✅ #سلوک_رشد 📄 #شهریار_شهیر 👤 مصاحبه #اختصاصی مرکز رشد دانشگاه امام صادق(علیه السلام) با دکتر سید حسین #موسوی_فر از شاگردان ۱۵ ساله دکتر #شهریاری و همکار ایشان در سازمان انرژی اتمی ✴️ در #پسا_برجام اگر دکتر #شهریاری بودند به خود اتکایی بیشترین اهمیت را می دادند. واقعاً ایشان به خود اتکایی تأکید فوق العاده ای داشتند و خودشان هم بسیار به این پایبند بودند. اگرچه برخی ایراد می گیرند که این سخن منطقی نیست ولی نمی توان در کار علمی از دیگران منقطع شد ولی دکتر شهریاری به این نکته بسیار پایبند بودند و در ضمن استفاده از علوم دیگر خود را وابسته به دیگران و شرق و غرب نمی دانست و منتظر نبود تا از بیرون مرزها تحرکی و علمی تولید شود تا پیروی کند بلکه خود را در مرزهای دانش تصور می کرد و دست به خلاقیت های بزرگی می زد. #ادامه_دارد 🔹 متن کامل مصاحبه در پست های بعدی در کانال قرار می‌گیرد. به مناسبت ۸ آذر سالگرد شهادت شهید شهریاری ➖➖➖➖➖ ✔️ مرکز رشد دانشگاه امام صادق (علیه السلام) 🌐 سروش ↙️ ✅ sapp.ir/Rushdisu 🌐 ایتا ↙️ ✅ eitaa.com/Rushdisu 🌐 بله ↙️ ✅ ble.im/Rushdisu

✅ #سلوک_رشد 📄 #شهریار_شهیر 👤 مصاحبه #اختصاصی مرکز رشد دانشگاه امام صادق(علیه السلام) با دکتر سید حسین #موسوی_فر از شاگردان ۱۵ ساله دکتر #شهریاری و همکار ایشان در سازمان انرژی اتمی ✴️ آشنایی بنده با دکتر شهریاری از زمان مقطع کارشناسی شروع شد که ایشان در آن زمان دانشجوی دکتری بودند و کمک استاد درس فیزیک. به نوعی ایشان مسئول حل تمرینات درس فیزیک بنده بودند و در همان زمان مشاهده می شد که قوت علمی ایشان حتی بیشتر از اساتیدی بود که اصل درس فیزیک را به ما تدریس می نمودند. در این ایام ما چند ماهی بیشتر خدمت جناب دکتر نبودیم که همسر اول ایشان هنگام زایمان فوت کردند و ایشان به دلیل مراقبت هایی که نیاز بود از فرزندانشان داشته باشند نتوانستند مدتی در درس حاضر شوند. 🔹این گذشت تا مقطع فوق لیسانس که ایشان هیأت علمی امیرکبیر بود و استاد راهنمای بنده در پایان نامه فوق لیسانس بودند بعد از مقطع فوق لیسانس که به طور قراردادی در سازمان بودیم ایشان هفته ای سه روز دانشگاه می رفتند و هفته ای دو روز در سازمان بودند. در دانشگاه بنده و ایشان هم اتاق بودیم تقریبا دو سه سال هم اتاق بودیم. در مقطع دکتری هم چند درس را خدمت ایشان بودیم و تز دکتری را هم برای راهنمایی ایشان قبول زحمت کردند که در همان سالی که تز دکتری را با ایشان کار می کردم ایشان به مقام رفیع شهادت نائل شدند و بنده با آنچه از خرمن معرفتی و علوم ایشان به دست آورده بودم رساله را به پایان رساندم. این ایام حدود ۱۵ سال بهترین لحظات عمر بنده با ایشان بود که بنده شاگردایشان بودم. 🔹یکی از خصوصیات بارز شخصیتی ایشان این بود که در فعالیت های علمی واقعاً واقعاً پرکار بود به معنای واقعی کلمه. مثلاً هفته ای سه روز که در دانشگاه با هم دیگر بودیم ایشان موقع ناهار که می شد اگر صف ناهار شلوغ بود ایشان به گرفتن یک کاسه ماست بدون صف اکتفا می کرد و برای ناهار همان ماست را تبدیل به دوغ می کرد و نان میل می کرد تا از کارش باز نماند. یعنی دکتر در این حد برای وقتش ارزش قائل بود و لحظه ای را برای کار کردن از دست نمی داد. لیکن با تمام این احوال بنده کسی را ندیدم که به اندازه دکتر شهریاری برای دانشجوها وقت بگذارد خصوصاً اینکه مشی شاگرد پروی فوق العاده بالایی داشتند و برایشان مهم نبود دانشجویی که به ایشان مراجعه کرده است دانشجوی خودشان هست یا غیردانشجویان خودشان. حتی دانشجویانی که از شهرستان و دانشگاه های دیگر به ایشان مراجعه می کردند ایشان با روی باز می پذیرفتند و به سوالات شان پاسخ می دادند البته بخشی از آنها که سوالات ساده تر بود را به بنده که هم اتاقشان بودم ارجاع می دادند و خصوصا سوالات مهم و سخت تر را خودشان با روی باز وقت می گذاشتند و به آن می پرداختند. بعضا دانشجویان در صف می نشستند تا نوبتشان بشود و خدمت اقای دکتر برسند و سوال خود را بپرسند. 🔹همین طور ایشان به دلیل مشغله زیاد از عبادتشان کم نمی گذاشتند وقتی به نماز می ایستادند با آرامش و وقار خاصی نماز را می خواندند که اجازه نمی دادند مشغله ایشان مانع عبادتشان شود. همان طور که اجازه نمی دادند مشغله شان از رسیدگی به دانشجویان بکاهد. 👆👆 #ادامه_مطلب 👇👇