👆👆 #ادامه_مطلب 👇👇 🔹باید توجه داشت که حمایت از سوی سیاستگذار به فناوری های مختلف (رانت‌های دولتی) همواره در خطر وابسته شدن به این حمایتها و دائمی شدن آنها، کاهش دادن انگیزه نوآوری و رقابت پذیری، حفظ وضعیت موجود و پناه گرفتن پشت عبارتهای زیبای کمک به اقتصاد ملی است. چراکه حمایت، حمایت دیگری می طلبد و این دور به ناکارا باقی ماندن صنایع منجر میگردد؛ و اما راه حل در تخصیص #مشوق_های_صادراتی محصولات است تا با افزایش انگیزه نوآوری از طریق رقابت با کالاهای خارجی در بازارهای جهانی، موجب ارتقای توان فنی و فنّاورانه صنایع کشور شود. استفاده از ابزارهای تشویقی در امر صادرات (مثل مشروط کردن پرداخت وام های دولتی به صادرات درصدی از تولید) می‌تواند با ایجاد انگیزه در صنایع از دو طریق موجب ارتقای توان فناورانه شود. اول از طریق ایجاد رقابت داخلی بین صنایع برای صادرات بیشتر برای کسب تسهیلاتی بیشتر و دوم از طریق رقابت با کالاهای خارجی در بازارهای بین‌المللی برای حفظ سهم بازاری خود. @Rushdisu 🔹نکته دیگر آن است که حمایت از صنایع مختلف، نیازمند بکارگیری ابزارهای سیاستگذاری در وجه صحیح آن برای ارتقاء توانمندی محصول در تراز جهانی است؛ یکی از مهمترین این ابزارها «#تعرفه_دولتی» است که باید توجه داشت، اگر تعرفه از ابزاری حمایتی به ابزاری درآمدی تبدیل شود دیگر کدام دولت است که منبع درآمدی خود را کاهش دهد و ارتقاء توانمندی فناورانه داخلی را پیگیری کند؟! و اما راه حل در اختصاص درآمدهای حاصل از تعرفه به همراه هزینه کرد دولت به ارتقاء فناوری‌های همان محصول در داخل کشور است. 🔹کوتاه سخن آنکه حمایت از محصول ایرانی، حمایت از صنایع ارزآور و تولیدات با ارزش افزوده بالاتر و دارای کشش درآمدی بالاتر در بازارهای صادراتی است که با تخصیص ترجیحی منابع به آنها تمام قوای بالقوه کشور بالفعل گردیده و صنایع کشور با برنامه ریزی بلندمدت و با بکارگیری صحیح ابزارهای سیاستگذاری به توانمندی حداکثری خود در مقابله با کالای خارجی برسد؛ تا با توسعه تجارت خارجی و رهایی از وابستگی به درآمدهای نفتی، نوای سرافرازی و سربلندی ملتی فریاد زده شود که درمقابل مستکبرین و زورگویان با اقتدار پیش میرود. ان شاء الله. ✍️ #محمدمهدی_مهدی_خواه پژوهشگر مرکز رشد 🌿 #بهار_در_بهار ➖➖➖➖➖ ✔️ مرکز رشد دانشگاه امام صادق (علیه السلام) 🌐 @Rushdisu