گاهی درون آدم جهنم است و گاهی درونش بهشت. گاه شاد است و مسرور و گاهی محزون. حالا همین آدم با همین احساسات درونی اش می خواهد به تماشای دنیا بنشیند و خدا و مردم و جامعه را به قضاوت بنشیند. خوب نتیجه معلوم است دیگر... با وجودی مملو از عواطف جهنمی، همه چیز را تلخ و سخت و پرآشوب می بیند و اما اگر بهشتی باشد همه چیز را خوش آب و رنگ. به نظرم نگاه کردن کردن به جهان نباید تحت تاثیر حالات درونی قرار گیرد. اصلا این حالات درونی و متغیر انسان، مفهوم زشتی و زیبایی جهان را تغییر می دهد. #حرف_سخت #احساسات_لزوما_درست_نیستند #نگرش_عقلی_به_جای_نگرش_احساسی https://eitaa.com/roznevesht