اشعار آیینی محمد عابدی
🌷 به پیشگاه مولا امیرالمومنین (ع) سرآمد .................. علی بر عالم و آدم سرآمد بود علی، عالی ترین بعد از محمد بود بگو اللهُ اکبر بر خداوندش علی، اللّه را لام مشدّد بود گِلش را آفرید و گفت زیر لب علی از عشق، تصویری مجدد بود ازل: تاریخ میلادش! ابد: مرگش! علی بوده ست و تا همواره خواهد بود دهان وا کرد کعبه تا بگوید باز علی از ابتدا مقصود و مقصد بود! اصول دین، محمد بود و در ذیلش علی بر عدل، تاکید مؤکد بود خیال مردمان شهر راحت بود اگر وقت قضا، مولا به مسند بود علی، خود... قسط و عدل و داد و میزان است به دنبال ترازویش نباید بود تمام دوستان و دشمنان گفتند... علی عین همان حرفی که می زد بود علی در کوچه های شهرِ کوفه نه که بین آسمان در رفت و آمد بود تعقّل، عشق او شد وقت تنهایی تجرّد، زوج او شد تا مجرد بود علی تنها نه رزق آسمان را داد پناه و یار قشر کم درآمد بود امیری که اسیران، عاشقش بودند چرا که بر جوانمردی مقید بود- اگر چه اقتضا می کرد جنگیدن! برای عشق ورزیدن مُرصّد بود کمال دین، علی بود و در آن برکه علی، پروانه ای بر دوش احمد بود به دشت جاهلیت، ابر ایمان شد به سیلاب جنون، محکم ترین سد بود برای دشمنان، تاریکی مطلق برای دوستان، انوار بی حد بود علی با دشمنش گاهی مدارا کرد ولی با جاعلان و غالیان بد بود علی صدها نفر نخل تناور کاشت علی در چاه کوفه، آهِْ ممتد بود خبیثی بر سر عین الیقین آمد برای کشتنش اما مردد بود! همان که ظاهراً اهل نماز شب ولی در باطنش از ریشه، مرتد بود اگر گفتم که او مست از شهادت شد گواهم! تاکِ پیچیده به مرقد بود چه ایوانی! دل من طاق کسری شد رواقش را نگو! انگار مشهد بود صد و ده بار گفتم یاعلی! دیدم دل من یاکریمی روی گنبد بود قم المقدسه 🆔 @Abedi_Aaeini
227 مشاهده