هدایت شده از تبیین
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨
✨
⭕️دیدگاه اسلام در مورد سخن گفتن پنهانى در جمع چیست؟
🔹این عمل، از نظر فقه اسلامى احکام مختلفى بر حسب اختلاف شرایط دارد، و به اصطلاح به #احکام_خمسه تقسیم مى شود، یعنى: گاه #حرام است و این در صورتى است که موجب اذیت و آزار و #هتک_حیثیت مسلمانى گردد، و چنین نجوایی #نجوای_شیطانى است که هدفش غمگین ساختن مؤمنان است. در مقابل، گاه حکم #وجوب به خود مى گیرد، و این در صورتى است که #مسأله_سرّى لازمى در میان باشد که افشاى آن خطرناک، و عدم ذکر آن نیز موجب تضییع حق، و یا خطرى براى #اسلام و #مسلمین است.
🔹و گاه متصف به #استحباب مى شود و آن در جایی است که انسان براى انجام #کارهاى_نیک و بر و تقوا، به سراغ آن رود، و همچنین حکم #کراهت و اباحه. ولى اصولاً، هرگاه هدف مهم‌ترى در کار نباشد، #نجوا_کردن کار پسندیده اى نیست، و بر #خلاف‌آداب‌مجلس است؛ زیرا نوعى بى اعتنایی یا بى اعتمادى نسبت به دیگران محسوب مى شود، لذا در حدیثى از #رسول_اکرم (صلى الله علیه و آله) مى خوانیم: «إِذَا کُنْتُمْ ثَلاثَةً فَلایَتَنَاجَ اثْنَانِ دُونَ صاحِبِهُما، فَإِنَّ ذَلِکَ یَحْزُنُهُ» [۱] (هنگامى که سه نفر باشید دو نفر از شما جداى از شخص سوم، به #نجوا نپردازد، چرا که این امر نفر سوم را #غمگین مى کند).
🔹در حدیث دیگرى از «ابو سعید (خدرى)» مى خوانیم که مى گوید: ما براى اجراى دستورات پیامبر (صلى الله علیه و آله) در شبها ـ که گاهى مطلب لازمى پیش مى آمد ـ به تناوب در نزدیکى اقامتگاه آن حضرت، مراقب بودیم، یک شب عده زیادى گرد هم آمده بودند، و #آهسته #سخن مى گفتیم، #پیامبر (صلى الله علیه و آله) بیرون آمد فرمود: «ما هذِهِ النَّجْوى أَ لَمْ تُنْهَوا عَنِ النَّجْوى» [۲] (این سخنان در گوشى چیست؟ آیا شما از #نجوا نهى نشده اید؟!).
🔹از روایات متعددى نیز استفاده مى شود که #شیطان براى غمگین ساختن مؤمنان، از هر وسیله اى استفاده مى کند، نه فقط از نجوا، بلکه گاه در عالم خواب، صحنه هايى در برابر چشم او مجسم مى کند، که موجب اندوه او شود و دستور داده شده است که مؤمنان در این گونه موارد، با پناه بردن به ذات پاک خدا و #توکل بر او این گونه #القائات_شیطانى را از خود دور کنند.
پی نوشت‌ها؛
[۱] تفسير «مجمع البيان»، ذيل آيات مورد بحث، و «درّ المنثور»، ج ۶، ص ۱۸۴، و «اصول كافى»، ج ۲، ص ۴۸۳، احادیث ۱ و ۲، باب المناجات
[۲] «درّ المنثور»، ج ۶، ص ۱۸۴
[۳] براى آگاهى از اين روايات به تفسير «نور الثقلين»، ج ۵، ص ۲۶۱ و ۲۶۲، احاديث ۳۱ و ۳۲ مراجعه شود.
📕تفسیر نمونه، آيت الله العظمى مکارم شيرازى، دارالکتب الإسلامیه، چ ۲۷، ج ۲۳، ص ۴۴۷
منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت)
#نجوا
@tabyinchannel
#انتشاربدون‌لینک‌جایزنمیباشد