.com/roznevesht

"آب از سرم گذشته است" این جمله را بارها شنیده‌ایم و یاحتی به زبان آورده‌ایم. اوج یاس و ناامیدی یک انسان از خودش، جهان اطرافش و از همه مهم‌تر خداوند. درگیری و جنگی نابرابر میان آنچه انسان می‌خواسته و آنچه بر او تحمیل شده است. غمگین‌ترین بخش این تراژدی، تسلیم انسان است که با جمله‌ی" آب از سرم گذشته" اوج می‌گیرد. آدمی که حضور خدا را در زندگی‌اش ببیند، هرگز این کلام را بر زبان جاری نمی‌سازد. "آب از سرم گذشته است"یعنی: مهربانی خدا را نمی‌بینم. رحمتش را فراموش کرده‌ام. از توانمندی خویشتن غافلم. وآغوش باز خداوند را نادیده گرفته‌ام. #روز_نوشت #باب_توبه_همیشه_باز_است #آب_از_سرم_نگذشته_است https://eitaa.com/roznevesht

ما آدم‌ها نیاز به یک نیروی درونی داریم، یک قدرتی که از درون، ما را مهار کند. یک وقت‌هایی ممکن است رفتارهایی داشته باشیم که اصلا توقعش را نداریم.اصلا باورمان نمی‌شود که این رفتار، رفتار خود ماست.اینجا دقیقا همان جایی است که آن نیروی درونی نتوانسته خوب عمل کند، یا شاید هرچقدر فریاد کشیده ما صدایش را نشنیده‌ایم. وحالا بُهت عجیبی سراغمان می‌آید که چرا من دست به چنین انتخابی زدم؟! چرا این رفتار را داشتم؟! هرچقدر که آن رفتار با هویت حقیقی ما فاصله داشته باشد، حالت بُهت و حیرت ما هم بیشتر می‌شود. من احساس می‌کنم این اتفاق نه تنها برای فرد، که برای اجتماع هم می‌افتد.ما در جامعه‌ی خود شاهد رفتارهایی از آدم‌هایی هستیم که نمی‌توانیم باور کنیم، به همین دلیل است که با یک جامعه‌ی مبهوت روبرو‌ایم.جامعه‌ای که توقع مردمش از مسئولانش بیش از این بوده و حالا مردم به دلیل این عدم تطابق، متحیرند.شاید این اجتماع هم نسبت به ندای درونی‌اش بی‌توجه بوده که نتیجه‌اش این حجم از حیرت شده است. بُهت حالت عجیبی است غیر قابل وصف. نه رنج است و نه غم نه بغض است و نه ترس بُهت، نامفهوم‌ترین نوع احساسات یک انسان است. حالتی که هیچ توضیحی برایش نمی‌یابی. #روز_نوشت #خود_انتقادی #بهت #حیرت https://eitaa.com/roznevesht

پاییز را می‌توان با رنگ‌هایش توصیف کرد. با برگ‌هایش ... پاییز که می‌شود، آدم یاد کوتاهی عمرش می‌افتد. یاد اینکه انگار کم کم باید بار سفر را بست. یاد اینکه فرصت کم است و وقتی برای جبران نمانده. خیلی‌ها پاییز را، "بهاری که عاشق شده است" توصیف می‌کنند، من اما احساس می‌کنم پاییز فصل تمرین است. تمرین برای دل کندن از تمام وابستگی‌ها... #روز_نوشت #به_بهانه_پاییز https://eitaa.com/roznevesht